MAXSTEP POISON สเต็ปรัก อาบยาพิษ

 

 

 

 

 

 

 

 

ร้าน f&f bakery

          

 

          หญิงสาวร่างเล็กหน้าตาน่ารักนามว่า 'ฟาง' กำลังยืนต้อนรับลูกค้าอยู่ข้างๆน้องสาวร่างสูงกว่าตนเองที่มาในลุคน่ารักใสๆ แต่แอบเปรี้ยวจี๊ดไปด้วยการแต่งกายในแบบของเธอเอง   'เฟย์' ที่กำลังวุ่นอยู่กับการรับออร์เดอร์เครื่องดื่มไม่ต่างจากพี่สาวของเธอ

 

          "สวัสดีค่า ร้าน f&f bakery ยินดีต้อนรับค่ะ จะรับอะไรดีคะ" ฟางถามลูกค้าที่มาใหม่อย่างสุภาพในแบบทุกๆครั้งที่เคยทำ

 

 

          "รอซักครู่นะคะ เฟย์ๆ เอาออร์เดอร์ไปส่งหน่อยเร็ว" ฟางสั่งผู้เป็นนน้องให้รีบนำรายการที่สั่งไปให้พนักงานในร้าน

 

 

          "ค่าพี่ฟาง มาแล้วๆ" ทั้งสองต่างพากันวุ่น เนื่องจากว่าร้านของเธอเป็นร้านชื่อดังมีลูกค้ามากหน้าหลายตาเข้ามาบ่อยๆแทบจะไม่เว้นช่วงให้พัก

 

 

 

 

 

 

 

          ไม่นานักทั้งสี่คนก็พากันเข้ามาในร้านโดยแต่ละคนมีจุดประสงค์ที่ต่างกันแต่มาอยู่รวมตัวในสถานที่เดียวกัน แก้วเองอยากจะกินเค้กฝีมือพี่สาว ส่วนเขื่อนแและป็อปปี้อยากจะมาหาคนรัก และโทโมะ มาเพื่อหาโอกาส..

 

          "สวัสดะ.. อ้าวแก้ว เขื่อน ป็อป โทโมะ วันนี้ลมอะไรหอบมาถึงที่นี่เนี่ย" ฟางเอ่ยทักทุกๆคนก่อนจะชวนให้มานั่งที่ห้องวีไอพีส่วนตัว ซึ่งทุกๆครั้งที่มาก็จะมาอยู่ในห้องนี้เสมอ

 

 

          "ก็คิดถึงฟางนี่ มาไม่ได้เหรอ" ป็อปปี้นั่งยังไม่เก้าอี้ก็หยอดคำหวานให้หญิงสาวทันที ฟางก็ได้แต่หน้าแดงบิดตัวเขินไม่ได้ตอบอะไรไป

 

 

          "แหมไอ้คุณป็อป มาถึงก็จัดซะละ ว่าแต่ฟางครับเฟย์คนสวยของผมไปไหน" คำถามจากคนที่คุณที่คุณก็รู้ว่าใคร เขื่อนถามว่าที่พี่สะใภ้หลังจากล้อเลียนบอสใหญ่ของวง

 

 

          "อยู่ข้างนอกร้านน่ะ เขื่อนไปช่วยมั้ยล่ะล่ะท่าทางจะวุ่นน่าดู"

 

 

          "ปะ.." ไม่ทันที่เขื่อนจะได้ตอบตกลงก็ถูกแก้วรั้งไว้ซะก่อน

 

 

          "ไม่ต้องเลยไอ้เขื่อน ฉันไปเองแกรออยู่นี่แหละ" พอครูฝึกคนสวยสั่งเขื่อนก็ทำหน้างอทันทีที่ถูกขัดใจ อะไรกัน ที่ป็อปปี้ยังไงไปช่วยฟางได้ เขาเองจะไปช่วยว่าที่แฟนไม่ได้บ้างรึไง

 

 

          "แก้วอ่ะ เค้าอยากไปช่วยแฟนเค้านะ"

 

 

          "เพื่อนฉันยังไม่ได้เป็นแฟนแกไอ้เขื่อน แกรออยู่นี่แหละ เดี๋ยวฉันพามาหาเอง" แก้วพูดทำให้เขื่อนงง พามาหา ? คือไรวะ

 

 

 

 

 

 

 

          "ยัยเฟย์แกไปพักเหอะ ไอ้เขื่อนมันรอจนรากงอกแล้ว เดี๋ยวข้างนอกฉันจัดการให้" แก้วพูดกับเพื่อนสาวที่ดูท่าแล้วจะเหนื่อยเต็มทน เฟย์ไม่ซักไซ้อะไรเพียงแต่พยักหน้าแล้วเดินเข้าไปในห้อง แน่นอนว่าเสียงดีอกดีใจที่ดังลอดออกมาจากประตูนั่นต้องเป็นของเขื่อนแน่ๆ

 

 

          เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่แก้วจะมาทำงานที่นี่ เพราะเฟย์และฟางก็เป็นเหมือนเพื่อนสนิทของเธอ ทั้งสามจึงดูเหมือนกับเป็นพี่น้องกัน ช่วยงานกันได้ตลอด แก้วออกไปรับออร์เดอร์จากลูกค้าพร้อมกับฟางที่ทำหน้าที่ต้อนรับ ก่อนจะส่งต่อให้ป็อปปี้ที่ทำหน้าที่เสิร์ฟอาหาร

 

 

 

 

 

          ผ่านไปหลายชั่วโมงก็ได้เวลาปิดร้าน แก้วเหนื่อยหอบเดินเข้ามาในห้องเพื่อที่จะพักผ่อน แต่เขื่อนกับเฟย์กลับไม่อยู่ในห้องซึ่งไม่รู้ว่าไปไหน ป็อปปี้กับฟางก็ช่วยกัยเก็บร้าน ในห้องจึงเหลือแต่โทโมะที่นั่งจิบกาแฟอยู่ที่ริมหน้าต่าง เขาหันหน้ามาหาเธอแล้วมองด้วยสายตาสงบนิ่งเธอเองก็ไม่ได้สนใจอะไรเนื่องจากว่าชินกับการกระทำของเขาที่ดูเหมือนจะทำแบบนี้กับทุกคนเธอเพียงแค่นั่งลงบนโซฟาแล้วหลับตาลงเพื่อพักผ่อน

 

 

          "เหนื่อยน่าดูเลยล่ะสิ" อยู่ดีๆเขาก็โพล่งขึ้นมาทำให้เธอต้องลืมตาขึ้น แก้วถึงกับตกใจต้องรีบ 'ถีบ' เขาออกสุดแรง เพราะขณะที่ลืมตาก็พบกับใบหน้าของเขาห่างกับใบหน้าของเธอเพียงไม่กี่เซนติเมตร ซึ่งนั่นทำให้ใจเธอสั่นไหวระริกๆขึ้นมาแปลกๆ..

 

 

          "เอ่อ.. ขอโทษค่ะพี่ เป็นอะไรมากรึปล่าว" เธอถามออกไปเพราะเห็นโทโมะล้มลงไปนอนกุมท้องด้วยความเจ็บปวด สงสัยเธอจะถีบแรงไปหน่อย

 

 

          "แรงเยอะชะมัดเลยนะเธอเนี่ย" เขาไม่ได้ว่าอะไร เพียงแต่หัวเราะออกมาในท่าทางตกใจเว่อร์ของเธอนั่นแหละ

 

 

          "ก็แก้วตกใจ อยู่ดีๆพี่ก็ทำแบบนี้" เธอพูดออกมาไม่มีลังเล

 

 

          "ขอโทษที ฉันแค่อยากจะมองชัดๆว่าหน้าเธอมันมีอะไรติดอยู่รึปล่าว" ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ นั่นก็ถือเป็น'คำแก้ตัว'  ที่แนบเนียนเลยทีเดียว

 

 

          "เหรอคะ แล้วตอนนี้มันออกรึยัง" แก้วยังถามด้วยท่าทางไร้เดียงสาไม่รู้เรื่อง

 

 

          "ไม่มีหรอก ฉันคงตาฝาด" เธอทำหน้างงเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร เพียงแต่หลับตาต่อเพื่อพักผ่อน โทโมะจึงอมยิ้มออกมาในความน่ารักของเธอ ยอมรับว่าสมกับฉายา 'สวย โหด เทพ' จริงๆ แต่เวลาเธอจะน่ารักมันก็ดูน่ารักจนน่าหยิกเลยให้ตายเหอะ

 

 

 

 

 

 

 

 

          เวลาผ่านไปไม่นานนักทั้งเฟย์ ฟาง เขื่อน ป็อปปี้ก็กลับเข้ามาในห้อง โดยที่คู่หนึ่งออกไปเดินเล่น ส่วนอีกคู่ก็ช่วยกันเก็บร้าน กลับเข้ามาเห็นก็เพียงแต่หญิงสาว อยู่ในเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงเต้นขายาว กำลังนอนราบอยู่บนโซฟาโดยมีหมวกปิดหน้าใบหน้าอยู่เพียงแค่บางส่วนเท่านั้น แต่ที่หน้าแปลกใจคือ ชายหนุ่มลูกครึ่งหน้าหวานกำลังนอนหลับ ส่วนของต้นขายาวราบไปกับพื้นพรมใต้โต๊ะเล็ก ส่วนลำตัวบนพิงอยู่กับโซฟาตัวเดียวกับที่หญิงสาวนอนอยู่ ทำเอาเพื่อนทั้งสี่ต้องพากันยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้

 

 

          "สองคนนี้น่าจับจิ้นอ่ะ เนอะพี่ฟาง" เฟย์พูดพร้อมกับจับไปที่ต้นแขนของพี่สาว

 

 

          "ใช่ ดูไปดูมามันเหมาะสมกันยังไงก็ไม่รู้" ฟางหันไปพูดน้องสาวแล้วอมยิ้มน้อยๆ

 

 

          "น่าจับจิ้นเหรอ.."

 

 

          "ก็จิ้นซะเลยสิ หึหึ" สองหนุ่มหันหน้าพูดเข้ามากันแล้วหัวเราะหึอยู่ในลำคอ คนนึงก็ยิ้มแบบมีเลศนัย อีกคนก็ไม่รอช้าหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมาถ่ายรูปคนทั้งสองไว้ เขื่อนเพียงแค่กดถ่ายรูปไว้เพื่อต้องการที่จะ 'แบล็คเมเป็นข้อเสนอให้กับเพื่อนจอมขี้เก๊ก' ก็เท่านั้น

 

 

 

 

 

 

          ทั้งสองคนที่ตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงียเสียไม่ได้ ความต้องการที่จะไปหาของกินลงท้องในมื้อเย็นของเขื่อนทำเอาทุกคนต้องรีบกุลีกุจอขึ้นรถของเจ้าตัวเนื่องจากมีรถอยู่เพียงแค่สองคัน

 

 

          "สองคนนี้ชักช้านักก็ไปด้วยกันเลยนะ แก้วไปกับไอ้โมะเลย เจอกันที่ฟูจิ" คำพูดสั่งการของเขื่อนทำให้ทั้งสองต้องนั่งรถมาด้วยกันอย่างขัดไม่ได้เนื่องจากเจ้าตัวขับรถตัวเองออกไปแล้ว

 

 

          "มันน่าเตะซะจริงๆ นิสัยเอาแต่ใจแบบนี้เมื่อไหร่จะหายนะไอ้เขื่อนบ้า !" แก้วบ่นออกมาอย่างหัวเสียที่เพือ่นของตัวเองเอาแต่ใจไม่เข้าเรื่อง

 

 

          "ช่างมันเถอะน่า เรารีบไปเถอะเดี๋ยวพวกนั้นพากันบ่นอีก" โทโมะเองก็หงุดหงิดไม่แพ้กัน เขาก็อยากจะแกล้งหลับไปนานๆเพื่อที่จะได้อยู่ใกล้ๆคน(ที่แอบ)รักของตัวเอง ดันมาโดนปลุกซะได้

