รักร้ายๆของยัยจอมเหวี่ยง

"เนย ตื่นรึยังลูก เนย" เสียงคุณแม่ของเนยร้องเรียกลูกสาวอยู่หน้าห้อง โดยที่ไม่รู้เลยว่าลูกสาวของเธอนั้นหายไปตั้วแต่เมื่อคืน
"เนยลูกเนย สายแล้วนะ เดี๋ยวแต่งตัวไม่ทัน"
"มีอะไรหรอค่ะคุณแม่" เสียงลูกสาวอีกคนหนึ่งของเธอ 'แจม' เป็นแฝดพี่ของเนย ถึงจะเป็นฝาแฝดกันแต่นิสัยกลับแตกต่างกันสุดขั้ว คนหนึ่งใจเย็นเหมือนน้ำแข็ง แต่อีกคนกลับใจร้อนเหมือนไฟ แต่สองคนนี้ก็รักกันดี และรักกันมากด้วย
"ก็ยัยเนยน่ะสิลูก เรียกเท่าไรก็ไม่ยอมเปิดประตู"
"งั้นเดี๋ยวหนูเรียกให้ค่ะ"
"จ้ะ" เธอพูดพลางขยับตัวออกห่างประตูเพื่อที่จะให้ลูกสาวเข้าไปเรียกแฝดตัวเอง
"เนย ตื่นรึยัง เนย" เมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบรับ เธอจึงค่อยๆเปิดประตูเข้าไป แอ๊ด~~
"เนยๆ ตื่นได้แล้วนะ เอ๊ะคุณแม่ค่ะ เนยไม่ได้อยู่บนเตียงหนิค่ะ" เธอหันไปพูดกับคุณแม่ของเธอ เมื่อเธอเปิดผ้าห่มแล้วไม่มีใครอยู่บนเตียง
"สงสัยอยู่ในห้องน้ำแน่ๆเลย เดี๋ยวแม่ดูเองจ้ะ" แต่พอเปิดประตูห้องน้ำเข้าไป กลับไร้วี่แววของลูกสาวของเธอ
"เนยไม่ได้อยู่ในห้องน้ำหรอค่ะคุณแม่"
"ใช่จ้ะ" พลันสายตาของแจมก็เหลือบไปเห็นเศษแจกันแตกอยู่ที่ระเบียง แล้วก็มีรอยรองเท้าู้ผู้ชายเต็มไปหมด
"คุณแม่มาดูอะไรนี่สิค่ะ" เธอเรียกคุณแม่ของเธอ แต่สายตากลับไม่ได้ละไปจากระเบียงเลย
"อะไรจ๊ะลูก" พอเธอเดินมาเห็น ก็อุทานด้วยความตกใจ 
"นี่มันอะไรกัน รอยรองเท้าู้ผู้ชาย เศษแจกัน นี่มันอะไรกันลูก" เธอหันไปถามลูกสาว
"หรือว่า...ยัยเนยจะ..."
"จะอะไรลูก"
"ยัยเนยจะถูกลักพาตัวไปค่ะแม่" สิ้นเสียงเธอ ร่างของแม่เธอก็เริ่มทรงตัวไม่อยู่ แล้วก็ล้มฟุบลงไป
"แม่ค่ะ!!"