" What About Love สิ่งที่เกี่ยวกับความรัก "

วันต่อมา ออสตินขับรถคู่ใจสีแดงคันโปรดของเขามาจอดหน้าร้านพิซซ่าของคุณ และรีบตรงดิ่งเข้ามาในร้านทันที ทำให้ลูกค้าที่เป็นมาโฮมี่แฟนคลับตัวยงของเขาต้องแตกตื่น

แฟนคลับ: กรี๊ดด กรี๊ดด ออสติน มาโฮน

แฟนคลับของเขาวิ่งรี่ปรี่เข้ามาหาออสตินทันที ออสตินพยายามมองหาคุณ แต่เค้าไม่เจอคุณ จึงรีบเดินเข้าไปถามพนักงานที่ประจำอยู่ตรงเค้าท์เตอร์ว่า...

ออสติน: (ชื่อคุณ)อยู่มั๊ย?

พนักงาน: วันนี้คุณ(ชื่อคุณ)ไม่เข้าร้านค่ะ

ออสติน: แล้วคุณรู้มัียเค้าอยู่ที่ไหน?

พนักงาน: ดิฉันไม่ทราบค่ะ

ออสติน: คุณพอจะมีเบอร์เค้ามั๊ย?

พนักงาน: มีค่ะ รอสักครู่นะค่ะ

ระหว่างที่ออสตินยืนรอเบอร์โทรของคุณ เหล่าแม่นางมาโฮมี่ทั้งหลายก็กรี๊ดกร๊าดด เข้ามาขอออสตินถ่ายรูปทันที

พนักงาน: คุณค่ะ เบอร์คุณ(ชื่อคุณ)ได้แล้วค่ะ 

ออสติน: (ยิ้มให้พนักงาน) ขอบคุณครับ

เมื่ออสตินได้เบอร์คุณแล้วเขาก็รีบหันหลังกลับขึ้นรถคู่ใจแล้วขับออกไปทันที ระหว่างทางเขาได้โทรหาคุณ

(ในสาย) ออสติน: ฮัลโหล ผมออสตินนะ นี่คุณอยู่ไหน?

คุณ: วันนี้เป็นวันหยุดของฉัน ฉันก็ต้องอยู่คอนโดสิ

ออสติน: แล้วคอนโดคุณอยู่ที่ไหน?

คุณ: คอนโดฉันก็ต้องอยู่ใกล้ๆตัวฉันสิ คุณนี่ถามแปลก 555555

คุณตั้งใจจะยียวนกวนประสาทเขา

ออสติน: คุณนี่กวนไม่เบาเลยนะ!

คุณ: ฉันล้อเล่นน่าา ก็แค่อยากให้คุณขำ ฉันอยู่ที่คอนโด The Hotel Miami Beach หน๊ะ

ออสติน: บังเอิญดีนะ คอนโดผมอยู่ที่นั่นเหมือนกัน รอผมก่อนนะ กำลังไป

คุณ: คุณจะมาหาฉันทำไม? แหง๊ะ คิดถึงก็บอกตรงๆสิ ไม่เห็นต้องทำอย่างงี้เลย 55555

ออสติน:ใช่ ผมคิดถึงคุณ คิดถึงมาก รอผมอยู่ที่นั่นนะ แล้วเจอกัน

ตุีด ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ถึงออสตินจะวางสายไปแล้วแต่คุณก็ยังไม่วางหู ยังคงถือสายและเงิบอยู่อย่างนั้น (ไม่ให้เงิบได้ไงหล๊ะ แหม๊ นักร้องดังบอกคิดถึงเชียวน๊ะ เย๊ยย อิจฉาจัง)

ผ่านไปไม่ถึง 20 นาที!! ออสตินก็โทรมาหาคุณอีกครั้ง

ออสติน: ผมลืมถามคุณหน๊ะ ห้องคุณอยู่ตรงไหน ชั้นอะไร ห้องที่เท่าไหร่?

