เถื่อนรักหัวใจทมิฬ

10.0

เขียนโดย ruk_tomokaewjaijuju

วันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 10.12 น.

  8 บท
  44 วิจารณ์
  28.01K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2556 12.20 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4) ไข้ขึ้น อย่างหนัก การเผชิญหน้ากันของโมะป๊อป ( 2 )

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

     โทโมะวางคนตัวเล็กอย่างแก้วลงที่เบาะคนขับ ก่อนจะปิดประตูอย่างรวดเร็ว และก้าวเท้าเข้าประตูฝั่งคนขับและปิดประตูอย่างรวดเร็ว ก่อนจะทำ

การสตารท์รถและขับออกไปด้วยความเร็วสูง โดยมีป๊อปปี้ขับตามมาติด ๆ และป๊อปปี้ก็ตัดสินใจอย่างเด็ดเดียวและไม่กลัวตายขับรถปาดหน้าขวางรถ

ของโทโมะไว้ แล้วลงมาเผชิญหน้ากัน ทั้งคู่ต่างกระชากคอเสื้อของกันและกัน ก่อนที่โทโมะจะชกหน้าของป๊อปปี้ล้มลงอย่างแรงเพราะพึ่งสังเกตได้

ว่าคนตัวเล็กพึ่งจะฟื้น ก็จะเดินขึ้นรถ แต่ถูกป๊อปปี้ต่อยหน้าอย่างแรง แต่โทโมะก็ต่อยกลับไปพร้อมก้าวเท้าขึ้นรถได้สำเร็จ และคว้าคนตัวเล็กมานั่งบน

ตักที่เบาะคนขับก่อนจะจูยหน้าผากแก้วที่ดูเหมือนจะห่วงป๊อปปี้มาก รีบวิ่งไปดูด้วยความห่วงใย ผมไม่ปล่อยให้เมียผมได้มีโอกาสพูดคุยกับมันหรอก

เลยถีบยอดหน้ามันจนกระอักเลือดและพยายามกรัชากแก้วขึ้นรถ

 

แก้ว // : แก้วไม่ขึ้น ฮือ ๆ ปล่อยแก้วนะ ฮือ ๆๆ ปล่อย  แก้วจะไปดูพี่ป๊อป

 

โทโมะ // : คิดหรอว่าพี่จะปล่อยให้ตัวเล็กไปดูมัน ถ้าตัวเล็กไม่ขึ้นรถเดี๋ยวนี้หล่ะก็ มันเป็นศพแน่ !! (เหยียบหน้าอกป๊อปปี้ )

 

ป๊อปปี้ // : กะ แก้ว หนีไป ไม่ต้องห่วงพี่ พึงพี่ตายพี่ก็ยอม

 

แก้ว // : แต่แก้วทนเห็นพี่ตายตรงหน้าไปไม่ได้ พี่โมะ จะทำอะไรนะคะ อย่านะ ฮือ ๆ แก้วยอมขึ้นรถแล้วก็ได้

 

โทโมะ // : งั้นพี่อุ้มขึ้นรถนะคราฟ ส่วนมึงกลัยไปทำแผลซะไป หรือจะตายที่นี้ ก็ตามใจ แต่อย่าสะเออะมายุ่งกับตัวเล็กเมียกูอีก

 

ป๊อปปี้ // : ถุย !! มึงก็แค่ไอ้หน้าตัวเมีย มึงรั้นแก้วได้ก็แค่ตัว แต่ใจเขา จำไว้ มันอยู่ที่กู

 

     โทโมะอุ้มแก้วขึ้นไปบนรถพร้อมกัน ก่อนจะขับรถออกไป ส่วนป๊อปก็กลับมาที่หอพักของฟาง พร้อมสลบอยู่หน้าห้อง แก้วเและโทโมะไม่พูด

กันเลยตลอดทางจนมาถึงบ้านแก้วก็สลบไปเพราะพิษไข้อีกครั้ง โทโมะยิ้มเพราะเป็นโอกาสที่เขาจะได้ลงโทษคนตัวเล็กอย่างแก้วให้ราบจำว่าเธอมีคน

ตีตราจองร่างกายไว้เรียบร้อยแล้ว และหัวใจของตัวเล็กก็ต้องเป็นของผมด้วย ผมอุ้มตัวเล็กมาจนถึงเรือนเล็ก และเปิดห้องนอนของตัวเองออกทันที 

ผมมองไปยังคานไม้ที่สูงเหนือเตียงนอน ก่อนจะมองคนในอ้อมแขน และหยิบเชือกผ้าผูกข้อมือทั้งสองข้างติดกับคานซึ่งสูงพอดูทำให้ตัวของแก้วลอย

สูงขึ้นและเห็นสัดส่วนเป็นอย่างดี ก่อนจะถอดกระโปรงนักเรียนตัวสวย ออกไป เผยให้เห็นกางเกงในตัวจิ๋ว สีขาวลายลูกไม้ และปลดกระดุมเสื้อ

นักเรียนออกจนหมดสาบเสื้อ และโยนลงไป ก็ะบกับบราเซียลายลูกไม้สีขาวสะดุดตา โทโมะค่อย ๆ ปลดเสื้อผ้าของตัวเองออดจนหมด ก่อนจะมอง

หว่างขาสวยของแก้วอย่างไม่วางตา 

 


 

โทโมะจะมีวิธีลงโทษแก้วยังไง แต่ nc แน่นอน ติดตาม เม้น โหวต

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา