รักบนเส้นขนาน

 

 

 

 

 

“ไปอาบน้ำ”ป๊อปปี้เอ่ยปากสั่งฟางที่นั่งเล่นกับลูกของคนงานที่มาทำงานต่อเติมตัวบ้านพักริมทะเลพลางถอนหายใจมองฟางที่เย็นป่านนี้แล้วยังไม่ลุกไปไหนเลย

 

 

“แปปนึงนะ จริงสิ เดี๋ยวพี่ฟางพับรูปหัวใจให้อีกอันให้เรานะ”ฟางตอบป๊อปปี้ก่อนจะหันไปนั่งพับ

กระดาษรูปหัวใจดวงโตๆให้เด็กผู้ชายคนนั้น ป๊อปปี้ส่ายหน้านิดนึงก่อนจะมองรอบๆฟางกับลูกคนงาน

ที่นั่งเล่นด้านล่างบ้าน มีกระดาษและสีไม้ที่ฟางสอนเด็กที่เป็นลูกคนงานวาดรูปมากมายไหนจะพับ

กระดาษเป็นรูปหัวใจ ดาว และรูปต่างๆ

 

 

“เย้ๆ เสร็จแล้ว พี่สาวคนสวยใจดีจังเลยฮะ ผมจะเอาหัวใจไปให้พ่อกับแม่ดูดีกว่า ผมกลับละน้า”เด็กผู้ชาย

คนนั้นชูหัวใจกระดาษที่ฟางพับก่อนจะวิ่งไปหาพ่อแม่ตัวเองที่เรียก ฟางโบกมือให้เด็กคนนั้นก่อนจะ

หันมาก้มเก็บของที่กระจัดกระจายที่บ้านป๊อปปี้ โดยที่ป๊อปปี้นั่งมองฟางเก็บของทุกอย่างเงียบๆ

 

 

“ขอโทษนะที่ทำบ้านคุณรกไปหมด”ฟางบอกก่อนจะเอาของไปเก็บอย่างงกๆเงิ่นๆจนทำของหล่นกระจายจนต้องเก็บใหม่อีกรอบ ป๊อปปี้มองแล้วแอบ

ส่ายหน้าพยายามกลั้นขำเอาไว้ก่อนจะเดินตามฟางไป

 

 

 

“อ๊ะ”ฟางตกใจเมื่อหันมาชนกับอกกว้างของป๊อปปี้ที่เดินตามเธอมาติดๆ

 

 

 

“ไปอาบน้ำ”ป๊อปปี้ยังพูดคำเดิมพลางทำหน้าดุใส่ ทำเอาฟางแอบย่นจมูกนิดนึงก่อนจะยอมเดินกลับไปอาบน้ำโดยที่

แม่บ้านเอาเสื้อผ้ามาให้ฟางเปลี่ยนแล้วเช่นกัน

 

 

“คุณฟางค่ะ เอาผ้าคลุมไหล่ไปด้วยนะคะ ลมทะเลมันแรงเดี๋ยวคุณจะเป็นหวัดเอา”แม่บ้านเอาผ้า

คลุมใหล่ให้ฟางคลุมแล้วพาฟางเดินมาที่ริมระเบียงที่ตอนนี้ยังทำไปเสร็จแต่ก็ยังใช้การได้ ฟางที่ใส่

เสื้อสายเดี่ยวกับกระโปรงชาวเลสบายๆคลุมผ้าคลุมไหล่เดินมาก็พบป๊อปปี้นั่งอยู่ที่ริมระเบียงบนเก้าอี้

ยาวชายหนุ่มนั่งดื่มเหล้าแล้วมองพระจันทร์อยู่

 

 

“เอ่อ ถ้าเหม็นเหล้าก็นั่งเก้าอี้อีกตัวก็ได้นะ เดี๋ยวซักพักแม่บ้านคงจะเอาอาหารมาให้แล้ว”ป๊อปปี้พูด

ฟางมองนิดนึงแล้วเป็นอย่างที่ป๊อปปี้พูด แม่บ้านเอาอาหารมาให้ทั้งคู่ทานที่ระเบียง ฟางนั่งทาน

