love you to me ฉันรักนายได้ไง
10.0
เขียนโดย SWEETEYE
วันที่ 22 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.39 น.
5 ตอน
5 วิจารณ์
13.23K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 22 ตุลาคม พ.ศ. 2556 19.34 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
5)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ ห้องสมุด
"อ้าว! ขนมจีนอยู่นี่เองเหรอ"มีนทักทายขนมจีนอย่างเบาๆ
"จ้า ช่วงนี้มีสอบบ่อยนะ เลยต้องอ่านหนังสือเยอะหน่อน"ขนมจีนบอก
"ถึงไม่สอบ มีนก็เห็ฯขนมจีนอ่านทุกวันอยู่แล้วนิ"มีนพูด
"ฮ่าๆๆ ขนมจีนก็แค่ทบทวนบทเรียนเท่านั้นเอง"ขนมจีนบอก
"จ้าาา แม่หนอนหนังสือออ"
ขนมจีนยิ้มพร้อมกับส่ายหน้า^///^
"เอ่่ออ....ขนมจีน งั้นเดี๋ยวมีนไปส่งงานอาจารย์ก่อนนะ เดี๋ยวมา"
"จ๊ะๆๆ"
ในขณะที่มีนเดินออกไปข้างนอก มีชายหนุ่มคนนึงเดินเข้ามาหาขนมจีน
"เอ่อ...ค...คุณ ครับ หนังสือ หินสังวร(หินสังวาลย์)อยู่ตรงไหนครับ"ชายหนุ่มถาม
"ฮ่าๆๆ คุณหมายถึง หนังสือหินสังวาลย์ ใช่มั้นค่ะ"ขนมจีนบอก
"ฮ่าๆๆ ช...ใช่ ครับ ส...สังวาน"
"อ๋ฮ อยู่แถวชั้นชีววิทยาอ่ะค่ะ"ขนมจีนบอกพร้อมกับยิ้มอย่างมีความสุข
"ค...ครับ ขอบคุณครับ"ชายหนุ่มพูด
"เอ่่ออ...แล้วชั้นชีววิทยาอยู่ตรงไหรอ่ะครับ ข...ขกโทษนะครับที่ถามมาก คือผมเพิ่งมาเรียนที่นี่เป็น
วันแรกน่ะครับ ขอรบกวย(กวน)หน่อยนะครับ(จองเบเป็นเด็กแลกเปลี่ยนจากเกาหลีและได้มาเรียนต่อ
ที่ประเทศไทยจึงทำให้มารู้จักกับป๊อปปี้ เขื่อน เคนตะ และโทโมะ ในนามว่า K-OTIC)ชายหนุ่มพูด
"รบกวนค่ะ ไม่ใช่รบกวย"ขนมจีนบอก
"อ๋อครับ ผมไม่ค่อยเก่งภาษาไทยน่ะครับ"ชายหนุ่มพูดพร้อมกับหัวเราะแก้เขิน
จากนั้นขนมจีนจึงพาชายหนุ่มไปที่ชั้นหนังสือชีววิทยา
"นี่ค่อ ชั้นหนังสือชีววิทยา หนังสือที่คุณหาคงอยู่แถวนี่แหละค่ะ"ขนมจีนบอก
"เอ่ออ...ค...ขอบคุณครับ คุณ........"
"ขนมจีนค่ะ^^"
"ครับ ขอบคุณครับคุณคานมจิน(ขนมจีน)"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ ขนมจีนค่ะ ไม่ใช่คานมจิน"
"อ่อ ขอโทษครับ ขโนมจีน(ขนมจีน)"
"ฮ่าาา ค่ะๆๆ แล้วคุณชื่ออะไรค่ะ"^_^ขนมจีนถาม
"จองเบ ครับ"
"ค่ะ งั้น ขนมจีนขอตัวไปอ่านหนังสือก่อนนะค่ะ"
ขนมจีนพูดจบแล้วเดินกลับไปที่โต๊ะที่ตนอ่านหนังสือ
~~ผ่านไปสักครู่~~
"เอ่ออ...ผมขอนั่งด้วยคนนะครับ"
"ด...ได้ค่ะ นั่งเลย"
"ครับ ขอบคุณครับ"
~ผ่านไป 15 นาที~
"เอ่ออ..คุณขโนมจีน(ขนมจีน)ครับ คำนี้อ่านว่าอะไรอ่ะครับ"จองเบถามพร้อมกับชี้นิ้วไปในหนังสือ
ที่ตนเองอ่าน
"คำนี้อ่านว่า ปฏิกิริยา ค่ะ"ขนมจีนสะกดให้ฟัง
"ครับๆ"จองเบพูดพร้อมกับพยักหน้า
จากนั้นขนมจีนหยิบหนังสือแล้วเดินออกจากห้องสมุด
15:00 น.