 

 

          "เหนื่อยจริง อยากกลับบ้าน" สาวสวยลั่นวาจาออกมาแบบนั้นทำให้โทโมะเองก็เห็นด้วยกับเธอ โดยการที่เขาเห็นด้วยก็คืออยากจะไปส่งเธอให้ถึงที่บ้านด้วยตัวเองสักที

 

 

          "งั้นกลับบ้านเลยมั้ยล่ะ เดี๋ยวพี่ไปส่ง" หญิงสาวก็ได้แต่เอะใจว่าเขาไม่หิวบ้างเหรอ แต่สำหรับเธอเรื่องการกินไม่ใช่ปัญหา เวลานี้เธอควรต้องพักผ่อนเพื่อการใช้กำลังเพื่อการสอนเต้นในวันต่อไป

 

 

          "แล้วแต่พี่เถอะ แก้วเหนื่อย" เธอพูดเพียงเท่านั้นก็หลับตาลงอีกครั้ง ชายหนุ่มไม่พูดพร่ำทำเพลงมุ่งขับรถออกไปที่บ้านเธอทันที

 

 

 

 

 

 

 

          เมื่อมาถึงหน้าบ้านของแก้ว เขาเห็นว่าเธอยังคงหลับสนิทไม่มีทีท่าว่าจะตื่น สงสัยคงจะเหนื่อยมากจริงๆ เขาจึงจัดการอ้อมไปเปิดประตูที่นั่งข้างคนขับแล้วช้อนร่างของเธอขึ้นมาอยู่ในวงแขนของตัวเอง แล้วพาหญิงสาวเข้าไปในบ้านของเธอ

 

 

          "ว้าย ! คุณเป็นใครมาอุ้มน้องสาวฉันทำไม แล้วทำไมยัยแก้วกลับมาในสภาพแบบนี้ ปล่อยน้องสาวฉันลงนะปล่อย ! บอกให้ปล่อยไง !" หญิงสาวหน้าตาอายุราววัยเบญจเพศเอ่ยขึ้นอย่างตกใจเมื่อเห็นน้องสาวของตัวเองถูกใครก็ไม่รู้อุ่มเข้ามาในบ้าน  'กิ่ง' พี่สาวคนเดียวของแก้วทุบตีโทโมะอย่างหัวเสีย

          

 

          "คุณครับ คุณ ! ใจเย็นๆครับเดี๋ยวแก้วจะตื่น ผมเป็นลูกศิษย์ของแก้ว เธอเป็นครูฝึกของผม วันนี้เธอเหนื่อยจนเผลอหลับผมเลยพาเธอมาส่งที่บ้าน บอกมาก่อนว่าห้องเธออยู่ไหน" โทโมะรีบอธิบายให้ผู้หญิงที่เป็นพี่สาวของคนในอ้อมกอดก่อนจะถามทางไปห้องของแก้ว

 

 

          "อ้อ นี่คงจะเป็น โทโมะ K-OTIC ใช่มั้ย ช่างเถอะๆ ห้องยัยแก้วอยู่ชั้นบนห้องท้ายสุด" โทโมะได้ยินดังนั้นก็รีบขึ้นบันไดไปยังห้องของแก้วทันที

 

 

 

 

 

          โทโมะบรรจงวางร่างอันแสนบอบบางแต่ริษเยอะเอาไว้บนเตียงนอนที่นุ่มนิ่ม เขาจ้องใบหน้าเธอนิ่งแล้วค่อยๆใช้มือปัดผมที่บังใบหน้าสวยออก แล้วระบายรอยยิ้มที่หาดูได้ยากออกมา เขาค่อยๆก้มลงจูบที่หน้าผากของเธอช้าๆ แล้วเดินออกจากห้องมาโดยที่ไม่ลืมจะห่มผ้าให้เธอ

 

 

          

 

          "นายชอบน้องสาวฉันเหรอ"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---

ขอบคุณทุกคนที่สนใจเรื่องนี้ค่ะ -/\-