รักบนเส้นขนาน

 

 

 

 

 

 

“อุแหวะ”ฟางวิ่งไปอ้วกทันทีที่ได้กลิ่นอาหาร ทำให้ทุกคนมองฟางที่วิ่งออกไปด้วยความสงสัย เฟย์

กลัวคนอื่นจะรู้ก็รีบทำทีอาการคล้ายๆฟาง

 

 

“โอ๊ย ช่วงนี้ เฟย์ขอโทษนะคะที่พาฟางไปเที่ยวตามประสาพวกผู้หญิงโสดน่ะค่ะ สงสัยยัยฟางจะ

แฮงค์”เฟย์รีบพูดแล้วทำทีหัวเราะ

 

 

“ท่าทางนี่ไม่เหมือนคนแฮงค์อย่างกับคนท้อง”แคทปรายตามองฟางที่วิ่งไปอ้วกก็พูดขึ้น

 

“พี่แคทเคยท้องรึไงเลยรู้อาการนี้”เฟย์ตกใจก่อนที่จะย้อนกลับใส่แคท

 

 

“บ้า พี่เนี่ยนะจะท้องไม่มีทางล่ะ”แคทพูดพลางดื่มน้ำส้มต่ออย่างไม่ใส่ใจแล้วเช็คงานผ่านไอแพตตัวเองต่อ

 

 

“ถ้าแคทท้องก็ดีสิพ่อจะได้อุ้มหลาน กวินแกแต่งงานกับแคทนานแล้วนะ เมื่อไหร่จะมีหลานให้พ่อซัก

ที”มิสเตอร์ปีเตอร์พูดทำเอากวินชะงัก นึกถึงจินนี่ที่ท้องอยู่

 

 

“เอ่อ ช่วงนี้ผมไม่ว่าง แล้วแคทเองก็งานรัดตัว เรื่องพวกนี้คงต้องพักไปก่อนฮะ”กวินรีบตอบปัดๆ

 

“เพราะซุกอีหนูที่ไหนอีกรึเปล่าคะเลยพูดแบบนี้”แคทวางไอแพตลงแล้วรีบหาเรื่อง

 

“แคทอย่าหาเรื่องกันดีกว่า ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวนะครับพ่อ ป่ะธาม ไปทำงานกับพี่จะได้ศึกษา

งานไปในตัว”กวินพูดก่อนจะบอกธามไทที่กินข้าวเสร็จแล้วแต่กำลังเล่นไลน์กับฟ้าอยู่ก็รีบเก็บมือถือ

ก่อนจะเดินกวินไป แคทมองตามอย่างหัวเสีย

 

 

“พ่อพูดจริงนะแคทพ่ออยากอุ้มหลานแล้ว”มิสเตอร์ปีเตอร์พูดอีกครั้งแล้วสั่งให้พยาบาลส่วนตัวพาตนเองออกไปสูดอากาศข้างนอกทำให้แคทคิดหนัก

 

 

 

 

“นี่ ถ้าเธอแพ้ท้องแบบนี้ทุกวันมีหวังเค้าได้จับได้กันหมดแน่ๆ”เฟย์พูดขึ้นเมื่อฟางเดินออกจากห้องน้ำ

 

“ทำไงได้ล่ะ สงสัยเป็นท้องแรกมั้ง กินอะไรไม่ค่อยได้เลย”ฟางกังวลเพราะเธอกินอะไรก้อ้วก อื่

มนมยังอ้วก ได้กลิ่นอะไรก็อ้วกไปหมด

 

“เธอซูบแล้วนะฟาง ไปหาหมอปรึกษากันดีกว่ามั้ย มีหวังก่อนที่หลานชั้นจะคลอดมาเธอไม่ผอม

เป็นกระดูกรึไง”เฟย์พูด แคทที่เดินผ่านมาได้ยินเรื่องหลานก็ลอบไปฟัง

 

“ชั้นก็ห่วงลูกชั้นเหมือนกันล่ะน่า ทำไงได้นิ คนมันกินอะไรไม่ได้เลย”ฟางเครียด

 

 

