ห้องต้องประสงค์ (ห้ามเข้า!!!)

“อย่า! ไอ้สารเลว! หยุด!”

ฮโยยอนดิ้นพร่านอยู่ในอ้อมกอดของเควิน...ผมสีบลอนด์สยายเต็มหมอนสีขาวสะอาดตา มือของเธอพยายามดันใบหน้าของเควินออกเมื่อเขาก้มลงหมายจะซุกไซ้ที่ซอกคอขาวเนียนของเธอเควินมองฮโยยอนที่ส่ายหน้าหลบเลี่ยงสัมผัสของเขาอย่างขัดใจมือที่ดันใบหน้าของเควินถูกมือของเขาตรึงไว้กับเตียง

“อย่าดิ้น! ฮโยยอน!”

เควินตวาดลั่น ผู้หญิงคนนี้มีพิษสงกว่าที่เขาคิดเอาไว้...แถมยังปากร้ายอย่างหาที่เปรียบมิได้ คำด่าของเธอเหมือนน้ำมันที่ราดลงไปบนกองไฟ...เควินใช้คำด่านั้นกระตุ้นอารมณ์แทนเสียงครวญครางอ่อนหวาน

“ปล่อยฉัน! ฉันบอกให้ปล่อย!”

ฮโยยอนร้องลั่นและพยายามขัดขืนสัมผัสทุกอย่างของเควิน แต่ชายหนุ่มกลับซุกหน้าลงบนต้นคอขาวเนียนนั้นก่อนจะใช้ริมฝีปากแลลิ้นรับรสความหวานและความนุ่มนวลของผิวขาวนวล...จมูกของเขากวานไปทั่วเหมือนกับพยายามหากลิ่นหอมอ่อนๆนั้นว่ามันมาจากที่ไหน

“อือ...”

 เควินคางเบาๆเพื่อยั่วอารมณ์พิศวาส (หรือโกรธ) ของฮโยยอน

 “แค่นี่เธอก็ทำฉันแทบคลั่งแล้ว ยัยเลือดสีโคลน!”

 เควินพูดเมื่อเขาเงยหน้าขึ้น ฮโยยอนขยับร่างกายทุกสัดส่วนอย่างสุดแรงเพื่อหาทางเอาตัวรอดเปลือกตาปิดสนิทเพื่อไม่รับรู้ความน่าขยะแขยงจากสัมผัสของเควิน

“ไอ้ชั่ว!!!”

ฮโยยอนกรีดร้องเหมือนเกลียดบางสิ่งบางอย่างสุดชีวิต เควินยิ้มพอใจอย่างห้าวหาญ...ไม่เคยมีการหลับนอนครั้งไหนของเขาที่เร้าอารมณ์เท่านี้มาก่อน

“ด่าสิ! ด่าอีก! ให้รู้ว่าผู้หญิงอย่างเธอมันก็ดีแต่ปาก ด่าแค่นั้นมันไม่กระเทือนฉันหรอก!”

เควินหัวเราะในลำคอ เขาไล่พรมจูบหญิงสาวตั้งแต่ซอกคอมาถึงใบหู...เสียงสะอึกสะอื่นของฮโยยอนเหมือนเป็นยากระตุ้น ไม่น่าเชื่อว่าเลือดโสโครกอย่างเธอจะน่าพิศวาสขนาดนี้ ขณะที่ริมฝีปากของเควินยังคงทำงานอยู่...มือของเขาข้างหนึ่งก็ปล่อยมือของฮโยยอนให้เป็นอิสระ...แต่เขากลับใช้มือข้างที่อิสระจากฮโยยอนนั้นลูบคลำเรือนร่างของฮโยยอนผ่านผิวผ้า

....ท่ามกลางน้ำตาที่ไหลเป็นธารของฮโยยอน...เควินกลับยิ่งรู้สึกพึงพอใจในร่างกายของเธอ...มือของเขาไปลูบไล้เรียวขาบางหญิงสาว...ก่อนจะสอดเข้าไปใต้ชายกระโปรงและสัมผัสกับเนินขานุ่มนวลนั้น

“ออกไป!”

