รักบนเส้นขนาน

 
 
 
 
 
 
“นี่คุณไม่คิดจะกลับไปที่บ้านของคุณรึไง”จินนี่ถามเมื่อเห็นกวินนั่งดูทีวีอยู่ที่ชั้นล่างเซฟเฮ้าส์ เขาอยู่
กับเธอมา2วันเต็มๆแล้ว และนี่คงจะเป็นครั้งแรกที่กวินและจินนี่จะลงมาจากห้องนอน
 
 
“กลัวเธอหนีไง”กวินพูดสั้นๆแล้วเปลี่ยนช่องทีวีไปเรื่อยๆ ความจริงเขาไม่ได้กลัวเธอหนีไปไหน
หรอก แต่2วันมานี่แคทไปงานของพวกไฮโซที่ต่างจังหวัด กลับมาก็พรุ่งนี้ เลยว่าหาอะไรแก้เซ็งดี
กว่าอยู่บ้านเฉยๆดีกว่า
 
 
 
“ชั้นตัดสินใจจะมาแล้ว ชั้นไม่คืนคำหนีคุณไปไหนหรอก”จินนี่พูดก่อนจะเปิดตู้เย็นหาน้ำดื่ม
 
 
 
“หิว ทำอะไรให้กินหน่อยสิ”กวินพูดขึ้นทำเอาจินนี่ตาโต ไม่คิดว่าเขาจะสั่งเธอทำแบบนี้ ซักพักจินนี่
ก็ทำซุปออกมาแล้วตั้งโต๊ะ กวินได้กลิ่นก็รีบเดินไป ก่อนจะเห็นแฮมบนจานก็จะเอามือหยิบกิน
 
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
“ล้างมือก่อนสิคะ”จินนี่ดุกวิน กวินรีบไปล้างมือทันทีก่อนจะมานั่งทานข้าวกับจินนี่
 
 
“ไม่คิดเลยว่าเธอจะทำอาหารเป็น”กวินทึ่ง
 
 
“เห็นชั้นแบบนี้ชั้นไม่ได้สวยไปวันๆนะ ตอนม๊าชั้นยังอยู่ท่านชอบเข้าครัวชั้นน่ะเลยเข้าไปเป็นลูกมือ
บ่อยๆ”จินนี่พูดแล้วยิ้มเมื่อนึกถึงแม่ของเธอที่เสียไป
 
 
“เห็นแล้วชั้นก็นึกถึงมัม มัมชอบทำอาหารให้ชั้นกับธามกินตอนเด็กๆน่ะ”กวินพูดถึงแม่ตัวเองก่อนจะ
ซึมเพราะแม่ของเขาได้รับอุบัติเหตุจากการต่อสู้ของพ่อป๊อปปี้ทำให้แม่กวินเสียชีวิตบนรถ
 
 
“นั่นคือสาเหตุที่คุณเกลียดพวกมังกรดำสินะ”จินนี่เองก็รู้ข่าว ของการจากไปของแม่กวินก็พูดขึ้น
 
“ไม่ต้องสนใจเถอะ ชั้นหิวละ”กวินพูดก่อนจะกินซุปนั้น
 
 
 
“ปากเลอะน่ะ”จินนี่เอาทิชชู่มาเช็ดปากให้กวินทำเอากวินหน้าแดงทันที ก่อนจะรีบดื่มน้ำเมื่อถูกสายตาหวานของจินนี่มองกลับมา
 
 
“แค่กๆ”กวินรีบดื่มน้ำจนสำลักน้ำจินนี่ตกใจรีบไปลูบหลังกวิน
 
 
“ค่อยๆสิคุณ”จินนี่พูดแกมดุ กวินนิ่งหน้าแดงก่อนจะนั่งทานข้าวต่อไปแล้วไม่พูดอะไร
 
 
 
 
 
 
 