เงียบๆเพราะป๊อปปี้ไม่พูดอะไรกับตัวเองจนทานข้าวเสร็จแม่บ้านก็ยกอาหารไปเก็บ ฟางที่จะไปนอน

ก็หันไปมองป๊อปปี้ที่กลับไปดื่มเหล้าเหมือนเดิมแล้วคิดชั่วใจ ก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆ

 

 

 

“ดื่มมากมันไม่ดีนะคะ”ฟางพูดพลางยั้งมือป๊อปปี้ไม่ให้ดื่มเหล้าอีกแต่ก่อนป๊อปปี้จะอ้าปากว่าอะไร

ฟาง ฟางเองก็ล้มตัวนอนหนุนตักป๊อปปี้เอายกมือของเขามาโอบกอดเธอเอาไว้ ป๊อปปี้นิ่งมองการกระทำของฟางก่อนจะเอามือลูบผม

ฟางอย่างเบามือ

 

 

 

“พระจันทร์สวยดีเนาะ”ป๊อปปี้พูดขึ้น ฟางมองตามพลางพยักหน้าแล้วสบตากับขา ทั้งคู่มองตากันก่อนที่ป๊อปปี้จะอดใจไม่ได้โน้มหน้าลงจุมพิศฟาง

อย่างอ่อนโยนโดยที่ฟางเอามือโอบรอบลำคอนั้นไว้

 

“เรื่องของเรา”เมื่อป๊อปปี้ถอนจูบออกมาฟางเริ่มเปิดประเด็นพูดขึ้น

 

 

“ถ้าเรื่องลูก เดี๋ยวชั้นจะจัดการรับผิดชอบเองหมดทุกอย่างเพราะอย่างน้อยเด็กในท้องก็คือลูกของ

ชั้น”ป๊อปปี้พูด ทำเอาฟางอึ้งดีใจที่ป๊อปปี้ยินดีจะรับผิดชอบ

 

 

 

“แต่จะไม่มีการแต่งงานใดๆทั้งสิ้น เธอจะต้องไปคลอดลูกที่เมืองนอก ฮ่องกงมั้ย ที่นั้นญาติห่างๆชั้น

มีบ้านอยู่ที่โน่นพอดี”ป๊อปปี้พูดฟางอึ้งก่อนจะรีบลุกมาประจันหน้ามองป๊อปปี้ทันที

 

 

“ทำไมกัน”ฟางพูดพร้อมกับทำหน้าไม่เข้าใจกับสิ่งที่ได้ยิน

 

 

“บอกแล้วไงฟาง เรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้หรอก เสือขาวกับมังกรดำมันคือเส้นขนานที่ไม่มีวันบรรจบกัน พวกเราคือศัตรูกันอย่าลืมสิฟาง”ป๊อปปี้พูด

 

“ทั้งๆที่ชั้นท้องกับคุณน่ะหรอคะ”ฟางอึ้งก่อนจะพยายามพูดและไม่ให้ตัวเองต้องร้องไห้ออกมาตอนนี้

 

 

 

“ชั้นบอกแล้วไงว่าชั้นจะรับผิดชอบ อย่างน้อยเค้าก็คือลูกของชั้น แต่เราแต่งงานกันไม่ได้นะ ไม่งั้นผู้

อาวุโสทั้ง2พรรคคงไม่เห็นชอบแน่ถ้าเราจะรวมแก๊งค์กัน ไหนจะเรื่องธุรกิจของพวกเราอีก”ป๊อปปี้อธิบายสาเหตุ

ทั้งหมด ยิ่งทำให้ฟางปวดใจ

 

 

 

“ค่ะชั้นรู้ ถ้าเป็นแบบนี้งั้นคุณอย่าพูดกันอีกเลย ลูกคนนี้ชั้นเลี้ยงเองได้ คุณไม่ต้องมาดูแลรับผิดชอบหรอกค่ะ คุณก็ใช้ชีวิตของคุณไปชั้นก็อยู่ของชั้น

