รักบนเส้นขนาน

 

 

 

 

“เป็นอะไรคะน้องฟาง ยิ้มหน่อยสิคะ ทำหน้าอย่างกับพี่จะพาเราไปตาย”แคทว่าฟางที่ทำหน้าเหมือน

แบกโลกไว้ทั้งใบเดินตามหลังเธอมา

 

 

“ไม่เอาน่าแคท อย่าว่าฟางสิ ฟางเองก็เหมือนกัน ยิ้มหน่อย นี่จะถึงงานแล้วนะ”กวินบอกขณะที่เดินทางมาที่วันเกิดของท่านผู้ว่า

 

 

“หวังว่าเจอพวกมังกรดำคุณน้องฟางคงจะไม่วิ่งเข้าหาพวกนั้นอีกนะคะ”แคทอดที่จะพูดกระแนะกระแหนฟางไม่ได้

 

 

“ค่ะ ฟางรู้ตัวว่าตัวเองเป็นใครพี่แคทสบายใจได้นะคะ มันไม่มีอีกแล้วล่ะค่ะ”ฟางรีบตอบกลับมา

 

 

“เอาล่ะๆ จะเข้างานแล้วพี่แคทฮะ นักข่าวเพียบเลย”ธามไทรีบพูดตัดบทให้ฟางกับแคทเลิกทะเลาะกัน

ก่อนจะควงเฟย์ออกไปก่อนตามด้วยกวินและแคทที่ควงเข้าไปในงาน ส่วนฟางก็เดินคนเดียวเข้าไป

และก็เป็นอย่างที่แคทว่า พวกมังกรดำก็มางานนี้ มีทั้งป๊อปปี้ที่ควงจินนี่ แก้ว ฟ้า และ4องค์รักษ์

 

 

 

“พร้อมหน้าพร้อมตาเลยนะคะวันนี้”แคทควงกวินเข้ามาทักป๊อปปี้ เพราะต้องออกสื่อและมีนักข่าวมารอทำข่าวมากมายเลยต้องเข้าไป

พูดจาดีๆใส่กัน

 

 

“ครับ ก็นานทีพร้อมหน้าพร้อมตา เราก็ต้องออกงานพร้อมกันสิครับ”ป๊อปปี้ตอบแล้วหันไปสบตากับ

ฟาง ฟางชะงักรีบหลบตาเขาแล้วเมินไปทางอื่นจนชายหนุ่มเอะใจ เพราะเมื่อหลายวันก่อนยังอยากอยู่กับเขา แต่วันนี้กลับ

หลบหน้า

 

 

“ดีค่ะ เพราะจะได้ไม่ต้องปล่อยให้คู่ของตัวเองไปยุ่งกับของของคนอื่น”แคทพูดเป็นนัยๆแล้วจิกตามองจินนี่อย่างหาเรื่อง

 

 

“พูดอะไรไม่เข้าท่าน่าแคท ไปเถอะ”กวินพูดพร้อมดึงภรรยาสาวออกไป

 

 

“ก็หวังว่าคงจะไม่ทำอีกนะคะ เพราะพวกบ้านเล็กอะไรแบบนี้น่ะแคทปราบมาหมดแล้ว ใช่มั้ยคะ

กวิน”แคทพูดแล้วหันไปพูดกับกวิน กวินลอบมองจินนี่ที่หน้าซีดก็สงสารเขาจึงรีบดึงแคทไปจากพวก

มังกรดำทันที

 

 

 

“อะแฮ่ม”เขื่อนทำท่าทางเป็นไอก่อนจะเดินไป ธามไทจึงควงเฟย์ตามไป ส่วนฟ้าเมื่อเห็นว่าไม่มีคน

สนใจตัวเองก็เดินตามพวกเขื่อนไป

 

 

“อ่ะ พามาแล้ว ถ้าจะกลับโทรหาด้วยล่ะ”ธามไทพาเฟย์ไปหาเขื่อนที่นั่งบนรถยนต์ตัวเอง

 

 

“แล้วนายล่ะนายจะไปไหน”เฟย์ถามธามไท

 

 

“ไปสูดอากาศแถวนี้น่ะ ด้านในมันอึดอัด ไปล่ะ”ธามไทบอกก่อนจะเดินไปที่สวนตามที่แอบนัดกับฟ้าไว้

 

 

 