“ไม่ปรึกษาพ่อเด็กล่ะ บางทีที่ลูกเธอดื้อแบบนี้นะ อาจจะเป็นเพราะเค้าอยากให้พ่อของเค้ารู้

ก็ได้”เฟย์พูด

 

 

“ไม่นะ ป๊อปปี้ต้องห้ามรู้เรื่องนี้เด็ดขาด”แคทตกใจตาโตเมื่ได้ยินฟางพูดออกมา ฟางกำลังท้องกับ

ป๊อปปี้งั้นหรอ ก่อนจะรีบหลบเมื่อเห็นเฟย์และฟางเดินออกมาจากห้องน้ำ

 

 

“แต่พ่อกับลูกตัดกันไม่ขาดนะฟาง เห้อ ช่วงนี้หัวหน้าแก๊งค์มังกรดำก็ต้องโหมงานหนักเพราะต้องไป

เปิดตัวสปาที่ใหม่นี่นา จะได้พักรึยังน้อ”เฟย์พูดก่อนจะทำเป็นพูดลอยๆเรื่องราวของป๊อปปี้ให้ฟางฟัง

ฟางกังวลทันที

 

 

“ไม่เห็นจะสนใจเลย พี่กวินก็มีธุรกิจฟิตเนสใหม่ที่เปิดไป ชั้นเป็นห่วงพี่กวินไม่ดีกว่าหรอ”ฟางพูด

ก่อนจะเดินหนีไป เฟย์มองแล้วยิ้มๆ เพราะเห็นฟางคว้ากุญแจคอนโดและกุญแจรถก็รีบวิ่งตามไป แค

ทลอบมองเฟย์และฟางที่ออกไปแล้วก็คิดถึงคำพูดเมื่อกี้

 

 

 

“ท้องงั้นหรอ ถ้ากวินรู้ว่าน้องรักทำเรื่องน่าอายแบบนี้จะเป็นยังไงนะ”แคทพูดออกมาอย่างร้ายกาจ

 

 

 

 

 

 

“แหม นี่ขนาดไม่สนใจเค้านะเนี่ย”เฟย์พูดแซวๆฟางที่กำลังแต่งตัวเป็นผู้ชายใส่สูทแล้วติดเข็มกลัดพวก

มังกรดำก่อนจะรวบผมเก็บไว้แล้วสวมหมวดสีดำปิดไว้

 

 

“เปล่าสักหน่อย ก็เขื่อนบอกว่าเจ้านายเค้าโหมงานจนเป็นไข้แล้วไม่ยอมหยุดงานเถอะน่า ชั้น เอ่อ แล้วชั้นกลัว

เค้าจะตายหรอก ถ้าเค้าตายน้องฟ้ากับจินนี่จะอยู่ยังไง”ฟางรีบพูดหลังจากที่ฟางให้เฟย์มาหาเขื่อน

และทราบเรื่องว่าป๊อปปี้โหมทำงานจนไม่สบายล้มหัวฟาดขอบโต๊ะทำงานจนหัวแตกไปแล้วก็ไม่

ยอมพักผ่อน จึงแอบมาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่คอนโดเขื่อนเป็นพวกบอดี้การ์ดของแก๊งค์มังกรดำ

 

 

 

“จ้า แล้วนี่ที่รักจะให้เค้าเอาฟางไปส่งที่ไหนเนี่ย”เขื่อนถามพลางพาฟางและเฟย์เดินลงมาที่รถ

 

“หัวหน้านายทำงานอยู่ที่ไหนล่ะคะ ตอนนี้”เฟย์ถาม

 

“ไซด์งานที่ระยองน่ะ บ้านพักตากอากาศของบอสเห็นว่าจะต่อเติมบ้านเพิ่ม”เขื่อนพูดก่อนจะขับรถ

พาฟางไปที่ระยองทันที

 

 

 

 

ซักพักใหญ่รถของเขื่อนก็มาจอดที่บ้านพักตากอากาศของป๊อปปี้ที่กำลังซ่อมแซมต่อเติมอยู่

 

 

“เดี๋ยวช่วยต่อเติมตรงนี้อีกหน่อยนะ ผมอย่างให้ระเบียงมันทอดไปถึงชายหาด”ป๊อปปี้สั่งกับหัวหน้า

