รักบนเส้นขนาน

 

 

 

 

 

“ทำไมเธอถึงอยู่กับพวกนี้ล่ะเฟย์”เขื่อนไม่เข้าใจ

 

“ก็เฟย์เป็นคนของพวกชั้น ทำไมจะอยู่ไม่ได้”แคทว่า เฟย์มองเขื่อนด้วยสายตาเย็นชาแล้วยิ้มเยาะออกมา ผิดกับเฟย์ที่

อยู่กับเขาตลอดมา

 

 

“งั้นทั้งหมดนี่คือแผนการของพวกคุณสินะ”ฟ้ารีบว่า

 

“อย่ามากล่าวหา ชั้นบอกแล้วไง ว่าพวกชั้นรู้สึกไม่ชอบมาพากลกับพวกเธอ ชั้นเลยส่งคนไปสืบ

แล้วก็เป็นอย่างที่คิดว่าพวกนายต้องค้ายาเสพติด เลยให้เฟย์ไปเอาโฉนดมาเพื่อป้องกันไว้

ก่อน”ธามไทพูดเยาะๆ

 

 

“พวกเราไม่เคยมีปัญหาพวกนี้จนเมื่อเธอเข้ามาทำงานที่นี่”เคนตะว่าเฟย์ ที่ยิ้มเยาะอย่างสะใจ

 

“อุ๊ปส์ อย่ากล่าวหากันสิคะ เอ่อ คุณตำรวจคะ ถ้าจะแจ้งความเรื่องถูกกระชำทำเราด้วยเนี่ยจะได้มั้ย

คะ”เฟย์หันไปถามตำรวจ

 

 

“ได้ครับ แล้วคุณจะแจ้งจับใครครับ”ตำรวจถาม

 

 

“เฟย์ขอแจ้งความจับนายคนนี้ค่ะ เค้าข่มขืนเฟย์ในขณะที่เฟย์ไปทำงานที่ผับนี่”เฟย์ชี้ไปทางเขื่อน

ทุกคนตกใจ

 

 

“อะไรนะเฟย์ นี่แกกล้าข่มขืนแฟนชั้นหรอ มันจะมากไปแล้วนะ”ธามไทเดือดจัดพุ่งจะเข้าไปเอาเรื่องเขื่อน

 

“อะไรนะ แฟน”ฟ้าตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน

 

 

 

“อ้อ ลืมบอกไปนะจ้ะ ว่าเฟย์น่ะพึ่งกลับมาจากญี่ปุ่นแล้วที่สำคัญเค้าคบหาดูใจกับธามไทมาเป็นปีๆ

แล้วจ้ะ”แคทว่า ทำให้เขื่อนและฟ้ายิ่งช๊อคกว่าเดิม

 

 

“สงสัยจะดิ้นไม่หลุดแล้วล่ะมั้ง พวกมังกรดำที่ปกครองคนอยู่บนกฏหมายกลับมาทำผิดกฏหมาย

แบบนี้”ธามไทเยาะ ก่อนที่ทุกอย่างจะตัดสินว่าผับของมังกรดำต้องตกเป็นของเสือขาวและเขื่อนมี

ความผิดข้อหาข่มขืนกระทำชำเราเฟย์จึงต้องรับโทษ แต่เนื่องจากต้องทำงานเลยเปลี่ยนจากเข้าคุก

เป็นทำงานทางสังคมเพื่อชดเชยเป็นเวลา6เดือน

 

 

 

“กลับไปเนี่ย ต้องทำบุญกรวดน้ำกันยกใหญ่เลยนะคะพวกมังกรดำ”แคทเยาะเย้ยหลังจากออกมา

จากโรงพัก

 

 

“พวกเล่นสกปรก”ฟ้าว่าอย่างเจ็บใจก่อนจะมองภาพที่ธามไทประคองเฟย์ออกมา

 

 

“ถ้าเรื่องผับน่ะ ก็ไม่รู้สินะ แต่ถ้าเรื่องน้องเฟย์น่ะ ขอโทษนะ มันเป็นความจริง”แคทเยาะเย้ย เฟย์

ลอบมองเขื่อนที่ออกมากับเคนตะ เขื่อนสบตาเฟย์ด้วยสายตาที่แข็งกร้าวโกรธจัดทหให้เธอแอบหวั่นใจอยู่ลึกๆ

 

 

