รักบนเส้นขนาน

 
 
 
 
 
“พวกนั้นถอยไปแล้วครับบอส”เคนตะวิ่งมาบอกป๊อปปี้ที่รถ
 
 
“บางส่วนก็หนีขึ้นรถไปได้ แต่มันคงจะไม่กลับมาแล้วล่ะ”โทโมะบอกป๊อปปี้ก่อนจะหันไปเห็นฟางที่
สลบแล้วนอนบนตักป๊อปปี้อยู่
 
 
“ยัยนี่ไม่ตายง่ายๆหรอกน่า”ป๊อปปี้บอกโทโมะเมื่อเห็นโทโมะมองฟาง เพราะสภาพฟางอาการสาหัส
ออยู่เหมือนกัน
 
 
 
“เห้ยเขื่อน เอายัยนี่มาทำไมกัน”เคนตะตกใจที่เห็นเขื่อนอุ้มเฟย์มาที่รถของพวกตัวเอง
 
 
“คนกำลังจะตาย ชั้นไม่มีเวลามาคิดถึงเรื่องแค้นอะไรหรอก”เขื่นบอกก่อนจะพยายามห้ามเลือดที่หัว
ไหล่เฟย์ เพราะนอกจากเฟย์ถูกยิงที่แขนแล้วยังโดนที่ขาและหัวไหล่จนตอนนี้เฟย์สลบไปแล้ว
 
 
“ยัยบ้า คิดว่าตัวเองเป็นแรมโบ้รึไง”เขื่อนพูดกับเฟย์ที่สลบไปแล้ว เคนตะมองแววตาที่เขื่อนมองเฟย์
แล้วนิ่ง รู้ทันทีว่าเขื่อนแคร์ผู้หญิงคนนี้มากแค่ไหน
 
 
 
“เตรียมเครื่องบินให้ชั้นหน่อยได้มั้ยจงเบ ชั้นจะไปเชียงรายคืนนี้”ป๊อปปี้สั่ง
 
“แล้วฟางล่ะครับบอส”จงเบถาม
 
 
 
“เอาไปด้วย ต่อไปนี้ชั้นจะได้เริ่มเกมส์เอาคืนผู้หญิงที่โกหกหลอกลวงคนนี้ซักที”ป๊อปปี้พูดก่อนจะ
มองฟางที่สลบอยู่แล้วนอนตักตัวเอง หึ ต่อไปเธอจะได้รู้จักด้านมืดของชั้น ฟาง
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณค่ะ”ฟ้ารับยามาจากเค้าท์เตอร์แล้วเดินมาหาธามไทที่พันผ้าพันแผลไว้ที่หัวและแขน ไม่รู้
ว่าโชคดีรึเปล่าที่เธอกลับจากปาร์ตี้กับเพื่อนแล้วขับรถมาเจอธามไทที่จะถูกพวกเพชรแดงทำร้าย แต่
พอมันเห็นรถเธอมันก็หนีหายไป ทำให้ฟ้าพาธามไทมาโรงพยาบาลได้
 
 
“เดี๋ยวชั้นจะจ่ายค่ารักษาพยาบาลคืนให้ละกัน ไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณใคร”ธามไทพูดหลังจากรับยา
มา แต่พอลุดก็ทรุดลงไปที่เดิมทำให้ฟ้ารีบประคอง
 
 
“อย่ามาทำปากดีหน่อยเลย ดูสภาพตัวเองซะก่อน ชั้นน่ะก็ไม่อยากจะช่วยเท่าไหร่หรอก แต่เห็นแก่
เพื่อนร่วมโลกด้วยกันหรอกนะ”ฟ้าว่าก่อนจะพยุงธามไทไปที่รถตัวเอง
 
 
 
“ว่าไงนะ แล้วตอนนี้เฟย์กับฟางอยู่ไหน”ธามไทรับโทรศัพท์ลูกน้องที่ตามไปช่วยเฟย์กับฟางก็ตกใจ
ฟ้าชะงัด พยายามเงี่ยหูฟัง
 
“โธ่โว่ย”ธามไทวางสายลูกน้องแล้วระเบิดอารมณ์ปามือถือไปที่คอนโซลรถทันที
 
“นี่นาย จะมาโมโหอะไรเนี่ย เกิดอะไรขึ้น”ฟ้าถาม
 
 
 
“แค่พี่สาวกับเพื่อน ชั้นยังดูแลไม่ได้เลย เรื่องง่ายๆแค่นี้ชั้นยังทำไมไม่ได้เลย แล้วต่อไปชั้นคง
ปกครองใครไม่ได้”ธามไทพูดออกมาอย่างอัดอั้น เจ็บใจที่ช่วยฟางและเฟย์ไม่ได้ ลูกน้องของเขา
โทรมารายงานว่าพอไปถึงที่เกิดเหตุมีแค่ศพพวกเพชรแดงและลูกน้องของเสือขาว กลับไปพบร่อง
รอยของฟางและเฟย์เลย
 