ฮโยยอนร้องลั่ยนมื่อสัมผัสถึงความน่าขยะแขยงที่เนินขา

 “เอามือโสโครกของแกออกไป!”

ฮโยยอนไม่ว่าเปล่าแต่ใช้มือข้างที่เป็นอิสระนั้นทุบแผ่นหลังของเควิน แต่ชายหนึ่มกลับไม่สะทกสะท้าน...ซ้ำยังเร่งสัมผัสให้รุ่นแรงมากขึ้น เควินแทบจะรอต่อไปไม่ไหว เขาละมือจากทุกอย่างที่สัมผัส ฮโยยอนใช้โอกาสนั้นระดมทั้งหมัดและเล็บใส่เควินแต่ร่างกายที่แข็งแรงราวกับรูปปั้นนั้นกลับไม่หยี่หระ เควินสอดมือเข้าไปแผ่นหลังของฮโยยอนใช้ร่างกายของตัวเองกดทับเธอไว้...เขาคลำสะเปะสะปะก่อนจะพบแผงซิป เควินกระชากออกทันที

“อย่า!”

 ฮโยยอนร้องห้ามเมื่อได้ยินเสียงเหมือนอะไรสักอย่างถูกแยกออกจากกันอย่างรุนแรง มือของเควินสัมผัสถึงผิวเปลือยเปล่าที่แผ่นหลังของฮโยยอน...เขาลูบคลำอย่างพอใจ..ก่อนจะสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่ปิดกั้นความปรารถณาส่วนหนึ่งของเขาเอาไว้...ตะขอบราถูกปลดออกอย่างชำนาญ...ฮโยยอนสะดุ้งเฮือก!

“หยุด..ยะ...อย่า!!!!”

เสียงร้องห้ามนั้นเหมือนจะไม่ถูกรับเข้าไปในสมอของเควินเลย ชายหนุ่มไม่สนใจว่าผู้หญิงคนนี้จะระดมอะไรใส่ร่างกายของเขาบ้าง ความแน่วแน่ของเขาคือกระชากชุดแซ็คนั้นให้รั้งต่ำลงมาฮโยยอนรู้สึกอ่อนล้าจนแทบจะต้านทานแรงของเควินไม่ไหว...เขามีแรงมหาศาลกว่าที่เธอคิด

“ขัดขืนไปก็เท่านั้นแหละ! ยังไงวันนี้เธอก็หนีฉันไม่รอดหรอกฮโยยอน!”

เควินพูดอย่างผู้กำชัย เขารั้งชุดแซ็คนั้นลงต่ำมาที่เอว...ชายหนุ่มกระชากบราสีขาวนั้นออกอย่างไม่ยากเย็นเพราะถูกถอดออกไว้อยู่แ ล้ว...ทรวงอกขาวนวลเผยโฉมล่อตาชายหนุ่ม ฮโยยอนร้องไห้สะอึกสะอื้น มือที่พยายามดันแผ่นอกของเควินนั้นถูกมือของเขาตรึงไว้กับเตียง เควินก้มลงหาทรวงอกคู่นั้น...ชายหนุ่มลากลิ้นตั้งแต่เนินอกลงมาเรื่อยๆ...และสัมผัสนั้นทำให้เฮอร์ไมโอนี่หายใจวาบทันที

“ฮะ..!”

ฮโยยอนเกร็งตั้วแน่น เควินยิ้มพอใจกับปฏิกิริยาของฮโยยอน แต่เพียงเท่านี้เขาก็แทบคลั่งแล้ว!ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่น่าหลงใหลเท่านี้มาก่อน...ผิวทุกสัดส่วนของเธอนุ่มเนียนชวนหลงใหล...สัดส่วนทุกอย่างได้รูปและสวยงาม...กลิ่นหอมจางๆจากน้ำหอมที่บรรจงใส่มาให้พอดีอย่างตั้งใจ ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บใจ!ฮโยยอน! เธอจะทำให้ฉันหลงเธอแทนใช่มั้ยล่ะ ไมมีวันซะหรอก!ลิ้นของเควินคลึงเคล้าไปทั่วทวงอกของฮโยยอน...ชายหนุ่มหยุดหายใจครู่หนึ่ง...เขากระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างเหี้ยมโหดก่อนจะใช้ปลายลิ้นสัมผัสกับปลายยอดทรวงอกของฮโยยอนเพียงเบาๆแต่หญิงสาวหายใจวาบและเกร็งตัวแน่น เควินมองอย่างสะใจ