พวกเราเป็นเส้นขนานที่ไม่มีวันบรรจบกัน”ฟางพูดก่อนจะรีบเดินหนีเข้าห้องนอนไป ป๊อปปี้รีบเดินตามฟางไปทันที

 

 

 

 

 

“ฟางนั่นเป็นลูกของชั้นนะ ชั้นก็มีสิทธิเลี้ยงดูเค้าสิ”ป๊อปปี้เดินตามฟางมาในห้องแล้วพูดฟางไม่ฟังรีบ

คลุมโปงหนีป๊อปปี้ทันที

 

 

“ฟางลุกมาคุยกันก่อน”ป๊อปปี้เรียกฟาง แต่ฟางไม่ยอมลุกมา ป๊อปปี้เดินเข้ามาใกล้

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้เรียกฟางอีกครั้งแต่ร่างบางไม่ยอมลุกขึ้นมา

 

 

“ฮึกๆ”ฟางที่เอามือปิดปากกลั้นสะอื้นไว้เริ่มกลั้นไม่อยู่หลุดเสียงสะอื้นออกมาจนป๊อปปี้ชะงัก

 

 

ฟึบ

 

 

 

ป๊อปปี้ดึงผ้าห่มออกมาแล้วพบว่าฟางนอนเอามือปิดปากตัวเองไม่ให้เสียงสะอื้นเล็ดลอดออกมาจาก

ปากแล้วร้องไห้อยู่

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้ดึงฟางขึ้นมานั่งข้างๆตัวเอง

 

 

“ไม่ต้องมายุ่งกับชั้น ฮือๆ ชั้นร้องเอง ชั้นก็หยุดมันเอง คุณไม่ต้องมาสนใจชั้น ชั้นมันพวกเสือขาว

คุณไม่ต้องมายุ่งหรอกค่ะ คุณหัวหน้ามังกรดำ”ฟางพูดออกมาอย่างน้อยใจ ป๊อปปี้ไม่ปล่อยกอดฟาง

ไว้ ฟางดิ้นขืนตัว ทุบป๊อปปี้พัลวัน

 

 

“ปล่อยชั้นนะ คุณ ฮือๆ”ฟางดิ้นขัดขืนจนเหนื่อยก่อนจะยอมให้ป๊อปปี้กอดตัวเองโดยที่ตัวเองเอา

หน้าฝังที่หัวไหล่ป๊อปปี้จนเสื้อของชายหนุ่มตรงหัวไหล่ชุ่มไปด้วยน้ำตาของฟาง

 

 

 

“หลับเถอะนะดึกมากแล้ว พรุ่งนี้เธอต้องกลับกรุงเทพแต่เช้า”ป๊อปปี้พูดก่อนจะดันฟางลงนอนแล้วตัว

เองก็ลุกเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำทันที

 

 

 

“ฮือๆ คนใจร้าย”ฟางนอนร้องไห้ตรงนั้นพักใหญ่ จนป๊อปปี้ออกจากห้องน้ำมา ฟางรีบแกล้งหลับตา

เพื่อให้ป๊อปปี้คิดว่าเธอหลับไปแล้ว ป๊อปปี้เห็นฟางหลับก็เดินเช็ดผมไปใกล้ๆฟาง แล้วก้มตัวเช็ด

น้ำตาให้กับฟาง

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะที่ชั้นเลือกทำแบบนี้ แต่เพื่อความปลอดภัยของเธอกับลูกเราเลยแต่งงานไม่ได้”ป๊อปปี้

พูดก่อนจะก้มลงจูบหน้าผากฟางอย่างอ่อนโยน เขารู้ดีว่าเขาคือใคร หัวหน้าแก๊งค์มังกรดำที่ยิ่งใหญ่

ย่อมมีทั้งมิตรและศัตรู ถ้าเขาเลือกจะทำให้มีงานแต่งงานเกิดขึ้นฟางจะเป็นยังไง แล้วยิ่งแต่งงาน

เพราะฟางท้อง ฟางยิ่งตกอยู่ในอันตรายแน่ๆ แล้วถ้าฟางเป็นอะไรเพราะศัตรูของมังกรดำ มีหรอกวิน