“ออกจากโรงพยาบาลไปก็อย่าหักโหมงานนะคะเฮีย ต้องทำงานและต้องพักผ่อนให้มากๆ”ฟ้าเดิน
เข็นรถเข็นป๊อปปี้ออกมาที่รถแล้วสั่ง
 
 
 
“จ้า เอ บางทีเฮียป่วยบ่อยๆก็ดีนะ เราจะได้ไม่หนีเที่ยวไปไหน”ป๊อปปี้พูดยิ้มๆ
 
 
“ใครบอก ฟ้าเลื่อนปาร์ตี้กับเพื่อนไปเพราะว่าเฮียป่วย เพื่อนเลยโอเค แต่ก็ยังเหมือนเดิม ไม่มี
แคนเซิลนะทริปเสม็ดอ่ะ”ฟ้าบอกพี่ชาย
 
 
 
“จ้า ดูแลตัวเองด้วยล่ะ”ป๊อปปี้สั่ง ก่อนที่รถของจองเบจะมารับแล้วพาสองพี่น้องกลับมาที่บ้าน ทันที
ที่ถึงบ้าน ป๊อปปี้ก็เข้าห้องทำงานตัวเองทันที พลางเปิดแฟ้มเอกสารต่างๆในช่วงเวลาที่เขาเข้าโรง
พยาบาลไปนี่เอกสารมากมายขนาดนี้เลย
 
 
 
“สายเรารายงานว่า ผับที่แคทยึดของเราไป ได้มีการเปลี่ยนแปลงเป็นการแอบขายบริการผู้หญิงด้าน
ในด้วย ทางเราเลยคิดว่า น่าจะหาหลักฐานที่แน่นหนาพอแล้วจัดการกับเรื่องผับนั่นคืนมาเป็นของเรา
ได้ไม่ยาก”เคนตะเล่า
 
 
“แล้วรีสิอร์ตที่พะงันล่ะ”โทโมะถามถึงเรื่องรีสอร์ตจากป๊อปปี้
 
“ช่างเถอะตรงนั้น เพราะมันเป็นเรื่องของการประมูลใครได้ก็ได้ไป”ป๊อปปี้บอก
 
“แต่เราทราบมาว่า เมียนายกวินนี่สนิทกับพวกนักเลงหลายสำนักเหมือนกันนะ”จงเบเล่า
 
 
“แล้วกวินมันรู้เรื่องเมียมันมั้ยเนี่ย”เขื่อนพูด
 
 
“ดูท่าจะไม่นะ เพราะแคทไม่ได้บอกอะไรกวิน ส่วนมากหมอนั่นก็ขลุกแต่ทำงาน”จงเบพูด
 
“เรื่องอื่นน่ะอันไหนที่ปล่อยไปได้ก็ปล่อย แต่เรื่องการเอาคืนน่ะ ชั้นไม่ปล่อยมันไว้แน่”ป๊อปปี้พูด
เสียงนิ่งๆ
 
 
“จินนี่จะต้องเป็นอิสระ พวกเสือขาวจะต้องรับรู้รสชาติของการพลัดพราก และความเจ็บปวดมากกว่า
เรา10เท่า”ป๊อปปี้พูดอย่างอาฆาต ก่อนจะมองสร้อยหยกในกล่องบนโต๊ะทำงานของเขา
 
 
 
 
“แพทยังกลับช่วงนี้ไม่ได้อ่ะโทโมะ มันมีพายุเข้าตลอดเลยช่วงนี้”แพทสไกป์คุยกับโทโมะจาก
ฝรั่งเศส
 
 
“งั้นอย่าลืมดูแลตัวเองดีๆนะครับ”โทโมะบอกแพท
 
 
“ค่ะ แล้วเรื่องของธุรกิจกับเรื่องของเสือขาว อย่าเครียดมากนะคะ แพทจะไม่เข้าข้างใครนะ แต่
แพทขออย่างเดียว มังกรดำถูกเล่นสกปรกแต่มังกรดำห้ามใช้วิธีสกปรกๆเล่นงานกลับนะคะ เพราะพี่
แคทน่ากลัวกว่าที่ทุกคนคิด”แพทเตือนโทโมะด้วยความเป็นห่วง
 
