รักบนเส้นขนาน

 
 
 
 
 
 
หมอเข้ามาตรวจอาการฟางแล้วพลางถอดเครื่องช่วยหายใจให้กับฟางก่อนที่จะตรวจร่างกายเล็กน้อย
 
 
“พักฟื้นดูอาการอีกซัก2-3วันถ้าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงก็กลับบ้านได้แล้วล่ะ”หมอบอกก่อนจะเดิน
ออกไปจากห้องฟางค่อยๆดันตัวขึ้นมานั่งในท่าที่สบายขึ้น
 
 
“ดีใจด้วยนะ ได้กลับสักทีลูกพ่อ”มิสเตอร์ปีเตอร์พูดพลางลูบผมฟางอย่างอ่อนโยน
 
 
 
“เอ่อ แล้วเรื่องของแพท”ฟางสูดลมหายใจแล้วพูดขึ้น ก่อนน้ำตาจะไหลออกมา มิสเตอร์ปีเตอร์จึง
กอดลูกสาวไว้เพื่อปลอบใจ
 
 
“ถือซะว่าแพทเค้าได้พักแล้วนะลูก ไม่ต้องเหนื่อยอีกแล้ว”มิสเตอร์ปีเตอร์บอกลูกสาว
 
 
 
“เอ่อ ฟางขอไปดูอาการของเฟย์ได้มั้ยคะ”ฟางบอก ก่อนที่กวินจะเดินเข้ามาหาน้องแล้วพาฟางขึ้น
รถเข็นไปหาเฟย์ห้องข้างๆแล้วให้ธามไทอยู่กับพ่อ
 
 
 
 
แอ้ด
 
 
 
“เฟย์เป็นยังไงบ้าง”ฟางทักเฟย์เมื่อเห็นเฟย์นั่งทานข้าวต้มจากพยาบาลพิเศษที่แคทสั่งมาดูแลอยู่
 
“แค่นี้ จิ๊บๆชั้นไม่ตายง่ายๆหรอกน่า”เฟย์ยิ้มแล้วตอบฟาง ก่อนที่ฟางจะเดินมานั่งข้างๆ
 
“ออกไปก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวมีอะไรชั้นจะเรียก”กวินสั่งพยาบาลที่เฝ้า2สาวก่อนจะนั่งลงที่โซฟาแล้วอ่าน
หนังสือพิมพ์
 
 
“พี่พาจินนี่ไปคืนพวกมังกรดำรึยังคะ”ฟางเปิดประเด็นพูดขึ้น
 
 
“พาเค้ากลับบ้านไปเมื่อวานแล้วล่ะ โชคดีที่พ่อของจินนี่ไปคุยงานที่ยุโรปเลยไม่รู้ว่าพี่เอาจินนี่
ไป”กวินพูดแล้วอดคิดถึงร่างบางที่นอนกอดทุกคืนไม่ได้ แต่ทำไงได้ล่ะมันคือเรื่องที่ผิดและมันเป็น
ไปไม่ได้ เขาควรออกมาจากโลกความฝันนี้แล้วปล่อยจินนี่ให้เป็นอิสระจากคนเลวๆอย่างเขาได้แล้ว
 
 
 
 
“นี่พี่กวินรักเธอสินะ”เฟย์พูดขึ้นกวินเงยหน้าไปสบตาเฟย์ด้วยความตกใจก่อนที่จะพยักหน้ารับคำ
 
“แต่พี่มีพี่แคทอยู่แล้วนะ แล้วสิ่งที่พี่ทำกับจินนี่มันก็ไม่ถูกต้อง”ฟางรีบพูดแย้งถึงความถูกต้อง
 
 
“นี่เธอคงะไม่รู้เรื่องจริงๆสินะว่าจริงๆแล้วพี่กวินแต่งงานกับพี่แคทน่ะ เพราะว่า”เฟย์ถอนหายใจก่อนจะพูดแต่กวินขัด
ก่อน
 
 
“ช่างเถอะเฟย์พี่แต่งงานกับแคทแล้ว แคทเป็นเมียพี่ เป็นคุณผู้หญิงของเสือขาวพี่เองมันเลวที่ไม่
ซื่อสัตย์กับแคท แต่ต่อไปนี้พี่จะซื่อสัตย์กับแคทแค่คนเดียวพี่จะไม่ยุ่งกับจินนี่อีก”กวินพูดอย่างตัดสินใจเด็ดขาด
 
