sad seen รักในน้ำตา

หลังจากค่ำคืนเลวร้ายนั้นผ่านไป ในรุ่งเช้าหญิงสาวขยับตัวจะลุกแต่มีมือ

ดึงรั้งเธอเอาไว้

"พี่ป๊อป  รีบไปแต่งตัวสิคะ นี่ยังเช้าอยู่ พี่พิมคงยังไม่ตื่น"ฟางว่า

"พิมยังไม่ตื่นหรอก เมื่อคืนโดนมอมเหล้าซะขนาดนั้น เหอะ....ใจร้าย

เนอะ ทำกับพี่สาวตัวเองได้ลงคอ"ชายหนุ่มว่าฟาง

"ฟางไม่ได้ทำ"ร่างเล็กมองหน้าเขา เธอหน้าแดงก่ำไปด้วยความโกรธ

"ยังจะมาปฎิเสธอีก เธอจะหน้าด้านไปถึงไหนวะ"ป๊อปปี้บีบข้อมือแสนจะบอบ

บางของฟาง  ฟางเม้มปากแน่นเจ็บแต่ไม่พูดอะไร

"ฟางไม่ได้หน้าด้าน  ฟางไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น ปล่อยฟาง ไม่งั้นฟางจะ

ตะโกนให้พี่พิมได้ยินเลย"เธอขู่เขา  และมันก็ได้ผลป๊อปปี้ยอมปล่อยเธอ

หญิงสาวหันไปทางอื่น กล้ากลืนก้อนสะอื้นไว้อย่างเต็มที่  ปล่อยเขาคืน

ให้พิมประภาก็ถูกแล้ว....

"ฟาง ลูกแม่เอาข้าว...กรี๊ดดด"เพล้ง!  ชามข้าวต้มลงแตกกระจายเต็มพื้นห้อง

นอนของลูกสาวคนเล็ก  ผู้เป็นแม่ช็อกกับภาพตรงหน้า  ฟางเองก็ตกใจ

ไม่แพ้กัน ส่วนป๊อปปี้ก็หัวเสียเช่นกัน เป็นเรื่องแน่คราวนี้...

"มีอะไรคะ แม่ ว้าย!"พิมเดินเข้ามาเธอออกอาการกว่าใครทุกคน น้ำตาแห่ง

ความผิดหวังค่อยๆไหลช้าๆ เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มที่อยู่บนเตียงนั้นเป็นใคร...

"พิม คือ..."ป๊อปปี้อึกอักพูดไม่ออก หญิงสาวทนไม่ได้วิ่งหนีออกไป

เขาทำท่าจะวิ่งตามเธอ แต่ถูกแม่ของสองสาวห้ามไว้ด้วยสายตา

"คุณต้องรับผิดชอบยัยฟาง"

" แม่คะ อย่าเลยค่ะ  คือเมื่อคืนพี่ป๊อปเขาเมามาก  เขาเอ่อ...เขาเข้าห้องผิด

น่ะค่ะ แม่ "เธอพยายามแก้ตัวให้ป๊อปปี้ เธอไม่อยากให้พิมเสียใจไปมากกว่า

ที่เป็นอยู่ตอนนี้...

"เข้าห้องผิด เหอะ... ไม่  ยังไงแม่ก็จะให้เขาแต่งงานกับหนู"

"เขาไม่แต่งหรอกค่ะ แม่ก็รู้เขาเป็นแฟนพี่พิม"หญิงสาวเศร้าอย่าเห็นได้ชัด

ผู้เป็นมารดาสงสารลูกสาวเหลือเกิน ทำไมต้องมาเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้

ด้วยนะ....

"แม่ไม่สน  คุณจะต้องรับผิดชอบลูกสาวฉัน"  ใช่...ฟางเป็นลูกแท้ๆของนาง

แต่ยัยพิม เป็นลูกเมียน้อย  ยังไงเธอก็ต้องเลือกให้ฟางมีชีวิตที่ดีกว่า

พิมอยู่แล้ว

"แต่ผมรักพิม"คำพูดของเขาทำเอาฟางแทบหัวใจสลาย  เธอได้ยินเขาพูด

ว่ารักพี่สาวเธอทีไร หัวใจเธอเหมือนถูกกรีดเป็นแผลทุกที...

"แล้วคุณจะทิ้งขว้างยัยฟางรึไง  คุณภาณุ   ยังไงฉันก็ไม่ยอมแน่ๆ"

"ผมขอไปบอกแม่ก็แล้วกัน  แต่ฉันจะบอกอะไรเธออย่างนึงนะ ฟาง

ถึงเธอจะได้ร่างกายฉันไปแต่หัวใจของฉันน่ะ เธอไม่มีวันได้หรอก

ฃฉันรักพิม ยังไงมันก็จะไม่มีวันเปลี่ยนไป"ร่างสูงเดินออกไปทันที

ผู้เป็นแม่รีบเข้ามากอดปลอบลูกสาว  ฟางเสียใจมากกับคำพูดของเขา

นี่มันจะไม่มีทางไหนเลยใช่ไหม ที่จะทำให้เขาหันมารักเธอ...

สงสารฟาง สงสารพิม  ฮือ....  อ่านกันหน่อยนะ  เรื่องนี้ตั้งใจมากค่ะ