 
“แต่นายก็พยายามสุดความสามารถนายแล้วไม่ใช่หรอ ไม่งั้นนายก็ไม่เจ็บตัวแบบนี้หรอก”ฟ้าพูดขึ้น
ธามไทหันไปสบตากับศัตรูสาว
 
 
“การที่เราจะปกครองใครได้นะ ชั้นเคยเห็นป๊า เห็นเฮียเวลาปกครองลูกน้องน่ เค้าต้องใจเย็น นิ่งแล้ว
ก็มีเหตุผล ขืนนายยังอารมณ์ร้อนแบบนี้นะ นายน่ะ อายุสั้นก่อนจะขึ้นรับตำแหน่งแทนพี่นายแน่ๆ”ฟ้า
พูด ธามไทหันขวับ
 
 
 
“เตือนรึด่าชั้นเนี่ย”ธามไทพูด
 
 
 
“ก็โดยรวม เอาล่ะ นี่เห็นว่านายยังเจ็บอยู่นะ ชั้นจะไปส่งนายที่บ้านละกัน”ฟ้าพูดก่อนจะสตาร์ทรถไป
ส่งธามไทที่บ้าน
 
 
 
 
 
“ทำไมบ้านเงียบแบบนี้ล่ะ”ฟ้ามองในบ้านก็แปลกใจที่ไม่เห็นมีใครมาช่วยเธอพยุงธามไทเข้าไปใน
บ้านเลย
 
“สงสัยพวกนั้นคงจะไปที่เกิดเหตุมั้ง เหลืออย่างมากก็พวกที่เฝ้ารอบๆ”ธามไทพุด ฟ้าจึงไม่มีทาง
เลือกจึงพยุงธามไทขึ้นไปบนห้องนอนของชายหนุ่ม และพาธามไทไปนั่งที่เตียงอย่างเบามือ
 
 
“ว้าว”ฟ้าหันไปเจอกีต้าร์ตัวหนึ่งก็เดินไปให้ความสนใจมันทันที ก่อนจะเกากีต้าร์นั้น
 
 
“ลืมไปรึเปล่าว่านี่มันห้องชั้น”ธามไทมองฟ้าแล้วพูดขึ้น
 
 
“อ่อ โทษทีๆ ชั้นลืมตัวน่ะเห็นกีต้ารืเป็นไม่ได้เผลอหยิบมาเล่นตลอด เห้ย แล้วนายล่ะลืมไปรึเล่าว่า
ชั้นเป็นผู้หญิงนะ”ฟ้าพูดก่อนจะหันไปตกใจเมื่อเห็นธามไทถอดเสื้อออกมา
 
 
“จะทำแผลน่า มันเจ็ยใส่เสื้อทับไว้ แล้วทำหน้าอย่างกับไม่เคยเห็นซะอย่างงั้นล่ะ”ธามไทพูดเล่น
เอาฟ้าหน้าแดงทันที ก่อนจะเห็นธามไทแกะผ้าพันแผลที่หลังไม่ถนัดก็เดินไปช่วย
 
 
“งั้นชั้นช่วยละกัน”ฟ้าบอกก่อนจะช่วยธามไททำแผลให้อีกครั้งจนเสร็จ ธามไทหน้าแดงเพราะไม่
เคยเห็นมุมที่ฟ้าจะอ่อนโยน เพราะเคยเห็นทั่วๆไปฟ้าเป็นคนที่ชอบเที่ยว เป็นสาวแรงแค่นั้น
 
 
“จะให้ไปส่งด้านล่างมั้ย”ธามไทถามหลังจากที่ทำแผลเสร็แล้ว แล้วเห็นฟ้ากำลังเก็บของแล้วจัดยา
ก่อนนอนให้เขาทาน
 
 
“นอนพักเถอะ นายน่ะเหนื่ยมามากแล้วแล้วอีกอย่างนี่ก็บ้านนายไม่มีใครเข้ามาทำอะไรได้หรอก”ฟ้า
ตอบก่อนจะเดินไป
 
 
 
“ฟ้า”ธามไทเรียกชื่ฟ้าทำให้ฟ้าหันกลับไปหาธามไท ชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้ฟ้าทั้งคู่สบตากัน
 
 
“อื้อ”ฟ้าตกใจที่ถูกธามไทช้อนขึ้นมาจูบก่อนจะค่อยๆเอามือโอบรอบคอธามไทเพื่อรับสัมผัสนั้น ทั้ง
คู่จูบกันเนิ่นนาน
 
 
“เอ่อ ขอบคุณนะที่ช่วยวันนี้”ธษมไทถอนจูบฟ้าออกมาแล้วพูดขึ้น
 
 
 