“ชิ! นี่แค่เริ่มต้นหรอก”

 เควินไม่รอให้ฮโยยอนอ้าปากด่าเขา ชายหนุ่มใช้ลิ้นคลอเคลียปลายยอดทรวงอกด้วยความชำนาญ ฮโยยอนกำมือแน่นอย่างสะท้าน เควินยังคงหยอกล้อเล่นกับปลายยอดของเธอราวกับเป็นขนมหวาน “อื้อ!”

ฮโยยอนออกเสียงแผ่วเบา เธอกัดริมฝีปากไว้แน่นเพื่อกลั้นเสียง เควินขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ ก่อนที่เขาจะเร่งจังหวะที่ปลายลิ้นอย่างหนักหน่วง

“อือ”

ฮโยยอนร้องอย่างทุรนทุราย เควินรู้สึกเหมือนโดนตบหน้า ผู้หญิงถึงจะมีทิฐิยังไงก็แค่ผู้หญิง เธอปฏิเสธการกะทำของเควิน ถือว่าหยามเหยียดเขามาก เควินคิดอย่างโกรธจัดและระบายความโกรธลงไปที่ปลายลิ้นนั้น ปลายยอดของฮโยยอนชูชันเหมือนจะต่อสู้กับลิ้นของเควิน แต่เสียงร้องครวญครางที่เควินอยากได้ยินนั้นกลับไม่เล็ดลอดออกมาสักนิด เควินคิดอย่างเจ็บใจ...ผู้หญิงทิฐิมากอย่างนี้ก็ต้องเจอกับไม้หนักสินะ เควินปล่อยให้ปลายลิ้นทำหน้าที่ดึงอารมณ์ปรารถณา...ขณะที่มือของเขาเลื่อนต่ำลงเรื่อยๆ...เขาสัมผัสกับผิวเนียนที่หน้าท้อง...ลูบคลำอย่างสนุกมือที่เรียวขาของฮโยยอน ก่อนที่เขาจะสอดมือเข้าไปใต้ชายกระโปรงที่หลุดลุ่ยของเธอ...ฮโยยอนพยายามจะร้องห้าม แต่ถ้าเธอเผลอเปล่งเสียงออกมาตอนนี้...เสียงแห่งความปรารถณาที่ถูกเก็บไว้จะดังออกมาด้วย มือของเควินเล่นซุกซนอยู่ที่ต้นขาด้านในของฮโยยอน...ก่อนที่เขาจะใช้ปลายนิ้วสัมผัมเบาๆอย่างหยอกย้าที่กางเกงในของฮโยยอน

“เฮื้อก! อะ!”

 ฮโยยอนหายใจวาบและเกร็งขาแน่น เควินรู้แล้วว่าเขาจะเอาชนะผู้หญิงทิฐิสูงคนนี้ได้อย่างไรเขายิ้มกะหยิ่มอย่างพอใจก่อนจะละจากปลายยอดทรวงอกที่เปียกเหนียวไปด้วยน้ำลายของเขาฮโยยอนหายใจโรยริน...แต่เธอยังคงกัดริมฝีปากไว้แน่น เควินหัวเราะ

“ถือไปเถอะทิฐิน่ะ! เดี๋ยวเธอก็จะรู้ว่าผู้หญิง...ยังไงก็ต้องแพ้ผู้ชาย..”

เควินพูดด้วยน้ำเสียงพองใจ..เขาก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูของฮโยยอน

“โดยเฉพาะผู้หญิงอย่างเธอ...ยังไงก็ต้องแพ้ผู้ชายอย่างฉัน!”

ประโยคท้ายเขาพูดด้วยน้ำเสียงโกรธป่นหอบนิดๆ เควินจับไปที่ข้อพับด้านในที่ขาขางหนึ่งของฮโยยอนอย่างมั่นคงและยกขาของเธอขึ้น

ฮโยยอนเบิกตากว้าง แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดอะไรเควินก็ใช้ปลายนิ้วลูบไล้ผ่านกางเกงในของเธอเบาๆ

“อ๊ะ!”