คนงานพลางกลางแปลนบ้านดู แล้วไอแค่กๆ ทำให้ฟางแอบมองด้วยความเป็นห่วงเพราะวันนี้ป๊อปปี้

ในชุดสบายๆใส่เสื้อแขนยาวกับกางเกงห้าส่วนสบายๆ ผมที่ไม่ได้ถูกเซ็ททรงถูกปล่อยให้ยุ่ง กับ

ใบหน้าที่ซีดเซียวเพราะพิษไข้ และที่หน้าผากมีพลาสเตอร์ปิดอยู่ นั่นคงเป็นแผลที่เขื่อนบอกสินะ

 

 

“นายครับ ระวัง”ลูกน้องตะโกนเมื่อถังใส่ปูนที่คนงานจะเอาไปทำงานชั้นสองร่วงลงมาใส่ป๊อปปี้

 

 

“ป๊อปปี้ไม่นะ”ฟางวิ่งไปอย่างรวดเร็วแล้วผลักป๊อปปี้ล้มลง ทำให้ฟางล้มทับป๊อปปี้ เฉียดถังปูนตกใส่

ทันเวลาพอดี

 

 

“ไม่เป็นไรๆ ทีหลังระวังหน่อยละกัน”ป๊อปปี้มองฟางนิ่งก่อนจะหันไปบอกลูกน้องก่อนจะทำเป็นไม่สนใจฟางเดินไปในบ้าน

แถวโซนที่ไม่ได้ซ่อมแซมฟางถึงกับแปลกใจเมื่อไม่เห็นป๊อปปี้สนใจเธอ

 

 

 

 

 

“เอ่อ นายครับไม่เป็นไรแน่นะครับ”ฟางเดินเอาไปถามป๊อปปี้พลางกุมท้องไว้เธอรู้สึกหน่วงที่ท้องอาจเพราะเมื่อกี้ที่ล้มเธอ

กลัวเหลือเกินว่าลูกจะเป็นอะไรไป

 

 

"เดี๋ยวไปดูงานตรงส่วนของข้างนอกแล้วเอากาแฟมาให้ชั้นด้วยนะ"ป๊อปปี้เดินสั่งงานลูกน้องในบ้านต่อแล้วสั่งแม่บ้านให้เอากาแฟมาให้ราวกับมองไม่เห็นฟางยิ่งทำให้ฟางรู้สึกไม่ดี

 

"เอ่อ นายครับนี่กาแฟ"ฟางเอากาแฟมาจากแม่บ้านแล้วยื่นให้ป๊อปปี้ แต่ชายหนุ่มยังคงไท่รับมันและไม่สนใจฟางตามเดิม ฟางไม่รอช้ารีบดินตามไปดักหน้าชายหนุ่มทันที

 

 

“ใครใช้ให้ตามมา”ป๊อปปปี้พูดเสียงเย็นชาทำเอาฟางหน้าเจื่อนลงไป กัดริมฝีปากแน่น

 

 

“เอ่อ ผม เห็นว่าช่วงนี้นายไม่ค่อยสบายนิครับ”ฟางพูดเสียงอ่อยๆแล้วหลบสายตาพลางเอามือกดที่ท้องตัวเอง

 

 

“ก็เลยมาหาชั้นงั้นสิ”ป๊อปปี้พูดพลางกอดอกจ้องมองฟาง

 

 

“ก็ เอ่อ ผมเป็นลูกน้องเจ้านายนี่ฮะ ผมมาดูแลเจ้านายไม่เห็นแปลก”ฟางพูดแล้วหลบตาป๊อปปี้

เพราะกลัวชายหนุ่มจับได้

 

 

“นายไม่ใช่คนของชั้น ออกไปได้แล้ว”ป๊อปปี้ตะคอกฟางแล้วออกปากไล่ทำเอาฟางสะดุ้งตกใจ

ก่อนจะน้ำตาเอ่อไหลออกมา แล้วค่อยๆถอยหลังจะเดินกลับ แต่แล้วอาการปวดท้องทำให้ฟางทรุด

ลงไป ป๊อปปี้รีบดึงฟางไม่ให้ล้มอีกครั้งทำให้ฟางตกอยู่ในอ้อมกอดป๊อปปี้ทันที

 

