love you to me ฉันรักนายได้ไง
เขียนโดย 
SWEETEYE
วันที่ 22 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 17.39 น.
แก้ไขเมื่อ 22 ตุลาคม พ.ศ. 2556 19.34 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
4)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ ห้างสรรพสินค้า
"อ๊ายยย น้องกระต่าย"
ฟางวิ่งไปดูตุ๊กตาที่ตู้โชว์กระจกในร้านขายตุ๊กตายแห่งหนึ่ง
"กระต่ายย่ารักจัง"ฟางพูดพร้อมกับเกาะตู้กระจกด้วยสายตาเอ็นดู
"ปัญญาอ่อน"เสียงชายหนุ่มพูดขึ้น
"นี่นายเป็นใคร มีสิทธิอะไรมาว่าฉัน"ฟางพูดพร้อมหันหลังไปมองชายหนุ่มคนนั้น
"ผู้หญิง นะ ผู้หญิง เฮ้อ!!"ชายหนุ่มพูดแล้วเดินผ่านไป
"นี่นนายมาว่าฉันแล้วเดินหนีไปอย่างนี้เนี้ยนะ"ฟางพูดพร้อมกับวิ่งตามไปเพื่อจะเอาเรื่อง
แต่ฟางต้องหยุดนิ่งและอึ้งไปสักพัก เมื่อเห็นชายหนุ่มคนนั้นกำลังชื่นชมกองตุ๊กตาหมีพูห์ที่ใหญ่มากๆๆ
"ฮ่าๆๆๆ ว่าคนอืนน่ะ หัดดูตัวเองก่อนซะบ้าง ผู้ชายอะไรชอบตุ๊กตาหมี"
"นี่มันผิดมากรึไง ที่ผู้ชายจะชอบหมี"
"ชอบน่ะ ชอบได้ แต่อย่าว่าคนอื่นได้มั้ย หัดดูตัวเองซะก่อน"
"ทำไม ก็คนมันหล่อทำอะไรก็ไม่ผิด"
"นี่นาย!! บ้านมีกระจกมั้ย หัดส่องซะบ้าง"
"อย่างกับเธอสวยตายแหละ"
"แน่นอน นางแบบนิตยสาร SWEETEYE เบอร์หนึ่งอย่างฉันเนี้ย..."
"นี่!! อย่าบอกนะว่าเธอคือ ฟาง พี่สาวของเฟย์"
"นายรู็้ได้ไง แล้วรู็จักเฟย์ได้ไง"ฟางถาม
"อะแฮ่ม ก็เฟย์เป็นเพื่อนของเขื่อนเพื่อนสุดที่รักของฉันไงล่ะ"ชายหนุ่มตอบ
"นี่อย่าบอกนะ ว่านายคือ...โทโมะ!!!! เนี่ยนะโทโมะที่เป็นชายในฝันของหญิงหลายๆคน หน้าตาก็ไม่ได้เรื่อง นิสัยก็...."
"นิสัยอะไร แล้วเธอมีสิทธิอะไรมาว่าเพื่อนฉัน และอีกอย่างฉันชื่อ ป๊อปปี้ โทโมะน่ะ เพื่อนฉัน!!!"
"อ๋อ นี่นายเองเหรอหนึ่งในนายแบบ KOTIC แต่คำที่ฉันด่าไปทั้งหมดหน่ะ ฉันด่านายไม่ใช่โทโมะ" ฟางพูด
"นี่ เธอพูดเก่งไปมั๊ย ???" ป๊อปปี้ถาม
"เรื่องของฉัน" ฟางตอบ
"เออ...ไม่ทราบว่ามีอะไรให้ช่วยมั๊ยค่ะ" พนักงานเดินเข้ามาถาม
"เอ่อ...คือว่าผู้ชายคนนี้มาปรึกษาฉันว่า จะเอาตุ๊กตาหมีพูห์กองใหญ่นี้กลับบ้านยังไง คุณช่วยจัดการให้เขาด้วยน่ะค่ะ" ฟางบอกพนักงาน
"ค่ะ รอสักครู่น่ัะค่ัะ"
หลังจากที่พนักงานเดินไป ฟางได้ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ และรีบวิ่งออกจากร้าน
"ฝากไว้ก่อนเหอะ ยัยตัวแสบ" ป๊อปปี้ตะโกน
ณ บ้านฟาง
21.00 น.
