เถื่อนรักหัวใจทมิฬ

     แก้วค่อย ๆ ลืมตาสวยขึ้นมาอีกครั้ง เธอมองดูนาฬิกาช้า ๆ พร้อมคนที่กอดอกสวยของเธอแน่นอยู่ แต่แกนกายของเขานั้น กลับคลายตัวออกมา

จากกายสวยของแก้วที่ตอนนี้รีบผลักร่างของโทโมะออกไปจากร่างสวยของตัวเธอเอง ก่อนจะลุกขึ้นยืนแต่ก็รู้สึกเจ็บที่ปราการด้านหน้าและหลัง

ที่ชายหนุ่มได้กระทำไว้อย่างป่าเถื่อนและรุณแรง เธอค่อย ๆก้มหยิบเสื้อผ้าชุดนักศึกษาที่ขาดวิ่นมาสวมใส่ ทั้งที่มีอาการหน้ามืดจะวูบอยู่หลายครั้ง

แต่ก็ฝืนประครองร่างกายของตัวเองมาจนถึงเรือนกลาง พร้อมจัดแจงอาบน้ำท่าและหยิบชุดนักศึกษาในตู้มาสวมใส่ก่อนจะหยืบชุดของเมื่อคืนใส่ลงไป

ในตะกร้า ก่อนที่จะหยิบกระเป๋าถือมาสะพาย พร้อมค่อย ๆ ประครองตัวเองเดินจนไปถึงหน้าปากซอบบ้านแล้วขึ้นแท็กซี่ไหถึงหน้ามหลาวิทยาลัย

โดยที่ป๊อปปี้โทรเข้ามา แก้วกดรับสายพร้อมสะอื้นไห้จนป๊อปปี้แปลกใจ และคะยั้นคะยอให้หญิงสาวเล่าความจริงทั้งหมด แต่แก้วก็ไม่ยอมบอก จน

กระทั่งไปถึงหน้าคณะ แก้วก็เป็นลมหมดสติอยู่ที่บันไดหน้าคณะ จนมีคนมุงดูกันมากมาย ฟางที่เดินมาถึงก็รีบประครองเพื่อนรักมาจนถึงหอพักที่

เธออาศัยอยู่ ก่อนจะโทรเรียกป๊อปปี้ให้มาที่นี้เพื่อตรวจอาการ แต่ทันทีที่เขาเข้ามา แก้วก็ละเมอเพราะพิษไข้อย่างหนัก จนป๊อปปี้ถึงกับสงสัยใน

คำพูดของแก้วเป็นอย่างมาก พร้อมไล่ให้ฟางออกไปจากห้องก่อน แก้วก็ละเมอและเพ้ออย่างหนักมากขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งหลุดคำว่าข่มขืนขึ้นมา

ป๊อปปี้จึงตัดสินใจตรวจร่างกายข งแก้วอย่างละเอียด พร้อมดึงตัวแก้วมากอดไว้แน่น ก่อนจะปล่อยน้ำตาลูกผู้ชายไหลอาบสองแก้มอย่างหนัก

ป๊อปปี้ // : ใครกันที่มันข่มขืนเธอแบบนี้แก้ว ฉันจะเอาเลือดมันออกมา 

แก้ว // : พี่โทโมะ อย่าคะ อย่าทำแก้ว ฮือ ๆๆๆๆ แก้วเจ็บ อย่าคะ อย่า !!

ป๊อปปี้ // : ไอ้โทโมะ มึงข่มขืนน้องตัวเองแบบนี้ได้ยังไง เลว ขอโทษนะแก้ว แต่ฉันต้องยึดโทรศัพท์เธอไว้ก่อนมันต้องโทรมาแน่

     ป๊อปปี้หยิบกระเป๋าสะพายของแก้วมาเก็บไว้กับตัว ก่อนจะหยิบยาบรรเทาอาการปวด และยาลดไข้ให้แก้วทาน ก่อนจะเดินออกจากห้องมาบอกให้

ฟางเช็ดตัวให้กับแก้วและกลับไปเรียนพร้อมเขียนใบลาให้เธอช่วยนำไปให้อาจารย์ประจำวิชาต่าง ๆ รับรู้ ว่าแก้วป่วย และช่วยจดงานต่าง ๆ ให้กับแก้ว

ด้วย ส่วนเขาจะอยู่รอโทรศัพท์และเผชิญหน้ากับโทโมะ ตัวต่อตัว

     โทโมะลืมตาตื่นขึ้นมาตอนในตอนเที่ยง ก็มิพบแก้วใจ ชายหนุ่มถึงกับอารมณ์เดือดปุด ๆ ก่อนจะตัดสินใจใช้โทรศัพท์มือถือของตัวเองโทรหาแก้ว

แต่ป๊อปปี้กดรับทันที ก่อนจะกล่าวทักทายแบบไม่ให้เกียรติโทโมะเลยสักนิด พร้อมด่าโทโมะอย่างหยาบ ๆ คาย ๆ และท้าให้โทโมะมาที่หอพักของฟาง

ตอนนี้และเดี๋ยวนี้ โทโมะเองมีหรือจะไม่รับคำท้าของป๊อปปี้ รีบขับรถมาจนถึงหน้าห้องพักของฟาง ก็พังประตูเปิดออก ภาพที่เขาเห็น คือ ยัยตัวเล็ก

เมียของเขาหลับสนิทอยู่ในอ้อมแขนของป๊อปปี้ เขาจึงชกหน้าป๊อปปี้ไปหมัดหนึ่งพร้อมแย่งตัวแก้วเข้ามาไว้ในอ้อมแขน แต่ป๊อปปี้ก็ไม่ยอมแพ้ต่อย

หน้าโทโมะไปหนึ่งหมัดแล้วพูดว่า

ป๊อปปี้ // : หมัดนี้สำหรับสิ่งที่มึงทำกับแก้วเมื่อคืน 

โทโมะ // : กูจะทำ กูมีสิทธิ์ในตัวแก้ว เพราะแก้วเป็นเมียกู

~ หมับ ต่อยหน้าโทโมะ ~

ป๊อปปี้ // : แต่เขาไม่เต็มใจเป็นของมึง เพราะเขารักกู

~ หมับ กระทืบป๊อปปี้จนล้มลงไปแล้วอุ้มร่างแก้วขึ้นแนบอก ก่อนจะขยี้เท้าเหยียบมือป๊อปปี้ ~

โทโมะ // : อย่าสะเออะแตะต้องเมียข้า ถึงแก้วจะรักมึงแค่ไหน แต่เมื่อคืนครั้งแรกของเขาก็เป็นของกู น้ำหน้าอย่างมึง ประครองตัวเองให้ลุกขึ้น

มาให้ได้ก่อนดีกว่าไหม อ๋อ !! ขอบคุณนะสำหรับยาของแก้ว นี่เงิน

( โปรยเงินใส่หน้าป๊อปปี้ แล้วหยิบกระเป๋าถือของแก้วกับถุงยามาและอุ้มแก้วขึ้นรถไป  )

ป๊อปปี้  // :  ถึงกูจะเจ็บยังไง แต่กูก็ต้องปกป้องแก้วไว้ให้ได้ ( ฝืนตัวเองลุกขึ้นมา ก่อนจะขับรถตามไป )

ตอนหน้ามาดูตอนสองของไข้ขึ้นอย่างหนัก การเผชิญหน้ากันของโทโมะ ป๊อป รับรองว่ามันส์ มันส์