 ฮโยยอนร้องอย่างตกใจและเสียวซ่าน แต่นั่นยังไม่ใช่สิ่งที่เควินต้องการ เขาต้องการจะเอาชนะฮโยยอนให้ได้ เควินใช้ปลายนิ้วลูบไล้อย่างฉาบฉวยผ่านกางเกงในของฮโยยอนเหมือนจงใจแกล้ง...และทุกครั้งที่เขาสัมผัสอย่างแผ่วเบานั้นร่างของฮโยยอนจะกระตุกขึ้น เควินเลียริมฝีปากตัวเองอย่างสะใจ เขาเลื่อนมือไปที่ขอบกางเกงใน...ค่อยๆแทรกปลายนิ้วผ่านเนื้อผ้านั้น ฮโยยอนจ้องหน้าเควินอย่างโกรธแค้น

“หยุดนะ!”

ฮโยยอนร้อง เควินหัวเราะ..เขาค่อยๆสัมผัสสัดส่วนความเป็นหญิงของเธอช้าๆ แค่สัมผัสสติของฮโยยอนก็แทบแตกกระเจิง เควินมองฮโยยอนที่พยายามกัดริมฝีปากเพื่อเก็บเสียงแห่งความปรารถณาแล้วยิ้มอย่างสะใจ...แต่เกมส์นี ้คนที่จะเป็นผู้ชนะก้คือเขา

“ร้องสิ” เควินพูดเหมือนออกคำสั่ง ขณะที่ค่อยๆแทรกนิ้วมือเข้าไปในส่วนนั้นที่แคบและแน่น ฮโยยอนยกมือขึ้นปิดปาก อยากจะร้องออกมาใจจะขาดแต่ถ้าทำแบบนั้นก็หมายความว่าเธอยอมพ่ายแพ้ต่อสื่งโสโครกเช่นนี้...เควินเริ่มขยั บปลายนิ้วรุนแรงขึ้น เขามองฮโยยอนอย่างไม่พอใจ

“ฉันบอกให้เธอร้อง” เควินออกคำสั่งอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่ไม่รื่นรมย์นัก ฮโยยอนส่ายหน้าน้อยๆและหลับตาแน่น ยังคงไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาจากปากของเธอแม้ว่าเควินจะขยับนิ้วแรงมากเพียงใด แต่เควินก็ยังไม่ได้รับสิ่งที่เขาปรารถณา อารมณ์ของเขากำลังพลุ่งพล่าน ไม่เคยเจอผู้หญิงจองหองอวดดีแบบนี้มาก่อน “

ร้องออกมาฮโยยอน!”

ชายหนุ่มตะวาดลั่นก่อนจะดึงอาภรณ์ที่ยังอยู่เป็นที่เป็นทางชิ้นสุดท้ายออกมาทางปลายขาของฮโยยอน หญิงสาวหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อรู้สึกถึงความโล่งที่หว่างขา แต่ไม่ทันที่เธอจะได้คิดอะไรเควินก็ถลาลงไปที่หว่างขาของเธอ

“อย่า!”

ฮโยยอนร้องห้ามเป็นครั้งที่เท่าไรก็ไม่ทราบ แต่เควินไม่เคยรับคำห้ามนั้นเข้ามาในหู เขาใช้ปลายลิ้นสัมผัสไปทั่วจุดแสดงความเป็นหญิงของฮโยยอน ทันทีที่ปลายลิ้นอุ่นๆนั้นสัมผัสกับร่างของเธอ...ฮโยยอนเบิกตาโพลงและอ้าปากค้าง

“ฮะ...อะ...อ้ะ!”

เสียงที่ออกมานั้นเหมือนกับจะพยายามห้ามเอาไว้ เควินเหลือบตามองฮโยยอนนิดหนึ่งก่อนที่เขาจะกวาดลิ้นสัมผัสกับทุกส่วนที่ไวต่อความรู้สึก และเขาก็รู้สึกว่าฮโยยอนเริ่มตอบรับเขามากขึ้น

“อ๊ะ!”

