sad seen รักในน้ำตา

เมื่อทุกคนรู้เรื่องฟางกับป๊อปปี้กันหมดแล้ว  ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายก็เตรียมจะจัด
งานแต่งให้กับทั้งสอง แต่ฟางไม่อยากแต่งเพราะยังเรียนไม่จบเลยขอให้
หมั้นไว้ก่อน 
"ยินดีด้วยนะ ฟาง"เฟย์ดีใจเป็นที่สุดที่จะได้ฟางมาเป็นพี่สะใภ้ในเร็ววัน
"ขอบใจนะ เฟย์ที่ช่วยฉัน"ฟางยิ้มน้อยๆ
"ไม่เป็นไรเลยแก  เอ้อ...ว่าแต่ทำไมพี่ป๊อปถึงเอ่อ...ไปนอนกับแกล่ะ"
"....."หญิงสาวเงียบ เมื่อถูกเพื่อนสาวถามถึงเหตุการณ์ในคืนนั้น
"โอเคๆ ไมบอกก็ไม่บอก"เฟย์เข้าใจดีว่าฟางคงจะช้ำใจมาก
"ขอบใจนะแกที่เข้าใจฉัน"ฟางเอ่ย ก่อนจะเดินไปนั่งที่ห้องรับแขกของบ้าน
จิระคุณ เฟย์เดินตาม
"พี่ป๊อป"ฟางเห็นป๊อปปี้พาพิมมาบ้านก็อึ้ง  นี่เขาจะทำร้ายจิตใจเธอไปถึงไหน
"ทำไม   เธอจะวิ่งไปฟ้องแม่ฉันเหรอ ไปสิ... ไปเลย"ชายหนุ่มพูดพลาง
กอดพิมไว้แนบกาย
"ไม่ฟ้องหรอกค่ะ ฟ้องไปก็เปล่าประโยชน์ ในเมื่อคนกระทำไม่รู้จักสำนึก"
"ฟาง!  "ป๊อปปี้กระชากร่างบางมาด้วยความโกรธ
"อย่านะคะ พี่ป๊อป"พิมเข้ามาห้าม
"ไม่ต้องมาแสร้งทำเป็นดีหรอกย่ะ ฉันเห้นแล้วหมั่นไส้"เฟย์ว่า
"ไปกันเถอะเฟย์"ฟางละอายต่อพี่สาว  เธอแย่งเขามาทั้งๆที่พี่พิมกับเขา
ยังรักกันดี....รักมากเสียด้วย
"ฉันยังไม่ให้เธอไปไหน ฟาง  "ป๊อปปี้เดินมาดักหน้าเธอเอาไว้
"พี่ป๊อป ต้องการอะไรคะ"ฟางถาม
"ฉันอยากตกลงกับเธอบางอย่าง  "ชายร่างสูงเอ่ย ฟางมองหน้าเขานิ่ง
"พูดมาสิคะ รอฟังอยู่"
"ฉันจะแต่งงานกับเธอ แต่เธอต้องหย่าขาดให้ฉันหลังจากที่เราแต่งกันไป
แล้วสามเดือน"เขาเอ่ยข้อตกลง  ฟางนิ่งไปสักพัก เธอหันไปมองพิม
พิมมองเธออย่างเว้าวอน  เธอสงสารพี่สาวเธอเหลือเกิน แต่ด้วยความ
เห็นแก่ตัว เห็นแก่หัวใจตัวเองมีมากกว่าเธอจึงเลือกที่จะยืดเวลาออกไป
"ฟางจะยอมหย่าให้พี่ในวันที่เราแต่งงานกันครบห้าเดือนเท่านั้นค่ะ"
"ฟาง  เธอจะรั้งป๊อปไว้ทำไม ป๊อปไม่ได้รักเธอ"พิมโพล่งออกมาอย่างอดไม่ไว้
"แต่ฟางรักเขา  ฟางมีสิทธิ์ไม่ใช่เหรอคะ  ฟางขอแค่ห้าเดือนเท่านั้น
แหละค่ะ แล้วฟางจะคืนพี่ป๊อปให้ทันทีโดยไม่มีข้อแม้"
ฟางเดินหนีคนทั้งสองไปอย่างเจ็บปวดใจ เธอ ยอมที่จะถูกตราหน้าว่า
เป็นตนทรยศ  เป็นผู้หญิงไม่ดี  แต่มันก็ดีกว่าที่เธอจะต้องยอมให้เขาไป
โดยที่ไม่ได้ลองทำอะไรเลยไม่ใช่เหรอ....
"ฟาง  แกต้องเข้มแข็งนะ ฉันเชื่อว่าสักวันพี่ป๊อปต้องรักแก"เฟย์บอก
"ฮือ...เฟย์"เธอโผกอดเพื่อนรักทันที พอพ้นสายตาเขา เธอไม่อยากให้เขา
รับรู้ว่าเธออ่อนแอเพียงใด ไม่อยากให้เขามาสมเพศกับผู้หญิงที่ไร้ยางอาย
อย่างเธอ....
 
ฮือ....เศร้าตลอดอ่า   แต่งเรื่องนี้อินมาก แทบร้องตาม ฮ่าๆๆสงสารนางเอก
ติดตามกันต่อนร้า