 
 
“ครับ ผมคิดถึงแพทนะครับ”โทโมะพูดผ่านแมคบุค แก้วเอากาแฟมาเสิร์ฟก็แอบช้ำใจ
 
 
“รักโทโมะนะคะ ดูแลตัวเองด้วย จุพๆ เดี๋ยวมาคุยใหม่นะบาย”แพทบอกลาโทโมะ โทโมะปิด
โปรแกรมแล้วเช็คงานต่อ แก้วปรับสีหน้าเป็นปกติแล้วเดินเข้ามาเอากาแฟมาเสิร์ฟ
 
 
 
 
“ขอบคุณ”โทโมะบอกเมื่อแก้วยื่นแก้วกาแฟให้ตัวเองก็จะจ้องสังเกตแก้วที่ทำความสะอาดห้องเขา
เป็นประจำแทนพวกแม่บ้านจนกลายเป็นเพื่อนปกติ
 
 
 
“ชั้นกับเธอเรารู้จักกันมากี่ปีแล้วหรอ”โทโมะถามขึ้น
 
 
“จะ7ปีแล้วค่ะ”แก้วพูด
 
 
“ก็นับว่าไม่มากไม่น้อยเนาะ เธอมีอะไรจะพูดกับชั้นรึเปล่า”โทโมะถามต่อ แก้วเก็บของอยู่ก็ชะงัก
 
 
“มะ ไม่ค่ะ แก้วขอตัวก่อนนะคะ”แก้วนึกถึงคืนที่เธอกับเขามีอะไรกันก็รีบเดินเลี่ยงออกมาจากห้อง
นอนโทโมะหลังจากทำความสะอาดเสร็จแล้วทันที
 
 
 
 
 
 
“หวังว่าคุณโทโมะคงจะไม่สงสัยเราเรื่องคืนนั้นหรอกนะ”แก้วพูดหน้าห้องโทโมะก่อนจะรีบเดินไป
 
 
 
 
 
 
“ค่ะพี่กวิน เดี๋ยวคืนนี้ฟางกับธามจะไปงานเลี้ยงเอง”ฟางบอกกวินผ่านทางโทรศัพท์หลังจากที่กวิน
ต้องเข้าบริษัทด่วน และแคทไปงานของคุณหญิงที่ต่างจังหวัดเลยไม่มีใครว่าง
 
 
 
“ไปเถอะฟาง”ธามไทบอกก่อนจะควงกันเดินเข้างานวันเกิดของท่านฑูตจากญี่ปุ่น
 
 
 
“กะแล้วว่าต้องมา”แบงค์เดินมาหาฟางกับธามไท
 
 
“นานแล้วเนาะที่ไม่ได้เจอกัน เราขอโทษฟางด้วยนะที่วันนั้นเมาแล้วทำอะไรไม่เข้าท่าเลย”แบงค์
พูดเมื่อเห็นธามไทเดินไปหาเฟย์
 
 
“ไม่เป็นไร ก็แบงค์มาขอโทษเรา เราก็พร้อมที่จะให้อภัย”ฟางยิ้มให้กับแบงค์
 
 
“งั้นให้เกียรติเต้นรำกับผมซักเพลงนะครับคุณหนูรองแห่งแก๊งค์เสือขาว”แบงค์โค้งเชิญฟางไปเต้นรำ
ฟางหัวเราะก่อนจะถอนสายบัวแล้วเดินไปเต้นรำกับแบงค์ เช่นเดียวกับเฟย์ที่เต้นรำกับธามไท
 
 
“กะแล้วว่าต้องมางานเลี้ยงแทนพี่ชายเธอ”ป๊อปปี้จ้องมองฟางและแบงค์เต้นรำด้วยกันอย่างมีความ
สุข ท่ามกลางแสงแฟลชของนักข่าวที่รัวชัตเตอร์ถ่ายรูป ด้วยสายตาเข้มน่ากลัว
 