 
“แม้ว่าลึกๆลงไปพี่จะมีจินนี่อยู่แล้วก็ตาม”เฟย์พูดดักคอทำให้กวินสะอึก นิ่งไป จริงสินะ เมื่อก่อน
เขากับแคทแต่งงานกันเพราะความเหมาะสมและการตัดสินใจของผู้อาวุโสของแก๊งค์ เขาใช้ชีวิตคู่
กับแคทเพราะมันคือสิ่งที่เขาต้องทำ เขายอมรับว่าเขาแอบไปหาเศษหาเลยบ่อยมากเพราะแคทไม่
เคยมีเสลาให้เขา และพอมาเจอจินนี่ เด็กสาวที่เขาเคยเจอในสมัยที่เขารับตำแหน่งใหม่ๆ การมาอยู่ใกล้เธออีกครั้งทำให้เขาหลงใหลเธอเหมือนกับเขา
อยากะหยุดที่ผู้หญิงคนนี้ จินนี่มีอิทธิพลต่อเขาจนไม่อาจจะละสายตาไปได้เลย
 
 
 
 
 
“ฮะๆ ตลกดีเนาะ สุดท้ายพวกเสือขาวที่เกลียดมังกรดำนักหนา ต้องมาหลงรักพวกมังกรดำกันหมด
ไม่เว้นแต่หัวหน้าเสือขาว”เฟย์พูดก่อนที่น้ำตาตัวเองจะไหลออกมา นึกโกรธตัวเองเหมือนกันที่เธอ
เองถูกเรียกตัวมาจากญี่ปุ่นเพื่อทำลายมังกรดำ แต่สุดท้ายเธอก็กลับรักองค์รักษ์อมเจ้าชู้อย่างมังกร
ดำได้อย่าง่ายดาย
 
 
 
“ความรักมันเป็นเรื่องที่ไม่เข้าใครออกใครจริงๆนะคะ มันจะเกิดขึ้นกับใคร เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ พอสุดท้าย
เมื่อมันเกิดเมื่อมีเวลาที่สุขก็ต้องมีเวลาที่เจ็บเหมือนกัน”ฟางพูดแล้วนึกถึงตัวเองที่ตอนนี้ไม่มีป๊อปปี้
ข้างๆ เธออยู่กับกวินและเสือขาวแล้ว นี่เขาคงจะคืนเธอให้กับกวินเหมือนกับที่กวินคืนจินนี่ให้กับ
มังกรดำสินะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่คิดจะออกไปเที่ยวด้านนอกเลยรึไง”ป๊อปปี้พูดเมื่อเดินเข้ามาในบ้านจินนี่ที่เห็นจินนี่นั่งเหม่ออยู่
ที่สวนคนเดียว เขาได้ยินจากพิมมาว่าตั้งแต่จินนี่กลับมาจินนี่ก็ซึมและอยู่แต่บ้านมาตลอด
 
 
“ก็มันไม่รู้ว่าจะไปไหนเฉยๆน่ะ นี่เธอเข้ามานานแล้วหรอ ทานข้าวมั้ยเที่ยงพอดีเลยนิ”จินนี่พูดก่อน
จะเดินพาป๊อปปี้ไปทานข้าว เมื่อถึงโต๊ะอาหารแล้วต้องชะงักเมื่อเห็นกับข้าวที่แม่บ้านเตรียมให้ ทำ
ให้จินนี่หวนนึกถึงตอนที่ตัวเองทำกับข้าวให้กวินตอนอยู่ด้วยกันแล้วถูกมีดบาด กวินเข้ามาดูแผลให้
จินนี่แล้วเอานิ้วที่จินนี่โดนมีดบาดไปดูดเพื่อห้ามเลือดไว้
 
 
“เป็นอะไรรึเปล่าจินนี่”ป๊อปปี้เรียกจินนี่
 
 
“เอ่อ เปล่านิ เธอทานปลานี่ละกันเนาะอร่อยมากเลยนะ”จินนี่ตักปลาให้ป๊อปปี้ในจาน ป๊อปปี้ชะงัก
นึกถึงกับข้าวที่เขาสั่งให้ฟางทำกับข้าวให้แต่ตัวเองโยนมันลงขยะอย่างไม่มีชิ้นดี ป๊อปปี้ซึมลงไปทันที
 
 
 
“เธอเป็นอะไรมั้ย”จินนี่เรียกป๊อปปี้ให้ป๊อปปี้ออกจากความคิดตัวเอง
 
 
 