คุณ: ห้องฉันอยู่ริมสุด ชั้น4 ห้องที่163

ออสติน: ห้องผมอยู่ริมสุดเหมือนกัน ชั้น16 ห้องที่474 คิดถึงก็มาหาผมได้นะ 555 เอาหละๆ ผมกำลังขึ้นไป รอก่อนนะ แค่นี้แหละ

คุณ: เดี๋ยวๆ บอกฉันมาก่อนสิว่าคุณมีเรื่องด่วนอะไร ถึงจะมาหาฉันถึงห้อง (มันไม่งามเลยนะย้ะ- -)

ออสติน: ผมมีเรื่องต้องคุยกับคุณ แค่เราสองคน!!"เท่านั้น"

คุณ: คุยในโทรศัพท์ก็ได้นี่ ไม่เห็นต้องมาหาเลย!!

ออสติน: ไม่... เรื่องที่ผมจะพูดมันยิ่งใหญ่มากก ยิ่งใหญ่กว่าเรือไททานิคล่มซะอีกนะ

คุณ: บางที่คุณก็เว่อร์ไปนะออสติน โอเคๆ งั้นมาเร็วๆหละ ฉันอยากฟังเรื่องใหญ่ของคุณเต็มทีแล้ว

หลังจากวางสายไม่ถึง 3 นาทีออสตินก็มายืนเคาะประตูอยู่หน้าห้องคุณ ก๊อก ก๊อก ก๊อกก

คุณรีบวิ่งมาเปิดประตูอย่างว่องวัย (คงจะกลัวออสตินรอนานสินะ 555)

คุณ: มาเร็วดีหนิ๊ เข้ามาก่อนสิ

พอคุณปิดประตูปุ๊บ ออสตินก็ดึงมือของคุณเข้ามากลางห้องรับแขกปั๊บ (คงจะมีเรื่องสำคัญสินะ) คุณดูงงๆเอ๋อๆหน่อยๆ ก่อนจะเอ่ยปากถามเขาว่า...

คุณ: หิวมั๊ย ทานอะไรมาหรือยัง ทานข้าวก่อนมั๊ย

ออสตินยิ้มให้คุณแล้วพยักหน้าหงึก หงึก บรรยากาศในห้องของคุณมันชั่งโรแมนติก ทั้งที่มันเป็นตอนกลางวัน -0- มีเพลงคลาสิกเปิดเบาๆ ความเย็นของแอร์ในห้องก็กำลังพอดี สีของอาหารก็น่าทาน โต๊ะทานข้าวก็ขาวสะอาด กลิ่นดอกไม้ในห้องก็หอม ชื๊นนใจ (หยุดบรรยายเถ๊อะ -*-)

ระหว่างที่คุณทานข้าวกันอยู่สองต่อสอง ออสตินก็พูดขึ้นว่า...

ออสติน: คืนนี้คุณว่างมั๊ย?

คุณพยักหน้าหงึก หงึก และถามออสตินด้วยความสงสัยว่า...

คุณ: ว่างสิ ทำไมหรอ?

ออสติน: ไปทานข้าวกับผมสักมื้อนะ ถือว่าเป็นการเลี้ยงขอบคุณที่คุณสอนผมทำพิซซ่าฟรี นะนะ (ชื่อคุณ)

คุณกำลังคิด ก่อนจะตอบรับปากว่า...

คุณ: โอเคๆ ฉันจะคิดซะว่ามื้อนี้ฉันไม่ต้องเสียตังค์ได้กินข้าวฟรีละกัน 555

ออสตินยื่นถุงใบหนึ่งให้คุณ

ออสติน: อ่ะ ของคุณ

คุณมองด้วยความสงสัยก่อนจะเปิดดูและพูดว่า...

คุณ: นี่มันเสื้อผ้าหนิ๊ สวยดีน้ะ

ออสติน: ใช่ มันคือเสื้อผ้าที่คุณต้องใส่ไปทานข้าวกับผมคืนนี้ ตอน5โมงเย็น ผมจะส่งช่างแต่งหน้า ช่างทำผม และช่างแต่งตัวมาหาคุณ บอดี้การ์ดอีก 4 คนจะมายืนรอคุณหน้าห้องพาคุณลงไปหาผม ผมจะรอคุณอยู่ชั้นล่างสุดของคอนโด

คุณดูตกใจเล็กน้อย และบอกออสตินว่า...

