Teen titans Gen2

ณ.ที่บ้านของโรบิ้น
                ตอนนี้กำลังเป็นเวลาอาหารเย็นของพวกเขาโดยผู้ลงมือเข้าครัวคือ โรบิ้น และเรดไฟร์
                "อะไรนะครับ พ่อจะส่งเรดไปเมืองจีนส่งเวอร์มี่ไปทามารันระหว่างที่ปิดเรียนหรอครับ"เรดไฟร์โวยวายขึ้นมากลางวง โรบิ้นพยักหน้านิดหน่อย
                "พ่อกับแม่แค่คิดว่าเรดไฟร์กับเวอร์มี่ควรจะพัฒนาฝีมือตัวเองให้มันดีขึ้นกว่าเดิมก็เท่านั้นเอง--"โรบิ้นพูดพร้อมตักอาหารเข้าปากไปด้วย
                "ว้าว ดีจังเลยค่ะ...เวอร์มี่ก็อยากกลับไปที่ทามารันอีกอ่ะ..เวอร์มื่อยากกินหนอนแช่น้ำส้มน่ะคะ"เวอร์มี่พูดเท่านั้นแหละโรบิ้นกับเรดไฟร์ก้สำลักอาหารทันที
                "เอ่อ! พ่อครับไปเมืองจีนพรุ่งนี้เลยก็ได้นะครับ"เรดไฟร์กระซิบบอก
                "ใจเย็นๆ..."โรบิ้นกล่าว
                "เอาหล่ะ...อิ่มกันแล้ววันนี้ใครจะล้างจาน??"สตาร์ไฟร์มองหน้าทุกๆคน                 "เวอร์มี่เองค่ะคุณแม่" "จ้า...”
                หลังจากหมดเวลาของอาหารเย็นแล้วทุกคนต่างก็แยกย้ายไปทำงานอดิเรกของตัวเองจนกระทั่งฟ้าทั้งหมดมืดสนิท
                ...ที่ห้องของเรดไฟร์...หนุ่มน้อยได้จัดการอาบน้ำทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยแล้วก็มานั่งเล่นเว็บแคมคุยกะ ไซบัม รีบอร์น และ เรวี่
                "ไงนายหัวแดง*-*"รีบอร์นทัก
                "ไม่ว่าไงหรอก..นายหัวเขียวว่าแต่พ่อนายจะให้ไปที่ไหนหรอ??"เรดไฟร์ถาม                  "ไซบัมนายตอบก่อนเลย..."
                "ฉันหรอ??ฉันก็แค่ไปฟิตร่างกายที่บ้านเกิดของฉันที่นิวยอร์ค"ไซบัมกล่าว                 "ฉันนะต้องไปกับพ่อที่แอฟริกา ส่วนยัยหน้าบึ้งเนี่ยไปกับแม่ฉันที่อาซาเรธอ่ะ"รีบอร์นยิ้มแต่ไม่นานนักก็
                ผัวะ   'ลืมไปว่ายัยนี่นั่งข้างเรา'
                "อาซาเรธ--??อยู่ส่วนไหนของอเมริกาเหรอ??"เรดไฟร์ถามขึ้นมาอีกครั้ง                 "เป็นเมืองลึกลับ...อย่าไปสนใจเลยแล้วเธอล่ะ"เรวี่ถามเขากลับ
                "อ๋อ..ฉันไปเมืองจีนส่วนเวอร์มี่ไปทามารัน"เรดไฟร์ตอบ
                "คุยมาตั้งนาน..เวอร์มี่ไม่มาเข้าวงด้วยหรอ??"ไซบัมถาม
                "ถามหาเขาแสดงว่า...คิดถึงเขาอ่ะเด้!!!!!"รีบอร์นแซวไซบัมส่งสัญญาณให้เรวี่ช่วยจัดการให้ที
                ผัวะ  'โดนอีกแล้ว'
                "เวอร์มี่....นอนแล้วมั้ง*-*"เรดไฟร์กล่าว
                "งั้นฉันก็....นอนก่อนดีกว่านะดึกแล้ว"ไซบัมกล่าวลาเป็นคนแรก
                "งั้นฉันกับรีบอร์นก็นอนก่อนนะ....ฝันดี"พูดจบเรวี่ก็ลากคอรีบอร์ไปนอนทันที                        'งั้นเราก็ไปนอนบ้างดีกว่า'ระหว่างที่เรดไฟร์กำลังจะปิดเครื่องนั้นก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นมา
                "สวัสดีค่ะ "
                 "ครับ.....สวัสดีครับ"เรดไฟร์ตอบกลับอย่างเป็นมิตร
                "น่ารักจังค่ะ...ชื่ออะไรค่ะ..อากินะค่ะมาจากญี่ปุ่นค่ะ"......
