รักบนเส้นขนาน

 
 
 
 
 
 
“ฟาง เกิดอะไรขึ้น”ธามไทที่กลับเข้ามาจากข้างนอกเห็นฟางนอนแน่นิ่งก็ตกใจก่อนจะเข้าไปดูอากาศพี่สาวต่างแม่
 
 
“ธามพาฟางไปโรงพยาบาลที”แคททำทีเป็นร้องให้ธามช่วย จังหวะนั้นธามไทอุ้มฟางขึ้นมา เขาเห็น
แคททำหน้าตาเยาะเย้ยสะใจฟางแวบนึง แต่ชายหนุ่มไม่ติดใจอะไรเพราะตอนนี้พี่สาวต่างแม่ของ
เขากำลังจะตายเพราะเลือดไหลออกมาจากหว่างขามากมายไม่หยุด
 
 
 
ณ โรงพยาบาล
 
 
“ฟาง อย่าเป็นอะไรนะฟาง”ธามไทและเฟย์วิ่งพาฟางมาที่ห้องฉุกเฉินก่อนจะนั่งรอซักพัก กวิน มิสเตอร์ปีเตอร์
ฟางและแคทก็รีบวิ่งตามมาหา
 
 
“ฟางเป็นยังไงบ้างธาม”กวินร้อนใจถามขึ้นพลางมองไปที่ประตูห้องฉุกเฉิน
 
 
“ผมไม่รู้ พอกลับเข้ามาก็เห็นฟางตกบันไดแล้วพี่กวินลองถามพี่แคทสิเพราะผมเห้นพี่แคทอยู่ตรง
นั้น”ธามไทพูดแคทชะงัก กวินรีบหันไปหาแคท
 
 
“บอกมาสิแคทว่าทำไมฟางถึงตกบันไดไปได้”กวินถามขึ้นพลางมองภรรยาสาวเพื่อคาดคั้น
 
 
“เอ่อ แคทเห็นน้องฟางออกมาจากห้องมีเลือดกำเดาไหล พอแคทจะพาฟางไปหาทิชชู่เช็ดฟางไม่
ฟังรีบลงไปข้างล่างทำให้ก้าวพลาดตกลงมาจากบันไดค่ะ”แคทรีบพูด
 
 
“แน่ใจนะ ไม่ใช่ว่าฟางถูกผลักตกลงมา”เฟย์ูดอย่างจับผิดแคท
 
“นี่นังเฟย์ ชั้นจะทำฟางทำไม มันไม่มีสาเหตุเลยนะ”แคทโวยวาย
 
“หมอน้องผมเป็นยังไงบ้างครับ”กวินรีบเข้าไปถามหมอที่เดินออกมา
 
 
“ผมเสียใจด้วยนะครับ เนื่องจากคนไข้ถูกกระทบกระเทือนอย่างรุนแรงทำให้แท้งลูก”หมอตอบกวินอึ้ง
 
 
“อะไรนะครับ แท้ง”กวินพูด
 
 
“ครับ และนอกจากจะแท้ง ทางเราตรวจพบว่าก่อนที่คนไข้จะตกบันไดนั้นคนไข้ทานชาหรือเครื่อง
ดื่มที่มีส่วนผสมที่ทำให้คนไข้ขับเลือดออกมาแต่ไม่ต้องห่วงนะครับ ทางเราล้างท้องไว้แล้วจะมีก็แค่
สภาพจิตใจคนไข้หลังจากฟื้นมาแล้วพบว่าแท้ง งั้นหมอจะให้คนไข้นอนโรงพยาบาลซักพักนะ
ครับ”หมอบอกก่อนจะเดินไป กวินล้มลงทรุดกับพื้นตรงนั้น
 
 
 
“ฟางท้อง แล้วผมเป็นคนสุดท้ายที่เอาชาไปให้ฟางทาน ผมทำให้น้องต้องเป็นแบบนี้ ผมฆ่าหลาน
ตัวเอง”กวินพูดออกมาก่อนจะร้องไห้ มิสเตอร์ปีเตอร์เข้ามาปลอบลูกชายพร้อมกับแคท
 