“ไม่นึกเลยว่าผู้หญิงใสซื่อ ที่แท้มันก็งูพิษดีๆนี่เอง ชั้นผิดเองที่ไว้ใจเธอ”เขื่อนพูดก่อนจะพาฟ้า แก้วขึ้นรถไป

 

 

“งานนนี้พวกคุณทำพวกเราเจ็บแสบมาก เสือขาว”โทโมะแค้นก่อนจะเดินขึ้นรถไปกับจองเบ

 

 

“สะใจชะมัด นี่น่ะแค่เริ่มต้นเท่านั้นล่ะ”แคทว่า ธามไทยิ้มสะใจ

 

“ปล่อยได้ล่ะค่ะ”เฟย์บอกธามไทเมื่อพวกมังกรดำไปหมดแล้ว

 

“กลัวไอ้นั่นมันหึงรึไง”ธามไทว่าเฟย์

 

“ไม่กลัวเพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่ที่บอกให้ปล่อยเพราะว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกันนะคะ อย่า

ลืม”เฟย์พุดก่อนจะขึ้นรถไปรอแคทและธามไท

 

 

“ญาติพี่แคทนี่หยิ่งชะมัด”ธามไทเบ้ปาก

 

“เอาน่า พวกเดียวกันต้องทำงานไปอีกนาน อย่าเกลียดกันเลย”แคทพูดก่อนจะขึ้นรถไปกับธามไท

 

 

 

 

แกรก

 

 

 

ป๊อปปี้ไขกุญแจออกมาแล้วปีนช่องแอร์ที่ฟางใช้ปีน ปีนมาเรื่อยๆก่อนจะลงมาที่ห้องนอนของฟาง ซึ่ง

ฟางเองกำลังอาบน้ำอยู่ออกมาก็ตกใจเมื่อเจอป๊อปปี้ และพยายามจะหนีแต่ป๊อปปี้รวบตัวไว้ได้

 

 

“อื้ออ”ฟางร้องและดิ้นแต่ถูกปิดปากไว้ก่อนจะถูกป๊อปปี้มัดมือไว้ซึ่งกว่าจะมัดได้ก็เล่นเอาชายหนุ่ม

แทบหอบ

 

“ปล่ออยชั้นนะ”ฟางร้อง

 

 

“อย่าส่งเสียงดัง ไม่งั้นชั้นแทงเธอไส้ไหลแน่ มานี่”ป๊อปปี้พูดเสียงเหี้ยมก่อนจะกระชากฟางออกมา

ตามตัวเอง

 

“คุณ ให้ชั้นใส่เสื้อดีๆก่อนได้มั้ย”ฟางขอเพราะตัวเองยังอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ

 

 

“อย่ามาตุกติก ออกไปกับชั้น”ป๊อปปี้ไม่ฟัง กระชากฟางออกมา

 

“เห้ย”ลูกน้องเสือขาวเห็นจะยกปืนยิงป๊อปปี้ แต่พอเห็นฟางจึงชะงักแล้วลดปืนลง

 

“ถ้าเข้ามา ยัยนี่ตายแน่”ป๊อปปี้ขู่ก่อนจะล๊อคคอฟางมา

 

 

“เอามือถือเธอโทรหาโทโมะ เดี๋ยวนี้”ป๊อปปี้ขู่ ฟางรีบกดมือถือโทรออกหาโทโมะทันที

 

 

“เห้ย ปล่อยน้องกู”กวินโมโหจัดเมื่อเห็นฟางถูกป๊อปปี้จับ

 

“ได้ ชั้นปล่อยแน่ แต่ต้องหลังจากชั้นออกไปจากที่นี่ซะก่อน เพราะน้องของแกจับชั้นมา”ป๊อปปี้ว่า

กวินตกใจ

 

 

“ใครจับแกมานะ”กวินถามด้วยความตกใจ

 

 

“ก็ยัยนี่กับธามไทไงล่ะ จับชั้นมาทรมานเพื่อไม่ให้ไปงานประมูลไงล่ะ”ป๊อปปี้ว่า

 

 

“จริงหรอฟาง”กวินอึ้งก่อนจะหันไปถามฟาง

 

 

“ค่ะ เพราะพวกเราโกรธที่พี่ถูกมังกรดำลอบกัดเลยจับตัวเค้ามา”ฟางสารภาพ

 

 