คุณ: ก็แค่ทานข้าว ทำไมคุณต้องให้ช่างแต่งหน้า แต่งผม แต่งตัว แล้วก็บอดี้การ์ดอีก 4 คนมาหาฉันด้วยเนี่ยย

ออสติน: เอาเถอะ คืนนี้ผมมีเรื่องบางอย่างต้องบอกคุณ

ออสตินลุกขึ้นก่อนที่จะเดินไปหน้าห้องของคุณพร้อมพูดว่า... "คืนนี้ต้องเป็นคืนที่พิเศษที่สุด ตอน1ทุ่มเจอกันนะ"

คุณยังคงงงๆ มึนๆ ที่อยู่ดีๆออสตินก็ชวนคุณไปกินข้าว แถมยังซื้อชุดมาให้ และบอดี้การ์ดอีก 4 คน

บ่ายสองโมงผ่านไป....บ่ายสามโมงผ่านไป.... บ่ายสี่โมงผ่านไป....

ระหว่างที่คุณกำลังดูทีวีเพลินๆ ก๊อก  ก๊อก ก๊อกก เสียงประตูหน้าห้องดังขึ้น

คุณตะโกนถามคนหน้าห้องว่า...

คุณ: ใครหน๊ะ?

คนหน้าห้อง: พวกเราคือคนที่ออสตินส่งมาหาคุณค่ะ

จากนั้นคุณก็มองไปที่นาฬิกา "เฮ๊ยย นี่มัน5โมงเย็นแล้วนี่นาา"

ผ่านไป1ชั่วโมงแล้ว วันนี้คุณดูสวยสง่ามากกว่าทุกวัน คุณดูเหมือนเจ้าหญิงมากๆเลยหล๊ะ

ช่างแต่งหน้า: คุณคงเป็นผู้หญิงที่ออสตินรักมากเลยสินะค่ะ เค้าถึงส่งพวกฉันมาแต่งให้คุณถึงขนาดนี้

ช่างแต่งผม: พวกเราขอให้คืนนี้คุณโชคดีนะค่ะ

ช่างแต่งตัว: ออสตินต้องดูแลคุณได้ดีแน่ๆ

คุณ: พวกคุณรู้ได้ยังไงค่ะ เขาก็แค่อยากเลี้ยงขอบคุณที่ฉันสอนเขาทำพิซซ่าฟรีหน๊ะ ไม่มีอะไรหรอก

จากนั้นช่างทั้ง3คนก็เล่าให้คุณฟังเกี่ยวกับเทย์เลอร์แฟนเก่าของออสตินว่า "เมื่อก่อนออสตินรักเทย์เลอร์มาก เค้าดูแลเธอได้ดี พวกเราเคยแต่งตัวให้เธอ แต่เทย์เลอร์ก็เลิกกับออสตินไป เรื่องผ่านมานานเป็นปี ออสตินดูเหมือนไม่เคยลืมเทย์เลอร์ได้เลย จนวันนี้ที่เค้าพบกับคุณ เขาดูเปลี่ยนไปมาก ดูไม่เศร้าเหมือนที่ผ่านมา พวกเรามั่นใจ ว่าออสตินรักคุณแน่นอน"

พอคุณได้ฟังที่พวกเขาเล่าแล้ว คุณดูดีใจมากกกก แต่ก็ไม่กล้าแสดงอาการอะไรมาก

ช่างทั้ง3คน: เอาหล่ะ พวกเราแต่งตัวคุณเสร็จหมดแล้ว วันนี้คุณดูสวยมาก

ช่างแต่งหน้าตะโกนเรียกบอดี้การ์ดหน้าห้อง

ช่างแต่งหน้า: นี่บอดี้การ์ด คุณ(ชื่อคุณ)แต่งตัวเสร็จแล้ว พาเธอไปหาออสตินได้แล้ว

บอดี้การ์ดทั้ง 4 คน: ครับ

คุณเดินลงไปถึงชั้นล่างสุด ออสตินมองคุณตาค้าง เค้าไม่จับจ้องไปที่ไหนเลย มองแค่คุณเพียงคนเดียว