 

 

“ปะ ปล่อยนะ”ฟางดิ้นก่อนน้ำตาแห่ความเสียใจและจากการปวดท้องจะไหลออกมา ทำให้ป๊อปปี้อุ้ม

ฟางที่ดิ้นไปมามานั่งที่โซฟาโดยให้ฟางนั่งตักตัวเอง ก่อนจะเอามือปาดน้ำตาฟางและอีกข้างหนึ่ง

ก็ล๊อคตัวไว้ไม่ให้ฟางหนี

 

 

“เธอนี่ันะผุมของเธอมันหลุดมาตั้งแต่แรกแล้ว ปิดชั้นไม่ได้หรอก”ป๊อปปี้พูด ฟางอึ้งก่อนจะดิ้นหนีแต่ป๊อปปี้กลับ

กอดฟางแน่น

 

 

“ปะ ปล่อยนะ ชั้นเจ็บ”ฟางร้องไห้แล้วกุมที่ท้องจนตัวงอ

 

 

“ชั้นกอดเธอเบาๆนะ นี่ยัไม่ได้ตรวจอาวุธพวกเสือขาวที่กล้าบุกรุกเข้ามาในนี้เลย”ป๊อปปี้พูดอย่างเจ้าเล่ห์

 

 

“จะตรวจก็ตรวจชั้นยอมหมดแล้วแต่ตอนนี้ปล่อยเถอะนะ ชะ ชั้นปวดท้อง ฮืออ”ฟางยอมหมดทุก

อย่างและหยุดดิ้นก่อนจะร้องไห้มาแล้วขดตัวเองจนตัวงอป๊อปปี้เริ่มแปลกใจก่อนจะตะโกนเรียก

เขื่อนมา เขื่อนรีบวิ่งมาหาฟางพร้อมกับเฟย์

 

 

“ไอ้คุณบอสเรียกทำไมตอนนี้ครับกำลังเข้าได้เข้าเข็ม”เขื่อนพูดพลางเช็ดรอยลิปติกที่แก้มตัวเอง

ทันที

 

 

 

“เออ ดูฟางก่อน เดี๋ยวค่อยทำต่อก้ได้”ป๊อปปี้บอกก่อนจะพยุงฟางนอนลงที่โซฟาแล้วถอดเสื้อสูท

ตัวนอกออก และปลดเข็มขัดออก ฟางขอตัวเองกุมท้องแล้วร้องไห้

 

 

“อย่าบอกนะว่าเมื่อกี้เธอล้มแล้วท้องกระแทก”เฟย์ตกใจ ฟางร้องไห้พยักหน้า ป๊อปปี้สงสัยทำไม

ล้มแค่นี้ฟางต้องเบปวดมากมายแบบนี้นะ

 

 

“ชั้นปวดท้อง ฮือๆเฟย์ ชั้นกลัว”ฟางร้องไห้กลัวว่าลูกจะเป็นอะไร ซักพักจองเบที่เขื่อนโทรตามมาก็

เข้ามาตรวจอาการฟาง โชคดีที่จองเบมากับป๊อปปี้ที่ระยองจึงทำให้มาหาทันก่อนที่ฟางจะถูกอุ้มไป

ตรวจอย่างรวดเร็ว

 

 

 

“เป็นอย่างที่คิด”จองเบตรวจฟางเสร็จแล้วให้ยาฟางกิน โดยที่ป๊อปปี้ เฟย์และเขื่อนยังอยู่ในห้อง

มองจองเบตรวจฟางตลอด ฟางเมื่อถูกทุกคนจ้องก็พลิกตัวนอนหลบหน้า

 

 

 

“จองเบ แกมียาแก้แพ้ท้องให้ฟางกินมั้ย เอามาให้หย่อยแล้วบอกแม่บ้านเอาข้าวต้มมาให้ฟาง

ด้วย”ป๊อปปี้นั่งลงตรงที่ฟางพลิกตัวหนีก่อนสั่งจองเบ ฟางชะงักเพราะเมื่อกี้จองเบไม่ได้พูดอะไร