ในที่สุดเควินก็รู้สึกว่าเขาเป็นผู้กำชัยเมื่อเสียงเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากของเธอเบาๆ ชายหนุ่มยิ่งได้ใจ เขาลิ้มรสความหอมหวนจากจุดนั้นไปทั่ว

“อ๊ะ! อ๊ะ..อ๊ะ!”

ฮโยยอนครวญครางอย่างทรมาน ทั้งๆที่เธอพยายามจะไม่ออกเสียงแต่เธอกลับห้ามตัวเองไม่ได้...ทั้งที่รู้สึกขยะแขยงแต่ร่างกายกลับตรงกันข ้าม

“แค่นี้ยังไม่พอหรอก”

เควินเงยหน้าขึ้นมา เขาใช้นิ้วมือปาดเลียที่ริมฝีปากอย่างหิวกระหาย ฮโยยอนมองเควินพร้อมกับน้ำตาคลอเบ้า...ร่างกายทุกสัดส่วนเร่าร้อนและอ่อนระทวยจนแทบจะหายใจไม่ออก

“โถ...น่าสงสารจริง...ที่รัก”

เควินพูดอย่างกระลิ้มกระเลี่ย เขาลูบไล้ใบหน้าสะสวยของฮโยยอนก่อนที่จะกดริมฝีปากลงไปอย่างรุนแรง ฮโยยอนรู้สึกเหมือนของสกปรกถูกปาก เธอส่ายหน้าเพื่อหลีกเลี่ยงริมฝีปากของเควิน แต่ชายหนุ่มกลับใช้มือบีบปากเธอออกและสอดลิ้นเข้าไปคลอเคลียกับลิ้นอุ่นๆของหญิงสาว ฮโยยอนสะอื้นด้วยเสียงอู้อี้ขณะที่ลิ้นของเธอและเควินเหมือนจะผูกติดกัน... เควินกดริมฝีปากของฮโยยอนไว้...ขณะที่มือของเขาค่อยๆเลื่อนไปที่เข็มขัดของตัวเอง เขาปลดมันออกอย่างรีบร้อนราวกับแทบรอเวลาแห่งความสุขไม่ไหว เขาค่อยๆฉีกขาของฮโยยอนออกกว้างและแทรกตัวลงไปที่หว่างขานั้น “เธอหนีฉันไม่รอดหรอกฮโยยอน...”

เควินยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อฮโยยอนทำหน้าสงสัยในคำพูดของเควิน เควินขยับตัวขึ้น เขากอดร่างของฮโยยอนไว้...พายุลูกใหญ่กำลังก่อตัวขึ้นช้าๆ...เควินสอดใส่ความปรารถณาของเขาเข้าไปใ นส่วนที่บอบางที่สุดของฮโยยอน เธอเบิกตากว้าง มือที่เป็นอิสระเกี่ยวกระหวัดผ้าปูที่นอนเอาไว้เป็นที่ยึดเหนี่ยว ขาของเธอเหยียดตรงและเล็บเท้าจิกลงไปบนที่นอนจนเป็นรอย

“เจ็บ!”

ฮโยยอนร้องด้วยเสียงสั่นเครือ ความรู้สึกที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อนในชีวิต...ความรู้สึกที่ถูกบังคับขืนใจ! เควินขมวดคิ้ว เขามองหญิงสาวที่ดิ้นทุรนทุรายในอ้อมกอด รอยยิ้มพึงพอใจปรากฏขึ้นตามมา เขาหัวเราะเบาๆอย่างหรรษา “

ฮโยยอน! ครั้งแรกรึเนี่ย! พระเจ้า”