                'โอ้โหคนญี่ปุ่นพูดอังกฤษชัดขนาดนี้เลยหรอ??..แถมยังชมเราว่าน่ารักอีก'                 "เรดไฟร์ครับ ยินดีที่ได้รูจักครับ"
                  และแล้วอากิกับเรดไฟร์ก็คุยกันมาเรื่อยจนกระทั่ง
รุ่งเช้า
                ก๊อก ก๊อก ก๊อก......
                "เรดไฟร์ตื่นรึยัง...พ่อจะไปแล้วนะ"โรบิ้นยืนเคาะประตุอยุ่หน้าห้องของลูกชาย                 "ครับ...มาแล้วครับ"เรดไฟร์รีบวิ่งออกมาอย่างลนลาน
                "เรดพร้อมแล้วครับ..."หนุ่มน้อยวิ่งลงมาที่รถเซตทรงผมของตัวเองให้ดูเรียบร้อยมากที่สุด
                "รีบไปกันได้แล้วจ๊ะ...ป่านนี้บีสต์บอย เรเวน ไซบอร์ก คงจะไปถึงแล้ว"สตาร์ไฟร์อุ้มซิลกี้ขึ้นรถตามด้วยโรบิ้น
                "สายประจำ...ถามหน่อยเถอะเรดเมื่อคืนไปทำอะไรมา --??"เวอร์มี่จ้องหน้าเรดไฟร์อย่างสงสัย
                "เอ่อ!!!!!เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับอ่ะ..."เรดไฟร์ตอบปัดๆแล้วขึ้นไปประจำที่บนรถเวอร์มี่ตามมาติดๆ
                เมื่อพร้อมกันแล้วทุกคนเดินทางมุ่งหน้าไปสู่ "ไททั่นส์ ทาวเวอร์"
                 เมื่อมาถึง... โรบิ้นก็นำครอบครัวของเขาเข้าไปข้างในทันที...ระหว่างทางเขามองดูบรรยากาศโดยรอบแล้วหันไปมองหน้าสตาร์ไฟร์แล้วยิ้มให้กัน
                "มาที่นี่แล้วอยากย้อนเวลาจังเลย"สตาร์ไฟร์ยิ้มออกมา
                "นั่นสิ...แต่ว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ดีอยู่แล้วล่ะ..."โรบิ้นเสริม ทั้ง 4 เดินมาเรื่อยๆจนกระทั่มาถึงห้องนั่งเล่น
                "โรบิ้น สตาร์ไฟร์และหลานทั้ง 2 มาแล้ว"ไซบอร์กที่กำลังนั่งเล่น วีดีโอเกมส์กับ บีสต์บอย กล่าวเด็กๆทุกคนทำความเคารพพวกผู้ใหญ่แล้วมานั่งจับกลุ่มคุยกันตามประสา.....                 "พวกนายเนี่ย!!ไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ"โรบิ้นกล่าวแบบยิ้มๆ
