"Just break ห่างกันซักพัก"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

มือหนากำไอโฟนแน่นด้วยหัวใจที่แสนว้าวุ่นสุดขีด ตั้งแต่จบคอนเสริต์ไป เธอก็กลับไปถ่ายภาพยนตร์อีกครั้ง และความสัมพันธ์ระหว่างเค้ากับเธอ ก็สั่นคลอนลง...อีกครั้ง

ป๊อปปี้ถอนหายใจหนักหน่วง ก่อนจะวางโทรศัพท์ลงข้างกาย เอนตัวลงนอนหลับตาเพื่อที่จะระงับอารมณ์มากมายที่หลั่งไหลเข้ามาไม่หยุดหย่อน

รูปคู่สุดสวีตของฟางกับหนุ่มคนนั้นถูกปล่อยออกมาเรื่อยๆ ฟางไม่สนใจเลยหรือไงนะ ไม่คิดเลยหรือ ว่าเค้าจะหึงเธอขนาดไหน จะหวงเธอแค่ไหน เธอไม่รู้รึไง ว่าเค้าเจ็บแค่ไหน เธอไม่คิดถึงเค้าเลยหรือ

ไม่คิดเลย...ว่าคนที่รอเธอตรงนี้จะรู้สึกยังไง..

จริงอยู่ที่ว่าเค้ากับเธอยังจะคงคำว่า'ห่างกันซักพัก'ไว้อยู่ เพื่อที่จะรอ รอให้ทุกอย่างลงตัว แต่นอกจากนั้น ก็แทบไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไป..

เค้ายอมรับว่าช่วงเวลาที่เล่นคอนเสริต์ ซ้อมคอนเสริต์นั่น เค้ามีความสุขเหลือเกิน เธออยู่ข้างกายเค้า มีเค้าและมีเธอ...

เวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปเร็วเสมอ เค้าเข้าใจดี แต่บางทีมันก็เร็วเกินไป เกินกว่าที่เค้าจะรับไหว...

เรื่องมันเกิดขึ้นซ้ำๆ ซ้ำไปซ้ำมา เจ็บมาเจ็บไป รักแล้วรักเล่า แต่สุดท้าย...มันก็กลับมาอยู่ที่จุดเดิม

'รอ'

รอ...โดยที่ไม่รู้ ว่าเธอจะหันมาเมื่อไหร่

รอ...โดยที่ไม่รู้ ว่าต้องรอไปอีกนานแค่ไหน

รอ...โดยที่ไม่รู้ ว่าเธอรู้สึกเหมือนเค้าจริงๆใช่มั้ย

รอ...โดยที่ไม่รู้ว่าทางข้างหน้าจะเป็นเช่นไร

รอ...ทั้งๆที่ในใจทั้งเหนื่อย ล้า อ่อนแรง และเจ็บปวดเต็มที

รอ...ทั้งๆที่ตอนนี้ เค้ายังมองไม่เห็นแม้แต่ปลายทาง

รอ...จนเริ่มไม่แน่ใจ ว่าอีกฝ่ายยังอยู่ให้เค้ารออยู่มั้ย

รอ...ความรัก จากผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึง ผู้หญิงที่กุมหัวใจเค้าไว้ทั้งดวง

นี่เค้าควรจะทำอย่างไรต่อไปดี...

มือเรียวจ้องไอโฟนสีดำเครื่องสวยในมือนิ่ง ความเคลื่อนไหวในอินสตาแกรมของคนตัวเล็ก ทำให้เค้ารู้ ว่าเธออยู่ในช่วงพักกองแล้ว แถมตอนนี้เธอก็จับโทรศัพท์อยู่ด้วย นัยต์ตาคมหลับลงก่อนจะลืมขึ้น เค้าพร้อมแล้ว ไม่ว่าจะได้ยินอะไร ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เค้าก็จะต้องทำใจยอมรับมันให้ได้ เค้า็จะโทรหาเธอแล้ว! ป๊อปปี้กดนิ้วเรียวโทรหา...คนที่เค้าคิดถึงสุดหัวใจ

"ฮัลโหล ป๊อปว่าไง"เสียงหวานๆดังขึ้นผ่านทางโทรศัพท์ ป๊อปปี้ยิ้มกว้าง

"เป็นไงมั่ง"

"หนาวมากกก ถ้าไม่ได้ยาป๊อปแย่เลยนะเนี่ย"ฟางตอบกลับมา ยิ่งทำให้รอยยิ้มที่มีอยู่แล้วบนใบหน้าหล่อคมยิ่งมีมากขึ้นไปอีก

"แล้ว..."

"อ๊ายยยย พี่เต้ยพี่เวฟไม่เอา อย่าเล่นสิ"

"555"เสียงของสองหนุ่มเจ้าปัญหา ทำให้ป๊อปปี้ชะงัก

"อย่าจี้ อ๊าาา ฟางคุยโทรศัพท์อยู่นะ!"

"คุยกับใครๆ เอามาเลยๆ"

"ไม่เอา ปล่อย..."

~ติ้ด~

เสียงจากโทรศัพท์เงียบไปทันที เมื่อนิ้วเรียวกดตัดสายอย่างไม่อาจทนฟังอยู่ได้ ความน้อยใจ ความเสียใจ ความเจ็บปวด อารมณ์มากมายที่กักเก็บเอาไว้เนิ่นนานถูกตีตื้นขึ้นมาจนเค้าปวดหนึบไปทั้งใจ

ขนาดคุยอยู่กับเค้า แต่เธอยังไปสนใจคนอื่น ไปเล่นกับคนอื่นให้เค้าได้ยิน

'เธอรู้หรือเปล่าฟาง ว่าป๊อปเจ็บแค่ไหน ป๊อปเจ็บทุกครั้ง ที่เห็นฟางอยู่กับคนอื่น เจ็บมากที่เห็นฟางกับเค้าสนิทกัน เจ็บที่เห็นเค้าได้ใกล้ชิดกับฟาง เจ็บที่ฟางดูจะสนิทกับเค้า...จนลืมป๊อปไป

ทั้งๆที่จริงแล้ว ที่ตรงนั้นมันควรเป็นของป๊อปไม่ใช่หรอฟาง'

############################

มาดึกไปหน่อยยยย โทษทีค่ะ พอดีมีงาน

จะว่าไป ป๊อปน่าสงสารมากเลยดนอะ ฟางก็....

พี่เต้ยกะพี่เวฟนี่น่าเอาไปไกลๆจังเลยยยย

เม้นนนนนนๆๆๆๆๆ กันด้วยนะ เริ่มจะดราม่าแล้ว