เกี่ยวกับเรื่งที่เธอท้องเลย แล้วทำไม ป๊อปปี้ถึง

 

 

“ทำไมถึงรู้ล่ะ”ฟางเงยหน้าฟางถาม

 

 

 

“แพ้ท้องอย่างแรงจนกินอะไรไม่ได้ทำไมไม่ไปหาหมอ มาหาชั้นทำไม ทำไมไม่ดูแลตัวเองกับลูก

ก่อน”ป๊อปปี้ดุ พลางคลี่กระดาษแผ่นหนึ่งออกมา ฟางขยับตัวไปดูแล้วตกใจ เพราะมันคือผลการ

ตรวจของเธอ

 

 

 

“เปล่านะ ชั้นเปล่าบอกเค้า แต่ชั้นบอกแค่เขื่อนเอง”เฟย์พูดก่อนจะคล้องแขนเขื่อนหนีฟางไปทันที

 

 

 

 

“จะหันไปไหนห้ะ”ป๊อปปี้พูดเมื่อเห็นฟางพลิกตัวหนีตัวเองก็ดึงฟางเพื่อให้หันหน้ามามองตัวเอง

 

“ปล่อยนะ เอ่อ ชั้นจะกลับแล้ว”ฟางพูดแล้วไม่ยอมมองหน้าป๊อปปี้

 

 

“แต่ชั้นไม่ให้กลับ "ป๊อปปี้รีบว่า

 

 

“คุณไม่มีสิทธ์มาสั่งห้ามชั้นนะ”ฟางรีบย้อนและพยายามดิ้นขัดขืน

 

 

“โอ้โห ไม่มีสิทธ์ นี่มีสิทธ์ทุกส่วนทั้งตัวหมดแล้วเนี่ยยังจะมาบอกว่าชั้นไม่มีสิทธ์”ป๊อปปี้ว่าทำเอา

ฟางหน้าแดงจัด

 

 

“คนบ้า ปล่อยนะ”ฟางหน้าแดงก็รีบโวยวายทุบป๊อปปี้แต่ป๊อปปี้รวบตัวฟางไปกอด

 

 

“ไม่ปล่อย เธอเป็นห่วงชั้นไม่ใช่หรอถึงได้ถ่อมาหาถึงนี่ งั้นก็อยู่กับชั้นสิจะหนีไปไหนอีก หยุด ห้าม

ดิ้น ไม่งั้นชั้นจะปล้ำเธอรับขวัญลูกเดี๋ยวนี้ล่ะ”ป๊อปปี้พูดและยึดฟางไว้แต่ฟางดิ้นไม่หยุดจึงสั่ง และได้

ผล ฟางนิ่งลงทันที

 

 

“นี่สิว่าง่าย ลูกจะได้ไม่เหนื่อย เอ้า นอนสิ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะสั่งฟางนอนลงข้างๆตัวเองที่นั่งพิงหัว

เตียงอยู่ ฟางนอนนิ่งๆแล้วก้มหน้างุดๆป๊อปปี้มองก็แอบยิ้มกับท่าทางฟางก่อนจะเอามือลูบผมฟาง

 

 

 

“เป็นแม่คนแล้วก็เลิกดื้อซะ เธอน่ะยิ่งซุ่มซ่ามอยู่ด้วย”ป๊อปปี้พูดข้างๆหูฟางพลางก้มลงจูบหน้าผาก

ฟางอย่างอ่อนโยน

 

 

“คืนนี้นอนอยู่นี่ล่ะ ขับรถกลับผู้หญิง2คนด้วยมันอันตราย”ป๊อปปี้พูดแกมสั่งฟางดุๆ ทำให้ฟางรีบ

พยักหน้ารับคำแลวซักพักแม่บ้านก็ยกข้าวต้มและยามาให้ฟางกินจนหมด ป๊อปปี้ลอบมองแล้วพอใจ

ที่ฟางกินข้าวได้และไม่แพ้ท้องแล้ว

 

 

ขอโทษที่ไม่ได้อัพเลยย

 

ช่วงนี้เรามีงานเข้ามาติดกันหลายงานมากเลยไม่มีเวลาเปิดคอมเลย อย่าพึ่งหายไปนะๆ