 
“อย่าเป็นอะไรนะคะกวิน”แคทเข้ามาปลอบ ธามไทลอบมองแคทด้วยสายตาสงสัยในตัวพี่สะใภ้คนนี้
 
 
 
 
 
 
“มีอะไรรึเปล่าเขื่อน”ทางด้านป๊อปปี้เดินเข้ามาในบ้านเห็นเขื่อนหน้าซีดๆไม่สู้ดีและทำท่าอึกอักเหมือนอยากจะพูดกับเขา
 
“เมื่อกี้เฟย์โทรมาจากโรงพยาบาล”เขื่อนพูดแต่ไม่กล้าสบตาป๊อปปี้
 
“ทำไมหรอ เฟย์เป็นอะไร”ป๊อปปี้ถาม
 
“ไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นฟาง เฟย์โทรมาบอกว่าฟางดื่มชาที่มีสารต่อการขับเลือดแล้วตกบันได ทำให้แท้ง
ลูก”สิ้นคำพูดของเขื่อนป๊อปปี้อึ้งเหมือนวิญญาณหลุดออกจากร่าง
 
 
“มะ มันไม่จริงใช่มั้ย”ป๊อปปี้อึ้งไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้รับรู้
 
 
“มันคือความจริงครับบอส ฟางแท้งลูก ลูกของบอสกับฟาง”เขื่อนพูด ป๊อปปี้อึ้งน้ำตาไหลออกมาจาก
ตาช้าๆ ลูกของเขากับฟางไม่อยู่กับพวกเขาแล้ว แล้วฟางล่ะ ฟางจะเป็นยังไงบ้าง
 
 
 
 
“เฟย์”ฟางลืมตาขึ้นมาช้าๆแล้วเห็นเฟย์นั้งข้างๆก็เรียก
 
 
“ฟาง”เฟย์เรียกฟางก่อนจะรีบปาดน้ำตาที่ไหลออกมา ธามไทเดินมาปลอบเฟย์
 
 
“ฟางตกบันไดมา ลูกของฟางเป็นยังไงบ้าง”ฟางถามเฟย์ เฟย์ยิ่งร้องไห้หนัก
 
“เค้าไปแล้วฟาง”เฟย์ตอบฟางอึ้งช๊อค ลูกของเธอกับป๊อปปี้ไม่อยู่กับพวกเธอแล้ว
 
 
“มะ ไม่จริงใช่มั้ย ลูกยังอยู่กับฟาง ไม่จริง”ฟางพยายามถามอีกครั้งนี่มันต้องป็นแค่ฝันไปใช่มั้ย
 
 
“มันคือความจริง ลูกของฟาง หลานของพวกเราไปอยู่แล้ว”ธามไทที่เห็นเฟย์ร้องไห้จนพูดไม่ได้ก็
ตอบแทน
 
 
 
“ไม่จริงงงงงงงงงงง ลูกกกกกกกกกกกกกก”ฟางร้องกรี้ด ช๊อคกับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนจะเป็นลมไป
 
“ฟาง ไม่นะ ธามไปตามหมอมาเร็ว”เฟย์พูดสั่ง ธามไทตกใจรีบวิ่งไปตามหมอมาทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นอะไรแก คืนนี้ถึงได้พาพวกชั้นมาฉลองไปอารมณ์ดีมาจากไหนจ้ะ”เพื่อนแคททักเมื่อแคทพากลุ่มเพื่อนมาฉลองที่ผับหรูแห่งหนึ่ง
 
“เปล่าหรอก ก็แค่รู้สึกดี เพราะคนที่ทำให้ชั้นเจ็บกำลังเจ็บปวดอยู่ เห้อสะใจชะมัด”แคทพูดก่อนจะ
กระดกเครื่องดื่มเข้าปากแล้วลุกขึ้นเต้น
 
“จ้าๆ ฉลองก็ฉลอง”เพื่อนแคทพูดก่อนจะลุกขึ้นไปเต้นกับแคทโดยที่แคทไม่รู้เลยว่ามีสายตาของ
ใครคนหนึ่งมองแคทด้วยความสนใจ
 
