Teen titans Gen2
เขียนโดย 
Rennie
วันที่ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.16 น.
แก้ไขเมื่อ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2556 14.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3) การต่อสู้!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวันนี้ในวิชาพละศึกษา
"เอาละนักเรียนทุกๆคนวันนี้เราจะแข่งรักบี้กันนะ...ขอให้ตั้งอยู่ในกติกาอย่านอกเกมส์เข้าใจไหม"
"ครับ/ค่ะ"นักเรียนทุกคนรับด้วยความเต็มใจ.....จากนั้นก็จับฉลากแบ่งทีมกันทันทีโดยเรดไฟร์อยู่ทีมสีแดง ไซบัมอยู่ทีสีนำเงินส่วน 2 สาว เวอร์มี่และเรวี่ กลายเป็นเชียร์ลีดเดอร์อยู่ข้างสนาม
"ถึงจะสนิทกันแต่ฉันก้ไม่ขอออมมือนะ"ไซบัมกล่าวกับเรดไฟร์แบบยิ้มๆ "อย่างนั้นก็ได้...ฉันรับคำท้านายเสมอ"เรดไฟร์ตอบกลับ
ปี๊ด!!!!
สัญญาณการแข่งขันได้เริ่มขึ้นทั้ง 2 ฝ่ายสู้กันอย่างไม่ลดละ
"อ่ะ!!!!!~"เรดไฟร์ถูกไซบัมกระแทกจนเซถลาไปอีกที่นึง
คิดว่าตัวใหญ่กว่าแล้วฉันจะยอมหรอ เรดไฟร์คิด
หนุ่มน้อยลุกขึ้นมาเพื่อที่จะเล่นต่อ ส่วนทางด้านข้างสนาม
"เรดสู้ๆเรดสู้ๆ"เวอร์มี่ส่งเสียงเชียร์ดังลั่นอยู่ข้างสนามเธอเห็นเรวี่ทำหน้าเซ็งๆ "เป็นอะไรไปเรวี่ ??"เวอร์มี่ถาม
"รีบอร์นนะสิ...หายไปไหนก็ไม่รู้"เรวี่ออกอาการไม่พอใจเป็นอย่างมากที่หาญสติตัวเขียวของเธอไม่เจอ
"ใจเย็นๆนะรีบอร์นเขาคงจะไปห้องน้ำละมั้ง"เวอร์มี่ทำสีหน้าเล่นๆแต่รู้สึกว่าเรวี่จะไม่เล่นด้วยเลย...สาวน้อยก็ยังคงทำหน้าเคร่งต่อไป...
ส่วนในสนามเองเวลายิ่งผ่านไปนานก็ยิ่งดูเหมือนว่าทีมของไซบัมจะได้เปรียบมากกว่า....เวลาผ่านไป 30 นาทีไซบัมทำทัชดาวน์ให้ทีมไปหลายลูกแต่เรดไฟร์กลับทำได้เพียงแค่ครั้งเดียว!!และแล้วในที่สุดก็...
ปี๊ด !!หมดเวลาการแข่งขัน
"ไชโย!!!!ฉันชนะ"ไซบัมตระโกนออกมาด้วยความดีใจสุดๆ
"ยินดีด้วย...ฉันแพ้แล้ว"เรดไฟร์ทำหน้าเซ็งๆเล็กน้อยไซบัมจึงเข้ามาแตะไหล่ของเขาเบาๆ
"เอาเถอะน่า...มันก็แค่เกมส์ชีวิตจริงยังไงเราก็เพื่อนกัน"เรดไฟร์ยิ้มรับกับคำพูดของเพื่อนแล้วเขาทั้ง 2 คนก็เดินไปหาเรวี่และเวอร์มี่ที่นั่งอยู่ข้างสนาม
"ว่าไงจ๊ะ 2 หนุ่มเหนื่อยไหม!!!!!"เวอร์มี่ถามพลางยื่นน้ำและผ้าเช้ดหน้าให้กับทั้ง 2คน
"ไม่เหนื่อยเลย...สนุกดี"เรดไฟร์กล่าว
"เรียกเหงื่อยบ้างก็ดีนะ"ไซบัมเช็ดหน้าไปมาแล้วก็ฉุดคิดขึ้นได้ว่า..มีใครบางคนหายไปเขาพยายามมองไปรอบๆแต่ก็ไม่เจอ
"เฮ่!!!!มีใครเห็นรีบอร์นไหม"ไซบัมตะโกนถาม
"นี่แหละที่ฉันหนักใจ"เรวี่ยืนกอดอกแบบไม่สบอารมณ์
"เราไปตามหานายตัวเขียวให้เจอก่อนที่พ่อกับแม่เราจะมาดีกว่า"เรดไฟร์เดินนำหน้าไปคนแรก....พวกเขาออกตามหารีบอร์นไปเรื่อยๆทุกๆที่ไม่ว่าจะ ห้องแต่งตัว ห้องเรียน โรงอาหาร ห้องสมุด ห้องน้ำ 'ที่นี่ก็ไม่มี' จนกระทั่งมาถึงบริเวณหลังโรงเรียน
"รีบอร์นคงไม่อยู่แถวนี้หรอกมั้ง"เวอร์มี่กล่าว
"ลองดูไปรอบๆก่อนดีกว่านะพวกเรา..."ไซบัมเสริม......ระหว่างนั้เองพวกเขาก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง
"ครอกกกกกฟี้!!!!!ครอกฟี้!!!!!!!"