“อ่อ อืม อย่าลืมทานยาก่อนนอนล่ะ”ฟ้าหน้าแดงไม่สบตาธามไทก่อนจะเดินออกไป
 
 
 
 
“เป็นบ้าอะไรวะไอ้ธาม”ทันทีที่ฟ้าออกจากห้องธามไทไป ธามไทก็นั่งลงที่เตียงแล้วจับหน้าตัวเองที่
แดง แล้วไม่เข้าใจตัวเอง นึกถึงเมื่อกี้ที่เขาเผลอไปจูบฟ้าเข้า
 
 
 
 
 
 
 
“อืมม โอ๊ยย”เฟย์ลืมตาตื่นมาก็ต้องร้องด้วยความเจ็บก่อนจะหันไปดูที่หัวไหล่ แขนและขาตัวเองที่
ถูกยิงตอนนี้ถูกทำแผลเรียบร้อยแล้ว เฟย์มองไปรอบๆ ที่นี่มันที่ไหนกัน ก่อนจะเฟย์เอามือดันแล้วลุกขึ้น
ต้องชะงักเมื่อรู้สึกถึงสิ่งแปลกปลอมที่ขาก็รีบดึงผ้าห่มออกก็พบว่าตัวเองโดนล่ามโซ่เอาไว้
 
 
“ปล่อยนะโว่ย อะไรเนี่ย ปล่อยชั้น”เฟย์เริ่มโวยวายเสียงดังซักพักเขื่อนก็เดินเข้ามา
 
“ตื่นมาก็โวยวายเลยนะ รู้งี้ให้จงเบมันเปลี่ยนจากเย็นแผลให้เธอเป็นเย็บปากดีกว่า”เขื่อนพูดแล้วก
อดอกมองคนตัวเล้กที่โวยวายอยู่บนเตียง
 
 
“นี่แกมาจับชั้นไว้ทำไม ปล่อยนะไอ้บ้า”เฟย์รีบว่าชายหนุ่ม
 
 
“อะไรกันนี่บ้านเธอไม่สั่งสอนรึไงว่าให้พูดกับคนที่ช่วยชีวิตเธอดีๆน่ะ”เขื่อนว่าก่อนจะขยับตัวมานั่งที่
ปลายเตียง
 
 
“ชั้นยอมตายดีกว่าให้พวกนายช่วย ไอ้พวกมังกรดำ”เฟย์ว่าพลางเชิดหน้าใส่
 
“อย่ามาทำปากดีไปหน่อยเลยทีเมื่อคืนล่ะแทบเอาชีวิตไม่รอด”เขื่อนย้อนกลับว่าใส่ร่างบางที่ยังอวดดีกับเขา
 
 
“ช่วยแล้วงั้นก็ปล่อยชั้นสิ ปล่อยยย”เฟย์โวยวายแต่เขื่อนยึดตัวเฟย์ไว้แล้วขึ้นคร่อมทาบทับไว้
 
 
"นี่จะทำบ้าอะไรนะ ปล่อยชั้นนะ"เฟย์ตกใจเมื่อถูกชายหนุ่มล็อคและขึงพืดไว้กับเตียงก็ยิ่งโวยวายใหญ่
 
 
 
“หึ พวกงูพิษกับเธอช่วยชีวิตแล้วปล่อยไปน่ะ เดี๋ยวก็มาทำร้ายพวกชั้นอีกน่ะสิ เรื่องอะไรจะปล่อยให้
โง่ โอกาสอุตส่าห์มาหาถึงที่แล้ว งานนี้ต้องปรายพยศ”เขื่อนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
 
 
“พยศบ้าอะไรของนาย นายจะทำอะไรน่ะ ชั้นเจ็บอยู่นะ”เฟย์ที่เห็นท่าทางของเขื่อนเริ่มไม่ไว้ใจ
ความปลอดภัยตัวเองทันที
 
 
 
“อ้อ หรอ พอดีชั้นน่ะถึงจะเห็นใจผู้หญิงก็จริงแต่ชั้นเป็นพวกไม่มีเมตตากับศัตรู เพราะคนอย่างชั้น
เจ็บแล้วจำ”เขื่อนพูดจบก็กระชากเสื้อเชิ้ตที่เฟย์ใส่ออกทันที
 
 
 
 
 
“ชั้นเจ็บแผลอยู่นะ อย่า อื้อออ”เฟย์ร้องก่อนจะถูกเขื่อนจูบปิดปากไปแล้วถูกชายหนุ่มจัดการปราย
พยศทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อืมมม”ฟางลืมตาตื่นมาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ที่ห้องนอนที่ไม่คุ้น ที่ขาและหัวเธอถูกทำแผล
เรียบร้อย ฟางพยายามนึกถึงเรื่องเมื่อคืนว่าใครกันมาช่วยเธอ
 