 
 
 
 
 
 
“ว้าย กวิน มีอะไรรึเปล่าคะ ทำไมเมาแบบนี้”จินนี่เดินออกมาตามที่พิมบอกข้างนอกบ้านก่อนจะ
ตกใจเมื่อเห็นกวินเมามาแล้วยืนร้องไห้กลางสายฝนที่ตกลงมา จินนี่รีบพากวินเข้ามาในบ้านก่อนจะ
เช็ดผมแล้วพากวินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ใหม่
 
 
“มีอะไรรเปล่าทำไม่ถึงมาซะดึกแบบนี้”จินนี่ถามกวินคำถามเดิน กวินไม่พูดก็ดึงจินนี่ไปกอดแน่น
แล้วร้องไห้
 
 
“วันนี้ผมฆ่าคนที่บริสุทธ์ไปคนนึง ผมมันเลว”กวินร้องไห้กอดจินนี่แน่น
 
“อะไรคะ เกิดอะไรขึ้นคะ”จินนี่ถาม
 
“ผมเป็นสาเหตุให้ฟางตกบันได ผมทำฟางแท้งลูก”กวินพูด
 
 
“อะไรนะคะ ฟ้างแท้งอย่าบอกนะว่าฟางท้องกับป๊อปปี้”จินนี่พูดเพราะคนที่พาฟางไปเชียงรายคือ
ป๊อปปี้งั้นก็แปลว่าฟางท้องกับป๊อปปี้
 
 
“ผมฆ่าเลือดเนื้อของเสือขาวกับมังกรดำ ผมฆ่าหลานตัวเอง”กวินร้องไห้หนัก จินนี่เอื้อมมือกอดตอบ
 
 
“เลิกร้องไห้เถอะนะคะ จินนี่รู้ว่าคุณไม่ได้ตั้งใจนะ เรื่องมันผ่านมาแล้วคุณอย่าเครียดอย่าคิดมาก
แบบนี้นะคะ จินนี่คิดว่าฟางกับหลานของคุณต้องเข้าใจว่าคุณไม่ได้ตั้งใจ”จินนี่ปลอบกวิน
 
 
“ผมมันเลว”กวินยังไม่เลิกพูดโทษตัวเอง จินนี่จึงโน้มหน้ากวินไปจูบอย่างอ่อนโยนแล้วปาดน้ำตาที่
ตาชายหนุ่ม
 
 
“วันนี้คุณเหนื่อยมามากแล้ว เหนื่อยตั้งตัวและใจ คุณพักผ่อนเถอะนะคะ”จินนี่บอกก่อนจะดันกวิน
นอนลงที่เตียงตัวเอง
 
 
“ผมนอนกับคุณอีกคืนได้มั้ย”กวินพูดจินนี่ยิ้มก่อนจะปิดไฟแล้วล้มตัวนอนข้างกวินโดยกอดชายหนุ่มไว้
 
 
 
“กอดผมทั้งคืนได้มั้ยจินนี่”กวินขอร้อง
 
 
“ค่ะ จินนี่จะกอดคุณทั้งคืน คุณอย่าคิดมากนะ”จินนี่พูดก่อนจะให้กวินหลับแล้วตัวเองหลับตามเขาไป
 
 
 
 
 
"เอ่อ คุณโทโมะคะเดี๋ยวก่อนค่ะ แก้วว่าอย่าไปเลยนะคะ"แก้วพยายามรั้งโทโมะที่ออกมาจากคอนโดส่วนตัวเพื่อไปจัดการกับพวกนักเลงในย่าน
ชานเมืองที่มีเรื่องกับลูกน้องของเขา
 
 
 
"ไม่ต้องมารั้งชั้นแก้ว ชั้นจะไปจัดการพวกนั้นพวกหมาลอบกัดที่อยากแข็งข้อกับมังกรดำต้องได้รับการสั่งสอน"โทโมะรีบว่าและไม่สนใจแก้ว
 