ออสติน: คุณดูสวยมากนะ (ชื่อคุณ)

คุณ: ขอบคุณค่ะ (ยิ้มให้ออสตินหน่อยๆ)

ระหว่างทางคุณและเขาไม่พูดอะไรเลยจนถึงร้านอาหารแห่งหนึ่ง บรรยากาศโรแมนติก เปิดเพลงโรแมนติกเบาๆ มีแสงไฟสหลั่วๆ ในร้านไม่มีใครทั้งนั้นนอกจากคุณและออสติน ใช่แล้ว เขาสั่งเจ้าของร้านให้ ณ ที่ตรงนั้นมีเพียงคุณกับเขาแค่สองคน...

ออสตินเลื่อนเก้าอี้ให้คุณนั่ง...

คุณ: ขอบคุณค่ะ

ออสตินและคุณนั่งทานข้าวไปเรื่อยๆ แล้วเขาก็ขอคุณเต้นรำ ระหว่างเต้นรำเขาได้สารภาพรักกับคุณว่า...

ออสติน: (ชื่อคุณ) ตั้งแต่ที่ผมได้คุยกับคุณในทวิตเตอร์วันนั้น มันก็ทำให้ผมมีกำลังใจมากขึ้น ผมขอบคุณที่ทำให้ผมลืมเทย์เลอรฺ์ได้ ผมคิดอยู่ตลอดว่าวันนึงเราต้องได้พบกัน และมันก็เป็นจริง ครั้งแรกที่ผมเจอคุณ ณ ตอนนั้นและตอนนี้ผมว่าคุณสวยที่สุดในโลก ขอบคุณที่คอยอยู่ข้างๆผม ผมรู้ใจตัวเองแล้วว่าคนที่จริงใจกับผมจริงๆไม่ใช่เทย์เลอร์แต่เป็นคุณ และสิ่งที่ผมควรพูดมาตั้งนานแล้วคือ "ผมรักคุณ" เป็นแฟนผมนะ(ชื่อคุณ)?

ณ ตอนนั้นคุณพูดอะไรไม่ออก และค่อยๆยิ้มที่ละน้อย น้ำตาค่อยๆไหลมาเรื่อยๆ ก่อนที่จะตกลงรับปากเขาแล้วสารภาพความในใจกับออสติน

คุณ: ตกลงค่ะ ฉันจะเป็นแฟนคุณ ^^

ฉันก็มีอะไรจะบอกเหมือนกัน ฉันแอบชอบคุณมานานแล้วหล่ะ ไม่งั้นไม่ให้กำลังใจคุณซึ้งขนาดนั้นหรอก ทุกครั้งที่ฉันเห็นคุณเศร้า ฉันจะเศร้าไปพร้อมๆกับคุณ ทุกครั้งที่ฉันเห็นคุณมีความสุข ฉันก็จะมีความสุขไปพร้อมๆกับคุณ แค่มองดวงตาของคุณฉันก็รู้แล้วว่าคุณรู้สึกยังไง สิ่งที่ฉันควรจะพูดตั้งนานแล้วเหมือนกันว่า "ฉันรักคุณค่ะ ออสติน" ^^

หลังจากที่คุณบอกรักออสตินแล้ว เขาเอาหน้ามาใกล้คุณเรื่อยๆ ใบหน้าของคุณเริ่มใกล้กันทีละนิด จมูกของคุณชนกัน แล้วปากของออสตินก็เริ่มประกบที่ปากบางๆของคุณ เค้าจูบคุณอย่างดูดดื่มม คุณรู้สึกได้ถึงเสียงหัวใจของเค้า และเค้าก็รู้สึกได้ถึงเสียงเต้นในหัวใจของคุณ....

และในที่สุด สิ่งที่คุณและออสตินหวังไว้มันก็กลายเป็นเรื่องจริง!! ยินดีกับคุณทั้งสองคนด้วยน๊ะ

...จบตอนที่ 2 "What About Love สิ่งที่เกี่ยวกับความรัก" โปรดติดตามตอนต่อไป...