พอฟางเดินเข้าบ้าน
"อ้าวว เฟย์ เฟิร์น ยังไม่นอนอีกเหรอ" ฟางถามน้องๆ
"อ๋อ เฟย์ชวนเฟิร์นมานั่งดูหนังเป็นเพื่อนอ่ะ เลยถือโอกาสมานั่งรอพี่ฟางด้วยเลย" เฟย์ตอบ
"เอ่อ...แล้วทำไมพี่ฟางกลับดึกจัง ไหนบอกจะไปส่งงานอย่างเดียวไง" เฟิร์นพูด
"ก็พี่กะว่าจะไปส่งงานและแวะไปดูตุ๊กตาหน่อย แต่ดันไปเจอกับนาย <ปี้> น่ะสิ ทำให้พี่เสียเวลา พูดแล้วมันก็น่าเจ็บใจ" ฟางพูดพร้อมใส่อารมณ์
"พี่ฟางใจเย็นๆ มีอะไรค่อยๆเล่า" เฟย์บอก
"ก็ไม่รู้ดิ พี่ดูตุ๊กตาอยู่ดีๆมาว่าพี่ว่าปัญญาอ่อนอีก ชื่อก็ยังไม่รู้จัก ชิ !!!! คิดว่าผู้หญิงจะสู้ผู้ชายไม่ได้เลยใช่มั๊ย" ฟางพูด
"เมื่อกี้ได้ยินพี่ฟางพูดอะไร ปี้ๆ แล้วปี้นี่คือไคเหรอพี่ฟาง" เฟย์ถามด้วยความสงสัย
"พี่ได้ยินนายนั่นบอกว่าชื่อป๊อปปี้อะไรนี่แหละ แต่พี่ว่าชื่อ ปี้ อ่ะเหมาะกว่า" ฟางพูด
"เฟิร์นว่าต้องพี่ป๊อปปี้ นายแบบสังกัดเดียวกับพวกพี่ๆ แน่เลย ชื่อแปลกๆแบบนี้มีอยู่คนเดียว" เฟิร์นกระซิบบอกเฟย์
"พี่ฟางๆ คนที่ชื่อป๊อปปี้นี่แหละ เห็นเขื่อนเล่าให้ฟังอยู่น่ะว่าป๊อปปี้ชอบมองว่าผู้หญิงอ่อนแอ" เฟย์บอก
"พี่ก็ว่าอยู่แหละ เห็นพูดแต่ละคำอ่ะ ก็ดูถูกทุกคำแหละต่อจากนี้น่ะถ้าพี่เจอนายปี้อีกเมื่อไหร่น่ะพี่จะทำให้นายนี่รู้เลยว่าผู้หญิงไม่ได้อ่อนแอเสมอไปอย่างที่ผู้ชายคิดไว้ตลอดหรอก ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว พี่ไปอาบน้ำนอนก่อนดีกว่า" ฟางพูดแล้วเดินขึ้นห้องตัวเอง
~~ผ่านไป 20 นาที ~~
ก๊อกๆๆๆ
"พี่ฟางๆ พรุ่งนี้ว่างรึป่าวพาเฟิร์นไปซื้อหนังสือหน่อยน่ะ เฟิร์นชวนพี่เฟย์แล้วพี่เฟย์บอกว่าพรุ่งนี้ไม่ว่าง พี่ฟางพาหน่อยนะ นะ นะ น้าาา" เฟิร์นอ้อนฟาง
"ก็ได้ๆ งั้นพรุ่งนี้อย่าตื่นสายน่ะ พี่จะได้ไม่ต้องนั่งรอนาน"
"ค่ะๆ ขอบคุณค่ะ เฟิร์นไปนอนก่อนนะค่ะ"
"จ่ะๆ"
รุ่งเช้า
ฟางเดินลงบันไดมา เจอเฟิร์นนี่งรออย่างยิ้มแย้มบนโซฟา
"โฮ้ เฟิร์ฯ ร้อยวันพันปีไม่เคยตื่นก่อนพี่...แล้ววันนี้..."