เควินพูดอย่างสะใจ หมายความว่าเธอเป็นของเขาคนแรก...แถมคนแรกของเธอนั้นยังเป็นคนที่เธอเกลียดที่สุดด้วย! “แต่มันเพิ่งเริ่มต้นน่ะ...ฮโยยอน” เควินพูดอย่างมีลีบลมคมนัย เขากลับมาใส่ใจความสุขที่เขาจะมอบให้ฮโยยอนต่อ เควินเริ่มขยับร่างช้าๆ...หวังจะให้ความสุขของเขานั้นเคลื่อนตัวไปได้ถึงที่สุด แต่ฮโยยอนกลับดิ้นไปมา...เธอกรีดร้องอย่างเสียขวัญ “โอ๊ย! พอเถอะ..ขอร้องล่ะ ฉันเจ็บนะ!”ฮโยยอนร้องอ้อนวอนขณะที่ร่างของเธอสั่นราวกับมีคนมาจับเขย่า ร่างของเธอขยับขึ้นลงตามแรงขยับของเควิน ชายหนุ่มส่งเสียงพึมพำในลำคอ...เขาสบถออกมาบ้างเมื่อร่างของฮโยยอนไม่เปิดรับเขา “อ๊ะ...อ๊ะ! โอ๊ย..ยะ..หยุดเถอะ!” ฮโยยอนร้องอย่างเจ็บปวดขณะที่ร่างกายของเธอก็ยังคงขยับไปตามแรงอารมณ์ของเควินที่ดูจะรุนแรงขึ้นทุ กขณะ เธอจิกเล็บลงไปบนแผ่นหลังกว้างที่ชุ่มเหงื่อของเควิน เขาเชิดหน้าขึ้นเมื่อรับรู้ถึงความเจ็บที่แผ่นหลังซึ่งเปรียบเสมือนแรงกระตุ้นอารมณ์พิศวาสของเขา เควินโอบสะโพกกลมกลึงของฮโยยอนไว้เป็นที่ตั้งก่อนที่เขาจะเพิ่มแรงกระแทกกระทั้นมากขึ้น “อย่า...อ๊ะ! โอ๊ย...เจ็บนะ คนบ้า! ฉันเจ็บ” ฮโยยอนยังคงร้องไม่หยุดและยังคงพยายามดิ้นรนขัดขืน และเควินก็ยังคงยัดเยียดความปรารถนาที่ของเขาที่แสนเจ็บปวดให้ฮโยยอน เสลาผ่านไปราวกับจะแสนนาน...ขณะที่ร่างกายของฮโยยอนเริ่มตอบรับสิ่งแปลกปลอมที่แทรกเข้ามาในร่างกาย เธอโดยที่เธอไม่เต็มใจ แต่ความไม่เต็มใจนั้นเริ่มเปลี่ยนเป็นความรู้สึกหนึ่งที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน.... “อ๊ะ!” เควินเผลอครางออกมาเบาๆอย่างไม่รู้ตัวเมื่อเขารู้สึกว่าร่างกายของฮโยยอนเริ่มตอบรับเขาและเริ่มสร ้างความสุขให้กับเขาด้วย “อ๊ะ...อ๊ะ..” ฮโยยอนเริ่มขยับร่างตามแรงกระแทกของเควิน เธอเริ่มครางเบาๆอย่างพอใจกับสัมผัสที่ได้รับ เควินมองฮโยยอนอย่างถวิลาห...เขารู้สึกว่าเธอคนนี้ทำให้เขาคลั่งได้มากกว่าที่คิด “อือ..อือ...อือ..ฮโยยอน” เควินครางเบาๆในลำคออย่างพอใจและหลงใหล เขาพิ่มแรงสอดใส่มากขึ้นอีกเพื่อเร่งความสุขของเขาให้ถึงที่สุด...เขารู้สึกว่าด้านในของฮโยยอนเริ่ มเปียกชื้นจนเอ่อล้นออกมาด้านนอก ของเหลวที่เป็นสัญลักษณ์แห่งความสุขเปรอะเปรื้อนไปทั่วะร้อมกับหยดสีแดงจางๆ “อ๊ะ...อา...อ๊า..ปะ..ปล่อยฉัน” “แฮ่กๆ ยังจะพูดอีก” เควินปรามขึ้นเมื่อฮโยยอนยังคงคิดที่จะหนีทั้งที่ตัวเองก็อ่อนระทวยจนแทบจะพูดไม่ไหวอยู่แล้ว เควินนึกหมั่นไส้ผู้หญิงปากดี...เขาเลื่อนมือมาจับต้นขาของฮโยยอนไว้ก่อนจะขยับร่างเข้าไปลึกมากขึ ้น ได้ผล...