ผู้หญิงของนายคือใคร?

 
“จินนี่รอนานไม๊”  ป๊อปปี้เดินเข้ามาถามจินนี่
 
“ไม่นานนะ ป๊อปมาเร็วกว่าที่จินนี่คิดด้วยซ้ำ”  จินนี่ตอบยิ้มๆ
 
“มาส่งฟางแถวๆนี้หนะ แล้วก็ทำธุระนิดๆหน่อยๆ”
 
“อ๋อ งั้นสั่งข้าวนะ จินนี่ไม่ได้มากินข้าวที่หรูๆกับป๊อปปี้นานแล้ว คิดถึงบรรยากาศเก่าๆชะมัดเลย”
 
“เอ่อ สะสั่งสิ จินนี่สั่งเลย ป๊อปขอไปเข้าห้องน้ำก่อนแป๊ปนึง”   ป๊อปปี้ขอตัว
 
^^ จินนี่ยิ้มและพยักหน้าให้ป๊อปปี้ เมื่อป๊อปปี้เดินห่างออกไปเธอก็เดินออกมาข้างนอกทันที ทำให้
ฟางที่ยืนดูอยู่ต้องหลบ
 
“ฮัลโหล กวินเหรอ เราเลิกกันเถอะ ป๊อปปี้มาขอคืนดีจินนี่แล้ว จินนี่ไม่อยากทำร้ายป๊อปปี้อีก เค้าทร
มาณมากเลยนะ จนต้องทำตัวเหลวแหลกมีแฟนใหม่แบบนี้ เค้าบอกจินนี่ว่าไม่ได้รักฟางเลย จินนี่
สงสารฟางที่โดนป๊อปปี้บอกรักเพราะอยากลืมจินนี่ คืนนี้ป๊อปปี้จะบอกเลิกฟางเหมือนกัน หยุดทำร้าย
ชีวิตรักของเราซะทีเถอะ แค่นี้นะป๊อปปี้รออยู่”  จินนี่ยกโทรศัพท์ขึ้นแล้วร่ายยาวแล้วเดินกลับเข้าไป
ในร้าน
 
“หากขึ้นชื่อว่าผู้ชายมันก็หลอกลวงกันทั้งนั้นสินะ หาความจริงใจไม่ได้”   ฟางกลั้นน้ำตาแล้วเรียก
แท็กซี่กลับคอนโด..คนเดียว
 
 
 
 
 
“สรุปว่า ป๊อปจะหางานให้จินนี่เหรอ!!”  
 
“ใช่สิ จินนี่จะได้มีงานมีเงินยังไงหล้ะ แต่ลำบากหน่อยนะ”             
 
“ลำบากแค่ไหนจินนี่ก็ยอม ตอนนี้จินนี่ไม่มีเงินซื้อข้าวเลย”
 
“งั้นพรุ่งนี้ไปสมัครงานกันนะ”
 
“ได้สิ ขอบคุณป๊อปมากนะ”   จินนี่จับมือป๊อปปี้
 
“อื้ม ไม่เป็นไร เอ่อ...”  ป๊อปปี้ก้มลงดูนาฬิกา “ขอตัวนะ ต้องไปรับฟางแล้ว”
 
“จ้ะ โชคดีน๊า”   จินนี่โบกมือลาป๊อปปี้จนป๊อปปี้เดินหายไปลับตา
 
“ฮึ!! นังฟางมันคงอยู่แหละนะ ป่านนี้นอนร้องไห้อยู่ละมั้ง น่าสงสารจริ๊ง”  จินนี่แสยะยิ้มแล้วเดินไป
เลือกซื้อของแบรนด์เนมตามนิสัยเดิม
 
 
 
 
 
“ห้ะ!! ฟางกลับแล้ว แล้วก็ยังบอกแก้วว่าจะโทรให้ชั้นมารับเหรอ”    ป๊อปปี้หน้าเหวอ
 
“ใช่ แต่ทำไมมันไม่โทรหานายนะ หรือว่าเกรงใจ”   แก้วตั้งข้อสงสัย
 
“คงงั้นแหละ”   ป๊อปปี้ตอบแล้วเร่งความเร็วรถขึ้นอีก
 
“นายจะเหาะไปเลยรึไงห้ะ”   แก้วมองป๊ออปี้ที่เหยียบคันเร่งจนมิด
 
“ฟางไม่สบายนะ ชั้นเป็นห่วง”
 
“เอิ่มมม จริงๆชั้นอยากไปหาเพื่อนด้วยร่างกายที่ครบสมบูรณ์นะ^^’”
 
“ - -.”
 