 
“ขอบคุณมากนะแบงค์”ฟางพูดกับแบงค์หลังจากเต้นรำเสร็จ แล้วพลันสายตาของฟางหันไปสบตา
คมของป๊อปปี้ที่จ้องมาอย่างน่ากลัว
 
 
“อย่าไปสนไอ้พวกขี้แพ้เลย อย่างมากก็ดีแค่มอง”เฟย์พูดเมื่อเห็นฟางกับป๊อปปี้มองกันก็รีบดึงฟาง
ไปยืนกับพวกธามไท โดยไม่รู้ว่าตัวเองก็ตกเป็นเป้าสายตาของเขื่อนเช่นกัน
 
 
“งั้นผมก็ขอตัวก่อนละกันนะครับ”ธามไทบอกเจ้าของงานก่อนจะขึ้นรถเพื่อกลับบ้าน
 
 
 
 
ตู้ม
 
 
 
“เสียงอะไรน่ะ”ธามไทถามขึ้นเมื่อได้ยินเสียงแปลกๆด้านหน้ารถ
 
 
 
ปัง
 
 
 
ทันทีที่สิ้นเสียงระเบิดของยางรถคนขับรถก็ถูกยิงทันที บอดี้การ์ดรีบชาร์ทตัวธามไทและฟาง เฟย์รีบ
ชักปืน
 
 
“มันเป็นพวกไหนกัน”ธามไทถามพลางชักปืนออกมา
 
“พวกเพชรแดงจากทางเหนือครับ”บอดี้การ์ดบอก
 
 
“มันเล่นไม่เลิกใช่มั้ย เฟย์ฝากดูฟางด้วย”ธามไทพูดจบก็กระโจนลงรถไปกับบอดี้การ์อีก3คน เหลือ
เฟย์ ฟาง และบอกดี้การ์ดอีกคนบนรถตู้เท่านั้น
 
 
 
ปัง
 
 
 
“กรี๊ดดด”ฟางตกใจเมื่อเห็นบอดี้การ์ดถูกยิงล้มลง ก่อนจะเอาปืนมาจากมือแล้วลงรถตามเฟย์ไป
 
 
 
“ขืนเรารอพวกธามนะ มีหวังเราได้ตายกันพอดี”เฟย์พูดก่อนจะจับมือฟางแล้ววิ่งเลาเข้าไปในป่า
ละเมาะข้างทาง แม้ฟางจะรู้จักกับเฟย์ในช่วงสั้นและรู้แค่ว่าเฟย์เป็นญาติแคทกับแพทมาจากญึ่ปุ่น
แต่เฟย์เป็นผู้หญิงที่โตมาในสังคมของผู้อิทธิพลทางญี่ปุ่นไม่แปลกหรอกที่เฟย์จะไม่ตกใจกับเหตุ
การแบบนี้
 
 
“แล้วเราจะไปหลบที่ไหนกันดีล่ะ”ฟางถามเฟย์
 
 
“เราคงต้องซ่อนตัวในนี้ซักพัก เพราะเมื่อกี้ชั้นใช้มือถือบนรถโทรตามพรรคพวกเรามาแล้ว แต่พอ
เข้ามาในนี้สัญญาณกลับหายหมด”เฟย์พูดพลางชูมือถือหาสัญญาณหลังโกดังเก็บไม้เก่าๆที่เธอกับ
ฟางมาหลบกัน
 
 
 
ปัง
 
 
 
“เฟย์”ฟางตกใจเมื่อเห็นเฟยืถูกยิงที่แขนเลือดอาบแขนไปหมด ฟางรีบไปดู เฟย์รีบฉีกชายกระโปรง
ตัวเองแล้วมัดที่แขนห้ามเลือดไว้
 
