"Just break ห่างกันซักพัก"

8.9

เขียนโดย Sunshiney_PF

วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.04 น.

43 chapter

607 วิจารณ์

93.55K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 กันยายน พ.ศ. 2557 21.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

40) " ใช่เธอ (It's You)"

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

“ใช่เธอ It’s You”

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

“ฟาง เดี๋ยวพรุ่งนี้ป๊อปต้องเข้ากรมแล้วนะ”

เสียงทุ้มเอ่ยกับคนปลายสายอย่างออดอ้อน

“แล้วยังไง?”

ถามกวนๆกลับไป ทำเอาอีกฝ่ายหน้าบูด ก่อนจะเอ่ยตอบอย่างอ้อนๆตามเดิม

“เดี๋ยวป๊อปก็ไม่เจอฟางแล้วสิ”

“สมน้ำหน้า ตอนฟางว่างป๊อปก็หนีไปเที่ยว งั้นก็เชิญเข้ากรมไปเลย แบร่~”

“โห่ฟางอ่ะ ระวังเถอะป๊อปเข้ากรมแล้วโดนอัดถั่วดำฟางจะเสียใจ”

“อ๊ายยยยยย ไอหมีทะลึ่ง!!!”

“อะไรกัน ฟางก็ชอบไม่ใช่หรือไง”

“ไม่ใช่ พอเลย ฟางไม่คุยกะป๊อปแล้ว!”

“โด่วววววว มาทำเขินๆ ป๊อปรู้ใจฟางน้า”

“อ๊ายยยยยย ป๊อปปี้!!!”

“โอ๋ๆๆๆๆ อ่ะๆๆๆๆ แล้วตกลงฟางจะไม่มาจริงๆหรอ”

“ฟางมีงานนะป๊อป”

“โห่ ก็ได้ครับ”

ป๊อปปี้ยอมรับแต่โดยดี หากแต่เสียงอ่อยๆของเจ้าตัวที่ส่งผ่านไปทำเอาฟางต้องกลั้นขำแทบตาย

‘แกล้งนายหมีนี่มันสนุกจริงๆ’

“เฟย์เป็นไรอ่ะ”

แก้วเอ่ยถามฟางงงๆเมื่อเห็นเฟย์สะบัดหน้าใส่พี่สาวตนเองจนผมกระจาย ทำเอาคนที่เพิ่งมาอย่างเธอถึงกับอึ้งไป

“งอนคนใจร้าย!!!”

เฟย์ตะโกนตอบด้วยเสียงง้ำงอน ฟางส่ายหน้าเบาๆที่ดูน้องสาวของเธอชักจะเข้าข้างป๊อปปี้มากไปซะแล้ว ไม่ใช่แค่เฟย์เท่านั้น ทั้งฟิน พี่โฟม ทั้งพ่อทั้งแม่เธอก็พากันหลงป๊อปปี้จนเธอแอบหมันไส้

“พี่ฟางไปแย่งขนมมันกินหรอ”

“เปล่านะ”

“ไม่ต้องมายักไหล่ บอกแก้วมาซะดีๆ”

“ก็แค่แกล้งบอกป๊อปไปว่าจะไม่ไปส่งเข้ากรมคืนนี้ ยัยเฟย์กะยัยฟินก็ทำหน้างอกัน”

“ใจร้ายจริงๆ”

“อ้าวแก้ว ทำไม...”

“ล้อเล่นน่า 555 อย่าไปแกล้งนานล่ะ สงสารบอส”

“นี่ตกลงมีแต่แฟนคลับตาหมีนั่นใช่มั้ยเนี่ย เชอะ”

ป๊อปปี้มาถึงที่นัดเป็นคนแรก แอบเซ็งที่สุดท้ายฟางก็มาไม่ได้ แต่จะทำไงได้ล่ะ เค้าเองก็ไม่อยากจะงี่เง่าอะไรกับเธอหรอกนะ

“ขอโทษนะคะ นี่ป๊อปปี้ K-OTIC รึเปล่าคะ”

เสียงที่ดังขึ้นทำให้ป๊อปปี้หันไปมอง ก่อนจะทำตาโตเมื่อพบว่าคนที่เค้าคิดว่าเป็นแฟนคลับกลับกลายเป็นคนที่เค้ากำลังน้อยใจอยู่

“ฟาง”

“คิดถึงเค้าใช่ม้า~”

คนตัวเล็กยิ้มหวานพร้อมกับยกมือขึ้นมาบีบแก้มเค้าโยกไปมา ป๊อปปี้ดึงมือนุ่มออกก่อนจะหันหลังหนีอย่างงอนๆ