 
 
 
 
“ยัยฟาง แกเป็นไรมั้ง”   แก้วเปิดประตูเข้ามาก็เรียกฟางซะลั่นห้อง โดยมีป๊อปปี้เดินตามมาช้าๆ
 
“สบายดีย่ะ”   ฟางตอบยิ้มๆ
 
“ฟาง ไหนบอกแก้วจะให้ป๊อปมารับหนิ ฟางไปไหน”  ป๊อปปี้ถามฟาง
 
“ห้างใกล้ๆบ้านหวาย ตรงหน้าร้านอาหารอร่อยดี”   ฟางตอบแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
 
“เห้ย ชิบหายละ”  ป๊อปปี้พึมพำเบาๆ
 
“มีไรเหรอป๊อปปี้”  แก้วถาม
 
 
“ชั้นนัดจินนี่ไปที่ห้างนั่นเพื่อหางานให้จินนี่หน้ะสิ”
“โหย ไอ้โกหก ไหนว่าจะไม่ยุ่งกับนางแบบเหม็นขี้นั่นแล้วไง”   แก้วโวยวาย
 
“เค้าชื่อจินนี่นะ - -”ท
 
“นั่นแหละ เค้าแค่น่าสงสาร ไม่มีเงิน ไม่มีงาน วันนี้ชั้นเจอจินนี่โดนรุมทำร้ายที่ข้างๆห้องน้ำในมหา
ลัยเธอนะ จินนี่ไปขายขนมแต่โดนพวกทวงค่าห้องทำร้าย”
 
“นายกลับไปก่อนเหอะ เรื่องนี้ชั้นจะคุยกับเพื่อนชั้นเอง มีอะไรจะโทรไปรายงานเรื่อยๆ”  
 
“เอ่อ ก็ได้ๆ”  ป๊อปปี้เดินคอตกกลับไป ส่วนแก้วก็รีบวิ่งไปถามฟางทันที
 
 
 
“ยัยแก้ว หยุดอยู่ตรงนั้นเลย จะมาง้อชั้นแทนป๊อปปี้เหรอ ฝันไปเหอะ”   ฟางที่ยืนอยู่ตรงระเบียงพูด
ขึ้น
 
“แกเห็นนายหมีไปกินข้าวกับจินนี่เหรอ”
 
“มากกว่านั้น”
 
“เออๆ ไม่ว่าจะมากจะน้อยยังไง เหตุผลมันต้องอยู่เหนืออารมณ์สิแก”
 
“.....”
 
“ชั้นเข้าใจนะ ใครๆก็หึง เป็นชั้นๆก็หึง แต่ไปพูดกันให้รู้เรื่องก่อนไม๊ ได้ข่าวว่ายัยจินนี่ตกอับ ขาย
ขนมอยู่นะ บางทีแกต้องลดความเกลียดยัยนี่บ้าง”
 
“ไม่มีวัน จินนี่ทำครอบครัวชั้นพัง และตอนนี้ยังจะมาแย่งป๊อปปี้ไปอีก ชั้นไม่น่าไปรักป๊อปปี้เลย รู้ก็รู้
ว่าเค้าไม่มีวันลืมจินนี่ได้เร็วขนาดนี้หรอก เค้าเห็นชั้นเป็นขอเล่นจริงๆ”   ฟางน้ำตาซึม
 
“เค้ารักแก ชั้นมั่นใจเลย”   แก้วปลอบฟาง
 
“พรุ่งนี้ชั้นจะไปหาพ่อกับแม่ป๊อปปี้กับโทโมะนะ แกจะไปไม๊”      ฟางปาดน้ำตาลวกๆ
 
“ไปทำไม”
 
“เค้าอยากเจอชั้นหน่ะ คงเป็นเรื่องที่แยกป๊อปปี้ออกจากจินนี่ได้มั้ง แต่ตอนนี้เค้าจะดีกันแล้ว ชั้นคง
ต้องไปขอโทษเค้าทีเดียวเลย”
 
