ชายหนุ่มเจ้าเสน่ห์กับสาวพราวเสน่ห์

          วี๊หว่อๆๆๆ เสียงดังมาจากลำโพงซึ่งเป็นสัญณาญเตือนภัย

          "เสียงอะไรน่ะคะ"พลอยถามท๊อปที่ยืนอยู่ข้างๆ สาเหตุที่เธอได้มาอยู่ที่นี่เพราะพนักงานเก็บของกลับไปหมดแล้วเธอจึงอยู่ช่วยชายหนุ่มเก็บของ ท๊อปหันหน้าไปหลายทางจนพลอยเวียนหัว

          "สัญญาณเตือนภัย มีคนร้ายบุกเข้ามาในสำนักงานเรา"

          หญิงสาวอึ้งชั่วขณะ"ทำยังไงดีคะ"

          "เธอรอตรงนี้ก่อนนะถ้าเธอไปกับฉันอาจเป็นอันตรายได้"เขาพูดแล้ววิ่งไปที่ประตูทางออก กดปุ่มให้สัญญาณ"มาที่บริษัทด่วนคนร้ายบุก"

          วินาทีนั้นท๊อปพึ่งพาได้มากทีเดียว แต่พลอยไม่เห็นท่าทีนั้นหรอกเพราะกำลังยืนรอท๊อป อยู่ รอแล้วรออีกท๊อปก็ยังไม่มา เอ๊ะหรือว่าท๊อปลืมฉัน เธอคิดเกือบร้องไห้ ทำไมเราอ่อนแออย่างนี้ เธอไล่ความคิดนั้นออกไปแล้วนั่งรอที่เก้าอี้ข้างๆ

          "เฮ้ นั่นพลอยใช่ไหม"

          "นายไม่ต้องตะโกนก็ได้ดูก็รู้ว่าเป็นพลอย"คิมเบอร์ลี่ตวาดใส่หมาก

          "ใจร้ายจัง"พูดจบหมากก็วิ่งไปหาพลอยที่กำลังหาเจ้าของเสียง

          "พลอย"

          "พี่หมาก"ทั้งสองโผกอดกัน"ท๊อปไปไหนไม่รู้บอกให้หนูรออยู่ที่นี่ผ่านไปสามสิบนาทีแล้วเขายังไม่มา"

          "ยัยคิมเร่อ"

          "คิมเบอร์ลี่"เธอตะโกนอย่างโมโห

          "เอ้อ ไปตรวจดูกล้องวงจรปิดหน่อย"

          "นี่ฉันยังไม่เคยมาบริษัทนี่เลยนะ แล้วจะรู้เหรอว่ามันอยู่ไหน"

          "เออๆ ฉันไปเองก็ได้ฝากพลอยด้วยนะ"

     อีกด้าน

          ชายหนุ่มเดินอย่างระแวงไปตามห้องต่างๆของบริษัท

          "หยุดเดี๋ยวนี้นะ เจ้าหัวขโมย"ชายหนุ่มตะโกนขณะเห็นขโมยสามคนวิ่งหนี

          คนที่หนึ่งพูด"รุมมันเลย"ทั้งสองคนถลาเข้ามาคว้าแขนท๊อปไปไว้ข้างหลัง คนที่สามวิ่งมามองหน้า "ฉันอยากได้เงินช่วยแบ่งหน่อยสิ"คนที่สามล้วงกระเป๋าสตางค์ของชายหนุ่มแล้วเอาเงินออกมา แล้วเอาเชือกมัดมือ"ตามสบายเลยพวก"ทุกคนทั้งอัด ต่องชกจนท๊อปปากแตกและสลบไป ในที่ที่ไม่มีใครมา

     อีกด้าน

          หมากวิ่งไปห้องควบคุมเห็นห้องแต่ละห้องในกล้องวงจรปิดกระจัดกระจาย ขโมยต้องการแต่เงินแน่ๆ เขาคิด เราคงต้องอยู่ที่นี่จนถึงเช้า พรุ่งนี้บริษัทปิดทำงานก็ดีที่จะจัดข้าวของของบริษัทให้้เรียบร้อยได้