“เออ ช่างเถอะทานข้าวต่อเถอะ”ป๊อปปี้บอกก่อนจะนั่งทานข้าวกับจินนี่ไปจนเสร็จ เมื่อทานข้าวเสรจ
แล้วป๊อปปี้และจินนี่ก็มานั่งที่ห้องรับแขก พลันสายตาจินนี่หันไปเห็นดอกกุหลาบขาวที่แม่บ้านมาจัด
ในห้องก็นึกถึงดอกไม้ที่กวินเอามาให้เธอตอนเจอกันตอนนั้น น้ำตาตัวเองก็ไหลออกมาไม่มีสาเหตุ
 
 
 
“จินนี่”ป๊อปปี้แตะไหล่จินนี่ไว้ จินนี่จึงโผกอดป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
“ทำไมกัน ทั้งๆที่เค้าพาจินนี่ไปทำร้าย ทำลายศักด์ศรีของจินนี่ แต่ทำไมจินนี่ถึงลืมเค้าไม่ได้เลยล่ะ
ฮือๆ”จินนี่กอดป๊อปปี้แน่นร้องไห้ออกมาอย่างอัดอั้น เธออยู่ในโลกแห่งความจริงแล้วทำไมเธอถึงไม่
ลืมกวินไปได้เลย
 
 
“ทั้งๆที่รู้ว่าเค้าคือคนที่ไม่ควรรัก เค้ามีภรรยาอยู่แล้ว แต่ทำไมใจมันไม่รักดีดีแบบนี้ ฮือๆ”จินนี่พูด
ออกมา ป๊อปปี้เองก็พูดไม่ออกเพราะรู้ดีว่าจินนี่รักกวินเข้าไปแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวเอาเอกสารงานนี่ไปเก็บที่ออฟฟิศนะ”โทโมะสั่งงานลูกน้องก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนั่ง
ทำงานต่อโดยไม่ยอมพักผ่อน แก้วเองที่ได้ข่าวโทโมะฝืนทำงานหนักแบบนี้ก็เป็นห่วงจึงเข้ามาใน
ตอนดึกที่ออฟฟิศและเห็นว่าโทโมะง่วนแต่การทำงาน นี่ตอนกลางวันเขาก็ดูแลป๊อปปี้ กลางคืนก็มาทำงานโหมงานหนักแบบนี้ไม่ได้พักเลย
 
 
“เอ่อ คุณโทโมะคะ”แก้วเดินเข้ามาในห้องของโทโมะแล้ทักชายหนุ่ม
 
 
“มีอะไรหรอ”โทโมะพูดก่อนจะหันไปนั่งทำงานต่อ แก้วซึม เขาไม่เคยเห็นเธอในสายตาเลยสินะ
 
 
“เอ่อ พวกเคนตะบอกว่าคุณไม่ค่อยได้พักผ่อน แก้วเลยเอาอาหารมาให้คุณน่ะค่ะ พักบ้างเถอะนะ
คะ”แก้วเดินเอาอาหารมาวางที่โต๊ะรับแขกในห้องทำงานแล้วพูดด้วยความเป็นห่วง
 
 
“ขอบใจมากนะ เดี๋ยวชั้นกิน”โทโมะตอบสั้นๆอย่างไม่สนใจแก้วเองเห็นท่าทางแล้วก็เสียใจน้ำตาไหลออกมาก่อนที่เธอจะปาดน้ำตาทิ้ง
 
 
“ห้องรกแบบนี้แก้วทำความสะอาดให้นะคะ”แก้วปรับสีหน้าเป็นร่าเริงแล้วไปทำความสะอาดห้องที่รก
ให้โทโมะ ชายหนุ่มมองนิดนึงก่อนจะไม่สนใจแล้วลุกไปเติมกาแฟ นี่เขาแทบไม่ได้นอนเลย พึ่งแต่
กาแฟเพราะเขากลัวว่าถ้าเขาหลับไปเขาจะเห็นภาพของเขากับแพทอีก
 
 
 
โครม
 
 
“โอ๊ย”จู่ๆเสียงของโทโมะร้องดังขึ้น
 
 
 
“คุณโทโมะ”แก้วตกใจเมื่อวิ่งไปที่ห้องชงกาแฟพบว่าโทโมะหน้ามืดชนชนวางแก้วล้มทำให้แก้ว
บาดมือขายหนุ่มเป็นทางยาว แก้วรีบพาโทโมะมาทำแผลในห้องทันที
 
 
 
“ทำไมคุณถึงไม่ดูแลตัวเองอย่างนี้ จะทำแบบนี้ไปทำไมกันมันจะทำคุณเจ็บเปล่าๆ ถ้าคุณแพทยังอยู่เค้าเองก็เสียใจมากนะคะที่คุณเป็นแบบนี้”แก้วพูด
โทโมะชะงักเมื่อแก้วทำแผลเสร็จเขาก็ควักเอาผ้าเช็ดหน้าที่แพทเคยให้ออกมาแล้วน้ำตาไหล
 
 
 
“เพราะชั้นไม่อยากหลับไปแล้วเจอภาพของชั้นกับแพทอีกไงล่ะ”โทโมะร้องไห้แล้วพูดแก้วอึ้ง นี่
หรอ มือขาว เสือยิ้มยากของแก๊งค์มังกรดำผู้ยิ่งใหญ่ ตอนนี้ปล่อยร่างกายให้โทรมและไรหนวดเริ่ม
ขึ้นมาโดยไม่สนใจจะโกนมัน
 
 
“คุณโทโมะคะ แก้วเชื่อว่าสักวันคุณจะผ่านไปได้”แก้วปลอบใจโทโมะ ชายหนุ่มดึงแก้วไปกอดแล้ว
ร้องไห้อย่างหนัก แก้วเองที่เห็นโทโมะเจ็บเธอก็เจ็บไม่แพ้กัน แก้วร้องไห้กอดโทโมะไว้ก่อนจะเอน
หัวโทโมะนอนตักตัวเองเพื่อให้โทโมะได้นอนหลับพักผ่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ออกจากโรงพยาบาลมานี่แล้วจะออกไปไหนเนี่ยลูก”มิสเตอร์ปีเตอร์ทักฟางที่กำลังจะออกจากบ้าน
ไปกับกวิน
 
 
“ออกไปซื้อของมาทำขนมน่ะค่ะพ่อ อยู่บ้านเบื่อๆ ถ้าให้เด็กไปซื้อก็ซื้อไม่ถูกใจสู้ตัวเองไปเลือกเอง
ดีกว่า”ฟางยิ้มแล้วตอบพ่อ
 
 
“เดี๋ยวผมดูน้องเองครับพ่อ”กวินพูดเมื่อเห็นเฟย์นั่งอยู่กับพ่อตัวเองส่วนธามไทถูกพ่อเขาสั่งให้ไป
เรียนการบริหารงานกับลูกน้องในบริษัท
 
 
 
 
“ไม่ได้ออกมาเดินแบบนี้ตั้งนานแล้วสบายใจจังเลยเนาะพี่กวิน”ฟางพูดคุยกับพี่ชายแล้วต้องชะงัก
เมื่อเดินมาเจอใครคนหนึ่งกำลังพูดคุยกับผู้หญิงที่กวินเองก็คุ้นตา ป๊อปปี้และจินนี่ กำลังแจกลูกโป่ง
ให้เด็กๆในงานของห้างที่พวกเขามาเป็นกรรมการงาน ท่ามกลางเสียงที่ใครๆก็บอกว่าเหมาะสมกัน
กวินและฟางมองภาพนั้นแล้วจุกในลำคอรู้สึกหน่วงที่หัวใจเหลือเกิน
 
 
“กวิน”จินนี่ชะงักสบตากับกวิน เช่นเดียวกับป๊อปปี้หันไปตามเสียงแล้วสบตากับฟาง
 
 
"เอ่อ บังเอิญจังเลยนะที่ได้เจอกันที่นี่ แถมได้ออกงานคู่กันแบบนี้ คงจะมีข่าวดีเร็วๆนี้สินะ ยินดีด้วยนะที่เธอได้เจอคนที่ดี"กวินฝืนยิ้มก่อนที่จะพูดขึ้นแล้วเดินหนีจินนี่ไปจากตรงนั้น
 
 
"เดี๋ยวสิ กวิน เดี๋ยวก่อน"จินนี่ตกใจก่อนที่จะรีบผละออกจากป๊อปปี้แล้วรีบตามเขาไป
 
 
 
 
“ขอคุยด้วยได้มั้ย”เมื่อกวินและจินนี่เดินออกไปแล้ว ฟางเดินเข้าไปพูดกับป๊อปปี้เชิงขอร้อง ชายหนุ่มนิ่งก่อนจะยอมเดินตามฟางไป
 
 
"แค่ตรงก็พอแล้ว ถ้าไปไกลกว่านี้เดี๋ยวลูกน้องชั้นจะตามหาไม่เจอกันพอดี"ป๊อปปี้สั่งให้ฟางที่จะเดินไปไกลจนลับสายตากให้หยุดก่อนที่จะมาหยุดที่
ลานน้ำพุ ฟางชะงักมองลานน้ำพุแล้วนึกถึงวันที่เธอหลอกให้ป๊อปปี้มาเจอก่อนที่พวกเสือขาวจะจับตัวเขาไป
 
 
 
"นายคงจะระแวงกลัวว่าชั้นจะทำร้ายอีกสินะ งั้นคุยตรงนี้ก็ได้"ฟางพูดแล้วเศร้าลงไปทำให้ป๊อปปี้ต้องเบือนหน้าไม่ยอมสบตาเธอ
 
“เสียใจเรื่องแพทด้วยนะ”ป๊อปปี้เปลี่ยนเรื่องแล้วพูดขึ้น ฟางพยักหน้าอย่างเศร้าๆ
 
“ทำไมถึงไม่ไปเยี่ยมชั้นที่โรงพยาบาลเลยล่ะ”ฟางถามกลับไปบ้าง
 
 
“ชั้นมีงานของชั้นต้องทำ แล้วอีกอย่างมันคงไม่เหมาะสม”ป๊อปปี้พูดเสียงเย็นชาก่อนจะเมินไปทางอื่นทำให้ฟางสะอึกกับท่าทีของเขา
 
 
 
“แต่ชั้นต้องการนายนะ นายเองเป็นคนบอกไม่ใช้หรอว่านายคือเจ้าของชีวิตชั้น ไหนว่าจะไม่มีวันปล่อชั้นไปไงล่ะ”ฟางพูดขึ้นป๊อปปี้ชะงัก
 
 
“ตอนนั้นชั้นพูดไปเพราะไม่อยากให้เธอหนีไปหรอกน่าเลยพูดไปส่งๆแบบนั้น ถ้าเธอยังฝังใจยังจำ
คำพูดนั้นแล้วพามาคิดเป็นตุเป็นตะว่าเรื่องของเธอกับชั้นจะเป็นไปได้ก็ขอโทษที แต่เธอลืมๆมันไป
ซะเถอะ”ป๊อปปี้พูดส่งๆอย่างไม่ไยดีฟาง ฟางอึ้งก่อนน้ำตาะไหลป๊อปปี้หันหลังหนีไม่สนใจฟางจึง
ปาดน้ำตาทิ้ง
 
 
 
“งั้นชั้นก็ขอโทษด้วยละกันนะคะ ที่พาคุณหัวหน้ามังกรดำมาฟังเรื่องงไร้สาระแบบนี้”ฟางพยายาม
ปรับสีหน้าเป็นปกติ
 
 
“อืม ทีหลังก็จำไว้ละกันว่าชั้นไม่มีเวลาว่างมากที่จะฟังเรื่องไร้สาระพวกนี้ เพราะชั้นต้องดูแลผู้หญิงของชั้นอย่างจินนี่”ป๊อปปี้พูดเสียงเย็นชา ฟางนิ่ง
สุดท้ายเรื่องความรักของเรา2คนมันคือเรื่องไร้สาระสินะ
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
 
“ถือว่ามันคือตบสั่งลาละกันนะคะ คุณหัวหน้ามังกรดำ”ฟางพูดแล้วตบป๊อปปี้หน้าหันป๊อปปี้ ชายหนุ่มหันกลับมามองหน้าฟางพลางส่ายหน้าไม่สนใจ
ก่อนจะเดินออกไป ฟางที่เข้มแข็งต่อไปไม่ได้ก็ทรุดลงไปร้องไห้ทันที
 
 
“แต่ชั้นอยากอยู่กับนาย ป๊อปปี้ ชั้นไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย”ฟางร้องไห้อยู่ตรงนั้นอย่างเดียวดาย
 
 
ขอโทษน้า เมื่อคืนเราไปงานเลี้ยงมาเลยกลับมาก็ดึกอัพไม่ไหว
 
เราอัพให้แล้วน้าาาาา
 
อย่าพึ่งหายกันไปนะๆๆๆๆ