My toy รักใสใสของนายมาดขรึม

          ' ภัทรากร ' ป้ายชื่อขนาดใหญ่ติดอยู่หน้าห้องครีเอทีฟ คนนี้เหรอเลขาคนใหม่ของท่านประธานน่ะ เริ่มมีเสียงซุบซิบดังขึ้นแล้วพนักงานหลายคนก็เริ่มหันมามองที่เธอ

          "ทำมายยย"เธอแผดร้องออกมาสุดเสียงหลังทำงานเสร็จ

          ในใจเธอนั้นรู้ดีว่าทำไมเขาต้องเลือกเธอ เขาต้องแกล้งเธอแน่ๆเลย อย่างเดียวที่เธอคิดได้เขามีนิสัยไม่เหมือนคำที่เพื่อนๆของเธอร่ำลือเลยแม้แต่นิดเดียวไม่มีใครรู้เลยว่าเขาทำอะไรกับเเธอไว้บ้าง แต่เธอก็คงจะได้แต่ ' ทำใจ '

          เช้าวันต่อมา

          แอ็ด.."ขออนุญาติค่ะ"เธอพูดด้วยสีหน้่าหวาดๆ

          "สวัสดีครับ"เขาพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

          "ฉันต้องทำอะไรบ้างคะ"

          "ก็ เช็คงาน จดบันทึกงาน รับงานแล้วก็รอทำตามคำสั่งฉัน"เขาพูดด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

          "อ่อ ค่ะ"สายตากวน(ตีน)แบบนี้แหละที่เธอไม่ชอบ แต่เขาก็ขยันส่งมาเหลือเกิน"งั้นฉันขอตัว"

          "เดี๋ยว ไปชงกาแฟให้ฉันก่อน"เขาพูดพลางทำงานต่อ

          "ค่ะ"เธอเดินออกไป คงจะเริ่มชินเสียแล้วอยู่กับเขาน่ะ เธอเริ่มแกล้งเขาโดยใส่น้ำตาลลงใปในกาแฟเสียยกใหญ่

          เมื่อเขาจิบกาแฟเข้าไปคำแรกสีหน้าของเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป เป็นบูดบึ้งกว่าเดิม

          "หวานดีนะ"

          เธอรู้ดีว่าเขาคงไม่ได้หมายถึงกาแฟที่เธอชงให้หรอก มันหมายถึงอย่างอื่นมากกว่า เธอเริ่มหน้าแดงขึ้นมาอีกครั้ง สายตาของเขาคงจะรู้สึกสะใจที่แกล้งเธอได้อีกครั้ง เขายิ้มกริ่ม

          "ผมหมายถึงกาแฟ หวานมากเลย"เขาพูดพลางเอานิ้วหนาๆของตน เช็ดคราบกาแฟบนริมฝีปาก

          ใช่จริงๆด้วย เขาคงหมายถึงจูบอันแสนหวานครั้งนั้น แต่เขาเป็นคนเริ่มก่อน

          "มัวแต่เหม่อ ฉันกินกาแฟหมดแล้วนะ"เขาโปรยออกมา

          " ห้ะ "เขาต้องมีกระเพาะเหล็กแน่เลย เธอคราง

          "ของที่เธอทำมาให้ฉัน กิน ได้หมดทุกอย่างนั่นแหละ"เขาพูดพร้อมส่งสายตาคมเฉียบมาให้เธอ

          กินได้ทุกอย่าง ที่เธอให้งั้นเหรอเขานั้นคำว่ากินมากกว่า เธอไม่ค่อยชอบสายตานั้นซักเท่าไหร่เลยมันทำให้เธอดูเหมือนเป็น 'ของเล่น'