"แหม ควงกันออกนอกหน้าแบบนี้ นักข่าวกับคนอื่นๆก็เข้าใจกันหมดว่าคนแถวนี้คบกับธามไท แบบนี้ก็แย่น่ะสิ มีเมียแต่เมียกลับควงคนอื่น"เขื่อนพูดขึ้น

เพราะเมื่อเข้างานมา เฟย์ต้องควงธามไทและถ่ายภาพกับสื่อต่างๆจนเขาแอบน้อยใจ

 

 

 

 

"นี่ที่ตกลงกันไว้คุยไม่รู้เรื่องใช่มั้ย ได้ งั้นต้องลงโทษ"เฟย์หันขวับไปว่าคนรักพร้อมกับดึงเขื่อนไปจูบอย่างร้อนแรง

 

 

 

“เดี๋ยวก่อนจ้ะที่รักๆ แค่แซวเล่นแค่นี้เอง ให้มันได้งี้สิเมียใครเนี่ย เดี๋ยวเราจัดการเรื่องนั้นก่อนดีกว่ามั้ย”เขื่อนรีบพูดเมื่อถอนจูบออกมาเพื่อหายใจ เฟย์

ทำหน้าขัดใจเล็กน้อยก่อนจะนั่งลงที่ตักฟากคนขับของเขื่อนแล้วชูกระดาษแผ่นหนึ่งขึ้นมา

 

 

“เดือนกว่าแล้วล่ะ”เฟย์พูด กระดาษแผ่นนั้นที่เฟย์ยื่นให้เขื่อนอ่านก็คือผลการตรวจของฟางที่เฟย์

แอบเอามา

 

 

“งั้นฟางก็ท้องกับบอสจริงๆน่ะสิ ทำไงดี”เขื่อนพยายามคิดเช่นเดียวกับเฟย์ ขอโทษนะฟางชั้นไม่ได้

บอกป๊อปปี้ แต่ชั้นบอกเขื่อนเอง

 

 

 

 

 

"นี่มัวแต่นั่งอมทุกข์อีกแล้ววันนี้มาดูแลจินนี่แท้ๆกลับมานั่งหงอยแบบนี้ รึต้องให้ตามคนเล่นไวโอลีนคนนั้นมาล่ะจ้ะ"เคนตะเดินมานั่งเป็นเพื่อนแก้ว

ระหว่างที่แก้วออกมาสูดอากาศข้างนอกงานเพราะจินนี่อยู่กับป๊อปปี้แล้วและให้เธอออกมาพัก

 

 

 

"จะบ้าหรอ พึ่งเจอกันวันแรกเค้าแค่มาชวนคุยเท่านั้นล่ะน่า และที่สำคัญตอนนี้ชั้นยังไม่พร้อมจะคุยกับใคร"แก้วรีบตอบพลางคิดถึงเมื่อกี้ในงานเลี้ยงที่มี

คนเล่นไวโอลีนคนหนึ่งเดินมาทักเธอก่อนที่จะชวนเธอคุยและสีไวโอลีนให้ฟัง

 

 

 

"โธ่ แก้ว ชั้นล่ะสงสารเธอจริงๆดันไปรักใครไม่รักรักกับไอ้เสือยิ้มยากแบบนั้น ถ้าพยายามยังไงโทโมะมันไม่มองกลับมามันก็ถึงเวลาแล้วนะที่เธอจะ

ต้องเริ่มใหม่"เคนตะอดที่สงสารแก้วไม่ได้ก่อนจะพูดออกมาพลางเอามือลูบผมของแก้วด้วยความเอ็นดู ตั้งแต่โทโมะพาแก้วมาอยู่ที่มังกรดำและโตมา

ด้วยกันเขาเห็นแก้วเป็นเหมือนน้องสาวคนหนึ่งเลยอดที่จะเอ็นดูและรักเหมือนน้องแท้ๆไม่ได้

 

 

 

"นั่นสินะ แต่คงต้องขอเวลาอีกสักพัก"แก้วพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อยก่อนที่จะเอนเอาหัวพิงซบไหล่ของเคนตะอย่างเหนื่อยล้าโดยที่ทั้งคู่ไม่รู้เลยว่า โท

โมะยืนมองภาพนั้นอยู่ไกลๆก่อนที่เขาจะรีบเดินหนีออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

“มายืนทำอะไรตรงนี้คนเดียว มันเปลี่ยวนะ”ป๊อปปี้ออกจากห้องน้ำเห็นฟางที่แอบวิ่งมาอ้วกแพ้ท้อง