 
 
 
"ตอนนี้เคนตะกับพี่จงเบไปจัดการแล้ว ตอนนี้คุณกำลังร้อน ถ้าคุณไปแล้วทำอะไรไปตามอารมณ์พวกนั้นอาจจะไม่ยอมจบเรื่องนี้"แก้วพยายามให้
เหตุผลกับชายหนุ่มแต่ชายหนุ่มกลับไม่คิดอย่างนั้น
 
 
 
 
"นี่เธอหาว่าชั้นทำอะไรใช้อารมณ์งั้นหรอ พวกนั้นมันเล่นงานอาจิวจนขาหัก แล้วอาโกวอาการปางตายอยู่ไอซียูจะให้ชั้นยอมให้พวกมันเข้าคุกไปฟรีๆ
งั้นหรอไม่มีวันชั้นจะไปจัดการพวกมัน"โทโมะไม่ยอมฟังคำขอร้องของแก้วเลยแก้วรีบวิ่งไปรั้งข้อมือไว้แต่ถูกชายหนุ่มสะบัดทิ้ง
 
 
 
 
"ไม่มีคุณแพท คุณก็ทำอะไรไม่มีเหตุผล ทำอะไรเสี่ยงตายแบบนี้ พอสักทีเถอะค่ะ"แก้วมองชายหนุ่มอย่างตัดพ้อ
 
 
 
 
 
"มันก็เรื่องของชั้น ชั้นจะทำอะไรจะเป็นจะตายยังไงมันก็เรื่องของชั้น"โทโมะตะคอกใส่หน้าแก้วแล้วเดินออกไปจากห้องแก้วรีบวิงมารั้งเขาไว้อีกครั้ง
แต่กลับถูกชายหนุ่มเหวี่ยงแก้วจนล้มทำให้ฟ้าที่แวะขึ้นมารับแก้วเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด แก้วเสียใจรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งออกไปจากตรงนั้นทันที
 
 
 
 
"โทโมะนายทำบ้าอะไรของนาย ทำไมต้องทำให้แก้วเค้าเสียใจแบบนี้ด้วย"ฟ้าโวยวายแทนแก้วทันที
 
 
 
 
 
 
"แก้วเค้าอยากมาห้ามผมเอง ผมจะทำอะไรจะเป็นยังไงมันก็เรื่องของผม ดีซะอีก จะได้ตายไวไว"โทโมะพูดอย่างไม่ใส่ใจกับชีวิตของตัวเอง
 
 
 
 
 
"แพทเค้าจากนายไปเป็นเดือนๆแล้วนะนายจะมาจมอยู่กับความเศร้าแบบนี้ไม่ได้ นายควรจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่มีสติกว่านี้สิ ชั้นสงสารแก้วจริงๆที่ต้อง
หลงรักคนอย่างนาย คนที่ไม่เคยจะมองเห็นค่าความรู้สึกของแก้ว พอกันทีชั้นจะให้แก้วไปเจอคนที่ดีกว่านายให้ได้"ฟ้าพูดอย่างไม่พอใจที่โทโมะมัก
คิดถึงแพทแต่กลับทำร้ายแก้วมาหลายครั้งก่อนที่จะเดินปึงปังตามแก้วออกไป ชายหนุ่มมองฟ้าที่เดินออกไปแล้วนิ่งเงียบไม่พูดอะไร
 
 
 
 
 
 
 
แอ้ด
 
 
ประตูเปิดออกมาในห้องผู้ป่วยพิเศษ ป๊อปปี้ในชุดเสื้อกาวน์คุณหมอแบบเดิมเดินมาหาฟาง เขาได้ยิน
จากเฟย์ว่าฟางเสียใจกับเรื่องลูกมากถึงขึ้นไปยอมทานอาหารเลย เขาเข้าใจฟางดีว่าหัวอกคนเป็น
แม่ที่เสียลูกไปมันเจ็บปวดแค่ไหน เขาเองเป็นพ่อเขาก็เสียใจไม่ต่างจากฟางเช่นกัน
 