                "ฉันว่า...หยุดเรื่องเล่นแล้วมาเรื่องงานซะที"เรเวนเริ่มมีอารมณ์โกรธตะหงิดๆ                 "ไม่ต้องเครียดหรอก...แม่จ๋า...ลูกๆเราก็รู้เรื่องกันหมดแล้วไม่เห็นต้องห่วงเลย"บีสต์บอยเสริม
                "เอาเถอะน่า...ยังไงซะเด็กๆก็ต้องเดินทางกันวันนี้ปล่อยให้พวกเขาเล่นกันให้เต็มที่ก่อนดีกว่า"สตาร์ไฟร์กล่าว
                "ตอนนี้เท่าที่ฉันตรวจดูสภาพ รถและยานทุกอย่างเรียบร้อยไม่มีปัญหา"ไซบอร์กกล่าวทุกคนพยักหน้ารับเพราะว่าได้เวลาของเด็กๆแล้ว...พวกเขาพาๆเด็กออกแยกย้ายเดินทาง โดย เรดไฟร์ไปหาท่านเซียนกับโรบิ้นที่เมืองจีน เวอร์มี่ไปดาวทามารันกับสตาร์ไฟร์   รีบอร์นไปกับบีสต์บอยที่แอฟฟริกา  เรวี่ไปอซาเรธกับเรเวน และ ไซบัมก็ไปกับไซบอร์ก โดยมีระยะเวลาเพียงแค่ 3 เดือนจึงจะกลับมาต่อสู้กับเหล่าร้ายอีกครั้ง ระหว่างเดินทาง....เรดไฟร์ดันนึกถึงผู้หญิงที่ชื่ออากิหน้าแดงแน่นเต็มหน้าอาการนี้ทำให้ผู้เป็นพ่อสงสัยอยู่ไม่น้อยแต่เขาไม่พูดอะไรเพียงแต่มองดูเท่านั้น
                    โรบิ้นได้ไปส่งสตาร์ไฟร์และเวอร์มี่ที่ดาวทามารันก่อนจะกลับ "ทำไมไม่ให้เรดไฟร์อยู่ต่ออีกหน่อยล่ะ...นานๆทีจะมาที่นี่
               "แบล็คไฟร์กล่าวโรบิ้นเหลือบมองสตาร์ไฟร์นิดนึงสีหน้าของเธอบ่งบอกถึงอาการที่ไม่พอใจเป็นที่สุด...^^''
                "ไม่ดีกว่า...เรดไฟร์ต้องไปอยู่กับท่านเซียนที่เมืองจีน"โรบิ้นตอบแลวหันไปมองสตาร์ไฟร์อีกครั้ง
                "ฉันว่าเธอรีบกลับเถอะนะ...เรดไฟร์คงจะไม่อยากอยู่ที่นี่นานนักหรอก...จริงรึเปล่าลูกเรดไฟร์??"เธอถามลูกชายของเธอแต่ก็ไม่ได้คำตอบเพราะหนุ่มน้อยเรดไฟร์ตอนนี้กำลังยืนยิ้มเหม่อทำหน้าแดงอยู่
               "เรดไฟร์..."สตาร์ไฟร์เรียกเรดไฟร์อีกครั้งหนุ่มออกอาการสะดุ้งสุดๆ                "คะ...คะ...ครับแม่...เมื่อกี้แม่ว่าอะไรนะครับ"เรดไฟร์เอามือเกาท้ายทอยแล้วเอียงคอนิดหน่อย
                "คุณแม่ถามว่าอยากกลับเลยใช่ไหม??"เวอร์มี่ทำเสียงแข็งใส่เขาทันทีเมื่อได้ยินที่พี่ชายของเธอพูด
               "ครับเรด อยากกลับแล้วครับ"แบล็คไฟร์มองหน้าเรดไฟร์แล้วยิ้ม...