ณ บ้านขนมจีน
"สวัสดีค่ะคุณแม่"ขนมจีนกล่าวทักทาย
"ขนมจีนนี่เพื่อนแม่เอง คุณนายมด"คุณแม่บอกขนมจีน
"สวัสดีค่ะ"ขนมจีนกล่าวทักทายคุณนายมดของคุณแม่
"ลูกสาวน่ารักนะค่ะ"คุณนายมดกล่าวชมขนมจีน
"ขอบคุณค่ะ งั้นขนมจีนขอตัวก่อนนะค่ะ"พูดจบขนมจีนก็เดินขึ้นห้องตนเอง
"ลูกสาวของคุณนายการเรียนเป็นยังไงบ้างค่ะ"คุณนายมดถาม
"ก็เรียนดีนะค่ะ อ่านหนังสือทุกวัน แล้วลูกของคุณนายมดล่ะค่ะ"คุณแม่ถาม
"ก็เรียนเก่ง ได้เกรด4ทุกปีค่ะ แล้วตอนนี้ดิฉันจะให้เรียนพิเศาเพิ่มอีก2วิชาน่ะค่ะ"คุณนายมดตอบ
"ลูกคุณนายเนี่ยเรียนเก่งจังเลยนะค่ะ"คุณแม่พูดขึ้น
"ก็ธรรมดานะค่ะ ต้องเรียนเก่งอยู่แล้ว"คุณนายมดพูดอย่างมั่นใจ
"อ๋ิอ ค่ะๆ"
"งั้นดิฉันขอตัวกลับก่อนนะค่ะ ไว้วันหลังเดี๋ยวมาใหม่ สวัสดีค่ะ"
"ค่ะๆ"
~~ผ่านไปสักครู่~~
ก๊อกๆๆ
"ขนมจีนมาทนข้าวได้แล้วลูก"เสียงคุณแม่เรียกดังมาจากหน้าห้อง
"ค่ะๆ เดี๋ยวตามลงไปนะค่ะ"
"จ๊ะ รีบลงมานะลูก"
ณ โต๊ะทานอาหาร
"นี่ขนมจีนลูกของคุณนายมดเขาเรียนได้เกรด4ทุกปีนะ"
"ค่ะ"
"แล้วลูกก็ต้องเรียนให้ได้เกรด4เหมือนเขาบ้างนะ"คุณแม่สั่ง
"แต่...คุณแม่ค่ะ..."
"ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น แล้วลูกก็ต้องไปเรียนพิเศษเพิ่มอีกด้วย"
"คุณแม่ แต่ที่ขนมจีนเรียนอยู่มันก็มากพอเเล้วนะค่ะ"ขนมจีนเริ่มทำสีหน้าเคลียด
"ลูกต้อง ฃเรียนพิเศษเพิ่มอีก ต้องเรียนอย่างเดียว"คุณแม่สั่งขนมจีนอย่างเข้มงวด
"ค่ะๆ"ขนมจีนพูดด้วยน้ำเสียงเบื่อหนายแล้วจึงเริ่มทานข้าว
วันต่อมา ณ มหา'ลัย
"ขนมจีนเป็นอะไรรึป่าว"มีนเข้ามาทักเมื่อเห็นจีนนั่งหน้าตาซึมเศร้า
"ป่วนิ ฉันอ่านหนังสือก่อนนะ"ขนมจีนพูดจบก็เปิดหนังสือ
"นี่ขนมจีน!! วันๆเธอก็อ่านเเต่หนังสือ หัดทำอย่างอื่นบา้างสิ ชัวิตของเธฮไม่ได้อยู่กับหนังสืออย่าง
เดียวนะ"มีนพูดด้วยอารมณ์หงุดหงิด
"เออ...คือว่า..."