 
 
“เฟย์ถ้าจะเข้ามาเอาอะไรให้กินฟางไม่กินนะ ไม่อารมณ์”ฟางพูดสั้นๆไม่หันมามองคนที่ยืนข้างเธอ
ตอนนี้ว่าเป็นใคร
 
 
“ไม่ทานอะไรแล้วจะแข็งแรงขึ้นรึไง”ป๊อปปี้รีบดุ ฟางรีบพลิกตัวมามองป๊อปปี้อย่างตกใจ
 
 
“ทะ ทำไมคุณถึงมาที่นี่ได้คะ แล้วเฟย์ล่ะ”ฟางถามแล้วมองไปที่ป๊อปปี้กับประตูห้องเพราะกลัวหมอจะเข้ามาเจอ
 
 
“ก็ใช้วิธีเดียวกับเธอที่เธอเคยมาหาชั้นที่โรงบาลของมังกรดำไง ส่วนเฟย์ก็เฝ้าต้นทางกับเขื่อนด้าน
นอกโน่น”ป๊อปปี้พูดก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงบนเตียงที่ฟางนอน ฟางขยับตัวเองให้ป๊อปปี้นั่งข้างๆ
 
 
“ไม่ใช่แค่เธอที่เสียใจ ชั้นเองก็เสียใจไม่แพ้เธอนะฟาง กับเรื่องลูกของเรา”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
“ฮือออ ลูกไม่อยู่กับเราแล้ว”ฟางได้ยินป๊อปปี้พูดแบบนั้นก็โผเข้ากอดป๊อปปี้แล้วร้องไห้อีกครั้ง
ป๊อปปี้เองกอดตอบฟางไว้แน่นเพื่อปลอบใจ
 
 
 
“อย่าเสียใจไปเลยนะ ชั้นเสียลูกไปคนนึงแล้ว ชั้นไม่อยากเสียเธอไปอีกคน เธอต้องดูแลตัวเองด้วย
สิ”ป๊อปปี้บอกฟางที่ซุกตัวเองในอ้อมกอดของเขา
 
 
“อย่าทิ้งชั้นไปไหนนะป๊อปปี้ อยู่กับฟางนะคะ”ฟางร้องไห้ขอร้องป๊อปปี้
 
 
“ครับ ถ้าพี่ชายฟางกับพวกหมอๆไม่มาไล่ไปก่อนนะ”ป๊อปปี้พูดติดตลกเพื่อไม่ให้ฟางคิดมากอีก
 
 
 
“ถ้าเค้ามาไล่คุณหัวหน้ามังกรดำได้นะ เดี๋ยวคุณหนูรองเสือขาวนี่ล่ะจะไล่พวกนั้นไปแทนเอง”ฟาง
พูด ป๊อปปี้เมื่อเห็นฟางพูดเล่นได้ก็ยิ้มก่อนจะเดินไปเอาปิ่นโตซุปมา
 
 
“ยังจำได้มั้ย เพื่อนของฟางที่เรียนด้วยกันน่ะ 2คนนั้นเค้าติดงานมาไม่ได้เลยฝากซุปกับของมา
เยี่ยมฟางน่ะ”ป๊อปปี้ไปบอกข่าวให้2คนนั้นตอนแรกเพื่อให้มีนกับแจมมาอยู่เป็นเพื่อนดูแลสภาพ
จิตใจฟาง พูดถึงมีนกับแจมที่ติดงานมาเยี่ยมวันนี้ไม่ได้ป๊อปปี้ เลยฝากซุปมาให้ฟางทานก่อน
 
 
“ขอบคุณมากนะคะ”ฟางพูดขณะที่ป๊อปปี้ป้อนซุปให้ฟาง
 
 
“ไม่เป็นไรนะเชื่อสิว่าเมื่อถึงเวลาอีกครั้ง เค้าต้องกลับมาเป็นลูกของเราอีกแน่นอน”ป๊อปปี้บอกฟาง
 
 
อัพให้แล้วนะคะ เม้นกับโหวตเยอะๆด้วยน้า