                "ดีมากลูก....ขืนอยู่ต่อแม่กับพ่อคงจะมีเรื่องคุยกันยาว...”โรบิ้นหน้าเจื่อนนิดๆเมื่อได้ยินภรรยาของตัวเองพูด ไม่นานนักเวอร์มี่ สตาร์ไฟร์ และ แบล็คไฟร์ ก็มาส่งโรบิ้นกับเรดไฟร์ที่ยาน
               "คุณพ่อค่ะ...เดินทางดีๆนะคะ"เวอร์มี่โผลเข้าไปกอดพ่อของเธอโรบิ้นเอามือลูบที่หัวของเธอไปมาเบาๆ
                "ดูแลตัวเองกับลุกด้วยนะสตาร์ไฟร์"โรบิ้นขึ้นมากล่าวอีกครั้งสตาร์ไฟร์ยิ้มนิดๆแล้วพูดต่อ
                "เธอเองก็เหมือนกันนะ...อย่าไปทะเลาะกับลูกกลางทางล่ะ" จากนั้นโรบิ้นและเรดไฟร์ก็ขับยานออกมาจากทามารันเพื่อมุ่งหน้าสู่เมืองจีนทันที...... ระหว่างทาง.....เรดไฟร์ได้มองบรรยากาศในอวกาศโดยรอบๆจนกระทั่งหนุ่มน้อยเองเผลอหลับไป........เมื่อมาถึงเมืองจีนแล้วโรบิ้นได้นำยานมาจอดไว้ใกล้ลำน้ำใหญ่แห่งหนึ่ง^^...
                "เรดไฟร์ เรดไฟร์ ตื่นได้แล้วลูก"โรบิ้นพยายามปลุกเรดไฟร์ที่ยังอยู่ในห้วงนิทรา (--zZ) หนุ่มน้อยค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างสลึมสลือ
               "ถึงแล้วหรอ??ครับพ่อ"เรดไฟร์เอามือขะยี้ตาไปมา
                "รีบลงไปกันเถอะลูก...ท่านเซียนรออยู่"โรบิ้นและเรดไฟร์เดินลงมาจากยานแล้วสำรวจเส้นทางโดยรอบ..ที่นี่มีแต่ป่าและภูเขาที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยป่าไม้และลำน้ำในที่กว้างใหญ่ไพศาล
                "พ่อครับ....นี่หรอ??ที่อยู่ของท่านเซียน"เรดไฟร์ถาม "ทำไมหรอลูก --??"โรบิ้นมองหน้าลูกชายตาไม่กระพริบ
                "ป่าวครับไม่มีอะไร"ไม่นานนักก็มีหญิงชราคนนึงเดินเข้ามาหาเขาทั้ง 2 คนพร้อมกับแบกน้ำมา 2 ถังใหญ่ๆ
                "สวัสดีครับท่านเซียน...”โรบิ้นกล่าวทักทายอย่างสุภาพ ใช่แล้ว หญิงชราที่เดินมานั่นคือท่านเซียน
               "เด็กคนนี้ใช่ไหม??..ที่จะให้มาฝึกกับฉัน"ท่านเซียนถาม "ใช่ครับ...เรดไฟร์เคารพท่านเซียนสิลูก
               "หนุ่มน้อยเรดไฟร์ทำความเคารพท่านเซียนอย่างสุภาพ "สวัสดีครับ" "งั้นมาเริ่มฝึกกันเลยดีกว่า"
                "อ๊า~!!!!!!"ท่านเซียนโยนถังน้ำให้เรดไฟร์ถือทันทีโดยไม่รอช้า
                "ทำไมมันหนักอย่างงี้ล่ะครับ....แล้วนี่เขาเรียกว่าฝึกอ่ะ"เรดไฟร์โวยวายเต็มที่แตว่าดูแล้วท่าทีของท่านเซียนจะไม่สนใจเลยสักนิด
                "นี่แหละคือการฝึกแบบของข้า...เลิกบ่นแล้วแบกน้ำตามข้าขึ้นเขามา"ท่านเซียนเดินขึ้นเขานำหน้าไปคนแรก...ตามไปด้วยโรบิ้น...และเรดไฟร์ที่บ่นพึมพำไปตลอดทาง
               'คนแก่รังแกเด็ก'เรดไฟร์คิด ด้านของเรวี่และเรเวน ที่อาซาเรธ เรวี่นั่งฝึกทำสมาธิกับเรเวนและท่านอาซา
                "มุ่งมั่นในสมาธิ....จำไว้มุ่งมั่นในสมาธิ"ท่านอาวาพยายามย้ำเรวี่ไว้เสมอ                "ค่ะ..ท่านอาซา"สักพักเรวี่เองก็รูสึกเหมือนกับว่ามีใครคนหนึ่งเอาอะไรบางอย่างมากองไว้ตรงหน้าของเธอ...--?? สาวน้อยค่อยๆหลี่ตาขึ้นเท่านั้นแหละ....เหวอ!!!