จะไม่ทำอะไรพวกของเขา

 

 

 

 

ป๊อปปี้ลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเช็ดผมให้แห้ง โดยที่ไม่รู้เลยว่าฟางเองไม่ได้หลับจริงๆ ฟางได้ยิน

หมดทุกอย่างที่ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางรู้ว่าป๊อปปี้เป็นห่วงเธอกับลูกมากแค่ไหน ฟางคิดแล้วก็น้ำตาไหล

ที่เธอกับเขาแต่งงานกันไม่ได้แม้จะรักกันมากแค่ไหนก็ตาม

 

 

“น้ำตาไหลอีกแล้ว เธอคงเสียใจมากสินะ”ป๊อปปี้เห็นน้ำตาที่ไหลออกมาจากตาที่หลับของฟางก็พูด

แล้วเอานิ้วเรียวกรีดเช็ดน้ำตาให้ฟางก่อนจะปิดไฟแล้วล้มตัวลงนอนข้างๆฟาง ก่อนมือหนาจะเลื่อน

มากอดฟางไว้เหมือนกัลวฟางจะหายไปไหน

 

 

“ฝันดีนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะโน้มตัวขึ้นมาอีกครั้งแล้วหอมแก้มฟางแล้วหลับตาลง ฟางที่ป๊อปปี้หลับ

แล้วก็ลืมตาขึ้นแล้วมองมือหนาที่กอดตัวเองไว้แน่นก็ยิ้มก่อนจะหลับตาลงไปตามป๊อปปี้

 

 

 

 

 

วันต่อมาเขื่อนพาฟางและเฟย์กลับมาถึงกรุงเทพ ทันทีที่กลับมาในบ้าน กวินก็ตรงมาหา2สาวทันที

 

 

“เมื่อคืนไปไหนมา ทำไมไม่กลับมานอนที่บ้าน รู้มั้ยว่าคนที่บ้านเค้าเป็นห่วงแค่ไหน”กวินเปิดฉากดุ

ฟางและเฟย์ทันที

 

 

“ยัยเฟย์วันๆแกจะเที่ยวชั้นไม่ว่าหรอกนะ แต่ไปกับฟางแบบนี้ หวังว่าคงไม่พาฟางไปหาผู้ชายอย่าง

ที่แกชอบทำ”แคทว่าเฟย์ทันที

 

 

“หรอพี่แคท เฟย์จะไปไหนกับใครมันก็เรื่องของเฟย์ ตัวเองน่ะถ้าว่างมากก็ไปหาทางทำให้ตัวเอง

ท้องซักทีสิ เสือขาวจะไปมีทายาทไว้สืบต่อไป”เฟย์ว่าทันที

 

 

“แก นังเฟย์ แกเอานิสัยมาจากไหนกัน ปากเสีย”แคทรีบว่า

 

 

“ตอนเฟย์เด็กๆแพทไปเรียนเมืองนอกแต่เด็กเฟย์อยู่กับพี่แคทคงจะเลียนนิสัยร้ายๆจากพี่แคทล่ะมั้ง”เฟย์ว่าจึงทำให้ตัวเองโดนตบหน้าหันฟางรีบวิ่งมา

ดูเฟย์ด้วยความตกใจ

 

 

“พอ หยุดทำเลาะกันได้แล้วเฟย์กับฟางกลับมาไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว แต่คราวหลังจะไปไหนก็บอกที่

บ้านด้วยนะ ไป กลับไปพักผ่อนเถอะ”กวินพูดก่อนจะเดินกลับไปทำงานในห้อง แคทแอบขัดใจที่

ทำอะไรเฟย์กับฟางไม่ได้

 

 

“2คนนั้นอาจจะไปหาพวกมังกรดำได้นะคะกวิน ทำไมคุณถึงไม่ลงโทษพวกนั้น”แคทว่า

 

 

“หาแล้วไงล่ะแคทหาแล้วก็กลับมาแล้วนิ ช่างเถอะช่วงนี้ธุรกิจของเสือขาวกำลังวุ่นผมไม่อยากให้