"ขนมจีนบอกมาว่าเป็นอะไร"มีนคาดครั้นหาคำตอยจากขนมจีน
"เออ...คือว่า...คุณแม่ท่านสั่งให้ขนมจีนอ่านหนังสือให้มากๆ และต้องเรียนหนังสือให้เก่ง คุณแม่
ท่านก็จะหาที่เรียนพิเศษให้ขนมจีนอีกก TT เพราะว่าท่านอยากให้ขนมจีนเรียนเก่งเหมือนลูก
เพื่อนของคุณแม่"ขนมจตีนพูดจบก็ลุกเดินไปห้องสมุดทันที
"ขนมจีนทำไมคุณแม่เธฮเข้มงวดจังนะ"มีนพูดกับตัวเอง
ณ ห้องสมุด
ขนมจีนเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะเช่นเดิม-_-
"สวัสดีครับคุง(คุณ)ขโนมจีน(ขนมจีน"
"สวัสดีค่ะ คุณจองเบ"
"ขอนั่งโด้ย(ด้วย)คนนะครับ"
"นั่งด้วยตนค่ะ ไม่ใช่โด้ย ฮ่าๆๆๆ"
"ฮ่าๆๆๆ ครับๆ"
"แค่ผมเห็นคุง(คุณ)ยิ้มผมก็มีความสุขแล้ว"จองเบพูดเบาๆ
"เมื่อกี้จองเบพูดว่าอะไรนะ"ขนมจีนถาม
"ป่าวครับๆ อ่านหนังสือต่อเถอะครับ"
"ค่ะๆ"
~~ผ่านไปสักครู่~~
"เอ่ออ...คุง(คุณ)ขโนมจีน(ขนมจีน)ครับ"
"ว่าไงค่ะ"
"เอ่ออ....คุง(คุณ)พอจะมาเป็นพี่เลี้ยงสอนภาษาไทยให้ผมหน่อยได้ไหมครับ"จองเบถาม
"..."
ติดตามตอนต่อไปด้วยน้าาาาาา
สนุกหรือไม่สนุกก็บอกกันด้วยน้าาาา^^
"อ้าว! ขนมจีนอยู่นี่เองเหรอ"มีนทักทายขนมจีนอย่างเบาๆ
"จ้า ช่วงนี้มีสอบบ่อยนะ เลยต้องอ่านหนังสือเยอะหน่อน"ขนมจีนบอก
"ถึงไม่สอบ มีนก็เห็ฯขนมจีนอ่านทุกวันอยู่แล้วนิ"มีนพูด
"ฮ่าๆๆ ขนมจีนก็แค่ทบทวนบทเรียนเท่านั้นเอง"ขนมจีนบอก
"จ้าาา แม่หนอนหนังสือออ"
ขนมจีนยิ้มพร้อมกับส่ายหน้า^///^
"เอ่่ออ....ขนมจีน งั้นเดี๋ยวมีนไปส่งงานอาจารย์ก่อนนะ เดี๋ยวมา"
"จ๊ะๆๆ"
ในขณะที่มีนเดินออกไปข้างนอก มีชายหนุ่มคนนึงเดินเข้ามาหาขนมจีน
"เอ่อ...ค...คุณ ครับ หนังสือ หินสังวร(หินสังวาลย์)อยู่ตรงไหนครับ"ชายหนุ่มถาม
"ฮ่าๆๆ คุณหมายถึง หนังสือหินสังวาลย์ ใช่มั้นค่ะ"ขนมจีนบอก
"ฮ่าๆๆ ช...ใช่ ครับ ส...สังวาน"
"อ๋ฮ อยู่แถวชั้นชีววิทยาอ่ะค่ะ"ขนมจีนบอกพร้อมกับยิ้มอย่างมีความสุข
"ค...ครับ ขอบคุณครับ"ชายหนุ่มพูด
"เอ่่ออ...แล้วชั้นชีววิทยาอยู่ตรงไหรอ่ะครับ ข...ขกโทษนะครับที่ถามมาก คือผมเพิ่งมาเรียนที่นี่เป็น
วันแรกน่ะครับ ขอรบกวย(กวน)หน่อยนะครับ(จองเบเป็นเด็กแลกเปลี่ยนจากเกาหลีและได้มาเรียนต่อ
ที่ประเทศไทยจึงทำให้มารู้จักกับป๊อปปี้ เขื่อน เคนตะ และโทโมะ ในนามว่า K-OTIC)ชายหนุ่มพูด
"รบกวนค่ะ ไม่ใช่รบกวย"ขนมจีนบอก
"อ๋อครับ ผมไม่ค่อยเก่งภาษาไทยน่ะครับ"ชายหนุ่มพูดพร้อมกับหัวเราะแก้เขิน
จากนั้นขนมจีนจึงพาชายหนุ่มไปที่ชั้นหนังสือชีววิทยา
"นี่ค่อ ชั้นหนังสือชีววิทยา หนังสือที่คุณหาคงอยู่แถวนี่แหละค่ะ"ขนมจีนบอก
"เอ่ออ...ค...ขอบคุณครับ คุณ........"