ก็เดินเข้าไปดูพร้อมกับถามด้วยความเป็นห่วง

 

 

“เรื่องของชั้น เอ่อ ขอทางด้วยค่ะ”ฟางพูดหลบๆแล้วเดินหนีป๊อปปี้ แต่ป๊อปปี้ดันฟางเข้าไปในห้องน้ำทันที

 

 

 

“ทำไม รีบไปหาไอ้ฝรั่งนั่นรึไง”ป๊อปปี้หงุดหงิดเพราะเมื่อกี้อยู่ในงานฟางถูกนักดนตรีออเครสตร้า

ที่มาเล่นในงานที่เป็นชาวต่างชาติมาจีบแล้วมอบดอกไม้ให้

 

 

 

“ชั้นจะคุยกับใครก็เรื่องของชั้น คุณเองก็อยากให้มันเป็นแบบนี้อยู่แล้วนิ ปล่อยชั้นเถอะค่ะ”ฟางพูดป๊อปปี้ยิ่งดันฟางมาชิดตัวเองกว่าเดิม

 

 

 

“วันก่อนยังขอร้องอยากอยู่กับชั้นทำไมวันนี้หมางเมินกันละล่ะ อ๋อ รึว่าหาผู้ชายคนใหม่ได้แล้วเลยไม่สนใจกันอีก”ป๊อปปี้ว่า

ฟางจึงตบหน้าป๊อปปี้ไปอย่างแรง

 

 

 

 

“อื้ออ”ฟางถูกป๊อปปี้จูบกลับอย่างรวดเร็ว ทันทีที่ฟางได้กลิ่นน้ำฟางก็พะอืดพะอมแล้วผลักป๊อปปี้

ออกอย่างแรงแล้วหันไปที่ชักโครกแล้วอ้วกออกมา

 

 

 

“ฟางเป็นอะไรรึเปล่า”ป๊อปปี้ตกใจกับอาการของฟาง

 

 

 

“ขอร้องอย่าเข้ามาใกล้ชั้น ชั้นไม่ชอบกลิ่นน้ำหอม อุ๊บ แหวะ”ฟางพยายามพูดก่อนจะหันไปอ้วกต่ออีกครั้ง

 

 

 

 

“ไม่อยากอยู่ใกล้ชั้นขนาดนี้ไม่ต้องอ้างเรื่องน้ำหอมหรอก งั้นขอโทษด้วยแล้วกันที่ทำอะไรเธอไปเมื่อ

กี้ งั้นต่อไปนี้ชั้นจะไม่เข้าใกล้เธออีกแล้ว”ป๊อปปี้น้อยใจพูดขึ้นก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำไป

 

 

“ไม่ใช่นะ อย่า อุ๊บ แหวะ โอ๊ย”ฟางร้องแต่ต้องวิ่งไปที่อ่างล้างหน้าแล้วอ้วกอีกครั้งก่อนที่จะเซลงไปนั่งพิงกำแพงห้องน้ำอย่างหมดแรง ป๊อปปี้ที่กำลัง

จะออกจากห้องน้ำมองอาการฟางที่อ้วกเอาๆด้วยความสงสัยก่อนจะตัดสินใจถอดสูทตัวเองออกมาแล้วเอาน้ำสาดเสื้อเชิ้ต

ให้ชุ่มจนเปียกไปหมด

 

 

 

“คุณทำอะไรน่ะ”ฟางที่เหมือนจะเป็นลมต้องควักเอายาดมมาสูดแล้วตกใจกับภาพที่เห็น

 

 

 

“ก็เธอไม่ชอบกลิ่นน้ำหอมชั้น ชั้นอยากรู้ว่าเธอเป็นอะไร แล้ววิธีนี้มันทำให้กลิ่นน้ำหอมมันหายไป

ไง”ป๊อปปี้ตอบ ฟางอึ้งที่ป๊อปปี้เป็นห่วงเธอแบบนี้

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ สงสัยชั้นเป็นโรคกระเพาะแล้วพักผ่อนน้อย คุณมานี่เถอะ มาเป่าเสื้อให้

แห้ง”ฟางโกหกก่อนจะเดินพาป๊อปปี้มาที่เครื่องเป่ามือในห้องน้ำก่อนจะรีบไปล๊อคประตูแล้วจัดการ