 
“เล่นแบบนี้ใช่มั้ย”เฟย์ที่อารมณ์ร้อนไม่แพ้ธามก็กระโจนออกไปยิงพวกเพชรแดง2คนตายทันที แต่
ด้วยแรงที่เป็นผู้หญิงบวกกับบาดเจ็บอยู่ทำให้เฟย์ทรุดลงไปอย่างรวดเร็ว
 
 
“เฟย์ไปกันเถอะ”ฟางพยุงเฟย์ขึ้นแล้วรีบออกจากโกดัง ก่อนจะตกใจเมื่อเห็นพวกเพชรแดงเข้ามา
อีกเกือบ7คน
 
 
 
“หนีไป”เฟย์พูดจบก็ผลักฝากกลิ้งลงเนินในป่านั่นลงไปส่วนตัวเองก็วิ่งหลบพวกนั้นกลับไปที่โกดัง
ตามเดิม
 
 
“จะหนีไปไหน”ลูกน้องเพชรแดง2คนไถลตัวลงมาตามฟางแล้วจิกหัวฟางฟาดกับพื้นจนเลือดอาบ
 
 
 
 
ปัง
 
 
 
ฟางคว้าปืนยิงขึ้นตรงกิ่งไม้ก่อนจะหล่นลงมาทับลูกน้องเพชรแดง2คนนั้นทันที
 
 
 
 
ปัง ปัง
 
 
 
ฟางยิงลูกน้องพวกนั้น ก่อนจะดันตัวเองให้ลุกขึ้นด้วยความเจ็บ พอฟางมองไปทางขาตัวเองก็ตกใจ
เพราะเมื่อกี้ที่เธอตกมาจากเนินทำให้ไม้เสียบขาฟางไว้ ฟางฝืนตัวลุกขึ้นเพื่อเดินไป
 
 
 
 
ปังๆๆๆ
 
 
 
เสียงปืนยิงรัวบนเนินนั้นทำให้ฟางชะงัก เสียงปืนที่เหมือนการต่อสู้กันด้านบน หรือว่าธามไทจะเอา
พวกเสือขาวมาช่วยแล้ว
 
 
 
“ยิงพวกมันอย่าให้เหลือ”เสียงผู้ชายคนหนึ่งสั่งลูกน้อง เสียงที่คุ้นหูฟาง ใครกันนะมาช่วยเธอกับ
เฟย์ในตอนนี้ ฟางพยายามจะปีนขึ้นไปบนเนินแต่ด้วยเพราะขาที่เจ็บอยู่จึงปีนไปอย่างลำบาก
 
 
 
 
“โอ๊ยย”ฟางร้องด้วยความเจ็บก่อนจะล้มกองที่เดิม ความเจ็บที่ขาและที่แผลตรงหน้าผากทำให้ฟาง
เจ็บจนน้ำตาเล็ด ฟางเอามือปาดน้ำตาของตัวเองออกแล้วหาทางพยุงตัวเองขึ้นไปอีกครั้ง
 
 
 
ซวบ
 
 
 
 
เสียงเหมือนคนเดินเข้ามาใกล้เธอ ท่ามกลางความมืดทำให้ฟางไม่รู้ว่าเป็นคนมาช่วยเธอหรือศัตรู
 
 
 
“ชะ ช่วยด้วย”ฟางเปล่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือออกไป เพราะเลือดที่อาบหน้าผากตัวเองจน
พร่าเลือน
 
 
 
 
“ยะ อย่า”ฟางมองเห็นชายคนนั้นชักปืนมาจะยิงเธอ ฟางค่อยๆถอยร่นหนีไปเรื่อยๆด้วยความกลัว
ก่อนที่เรี่ยวแรงทั้งหมดของตัวเองจะไม่มี แล้วเป็นลมไป ชายคนนั้นเดินมาใกล้ๆฟางก่อนจะอุ้มฟาง
ขึ้นแล้วเดินไป
 
 
ใครกันมาช่วยฟางไว้ อยากรู้ก็เม้นกับโหวตเยอะๆนะจ้ะ