 
“ที่นี่ที่ไหนนะ”ฟางพยายามมองไปรอบๆ แล้วมองไปนอกหน้าต่างที่มีแต่ภูเขา ความหนาวเริ่มเข้ามา
ปะทะกับตัวเธอ ฟางเอามือถูที่แขนก็จะลุกขึ้นไปปิดม่านแล้วต้องล้มลงเมื่อยังเจ็บที่แผลอยู่
 
 
แอ้ด
 
 
 “ทะ ทำไมกัน ทำไมถึงเป็นคุณ”ฟางตกใจเมื่อเห็นคนที่เปิดประตูเข้ามาคือป๊อปปี้ ชายหนุ่มไม่ตอบ
แต่ยิ้มนิดๆก่อนจะเดินมาหาฟางที่ล้มอยู่อย่างใจเย็นก่อนจะกระชากฟางขึ้นมาอย่างแรง
 
 
“โอ๊ย คุณชั้นเจ็บอยู่นะ”ฟางร้องเพราะยังเจ็บแผลอยู่
 
 
 
“งั้นเหรอ นึกว่าไม่มีความรู้สึกซะอีก เห็นชอบทำร้ายความรู้สึกคนอื่นเลยคิดว่าเธอไม่มีมันแล้วด้านชาไปแล้วซะ
อีก”ป๊อปปี้เยาะ
 
 
“แล้วนี่คุณพาชั้นมาที่ไหนกัน ทำไมไม่พาชั้นกลับบ้าน”ฟางไม่อยากตอบโต้ชายหนุ่มพลางเปลี่ยนมาถามเขา
 
 
“พากลับไปทำไม ลืมไปแล้วรึไง ชั้นเคยบอกเธอว่าถ้าชั้นรอดไปได้ชั้นจะตอบแทนกับสิ่งเธอทำ
อย่างสาสม”ป๊อปปี้พูด
 
 
“แต่คุณพาตัวชั้นมาแบบนี้ มันไม่ดีแน่ๆเดี๋ยวพวกชั้นจะต้องมาตามเหมือนกับตอนนั้น”ฟางพูดขู่แล้วคิดถึงในอดีตที่กวินเอาพรรคพวกมาช่วยเธอที่มังกร
ดำทำให้ลูกน้องของป๊อปปี้ต้องล้มตายมากมาย
 
 
“แล้วทีพี่เธอพาจินนี่ไป ทำไมไม่คิดล่ะว่าพวกชั้นจะตามหาบ้าง”ป๊อปปี้ว่ากลับ
 
 
“อะไรนะ พี่กวินน่ะหรอ พี่เค้าจะทำไปทำไมกัน”ฟางตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน
 
 
 
“ใช่ พี่เธอใช้จังหวะที่พวกเราอ่อนแอเสนอข้อแลกเปลี่ยนให้จินนี่ไปเป็นเมียน้อยมัน และกับชีวิตชั้น
จินนี่ต้องหมดอิสรภาพไปอยู่กับไอ้ผู้ชายที่มันมีเมียแล้วแต่ไม่รู้จักพอ เรื่องทั้งหมดเกิดจากการทำ
อะไรไม่คิดของพวกเธอ”ป๊อปปี้ตะคอกฟาง
 
 
 
“ไม่จริง”ฟางอึ้ง ก่อนจะร้องด้วยความเจ็บที่ถูกป๊อปปี้ผลักเธอลมลงกับพื้น
 
 
 
“ไม่ต้องห่วงนะชั้นไม่ทำอะไรแบบเดียวกับพี่เธอทำหรอก เพราะชั้นขยะแขยงตัวเธอ แต่ที่ชั้นเอา
เธอมาก็เพื่อต้องการทรมานต้องการให้เสือขาวรู้ไว้ซะว่าพวกมันไม่ได้ทำคนอื่นเป็นแค่ฝ่ายเดียว ขอ
ต้อนรับสู่นรกชองชั้นที่เตรียมไว้จัดการเฉพาะคนอย่างเธอนะ คุณหนูรองแห่งแก๊งค์เสือขาว”ป๊อปปี้
พูดก่อนจะออกจาห้องไป ฟางอึ้งกับสิ่งที่ได้รับรู้
 
 
 
โทษทีที่ไม่ได้อัพไวกว่านี้ เมื่อกี้เราไปช่วยเพื่อนขายโคมมาน่ะ
 
ถ้าอยากเห็นป๊อปปี้ร้ายและเเรงบอกได้เลย พิมไปหลายตอนเเล้ว ยังคิดว่าป๊อปปี้ร้ายเอง
เลยนะ อิอิ อย่าลืมเม้นกับโหวตน้าาาาา