“นายนั่นยังรักแกนะฟาง”
 
“รักเหรอ แกรู้ไม๊ ตอนที่ชั้นไปแอบดูเค้ากับจินนี่กินข้าวด้วยกัน จินนี่เดินออกมาคุยโทรศัพท์กับกวิน
เพื่อขอเลิก เพราะป๊อปปี้ไปขอโทษจินนี่ และ ขอเริ่มต้นใหม่กับจินนี่”   ฟางเริ่มกลั้นน้ำตาไม่อยู่อีก
ครั้ง
 
“เห้ยแก มันอาจจะ...”
 
“พอเถอะแก้ว ชั้นเหนื่อยมามากแล้ว เก็บแรงไว้พรุ่งนี้ดีกว่า”   ฟางเดินไปนอนทันที
 
“เห้อ!! ยังไงวะคู่นี้ ยัยจินนี่อะไรนี่ก็อีกคน แล้วป๊อปปี้ขอคืนดีจินนี่เพื่อ?? โอยย จริญญางง สงสัย
ต้องประชุมสายทั้งนายป๊อปและโทโมะแล้ว”   แก้วชะโงกหน้าไปมองฟางที่หลับตาพริ้มอยู่ แล้วปิด
ประตูทางออกไปที่ระเบียงเพื่อไม่ให้ฟางได้ยินพร้อมควักโทรศัพท์มากด
 
        Poppy : ฮัลโหลแก้ว ชั้นรอสายเธอตั้งนาน ฟางว่าไงมั่ง โกรธชั้นมากเลยเหรอ เค้าเห็นชั้น
กับจินนี่ทำอะไรบ้าง  ป๊อปปี้ยิงคำถาม
 
       Tomo :  ไอ้ป๊อปๆ มึงเพลาๆหน่อย แฟนกูจะตายเพราะตอบคำถามมึง   โทโมะพูด
 
“โอเคฟังนะ ยัยฟางเห็นป๊อปปี้กับจินนี่ทานข้าวกันที่ร้านอาหาร แล้วจินนี่เดินออกมาคุยโทรศัพท์กับ
กวินว่า ป๊อปปี้ขอจินนี่คืนดี และขอเริ่มต้นด้วยกันใหม่”  แก้วตอบ
 
         Poppy : ไม่ๆๆ ชั้นไม่ได้ไปขอรีเทิร์นกับจินนี่ ชั้นไปช่วยจินนี่หางานหาที่พักต่างหาก  
ป๊อปปี้ตอบทันควัน
 
          Tomo : แสดงว่าจินนี่โกหกเหรอ แล้วเพื่ออะไรหล่ะ
 
“แก้วว่านะ เป็นแผนยัยจินนี่ชัวร์ เพราะฟางเคยเล่าให้ฟังว่า จินนี่คยวางแผนแกล้งเป็นคนดีคน
อ่อนแอ คนน่าสงสารให้พ่อฟางหลง แล้วก็แกล้งแม่ฟางจน ต้องทะเลาะกับพ่อฟางทุกครั้งเลย”
 
         Poppy : แล้วจินนี่จะกลับมาหลอกชั้นเพื่ออะไรหล่ะ
 
 “อันนี้ก็ไม่รู้สิ อยากเอาคืนยัยฟางมั้ง”
 
           Tomo : เห้ยๆๆ ชั้นเห็นจินนี่ว่ะ ตัวเป็นๆเลย        โทโมะเสียงดัง
 
   แก้ว/ป๊อปปี้  :   “ที่ไหน!!!!”
 
           Tomo : แถวๆโรงแรมที่ชั้น มาทำธุระหน่ะ ควงผู้ชายมาด้วย ไม่ใช่กวินนะ เหมือนจะ
เป็น...เสี่ยเกียรติ นักธุกิจมาแรงตอนนี้
 
“โหย ยัยนี่แรงชะมัด มีเสี่ยเลี้ยงแบบนี้จะไปขายขนมได้ไง แผนชัดๆ เอ่อ ชั้นไปละนะ ยัยฟางเรียก
แล้ว”   แก้วว่าแล้วตัดสายไป
 
 

 
     หายไปนาน ขอโต้ดดดดด ><