เรื่องอื่นมาวุ่นวายให้รกหัว”กวินตอบพลางจัดการเอกสารทั้งหมดต่อ

 

 

“คุณเปลี่ยนไปนะคะกวิน จากที่เคยจ้องจะเล่นงานพวกมังกรดำเพื่อเป็นใหญ่แทนพวกนั้น แต่ตอนนี้

คุรกลับไม่สนใจมันแล้ว ทำไมคะลีลานังดอกไม้ของมังกรดำคงจะทำให้คุณหลงมันล่ะสิท่า”แคทพูด

กวินเงยหน้ามองแคทอย่างตกใจที่แคทรู้

 

 

 

“ถึงผมจะเคยยุ่งกับจินนี่แต่มันคืออดีตในเมื่อผมเลือกคุณแล้ว คุณคือเมียผมคุณควรเชื่อใจว่าผมจะ

ไม่นอกใจคุณอีกนะแคท”กวินพูดเพราะนึกถึงคำพูดสุดท้ายที่อยู่กับจินนี่ได้ว่าควรเลือกแคทมากกว่าตัวเอง

 

 

 

“อ้อ ฟางกลับมาเหนื่อยๆคุณควรไปดูแลฟางนะคะ”แคทพูดก่อนจะทำทีเป็นชงชาร้อนแล้วไปให้ฟาง

แต่กวินอาสาเอาไปให้น้องสาวแทน

 

 

 

ก๊อกๆ

 

 

“พี่กวินมีอะไรหรอคะ”ฟางแปลกใจที่กวินเข้ามาก็ถามขึ้น

 

 

“กลับมาเหนื่อยๆพี่เลยเอาชามาให้เราน่ะ ได้ยินมาว่าช่วงก่อนเราไม่สบายกินอะไรก็อ้วกนิ”กวินถาม

น้องอย่างเป็นห่วง

 

 

 

“ค่ะ พักผ่อนน้อยทานอาหารไม่ตรงเวลาก็งี้ล่ะค่ะ พี่กวินเองก็พักผ่อนเยอะๆนะคะฟางรักพี่นะ”ฟาง

บอกพี่ชายพลางดื่มชา

 

 

“ครับพี่ก็ห่วงเรานะ งั้นเดี๋ยวพี่ไปทำงานต่อนะ”กวินบอกน้องสาวก่อนจะลุกกลับไปทำงานต่อ ฟาง

เมื่อดื่มชาเสร็จก็เริ่มรู้สึกร้อน อยากอ้วก ก่อนจะตกใจเมื่อเห็นเลือกออกมาจากจมูกก็รีบวิ่งออกไป

ข้างนอกห้องแล้วเจอกับแคท

 

 

 

 

 

“น้องฟางทำไมเลือดออกแบบนี้ล่ะ มานี่สิเดี๋ยวพี่จะพาไปหาทิชชู่ห้ามเลือดนะ”แคทพูดพลางพา

ฟางมาที่บันได

 

 

“ทำไมฟางเวียนหัวแบบนี้ พะ พี่แคทจะทำอะไรน่ะ”ฟางพูดก่อนจะสังเกตเห็นแคทเริ่มดันตัวเองไป

ที่บันไดฟางพยายามห้ามแต่ไม่มีแรง

 

 

พลัก

 

 

 

 

ฟางถูกแคทผลักตกลงบันไดไปจนฟางสลบลง เลือดไหลออกมาจากหว่างขาฟางมากมาย

 

 

 

 

“กวินทำร้ายจิตใจแคทเองนะ ส่วนแกช่วยไม่ได้อยากโง่ไปท้องกับพวกมังกรดำเองนังฟาง”แคทยิ้ม

อย่างเหี้ยมโหด

 

 

“กรี๊ดดด ใครก็ได้ช่วยน้องฟางที น้องฟางตกบันได”แคทปรับสีหน้าก่อนะตะโกนบอกให้คนมาช่วย

ฟาง

 

ฉับบบบบบบบ

 

กลับมาอัพแล้วแต่ขอเม้นกับโหวตเยอะๆหน่อยสิน้าๆๆๆ