               ’หนังสือกองเท่าภูเขาเลยอ่ะ’เรวี่คิด
                "อะไรค่ะคุณอา??”เรวี่ถาม               
               "หนังสือเวทย์มนต์ของเธอไงล่ะ.."
               ใช่แล้วเรเวนเป็นคนแบกหนังสือกองยักษ์มาให้เรวี่...เล่นเอาสาวน้อยคอตกไปเลย                ณ.ที่แอฟฟิกา 2 พ่อลูกหัวเขียวที่มาทำการฝึกอยู่ก็นั่งฝึกกันอยู่ที่ริมแม่น้ำใหญ่แห่งหนึ่ง......
               "พ่อฮะ...ทำไมพ่อถึงแต่งงานกับแม่ล่ะฮะ"รีบอร์นถาม
               "ก็พ่อรักแม่ไง555+"บีสต์บอยที่นั่งหันหลังให้หัวเราะออกมานิดหน่อย ถึงขั้นมาก
               "ทั้งๆที่แม่ดุขนาดนั้นเนี่ยนะ...ตั้งแต่เกิดจนโตผมรู้สึกดีที่มีทั้งพ่อและแม่^-^แต่ผมว่าอยู่กะพ่อสบายกว่าอยู่กับแม่ตั้งเยอะ"
               "ทำไมหรอ??ลูกพ่อ"บีสต์บอยถามลูกชายกลับอีกครั้งอย่างสงสัย
                "เอ้า!!!!ก็อยู่กับพ่อนะฮะได้นั่งตกปลาสบายจะตายไม่เห้นต้องฝึกให้เมื่อยเหมือนอยุ่กับแม่เลย 555+"เมื่อพูดจบแล้ว 2 พ่อลูกตัวเขียวก้นั่งตกปลาอย่างสบายอารมณ์ แล้วเรื่องฝึกล่ะ...เจ้า 2 คนนี้
                คราวนี้ก็ตัดมาที่ ไซบัม และ ไซบอร์ก ณ.ห้องออกกำลังกายที่ร้านสาขาที่ 2 ของไซบร์อก
                "98 99 100 101 102 103 104 "ไซบัมกำลังวิดพื้นเหงื่อตกเลยทีเดียว                "สู้ๆนะ....ไซบัมลูกแม่"บัมเบิ้ลบี ส่งเสียงเชียร์ทุกๆครั้งที่เขานับจำนวนสถิติไซบอร์กเองก็ยิ้มอย่างชื่นชม
                'ลุกผมบ้าพลัง'ไซบอร์กคิด และเมื่อพ่อแม่ของเขาออกไปแล้ว 
                'เหนื่อยแล้วเรา'ไซบัมคิด "200 300 410 526 792 "เฮ้ยๆนับข้ามยอดไปซะแล้ว....กรรม
               ส่วนสาวน้อย เวอร์มีเลี่ยนสตาร์
                "คุณป้า คุณแม่ อย่าทะเลาะกันเลยค่ะ...กรี๊ด!!" เอาอีกแล้ว แบล้คไฟร์ กับ สตาร์ไฟร์ทะเลาะทุกวันวันนี้ก็เช่นกันทั้ง 2 ยิงสายฟ้าสตาร์ปะทะกันจนสาวน้อยเวอร์มี่ของเราที่คอยจะห้ามปราม แต่ไม่เคยจะได้ผลเลยสักครั้ง หาที่หลบแทบไม่ได้ 'อือๆๆๆๆคุณพ่อมารับเวอร์มี่กลับบ้านที' น่าสงสาร เวลาผ่านไป........ร่วมๆ 3 เดือนแล้วการทั้งหมดก้เดินทางกลับมารวมตัวกันที่ ไททั่นส์ทาวเวอร์ โดยเกือบ สวัสดิภาพ แล้วทุกคนก็มานั่งปรับทุกข์ยกเว้นรีบอร์น ให้กันฟังต่างก็ทำหน้ามุ่ยขมึงตึง....ฮึ!!!!!