“งอนหรอ ฟางขอโทษน้า แค่อยากเซอร์ไพรส์ป๊อปเฉยๆน่า”

“…”

“ไม่งอนนะ หมีพูห์ หันมาคุยกันก่อนสิ”

ฟางเดินไปดักหน้าป๊อปปี้ หากแต่คนตัวสูงก็พลิกตัวหนีจนเธอเริ่มเหนื่อย เปลี่ยนเป็นใช้มือบางกอดเอวคนตัวสูงจากด้านหลังแทน

“ฟางขอโทษ”

เสียงอ่อยๆของคนตัวเล็กทำให้รอยยิ้มของป๊อปปี้ผุดออกมาจนได้ ป๊อปปี้ดึงมือบางออก ก่อนจะหันหลังกลับไปหาร่างเล็กที่เริ่มมีน้ำตาคลอ

“กอดข้างหลังน่ะ สู้กอดข้างหน้าไม่ได้หรอกนะ”

“ฮีก... ป๊อป”

ฟางปล่อยโฮพร้อมโผเข้ากอดร่างสูงแน่น ป๊อปปี้หัวเราะเบาๆพร้อมกอดตอบร่างเล็กไปแน่นๆไม่แพ้กัน

‘คิดถึงจัง คิดถึงที่สุดเลย ต่อจากนี้ คงไม่ได้กอดร่างนุ่มนิ่มแบบนี้อีกแล้วสินะ’

‘อบอุ่นที่สุดเลย เมื่อไหร่ฟางจะได้กอดป๊อปอีกครั้งนะ ป๊อปรู้มั้ยว่าอ้อมกอดของป๊อปน่ะ อบอุ่นที่สุดในโลก’

~Fang’s Rome~

“ไม่อยากกลับเลยอ่า”

ฟางอมยิ้มกับท่าทางเหมือนเด็กเอาแต่ใจของป๊อปปี้ที่งอแงอยู่บนโซฟาของเธอ ลูบผมนุ่มของเจ้าตัวที่ถือวิสาสะมานอนตักเธอหน้าตาเฉย เอ่ยกับป๊อปปี้อย่างจริงจัง

“ก็ป๊อปเลือกแล้วนี่ อยากเป็นทหารเรือไม่ใช่หรอ ถึงเวลาที่ป๊อปต้องไปทำตามความฝันของป๊อปให้เป็นจริงแล้วนะ”

“ป๊อปไม่ใช่ไม่อยากเป็นทหาร แต่ไม่อยากกลับคอนโดต่างหาก ขอนอนด้วยนะ”

เอ่ยขอเสียดื้อๆ ฟางเหล่ตามองร่างสูงอย่างกวนๆ ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ

“น่ารักที่สุดเลย จุ้บ”

ยันตัวขึ้นหอมแก้มเนียนเฟอดใหญ่ ก่อนจะจ้องดวงหน้าหวานของคนตัวเล็กเนิ่นนานราวกับจะจดจำไว้ ฟางมองใบหน้าหล่อเหลาของป๊อปปี้ด้วยหัวใจสั่นไหว ก่อนความคิดหนึ่งจะผุดขึ้น ส่งผลให้เธอต้องหลบสายตาของป๊อปปี้ไปมองอย่างอื่นแทน

“ฟาง เป็นอะไรไป”

“ป... เปล่า”

ฟางหลบสายตาเป็นห่วงเป็นใยของร่างสูง หากแต่น้ำตาเม็ดสวยที่หล่นลงมากลับทำให้ป๊อปปี้ตกใจ รีบปลอบคนตัวเล็กทันที

“ฟาง บอกป๊อปมาเถอะนะ”

“ป๊อปต้องไปเข้ากรมหกเดือนใช่มั้ย สัญญากับฟางนะ ว่าป๊อปออกมา เราจะยังเป็นเหมือนเดิม”

ป๊อปปี้ถึงกับยิ้มออกมาเมื่อเธอหันหน้าพูดกับเค้าด้วยท่าทางจริงจัง ทำเอาฟางขมวดคิ้ว

“ยิ้มอะไรป๊อป”

“ก็ยิ้มให้ที่รักของป๊อปคนนี้ไง คิดได้ยังไงว่าป๊อปจะทิ้งฟาง”

“ก็ป๊อปเป็นคนบอกฟางเองนี่ ว่าป๊อปอาจจะเผลอหวั่นไหวกับผู้ชายด้วยกันก็ได้”

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

ป๊อปปี้ปล่อยก๊ากออกมาเสียงดังลั่นห้อง ทำเอาฟางเหวอ เมื่อตั้งสติได้ก็รัวกำปั้นใส่ร่างสูงทันที

“ขำอะไรห๊ะ”