“ชั้นไม่ได้ทำร้ายกวิน”ป๊อปปี้ตวาดฟางจนสะดุ้งกลัวเพราะแววตาป๊อปปี้ตอนนี้น่ากลัวมาก

 

 

“อ้อ แล้วแกก็สั่งลูกน้องอย่าทำอะไรชั้น ไม่งั้น ถึงชั้นจะตาย ชั้นก็จะเอาน้องแกตายตามไปด้วย

อย่าลืมสิ ว่าที่คอน้องแก มันมีมีดอยู่”ป๊อปปี้พูดเพราะเห็นว่าลูกน้องเสือขาวลอบมาด้านหลังตัวเอง

ลุกน้องถูกกวินสั่งให้ไม่ทำอะไรป๊อปปี้ก็ถอยออกไป

 

 

 

“แล้วอีกอย่างถ้าเล่นตุกติก น้องแกได้เป็นนางโชว์ให้ลูกน้องแกดูแน่”ป๊อปปี้ขู่พลางจะกระตุกผ้าคลุม

ของฟางออก

 

 

“อย่านะ อย่าทำอะไรทุเรศๆแบบนั้น”ฟางว่า

 

 

 

“ทีพวกเธอยังเล่นไม่ซื่อกับชั้น ดังนั้น ชั้นมีสิทธ์”ป๊อปปี้พูดก่อนซักพักเสียงรถขับมาด้วยความเร็วชน

ประตูบ้านกวินแล้วมาจอด ก่อนที่4องค์รักษ์จะลงรถมาพร้อมกัน

 

 

“ปล่อยตัวเจ้านายชั้นได้แล้ว”โทโมะสั่ง

 

“แกปล่อยน้องชั้นก่อนสิในเมื่อพวกแกมากันแล้ว”กวินว่า

 

 

“หึ เรื่องแค่นี้ กับผู้หญิงปลิ้นปล้อนแบบนี้ชั้นก็ไม่ต้องการเก็บไว้หรอก แค่ลองแค่ครั้ง 2ครั้งมันก็เกิน

ทน น่าขยะแขยง”ป๊อปปี้ว่าฟาง จนคนตัวเล็กอึ้ง กัดปากตัวเองเพื่อกลั้นน้ำตาไว้

 

 

 

“เห้ย ปล่อยฟางเดี๋ยวนี้นะ”ธามไทที่เข้ามาในบ้านก็ตกใจ ก่อนจะชักปืนออกมา

 

 

“พวกแกกล้ามากนะที่บุกเข้ามาที่นี่”เฟย์ชักปืนที่ซ่อนที่ต้นขาตัวเองออกมา

 

 

“แต่ก็ไม่เท่าเธอที่กล้ามากที่โกหกพวกเรา”เขื่อนพูดอย่างเย็นชาแล้วมองหน้าเฟย์นิ่ง

 

 

“แต่ถึงยังไงนี่มันบ้านชั้นพวกแกถือว่าพวกแกบุกรุกอยู่ตอนนี้”ธามไทโวยวาย

 

“งั้นก็ปล่อยบอสพวกเรา แล้วพวกเราจะไป”จองเบว่า

 

 

“มาหยามถึงที่แบบนี้เกินไปแล้วนะโว้ย”ธามไทโมโหชักปืนจะยิงป๊อปปี้ ป๊อปปี้หลบทันยิงต้านกับ

ธามไ 4องค์รักษ์ถูกพวกเสือขาวยิงก็หลบคนละทาง

 

 

“ปล่อยนะ”เฟย์ถูกเขื่อนจับเป็นตัวประกันก็ดิ้น

 

 

“สั่งแฟนเธอสิว่าเลิกบ้าแล้วส่งตัวบอสชั้นมา”เขื่อนรีบว่าแต่เฟย์ไม่ยอมทำให้เขื่อนยิ่งรัดตัวเธอเอาไว้แน่น

 

 

ปัง

 

 

แล้วสิ่งที่ทุกคนไม่คาดคิดฟางตกใจเผลอผลักป๊อปปี้ห่างจากตัวทำให้ป๊อปปี้หลบวิถีกระสุนที่ธามไท

ยิงมาไม่ทันถูกยิงเข้าที่กลางหลังทันที

 

 

“ไม่นะ”ฟางตกใจรีบประคองป๊อปปี้

 

 