เรดไฟร์ส่งสัญาณว่าให้เงียบๆไว้แล้วพวกเขาก็ค่อยๆย่องเข้าไปดูที่หลังพุ่มไม้ใหญ่แล้วก็เจอ
"รีบอร์น!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"จ้าก!! "เสียงของทุกคนทำให้รีบอร์นสะดุ้งตื่นทันที
"เธอหนีเรียนมาหลับ...งั้นหรอ???"เรวี่เริ่มเก็บอาการโมโหไม่อยู่ซะแล้ว "แฮะๆ...นิดหน่อยเองนะ"รีบอร์นทำน้ำเสียงเล่นๆแต่ว่า เอ่อ ทำไมทุกคนถึงหน้าเคร่งกันจังล่ะ
"เราไปรอพวกผู้ใหญ่ที่หน้าโรงเรียนกันดีกว่านะ..-3-ฉันว่าอยุ่ต่ออีกหน่อยคงจะได้เห็นศพแน่ๆ"เรดไฟร์กล่าวทุกคนพยักหน้ารับแล้วรีบเดินออกไปทันที
เน้นจังนะนายหัวแดง...กะไอ่คำว่า...ศพ....เนี่ย รีบอร์นคิด
"ฉันไม่รู้จะทำยังไงกะญาติตัวแสบของฉันดี"เรวี่เดินบ่นพึมพำให้เรดไฟร์ฟัง "ฮ่าๆ ทำไงได้ล่ะเธอเองก็คงต้องทำใจเพียงอย่างเดียว"เรดไฟร์ยิ้มนิดหน่อย "ก็คงจะเป็นอย่างที่เธอพูด"เรวี่ส่ายหัวเล็กน้อย
ทันใดนั้นเองสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น!!!!!ตูมๆๆๆๆๆ!!!!!
"อะไรอ่ะ..."
ทุกคนหันไปตามเสียงแต่สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าก็คือตึกเรียนของพวกเขาพังเป็นแถบๆ
"มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย!!!"รีบอร์นเอามือเกาหัวตัวเองไปมา
"ไม่รู้--??"เวอร์มี่กล่าว
"พวกเราระวัง!!!o0O"ไซบัมตะโกนบอก
กรี๊ด!
พวกเขาวิ่งหลบระเบิดกระจายไปกันคนละทิศทางยกเว้นรีบอร์น..เขากลายร่างป็นเต่าจึงรอดมาได้ "โห!!!สุดยอดเลยรีบอร์นนายกลายเป็นเต่าได้ด้วย"ไซบัมออกอาการตะลึงเป็นอย่างมากเขาค่อยๆเดินเข้ามาใกล้
"แน่นอนว่าจะต้องเจ๋งอยู่แล้ว"รีบอร์นพยายามเก็กแต่เรวี่ก็
ผัวะ!!!