"ขนมจีนค่ะ^^"
"ครับ ขอบคุณครับคุณคานมจิน(ขนมจีน)"
"ฮ่าๆๆๆๆๆ ขนมจีนค่ะ ไม่ใช่คานมจิน"
"อ่อ ขอโทษครับ ขโนมจีน(ขนมจีน)"
"ฮ่าาา ค่ะๆๆ แล้วคุณชื่ออะไรค่ะ"^_^ขนมจีนถาม
"จองเบ ครับ"
"ค่ะ งั้น ขนมจีนขอตัวไปอ่านหนังสือก่อนนะค่ะ"
ขนมจีนพูดจบแล้วเดินกลับไปที่โต๊ะที่ตนอ่านหนังสือ
~~ผ่านไปสักครู่~~
"เอ่ออ...ผมขอนั่งด้วยคนนะครับ"
"ด...ได้ค่ะ นั่งเลย"
"ครับ ขอบคุณครับ"
~ผ่านไป 15 นาที~
"เอ่ออ..คุณขโนมจีน(ขนมจีน)ครับ คำนี้อ่านว่าอะไรอ่ะครับ"จองเบถามพร้อมกับชี้นิ้วไปในหนังสือ
ที่ตนเองอ่าน
"คำนี้อ่านว่า ปฏิกิริยา ค่ะ"ขนมจีนสะกดให้ฟัง
"ครับๆ"จองเบพูดพร้อมกับพยักหน้า
จากนั้นขนมจีนหยิบหนังสือแล้วเดินออกจากห้องสมุด
15:00 น.
ณ บ้านขนมจีน
"สวัสดีค่ะคุณแม่"ขนมจีนกล่าวทักทาย
"ขนมจีนนี่เพื่อนแม่เอง คุณนายมด"คุณแม่บอกขนมจีน
"สวัสดีค่ะ"ขนมจีนกล่าวทักทายคุณนายมดของคุณแม่
"ลูกสาวน่ารักนะค่ะ"คุณนายมดกล่าวชมขนมจีน
"ขอบคุณค่ะ งั้นขนมจีนขอตัวก่อนนะค่ะ"พูดจบขนมจีนก็เดินขึ้นห้องตนเอง
"ลูกสาวของคุณนายการเรียนเป็นยังไงบ้างค่ะ"คุณนายมดถาม
"ก็เรียนดีนะค่ะ อ่านหนังสือทุกวัน แล้วลูกของคุณนายมดล่ะค่ะ"คุณแม่ถาม
"ก็เรียนเก่ง ได้เกรด4ทุกปีค่ะ แล้วตอนนี้ดิฉันจะให้เรียนพิเศาเพิ่มอีก2วิชาน่ะค่ะ"คุณนายมดตอบ
"ลูกคุณนายเนี่ยเรียนเก่งจังเลยนะค่ะ"คุณแม่พูดขึ้น
"ก็ธรรมดานะค่ะ ต้องเรียนเก่งอยู่แล้ว"คุณนายมดพูดอย่างมั่นใจ
"อ๋ิอ ค่ะๆ"
"งั้นดิฉันขอตัวกลับก่อนนะค่ะ ไว้วันหลังเดี๋ยวมาใหม่ สวัสดีค่ะ"
"ค่ะๆ"
~~ผ่านไปสักครู่~~
ก๊อกๆๆ
"ขนมจีนมาทนข้าวได้แล้วลูก"เสียงคุณแม่เรียกดังมาจากหน้าห้อง
"ค่ะๆ เดี๋ยวตามลงไปนะค่ะ"
"จ๊ะ รีบลงมานะลูก"
ณ โต๊ะทานอาหาร
"นี่ขนมจีนลูกของคุณนายมดเขาเรียนได้เกรด4ทุกปีนะ"
"ค่ะ"
"แล้วลูกก็ต้องเรียนให้ได้เกรด4เหมือนเขาบ้างนะ"คุณแม่สั่ง
"แต่...คุณแม่ค่ะ..."
"ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น แล้วลูกก็ต้องไปเรียนพิเศษเพิ่มอีกด้วย"
"คุณแม่ แต่ที่ขนมจีนเรียนอยู่มันก็มากพอเเล้วนะค่ะ"ขนมจีนเริ่มทำสีหน้าเคลียด
"ลูกต้อง ฃเรียนพิเศษเพิ่มอีก ต้องเรียนอย่างเดียว"คุณแม่สั่งขนมจีนอย่างเข้มงวด
"ค่ะๆ"ขนมจีนพูดด้วยน้ำเสียงเบื่อหนายแล้วจึงเริ่มทานข้าว
วันต่อมา ณ มหา'ลัย
"ขนมจีนเป็นอะไรรึป่าว"มีนเข้ามาทักเมื่อเห็นจีนนั่งหน้าตาซึมเศร้า
"ป่วนิ ฉันอ่านหนังสือก่อนนะ"ขนมจีนพูดจบก็เปิดหนังสือ
"นี่ขนมจีน!! วันๆเธอก็อ่านเเต่หนังสือ หัดทำอย่างอื่นบา้างสิ ชัวิตของเธฮไม่ได้อยู่กับหนังสืออย่าง
เดียวนะ"มีนพูดด้วยอารมณ์หงุดหงิด
"เออ...คือว่า..."
"ขนมจีนบอกมาว่าเป็นอะไร"มีนคาดครั้นหาคำตอยจากขนมจีน
"เออ...คือว่า...คุณแม่ท่านสั่งให้ขนมจีนอ่านหนังสือให้มากๆ และต้องเรียนหนังสือให้เก่ง คุณแม่
ท่านก็จะหาที่เรียนพิเศษให้ขนมจีนอีกก TT เพราะว่าท่านอยากให้ขนมจีนเรียนเก่งเหมือนลูก
เพื่อนของคุณแม่"ขนมจตีนพูดจบก็ลุกเดินไปห้องสมุดทันที
"ขนมจีนทำไมคุณแม่เธฮเข้มงวดจังนะ"มีนพูดกับตัวเอง
ณ ห้องสมุด
ขนมจีนเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะเช่นเดิม-_-
"สวัสดีครับคุง(คุณ)ขโนมจีน(ขนมจีน"
"สวัสดีค่ะ คุณจองเบ"
"ขอนั่งโด้ย(ด้วย)คนนะครับ"
"นั่งด้วยตนค่ะ ไม่ใช่โด้ย ฮ่าๆๆๆ"
"ฮ่าๆๆๆ ครับๆ"
"แค่ผมเห็นคุง(คุณ)ยิ้มผมก็มีความสุขแล้ว"จองเบพูดเบาๆ
"เมื่อกี้จองเบพูดว่าอะไรนะ"ขนมจีนถาม
"ป่าวครับๆ อ่านหนังสือต่อเถอะครับ"
"ค่ะๆ"
~~ผ่านไปสักครู่~~
"เอ่ออ...คุง(คุณ)ขโนมจีน(ขนมจีน)ครับ"
"ว่าไงค่ะ"
"เอ่ออ....คุง(คุณ)พอจะมาเป็นพี่เลี้ยงสอนภาษาไทยให้ผมหน่อยได้ไหมครับ"จองเบถาม
"..."
ติดตามตอนต่อไปด้วยน้าาาาาา
สนุกหรือไม่สนุกก็บอกกันด้วยน้าาาา^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