หญิงสาวสะดุ้งสุดตัวและตอบรับเขาโดยปริยาย “อ๊ะ...อ๊า...อือ..อืม! เควิน..อา” “แฮ่กๆ..ฉันจะทนไม่ไหวแล้วนะฮโยยอน” เควินพึมพำอย่างไร้สติ แต่ฮโยยอนไม่ได้รับฟังคำพูดของเควินเลย...เธอนอนอ่อนระทวยอยู่ใต้ร่างของเขา ผล่อยให้ร่างของตัวเองขยับไปตามแรงอารมณ์ของชายหนุ่ม...เธอเพียงแต่ส่งเสียงครวญครางออกมาตามสัญชาตญาณแท้ ๆของมนุษย์และปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาด้วยความเจ็บปวดทางจิตใจ... “อือ..อะ! ฮโยยอน” เควินร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อเขารู้สึกถึงบางสิ่งที่เริ่มก่อตัวขึ้นเล็กๆแต่ตอนนี้กำลังก่อตัวเป็นพายุขนาดมหึมาที่กำลังจะพัดทุก อย่างให้พินาศ เขาจ้องมองลงไปในดวงตาสีน้ำตาลเข้มของฮโยยอนที่หยาดเยิ้มแต่เต็มไปด้วยความว่างเปล่า...ชายหนุ่มหายใจหน ักก่อนจะซุกหน้าที่ชื่นไปด้วยหยาดเหงื่อลงไปบนต้นคอของฮโยยอน...เขาจับขาเธอยกขึ้นและโยกตัวอย่างรุ นแรง “อ๊ะ...อ๊ะ...อือ..อา..อ๊ะ!” ฮโยยอนร้องครวญครางไปตามจังหวะที่ถูกกระแทก ความรู้สึกแปลกๆเริ่มเกิดขึ้น...ความรู้สึกหนึ่งที่เริ่มเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ...ฮโยยอนรู้สึกเหมือนเ รือที่ลอยคว้างอยู่ท่ามกลางพายุคลื่นกำลังจะถูกซัดจมน้ำ เธอจิกเล็บลงไปบนเนื้อที่แผ่นหลังของเควินแน่นขึ้น ความรู้สึกนั้นกำลังเด่นชัดมากขึ้นขณะที่จังหวะของเควินก็ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นเช่นกัน “อ๊ะ...อ๊ะ..มะ..เควิน” ฮโยยอนร้องครวญเมื่อเธอกำลังตกอยู่ในภาวะสับสนราวกับคนไร้สติ เสียงลมหายใจและเสียงหอบปนกับเสียงครวญครางดังอยู่ข้างหูของฮโยยอน...เธอได้ยินเสียงเขากดัฟันแน่นข ึ้นขณะที่เขาเคลื่อนไหวอย่างรุนแรง “อือ...อะ..ฮโยยอน” เควินครางด้วยเสียงหอบแห้ง เขากำลังจะถึงความสุข...ชายหนุ่มกอดรัดร่างของหญิงสาวไว้แนบแน่นราวกับจะเป็นหนึ่งเดียวกัน...ก่อนที่สัมผ ัสสุดท้ายที่หนักหน่วงและรุนแรงที่สุดจะเกิดขึ้น... ...ฮโยยอนรู้สึกราวกับจมน้ำ...เธอรู้สึกอึดอัดและทรมาน แต่ในความทรมานนั้นยังรู้สึกดีอยู่เล็กน้อย สัมผัสหนักแน่นและรุนแรงย้ำเป็นครั้งสุดท้ายขณะที่ความรู้สึกวาบหวิวและอ่อนระทวยเกิดขึ้นไปทั่วตัว ฮโยยอนหยุดหายใจและกรีดเสียงลั่น “อ๊า........!!” ความรู้สึกรู้สมตามสัญชาตญาณพาร่างของฮโยยอนไปถึงฝั่งฝัน เธอลากเล็บเป็นรอยแดงยาวบนแผ่นหลังของเควิน “อืม...อา...” เควินครางลอดๆรฟันออกมาเบาๆอย่างพอใจ เมื่อเขาเองก็ถึงจุดสุดยอดแห่งความสุข...