"ตบฉันทำไมเรวี่.."หนุ่มตัวเขียวโวยวายขึ้นมา
"เลิกโอ่ได้แล้ว "เรวี่ทำน้ำเสียงที่ไม่พอใจสุดขีด
"อย่าเพิ่งทะเลาะกันเลยนะ...ดูนั่นสิ"เวอร์มี่ชี้ไปที่สนามฟุตบอลของโรงเรียนพวกเขาเห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนกอดอกอยู่
"แกเป็นใคร!!!!"คำถามมยอดอิตของคนที่ไม่รู้จักกันได้ดังขึ้นแล้ว
"ฉัน...คิล"ชายลึกลับตอบแค่นั้น
"ชื่ออะไรฉันไม่สน..ฉันสนแค่ว่าแกพังตึกโรงเรียนของฉันทำไม"เรดไฟร์กระแทกเสียงใส่แต่ผุ้ชายที่ชื่อ...คิลยังยืนยิ้มหักมุมปากอยู่โดยไม่สนคำพูดของเขาเลยแม้แต่น้อย
"เพื่อให้ท่าน วีนีเลส ครองโลก"
นายนี่!!!หวังสูงนะเนี่ย!!!!+----รีบอร์นคิด
"ใครจะไปยอมกันละ...ย๊าห์!!!!!"
"เดี๋ยวเวอร์มี่!!"เวอร์มี่เหาะขึ้นไปสูงมากดวงตากลายเป็นและยิงสายฟ้าสตาร์สีแดงตรงมาที่คิลโดยไม่ฟังคำร้องห้ามของพี่ชาย
"นี่เวอร์มี่เหาะได้ด้วยหรอ??"ไซบัมกะรีบอร์นตาค้างไปตามๆกัน
"เรื่องนั้นเดี๋ยวฉันจะเล่าให้ฟังทีหลังนะแต่ตอนนี้..อ่ะ..เอ่อ"เรดไฟร์ชงักไปเมื่อเห็นเรวี่มีอาการเดียวกับน้องสาวของเขา
"ใครจะคิดอะไรก็ช่าง...ฉันขอไปช่วยเวอร์มี่ก่อนนะ"ว่าแล้วเรวี่ก็เหาะไปช่วยเวอร์มี่ทันที
"ทำไมผู้หญิงถึงไม่ฟังอะไรบ้างเลยนะ--.."รีบอร์นบ่น
"ช่างเถอะ...พวกเราลุย!!!!!!!!"สิ้นคำของเรดไฟร์ทุกคนก็รีบไปต่อสู้กับคิลโดยไม่กลัวอะไรเลยและตอนที่พวกเขากำลังสู้อยู่นั้นพ่อกับแม่ของพวกเขาได้มาที่หน้าโรงเรียนแล้ว "เอ!!!!เรดไฟร์กับเวอร์มี่ทำไมยังไม่ออกมาอีกนะ"สตาร์ไฟร์มองหาลูกๆของเธอขณะที่โรบิ้นกำลังจอดรถ
"ลูกคงจะไปหาอะไรกินละมั้ง??"โรบิ้นกล่าวทั้ง 2 ลงจากรถมาก็เจอกับเพื่อนๆของเขาที่มารอลูกหลานอยู่ที่หน้าโรงเรียน
"ไซบอร์ก บีสบอย เรเวน "ทั้ง 3 หันมาตามเสียง
"ไงโรบิ้น สตาร์ไฟร์ นี่ทำไมวันนี้ลูกๆเราเลิกเรียนช้าจัง"ไซบบอร์กกล่าว "ก็ไม่ช้านะดูสิ..พวกครู..นักเรียนพากันวิ่งกรูออกมาเนี่ย"บีสบอยชี้ไปที่กลุ่มผู้คนที่ดูคล้ายกับว่าหนีอะไรบางอย่างมา
"ฉันว่าต้องมีเรื่องแน่ๆ"เรเวนเริ่มกระวนกระวายเช่นเดียวกับสตาร์ไฟร์เพราะเธอทั้ง 2 คนคิดเรื่องเดียวกัน
"เข้าไปดูลูกก่อนดีกว่า"ว่าแล้วโรบิ้นก็รีบวิ่งเข้าไปทันทีตามมาด้วยอดีตทีนไททั่นส์ทุกคนพวกเขารีบค้นหาลุกๆของพวกเขาทั่วทุกซอกทุกมุมจนกระทั่ง...พวกเขามาเห็นเด็กๆต่อสู้อยุ่ที่สนาม ฟุตบอลสตาร์ไฟร์จะเข้าไปช่วยแต่โรบิ้นห้ามเอาไว้