“แค่นี้คงสะใจเธอมากสินะ ถึงจะฆ่าชั้นแบบนี้”ป๊อปปี้มองฟางก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมาจากตา2ข้าง

ด้วยความเสียใจ

 

 

“ชั้นไม่ได้ตั้งใจ อย่าเป็นอะไรนะ หยุดยิง พอได้แล้ว”ฟางบอกป๊อปปี้ก่อนจะตะโกนสั่งทุกคนเสียง

ดัง น้ำตาเจ้ากรรมก็ไหลออกมาไม่หยุด

 

 

“จะร้องไห้ทำไม ชั้นตายไปก็ดีแล้ว เสือขาวก็จะได้เป็นใหญ่ไงล่ะ”ป๊อปปี้มองฟางอย่างเจ็บปวด

 

 

“ไม่นะ ชั้นไม่ให้นายตายนะป๊อปปี้ ไม่นะป๊อปปี้นายอย่าหลับนะ”ฟางร้องไห้ฟูมฟายพยายามกดแผล

ที่หลังไม่ให้เลือดไหลออกมามากกว่านี้จนตอนนี้ชุดคลุมอาบน้ำของฟางมีแต่เลือดป๊อปปี้

 

 

“แค่กๆ”ป๊อปปี้ไอออกมาเป็นเลือดฟางร้องไห้ตกใจ

 

 

 

“จงเบ นายพาป๊อปปี้ไปโรงบาลเร็วๆสิ”ฟางร้องไห้เรียกจองเบที่หลบกระสุนลูกน้องเสือขาวอยู่

 

 

 

ปัง

 

 

ทุกคนหยุดยิงแล้วหันไปมองมิสเตอร์ปีเตอร์ที่ถูกกวินพยุงอยู่ยิงปืนลุกซองขึ้นฟ้าเสียงดัง

 

 

 

“เลิกบ้าซักที คนกำลังจะตาย ถ้าใครจะยิงอีก ชั้นเป่าหัวพวกแกเละแน่”มิสเตอร์ปีเตอร์ขู่ ลูกน้อง

ทั้งหมดจึงหยุดยิงทำให้4องค์รักษ์เข้าไปหาป๊อปปี้ได้และพาป๊อปปี้ออกมา

 

 

“ขอบคุณสำหรับสิ่งที่เธอตอบแทนความจริงชั้นนะ คุณหนูรอง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะถูกจองเบและโท

โมะพาขึ้นรถไป ฟางมองป๊อปปี้ทั้งน้ำตามองรถของพวกโทโมะที่พาป๊อปปี้ออกจากบ้านตัวเองไปจน

ลับตา ก่อนจะกอดพ่อของเะอแน่น กวินเห็นน้องสาวเสียขวัญจึงพาฟางมาส่งที่ห้องนอนของเธอ

 

 

 

"เปลี่ยนเสื้อผ้าซะนะฟาง พวกนั้นคงจะไม่มาทำอะไรบ้านเราอีกแล้วล่ะ"กวินลูบหัวน้องสาวที่กลัวจนตัวสั่น

 

 

"พี่กวิน ป๊อปปี้จะเป็นอะไรมั้ยคะ"ฟางถามถึงป๊อปปี้ด้วยความเป็นห่วง

 

 

"พี่คงได้แค่หวังว่าหมอนั่นจะไม่เป็นอะไร"กวินตอบฟางก่อนจะออกจากห้องไป ฟางร้องไห้ซักพัก

ก่อนจะปาดน้ำตาแล้วเปิดลิ้นชักเอาสร้อยหยกรูปมังกรที่ซ่อมเสร็จแล้วออกมา

 

 

 

 

 “นายท่าน นายแม่คะ ขออย่าให้ป๊อปปี้เป็นอะไรเลย ฟางขอให้พวกท่านคุ้มครองเค้าด้วยนะคะ

แลกกับสิ่งที่ฟางจะได้เจอ ต่อให้ฟางลงนรกแล้วป๊อปปี้ไม่เป็นไรฟางก็ยอม”ฟางพูดกับสร้อยหยกที่

แม่ป๊อปปี้ซื้อให้เพื่อขอร้อง

 

 

 ขอให้พี่ป๊อปปี้อย่าเป็นอะไรเลย เป็นไงเราอัพให้2ตอนตามสัญญาน้า แล้วอย่าลืมเม้นกับ

โหวตให้เราล่ะ