ถอดเสื้อเชิ้ตป๊อปปี้ออกให้เหลือแต่เสื้อกล้ามก่อนจะเอาเสื้อป๊อปปี้ไปเป่าให้ ป๊อปปี้ลอบมองการกระ

ทำของฟางแล้วทึ่งที่ฟางเองก็ห่วงเขาแม้กระทั่งเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้

 

 

 

“อ๊ะ”ฟางร้องตกเมื่อถูกป๊อปปี้ดึงมากอดจากด้านหลัง

 

 

 

“ไม่ต้องทำแบบนี้หรอกพอแล้ว”ป๊อปปี้พูดก่อนจะดึงเสื้อไปใส่ตามเดิมแล้วจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย

แล้วจะเดินออกไป

 

 

“กลับบ้านเถอะฟาง อยู่ที่นี่นานๆเธอยิ่งไม่สบายๆแบบนี้เดี๋ยวก็เป็นลม แล้วป่วยเข้าไปอีก อ้อ กลับบ้าน

แล้วก็รีบกินยาแล้วรีบนอนพักด้วย เดี๋ยวชั้นจะไปตามคนรถของเสือขาวให้”ป๊อปปี้สั่งก่อนเดินออกไป

 

 

 

 

“ขอโทษนะลูกที่แม่ไม่บอกเรื่องนี้ให้พ่อรับรู้”ฟางมองตามหลังของชายหนุ่มออกไปแล้วพูดพลางลูบท้องตัวเองเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผมไปนอนออฟฟิศนะแคท”กวินพูดหลังจากกลับมาเอาเสื้อผ้า เพราะงานมีปัญหาเขาต้องรีบไปแก้

แต่เขาเลือกบอกแคทก่อน แคหะนมามองนิดนึงก่อนจะหันไปทาครีมต่อ

 

 

“ไปทำงานอย่างเดียวนะหวังว่าคงจะไม่ไปนอนกับผู้หญิงที่ไหนอีก”แคทว่า

 

“แคท ผมไปทำงานจริงๆนะ เชื่อใจผมหน่อยสิ”กวินหงุดหงิด

 

“เอ้าะหรอ แล้วนังพวกที่ผ่านมาของคุณนี่หมายความว่ายังไง”แคทว่า

 

“ถ้าไม่เชื่อกันไปออฟฟิศคืนนี้ด้วยกันมั้ยล่ะ”กวินท้า

 

 

“ไม่หรอก พรุ่งนี้แคทต้องไปงานเปิดตัวน้ำหอมแต่เช้า ถ้าจะไปปิดไฟด้วยนะคะ”แคทสั่งก่อนจะ

มาร์คหน้าแล้วนอน กวินมองแคทแล้วถอนหายใจก่อนจะขับรถออกมาเรื่อยๆที่ออฟฟิศ ก่อนจะริน

เหล้ามาดื่ม

 

 

 

 

ตึง

 

เสียงไลน์ดัง กวินรับมาอ่านแล้วพบว่าเป็นพิมเด็กที่บ้านจินนี่ ที่เขาเคยเล่นสนุกกับเธอช่วงนึงเขาต้อง

แปลกใจก่อนจะโทรกลับไปหาพิม เมื่อได้ฟังว่าจินนี่ป่วยเขาก็ขับรถแล้วลอบเข้ามาในบ้านจินนี่ใน

ตอนกลางคืน

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

กวินเข้ามาในห้องนอนพบว่าจินนี่อาบน้ำอยู่ในห้อง ชายหนุ่มเดินเข้ามาในห้องแล้วจัดการล๊อคห้อง

ซะก่อนจะเดินสำรวจสิ่งต่างๆในห้องจินนี่ แล้วนั่งดูรูปจินนี่ตอนเด็กๆแล้วยิ้มก่อนจะชะงักเมื่อพบกับ

บางสิ่งบนโต๊ะ

 

 

“พิมเดี๋ยวพรุ่งนี้ไปซื้อยาแก้แพ้นะ จินนี่แพ้ท้องจะอ้วกตลอดเลย อ๊ะ คุณเข้ามาที่นี่ได้ยังไง”จินนี่

ออกจากห้องน้ำในชุดคลุมอาบน้ำต้องตกใจที่เห็นกวินนั่งนิ่งที่ปลายเตียง

 

 

 

“นี่ของเธอใช่มั้ย”กวินชูที่ตรวจครรภ์ที่มีรอย2ขีดขึ้นถามจินนี่

 

