My toy รักใสใสของนายมาดขรึม

          ของเล่นชิ้นใหม่เหรอ แต่เธอเป็นพนักงานนะไม่มีเวลาว่างขนาดนั้นหรอก หลังจากนั้นเธอก็จัดการแกล้งเขาทุกครั้งที่ไปหาของกินมาให้ การแกล้งคนถึงแม้จะไม่ค่อยดีเท่าไหร่นักสำหรับเธอแต่ถ้าเป็นเขาแล้วเธอยอม และหวังว่าเขาคงจะเกลียดเธอมากขึ้น เธอจะออกจากตำแหน่งเลขาก็เป็นได้

          วันต่อมา

          เขาไม่ได้มาทำงาน มันจะดีเหรอแกล้งเขาแบบนั้นเธอก็ไม่ได้เกลียดเขามากซักหน่อยมันคงจะเกินไป เขาถึงต้องลางาน เราจะไปหาเขา ในสมองของเธอมีแต่คำขอโษต่างๆแทบนับไม่ถ้วน

ไม่น่าเลย

          ติ๊งต๊อง ไม่มีวี่แววว่าป้านิ่มจะออกมาเปิดประตูให้เลย แครก "ไม่ได้ล็อกนี่"คงจะไม่เป็นไรมั้งถ้าเธอจะเดินเข้าไป

          ตึก ตึก เธอถือวิสาสะเดินเข้าไปในบ้านของท๊อปอย่างไม่รอช้า คงเป็นเพราะความเป็นห่วงเลยทำให้เธอกล้าได้ขนาดนี้ กึก เธอหยุดอยู่หน้าห้องนอนของเขา

          ก็อก ก็อก ก็อก ไม่มีเสียงตอบรับจากห้องใหญ่นั้นเลย แอ็ด เธอเปิดประตูเข้าไปเบาเบา ฟึบ

มีแขนใหญ่สองข้างกอดรัดเธอไว้อย่างแน่น

          "เธอกล้ามากนะ"

          "คุณ ปล่อยฉันนะ"เขาคงหมายถึงทั้งสองเรื่องแน่ๆเลย ทั้งแกล้งเขาแล้วก็แอบเข้ามาที่บ้านของเขา

          เขาเริ่มคลายอ้อมแขนลง แต่ก็ยังกอดเธอไว้

          "ผมไม่ปล่อยหรอก เออนะวันนี้ป้านิ่มไม่อยู่หรอก"เขาพูดอย่างสะใจ

          "ฉันขอโทษค่ะ่"เธอกะทืบเท้าใส่เขาอย่างแรง

          "โอ้ย" เขาเสียหลัก โถมลงบนตัวเธอทำให้ทั้งคู่ล้มลงไปบนเตียง

          เหตุการณ์มันเหมื่อนตอนนั้นเลย ตอนที่เธอเสียจูบแรกให้เขาแต่ทำไมเธอถึงรู้สึกยินดีมากกว่า สมองของเธอหยุดคิดทันใด เมื่อริมฝีปากอุ่นของเขาเลื่อนลงมากสัมผัสริมฝีปากของเธอความรู้สึกนั้นทำให้เธอได้รู้ว่าเขาคือคนที่เธอ รัก เขาถอนริมฝีปากออกพร้อมกับรอยยิ้มอบอุ่นที่ส่งมาให้เธอ

          เธอจำสมยอมให้เขากอดอยู่บนเตียงนั้นโดยไม่มีข้อคัดค้านและคิดว่าเขาคงมีความรู้สึกเช่นเดียวกันกับเธอ