"Just break ห่างกันซักพัก"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


"โอ้ยยยย นี่พวกแกห่างกันซักพักแล้วใช่มั้ยเนี่ยยย!"เขื่อนโวยวายขึ้น เมื่อเห็นป๊อปปี้กับฟางกลับมาสวีตวิ้ดวิ้วดังเดิม ทั้งที่ก่อนหน้านี้เฉยใส่กัน
จนพาพวกเค้าต่างปวดหัวปวดประสาทกับการทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นของทั้งสองกันเป็นแถบๆ

"เออ ห่างแล้ว"ป๊อปปี้ตอบพร้อมโอบเอวบางของฟางมาแนบตัว

"กูประชด!"เขื่อนตึงตังใส่

"กูรู้"ป๊อปปี้ตอบกวนๆ ก่อนจะได้รับการถองศอกใส่หน้าท้องแกร่งจากคนตัวเล็กทันที
ป๊อปปี้ยิ้มน่ารักให้ฟาง ทำเอาฟางอดยิ้มตามไม่ได้ ร่างสูงกอดคอร่างเล็กเดินไปซ้อม



'ทำไมนายถึงน่ารักขนาดนี้นะป๊อปปี้'



ฟางคิดระหว่างเดินไปซ้อมคอนเสริต์ด้วยกัน


ขอให้อยู่แบบนี้ไปนานๆนะ ^^









"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง"เสียงหวานเอ่ยกับโชเฟอร์หนุ่มสุดหล่อ

"ครับผม"ป๊อปปี้ยิ้มน้อยๆ ฟางเปิดประตูรถจะลง แต่...

"ป๊อป ทำไมไม่ปลดล็อกอ่ะ"

"ขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้มั้ย แป๊ปเดียว"

น้ำเสียงจริงจังของร่างสูงทำให้ฟางขมวดคิ้ว

"อื้อ"






"ป๊อปยืนยันคำเดิมนะฟาง ไปเคลียร์ให้เรียบร้อย"

"ป๊อป...รอฟางได้ใช่มั้ย"เสียงหวานเอ่ยอย่างไม่มั่นใจ

ป๊อปปี้คลี่ยิ้มอบอุ่น โน้มตัวลงไปกอดร่างเล็กไว้แนบกาย เอ่ยเบาๆข้างใบหูบอบบาง


"I always waiting for you'


ประโยคสั้นๆนั้นทำเอาร่างเล็กยิ้มกว้าง สองมือบางโอบเอวหนาของร่างสูงไว้แน่นเช่นกัน

"ขอบคุณนะป๊อป"









ป๊อปปี้ทิ้งตัวลงนอนพักผ่อนบนเตียงหนานุ่ม นัยต์ตาคมหลับพริ้มอย่างมีความสุข

ตอนนี้เค้าแฮปปี้กับชีวิตมากมายจนไม่น่าเชื่อ ทั้งงาน การเต้น การร้องที่พัฒนาขึ้นมาก ทั้งเพื่อนที่ตอนนี้ได้มารวมตัวกันเกือบครบแกงค์ ทั้งเรื่องต่างๆรอบตัว และที่สำคัญที่สุด คือเค้ากลับมา'ใช่เธอ'กับคนตัวเล็กได้เหมือนเดิม อะไรมันจะลงตัวขนาดนี้ มีความสุขสุดๆ

ขอให้ความสุขนี้อยู่กับเค้าไปนานๆล่ะกันนะ อย่าได้จากไปไหนอีกเลย

เพราะถ้าต้องเสียคนตัวเล็กไปอีกครั้ง

เค้าคงทนรับความเจ็บปวดนั้นไม่ไหวอีกต่อไป...









"พี่ฟาง"เสียงของเฟย์ดังขึ้นทันทีที่ฟางเปิดประตูเข้ามาในห้อง

"มีอะไรหรอ"เสียงหวานถาม

"พี่กับพี่ป๊อป...กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วอ่อ"

"อ...อื้อ"ร่างเล็กตอบเขินๆ

"กรี๊ดดดดดด เฟย์ดีใจจัง ต่อไปนี้ เฟย์จะได้ไม่ต้องเห็นพี่สาวเฟย์นั่งรอโทรศัพท์อีกแล้วววว"

"อ...อะไร ใครรอ"ร่างเล็กทำมึน

"แหมมมมม อย่าให้พูดเลยดีกว่า"เฟย์ล้อ

"เดี๋ยวไปบอกข่าวดียัยแก้วก่อนน้าาาา"เฟน์ยิ้มทะเล้น ฟางหน้าแดงด้วยความเขิน เฟย์หัวเราะชอบใจก่อนจะเดินออกไป
ฟางวางกระเป๋าถือลงบนเตียงนุ่ม

"อ่อ เฟย์ว่าพี่ห่างๆหนุ่มๆในกองหน่อยก็ดีนะ เดี๋ยวพี่ป๊อปจะหึงตาย"เฟย์โผล่หน้ามาอีกครั้งพร้อมเอ่ยทีเล่นทีจริง

"ยัยเฟย์!"หมอนใบสวยถูกยกเตรียมขว้าง เฟย์รีบปิดประตูหนีไป ฟางทิ้งตัวลงพักผ่อนด้วยความเหนื่อยจากการซ้อม คำพูดของเฟย์ไหลเข้ามาในสมอง ฟางคิดแล้วส่ายหน้าอย่างไม่ใส่ใจ

"ป๊อปไม่คิดมากกับเรื่องพวกนี้หรอกน่า"





##########################

แต่งสดอีกหนึ่งตอน ขอโหวตกับเม้นหน่อยน้าาาาา ช่วงนี้ก็หวานๆไปก่อนเนอะ เดี๋ยวค่อยดราม่าาา

ว่าแต่...พี่ป๊อปไม่คิดมากจริงหรอคะพี่ฟางงงง????