"ทำไมล่ะ..--??"สตาร์ไฟร์ถาม
"ปล่อยพวกเขาเถอะ...ฉันจะดูฝีมือของพวกเขา"โรบิ้นยิ้มนิดหน่อย..ด้านของเรดไฟร์
"ย๊าห์!!!!"เรดไฟร์ใช้ทวนฟาดไปกลางลำตัวของคิลจนกะเด็นไปติดต้นไม้ต้นใหญ่ รีบอร์นกลายร่างเป็นกอลิล่าไล่ทุบต่อ..ตูมๆๆๆ!!!! ไซบัมโค่นเสาไฟฟ้าไล่ทุบคิลแต่ว่าอาชญากรตัวร้ายหลบได้ -เจ็บใจจริงๆ-ไซบัมคิด เวอร์มี่ปล่อยสายฟ้าสตาร์สีแดงออกจากดวงตา ตูม! ตามมาด้วยเรวี่
"อซาเรธ เมธ ซิลออน"เธอใช้กลุ่มพลังสีดำไปจับตัวคิลไว้...-สำเร็จ-ใช่!!!!!เธอสามารถใช้พลังของเธอจับตัวคิลไว้ได้รีบอร์จึงหาเชือกมามัดไว้
"เรียบร้อยซะที ~เฮ่อ~"ไซบัมพ่นลมหายใจหนักๆทีนึงด้วยความเหนื่อย^^" "แล้วเราจะทำยังไงกับนายนี่ดีล่ะ"เวอร์มี่มองหน้าทุกคนแล้วก็...
"พ่อจัดการเอง.."
"คุณพ่อ คุณแม่"....-คุณอา-เรวี่คิดพวกเขารีบวิ่งไปหาพวกผู้ใหญ่ทันที "เก่งมากรีบอร์นลูกพ่อ...มาพ่อขอจุ๊บทีนึง"บีบอยกอดลูกชายอย่างภูมิใจจนเรเวนออกอาการหมั่นไส้
"เก่งมากรีบอร์น เรวี่และก็ทุกๆคน"เรเวนกล่าว
โรบิ้นเรียกกำลังตำรวจให้มาคุมตัวคิลไปที่โรงพักโดยที่เขาจะตามไปสอบสวนทีหลัง
"วันนี้เราจะให้รางวัลย์อะไรแกเด็กๆดีล่ะ"ไซบอร์กกล่าวพลาตบไหล่ลูกชายเบาๆ "อะไรก็ได้ครับ^^"เรดไฟร์ยิ้ม
"เด็กๆไปรอที่รถก่อนนะเดี๋ยวพวกพ่อกับแม่ขอตกลงกันก่อน"สตาร์ไฟร์เอ่ยพวกเขาจึงรีบทำตามทันทีเมื่อเด็กๆไปเรียบร้อยแล้ว..
"ฉันว่ามันถึงเวลาแล้วนะ"โรบิ้นยืนกอดอกแล้วยิ้ม
" เวลาอะไร...--??"ทุกคนออกอาการงงเป็นอย่างมากเมื่อได้ยินโรบิ้นพูด "ก็...เวลาที่ ทีนไททั่นส์ จะกลับมานะสิ"โรบิ้นพูด
"นี่นายอย่าบอกนะว่าจะ....."บีสบอยมองหน้าเรเวนพักนึงแล้วกลับมามองที่โรบิ้น "จะดีหรอ??โรบิ้น พวกเขายังเด็กอยู่นะ"ไซบอร์กกล่าว
"นั่นสิ!!!ฉันเป็นห่วงลูกนะ"สตาร์ไฟร์เสริม
"ถึงตัวจะเด็กแต่ว่าฝีมือของพวกเขาไม่เด็กแล้วนะ..ฉันเชื่อว่าพวกเขาจะต้องเป็นฮีโร่ที่ดีแน่ๆ"โรบิ้นโอบไหล่สตาร์ไฟร์เบาๆ
"ถ้าเธอแน่ใจแล้วฉันก็ไม่ขัด"เรเวนพูด
"งั้นตกลงตามนี้..ระหว่างที่โรงเรียนปิดเพื่อซ่อมแซมอะไรต่างๆ...เราจะพาพวกเขาไปฝึกพิเศษ"เมื่อทุกคนเห็นพ้องต้องกันแล้วว่าจะสร้าง ทีนไททั่นส์ จูเนียร์ ขึ้นมาเพื่อปราบเหล่าอาชญากรที่กำลังจะกลับมาจึงแยกย้ายกันกลับบ้านเพื่อทำความเข้าใจกับลูกๆของพวกเขาทันที
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