 

“เอ่อ ไม่ต้องมายุ่ง”จินนี่พูดแล้วจะแย่งที่ตรวจครรภ์มาแต่กวินไวกว่าหลบจินนี่ที่พุ่งเข้ามาก่อนจะรวบ

จินนี่ไปกอดแล้วดันจินนี่นอนลงก่อนะขึ้นคร่อมพลางมองจินนี่ในชุดคลุมอาบน้ำอย่างหมิ่นเหม่

 

 

 

“เมื่อกี้ถ้าฟังไม่ผิดเธอบอกว่าให้พิมพาไปซื้อยาแก้แพ้ บอกว่าอ้วกตลอด”กวินจับผิดจินนี่นิ่งไม่ยอม

ตอบแล้วเบือนหน้าหนีกวินไป

 

 

“ถ้าไม่ตอบ งั้นถ้านี่ไม่ใช่ของเธองั้นชั้นก็ทำอะไรแบบนี้กับเธอได้สินะ”กวินพูดเจ้าเล่ห์ก่อนจะปาที่

ตรวจครรภ์กับพื้นแล้วเอามือลูบไล้ขาจินนี่จนไปถึงขาอ่อนก่อนจะล้วงเข้าไปลึกกว่านั้น

 

 

 

“พะ พอแล้ว ชั้นยอมแล้ว มันเป็นของจินนี่เอง”จินนี่สารภาพออกมา กวินอึ้ง ก่อนจะดึงจินนี่ขึ้นมา

แล้วจัดการเอาเสื้อผ้าชุดนอนในตู้ให้จินนี่ไปเปลี่ยน นนี่เมื่อเปลี่ยนชุดเสร็จกวินก็เดินมาหวีผมให้จินนี่

ก่อนนอน จินนี่อึ้งกับการกระทำแต่ก็ยินยอมให้กวินทำ

 

 

 

“ไปกินเหล้ามาหรอคะ”จินนี่เมื่อหันหน้าไปชนกับกวินก็ดมฟุตฟิตแล้วบ่นทันที

 

“ก็ เอ่อ เครียดๆน่ะ”กวินบอก จินนี่ทำหน้ามุ่ยก่อนจะพากวินมาที่ห้องน้ำตัวเอง

 

 

“จัดการตัวเองแล้วล้างหน้าล้างตาด้วยนะคะ จะได้สร่างๆเดี๋ยวขับรถกลับแล้วเป็นอะไรไป”จินนี่พูด

แกมสั่งกวินนิ่ง นี่เธอเป็นห่วงเขาด้วย

 

 

“ไม่เอา คืนนี้จะนอนนี่”กวินพูดหลังจากล้างหน้าล้างตาออกมา เพราะจริงๆแล้วเขาอาบน้ำมาก่อน

แล้ว

 

 

 

“ไม่เอานะคะ เดี๋ยวเมียคุณจะว่าเอา แล้วเราไม่ควรจะเจอกัน”จินนี่พูด

 

“แต่เธอกำลังท้องนะ”กวินว่า

 

 

“จินนี่ดูแลตัวเองได้ค่ะ ส่วนลูกไม่ต้องห่วงจินนี่จะไม่เอาลูกมาทำให้คุณกับเมียคุณเดือดร้อนเลิกกัน

แน่นอน”จินนี่พูด

 

 

 

“ถ้าเธอไม่ต้องการให้ชั้นมาหาเธออีก ก็ได้ชั้นทำให้ แต่ขอแค่คืนนี้ได้มั้ย ให้ชั้นได้นอนกอดเธอกับ

ลูกหน่อยได้มั้ย แค่คืนเดียวก็ได้”กวินพูดเศร้าๆขอร้องจินนี่ จินนี่อึ้งก่อนจะมองกวินแววตาอ่อนลง

แล้วพากวินมานอนที่เตียง

 

 

 

“ฝันดีนะคะ”จินนี่บอกเมื่อจินนี่นอนลงกวินก็ดึงจินนี่ไปกอดแนบอกโดยที่จินนี่ก็กอดตอบเช่นกัน

 

“ฝันดีเหมือนกันนะครับ”กวินพูดก่นจูบลงที่หน้าผากจินนี่แล้วหลับไปด้วยกัน

 

 

 

 

อย่าพึ่งหายไป เรากลับมาแล้ววววววววววววววววววววววววววววววว