"แหม่ พี่ฟางก็...พี่ฟางพาเฟิร์นไปร้านหนังสือใหญ่ๆหน่อยนะ เฟิร์นว่าร้านหนังสือเล็กๆคงไม่มีหนังสือที่เฟิร์นอยากได้เเน่เลย"
"เฟิร์นอยากได้หนังสืออะไรล่ะ"ฟางถาม
"!#$%^%$^%##$(ชื่อหนังสือ)"เฟิร์นบอก
"จ่ะๆๆ รีบไปกันเถอะ"
ฟาง เฟิร์นออกไปหน้าบ้านเพื่อที่จะไปขึ้นรถ
"น้ากั้งค่ะ(คนขับรถ)วันนี้ไปส่งฟางที่หน้าสยามหน่อยนะค่ะ"
"คับคุณหนู ขึ้นรถเลย ครับ"
"ค่ะ" ฟาง เฟิร์น พูด
เมื่อถึงร้านหนังสือ
"ขอบคุณค่ะน้ากั้ง"
"คับ"
"อีก 2 ชั่วโมงน้ากั้งค่อยมารับฟางกับเฟิร์น น่ะค่ะ "
"ครับคุณหนู"
ณ ร้านหนังสือ
"โอ้โหห นี่เหรอร้านหนังสือที่พี่ฟางบอก ใหญ่จังเลย เฟิร์นไม่เคยเห็นมาก่อนเลย"
"อย่าเพิ่งพูดมาก รีบไปหาหนังสือ ป่ะ" ฟางบอก
"ค่ะๆ"
"เฟิร์น..เดี๋ยวรอพี่ตรงนี้ก่อนน่ะ พี่ไปเข้าห้องน้ำก่อน"
"ค้าา รีบมาน่ะ"
ในขณะที่เฟิร์นกำลังจะเิดินเข้าไปในร้านหนังสือ แต่ดันมีชายคนนึง วิ่งและกระชากกระเป๋าของเฟิร์นไป
"กรี๊ดดดดดดดดดดดด ช่วยด้วยมีคนกระชากกระเป๋า" เฟิร์นตะโกน
ในขณะนั้นมีชายหนุ่มคนนึง วิ่งเพื่อไปแย่งกระเป๋าจากผู้ร้าย
"น้องครับกระเป๋า ครับ" ชายคนนั้นวิ่งกลับมาด้วยความเหนื่อย หอบ พร้อมกับกระเป๋าของเฟิร์น
"ค่ะๆ ขอบคุณมากๆเลยน่ะค่ะ พี่..."
ในขณะเดียวกันที่ชายหนุ่มค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมาอย่างช้าๆ
"พี่...พี่..พี่...
"
พอชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมา..
"พี่ป๊อปปี้ ครับ"
"ขอบคุณค่ะ ถ้าไม่ได้พี่ช่วยคงแย่ แล้วพี่มาทำอะไรเหรอค่ะ"
"พี่มาหาซื้อหนังสือหน่ะ เอ่อ..แล้วน้องชื่อไรครับ" ป๊อปปี้ถาม
"ชื่อ เฟิร์น ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักน่ะค่ะ พี่ป๊อปปี้"
หลังจากที่เฟิร์นกับป๊อปปี้ทำความรู้จัก ฟางก็ได้เดินกลับมาจากห้องน้ำพอดี
"เห้ยย เฟิร์น เป็นไรเหรอป่าว แล้วนายนี่มาทำอะไร ถ้านายนี่ทำอะไรบอกพี่น่ะ พี่จะไปแจ้งตำรวจ" ฟางพูดพร้อมกอดเฟิร์น
"ป่าวค่ะ คือว่าเฟิร์นโดนกระชากกระเป๋า แล้วพอดีพี่ป๊อปปี้เข้าช่วยเฟิร์นไว้ทัน พี่เขาเป็นคนดีจริงๆน่ะ" เฟิร์นบอก
"นายนี่เนี๊ยน่ะ เป็นคนดี ชิ!!!!! เฟิร์นบอกพี่หน่อยสิ พี่ฝันไปรึป่าวเนี๊ย" ฟางพูด
"หึม...พี่ฟางก็พูดไป พี่ป๊อปปี้เขาเป็นคนดีจริงๆ" เฟิร์นพูด
"น้องเฟิร์น ไม่เป็นไรหรอก คนไม่รู้เรื่องพูดยังไงก็ไม่เข้าใจหรอก" ป๊๊๊อปปี้บอก
"นายนี่มัน หืม...!!!! ฝากไว้ก่อนเหอะ ป่ะเฟิร์นไปซื้อหนังสือจะได้รีบกลับบ้าน ไม่มีอารมณ์ช็อปปิ้งแล้ว" ฟางพูดในอารมณ์โกรธ
"ค่ะๆ พี่ป๊อป เฟิร์นไปก่อนนะค่ะ"เฟิร์นพูดพร้อมโดนฟางลากเข้าร้านหนังสือ ToT
"กลับบ้านดีๆนะ"ป๊อปปี้บอกเฟิร์น ^^
ขอโทษที่มาลงช้าน้าาาาาาาา
คอมเม้นด้วยนะว่าสนุกมั้ยยย
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
