รักร้ายๆของยัยจอมเหวี่ยง

"มันต้องเป็นไอ้เจคอปแน่ๆ" ผมหันไปพูดกับ 'เบลล่า' เพื่อนสนิทของผม
"นายแน่ใจได้ยังไงหะ อาจจะเป็นคนอื่นก็ได้" 
"ไม่มีทาง ต้องเป็นมันแน่ๆ แกก็รู้ว่ามันเป็นศัตรูกับฉัน" เขาคิดถึงเหตุการณ์เมื่อหลายปีก่อนด้วยความแค้นใจ
"แต่มันก็ผ่านมาหลายปีแล้วนะดิน ฉันว่าเขาคงลืม..."
"ไม่มีทาง" เขาพูดขึ้น "มันไม่มีทางที่จะลืมแน่ๆ ฉันมั่นใจ" 
"แล้วแกจะเอายังไงต่อ" เบลล่าหันมาถามผม
"ฉันสั่งให้ลูกน้องออกตามหาไอ้พวกนั้นแล้ว ถ้าฉันเจอพวกมันเมื่อไร ฉันจะบุกไปฆ่ามันด้วมือของฉันเอง!!"
"นี่ ฉันว่าพอเหอะนะ แกลืมอดีตไปเหอะ ถ้าแกยังไม่จบพวกนั้นก็คงไม่จบ แกไม่อยากให้มันจบรึไง "
"ให้ฉันจบ ให้ฉันลืมอดีตที่มันเคยทำกับครอบครัวฉันงั้นหรอ ไม่มีทางยังไงฉันก็จะเอาคืนมันให้ถึงที่สุด"
"แกอยากให้มันมีการสูญเสียเกิดขึ้นอีกรึไง แค่นี้ยังเสียกันไม่พออีกหรอ"
"ใช่ ฉันจะทำให้สูญเสีย สูญเีสียทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตมัน"
"แล้วนายหล่ะ ถ้าเกิดเจคอปมีความคิดแบบนาย นายก็ต้องสูญเสียเหมือนกันนะ"
"ชีวิตฉัน มันไม่มีอะไรที่จะต้องสูญเสียแล้ว เพราะฉันได้สูญเสียสิ่งที่มีค่าในชีวิตวิตฉันไปหมดแล้ว"
"แล้วถ้าเจคอปฆ่านายหล่ะ นายเคยคิดบ้างมั๊ยว่าฉันจะเสียใจแค่ไหน ฉันเป็นห่วงหรอกนะถึงได้เตือนนาย แต่ถ้านายไม่สนใจ ไม่แคร์สิ่งทีีี่ฉันพูด เราก็คงไม่ต้องพูดกันอีก"พอเบลล่าก็เดินออกจากบ้านผมไปทันที ผมเห็นเธอร้องไห้ โอ๊ย นี่มันจะอะไรกันนักกันหนาว่ะ!!!