"Just break ห่างกันซักพัก"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"ป๊อป ตอนนี้ฟางว่าง"

เสียงหวานเอ่ยอย่างมีความสุขเมื่อร่างสูงรับโทรศัพท์ ใบหน้าหวานแต่งแต้มด้วยรอยยิ้ม

"จริงอ่อ โห่ ป๊อปไม่ว่างอ่ะ"

ปลายสายเอ่ยอย่างหงุดหงิดปนหัวเสียเล็กๆ ฟางแอบอมยิ้มเมื่อนึกถึงใบหน้าหล่อคมของป๊อปปี้ที่ตอนนี้คงกำลังทำหน้ามุ่ย แก้มป่อง แบบโครตน่ารักไปแล้ว

"งั้นก็ไม่เป็นไร ไว้คราวหน้าแล้วกันเนอะ"

ฟางเอ่ยทั้งๆที่ในใจแสนจะเสียดาย แต่จะทำยังไงได้ล่ะ ให้เค้าทิ้งงานมาอยู่กับเธองั้นหรือ??? มันเป็นไปไม่ได้ และเธอก็ไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนั้นด้วย เธอไม่เห็นแก่ตัวอย่างนั้นหรอก

"อือ~"ป๊อปปี้ลากเสียง "ฟางมาหาป๊อปที่คอนโดได้เปล่า"

"ป๊อปไม่ว่างไม่ใช่อ่อ"

"ก็ป๊อปอยากเจอฟางอ่า"ป๊อปปี้งอแง

"นะๆๆๆๆ มีเพื่อนป๊อปอยู่ด้วยนิดดดเดียว มาทำงานกันนะๆๆๆๆๆ"ป๊อปปี้อ้อน

"งั้นฟางซื้อขนมเข้าไปให้ล่ะกัน"

"น่ารักที่สุด แล้วเจอกันนะครับ"

"ค่าาาาาาาาาาา"

ฟางวางสาย ในหัวคิดไปถึงขนมกินเล่นอร่อยๆหน้าตาน่ารักที่เธอกับป๊อปปี้ช่วยกันทำในวันนั้น แต่ยังไม่ทันได้กิน ก็ต้องแยกกันไปทำงานก่อน ตอนนี้มันจึงยังนอนนิ่งอยู่ในตู้เย็นในห้องเธอ

"เอาไปให้กินกันล่ะกันเนอะ"

@Poppy's room

~ก๊อกๆ~

"ใครวะ"

บอมเอ่ยขึ้นเมื่อเสียงเคาะประตูห้องป๊อปปี้ดังขึ้น เค้ากำลังจะติดไม้ชิ้นเล็กเข้าไปอยู่แล้วเชียว สมาธิแตกกันหมดล่ะทีนี้

"อย่าให้รู้นะใคร ไอมี่ มึงไปดูดิ๊"

"อะไรวะ ห้องไอป๊อปก็ให้เจ้าตัวไปเปิดเด่"

"มันเข้าห้องน้ำอยู่"

"แต่..."

"เดี๋ยวเขื่อนไปเปิดให้ก้ได้"

เขื่อนที่นั่งมองโมเดลบ้านของป๊อปปี้อยู่เอ่ยขึ้น จริงๆเค้าก็ไม่ได้มาช่วยหรือมาทำอะไรหรอก แค่แวะมาหาป๊อปปี้พร้อมกับโทโมะ แต่ดันมาเจอว่ากำลังทำโปรเจคก์ใหญ่กันเข้าเลยนั่งชื่นชมมันกันอย่างเปล่าประโยชน์ เลยขอทำประโยชน์ซะหน่อย

"อ้าว น้องฟางงงงงงง"

เขื่อนอุทานอย่างประหลาดใจ ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นสีหน้าล้อเลียน ทำเอาฟางรีบหลบสายตา หน้าแดงขึ้นมาทันที

"แหมมมมมมมมม คู่นี้ตกลงยังไงกันแน่เนี่ย มาหากันถึงห้องเลยนะ"

"พี่เขื่อน!"

ฟางเก็กเสียงดุพร้อมทำหน้าทำตาให้ดูน่ากลัว หากแต่มันก็ไม่ได้สะเทือนอะไรกับชายหนุ่มหน้ายาวร่วมค่ายคนนี้เลยแม้แต่นิด ตั้งท่าจะเอ่ยปากแซวอีกระลอก

"พอแล้วๆไอเขื่อน เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง"

ป๊อปปี้เดินมาผลักเขื่อนออกไป ก่อนจะหันมาคลี่ยิ้มให้ฟาง

"มาช้าอ่ะ"

"ฉันมาก็ดีแล้วย่ะ"

ฟางสวนกลับพร้อมเดินเข้าไปในห้อง ป๊อปปี้ยิ้มอย่างมีความสุข ก่อนจะปรับเป็นสีหน้านิ่งๆดังเดิม เดินตามฟางเข้าไปในห้องครัว

"ตกลงคู่นี้ยังไงเนี่ย"

โทโมะถามพร้อมรอยยิ้ม บอมกับมี่มองหน้ากัน เขื่อนมองอาการนั้นด้วยสายตาแปลกๆ

"สองคนนี้รู้อะไรดีๆแล้วไม่บอกเราอีกแล้วไงโทโมะ"

"ก็ไม่ได้รู้อะไรมากหรอก"บอมเอ่ยยิ้มๆ "รู้แค่ว่าตอนนี้โลกไอหมีมีแต่สีชมพู~"

"เยสสสสสสสสสสสสสส"

โทโมะอดประสานเสียงออกมาด้วยความดีใจไม่ได้ เพื่อนๆรวมถึงพวกเค้าต่างก็ลุ้นคู่ป๊อปปี้กับฟางจนตัวโก่ง ฝ่ายชายก็ทั้งขี้เก็ก ปากหนัก ปากเสีย ชอบไปกวนจนทำให้ฟางสติแตกอยู่บ่อยๆ ฝ่ายหญิงก็ใสซื่อ อินโนเซนต์จนแทบไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรกับเธอเกินกว่าเพื่อน แต่ตัวเธอนั้นคิดอะไรกับเพื่อนหนุ่มรึเปล่า พวกเค้าก็ดูไม่ค่อยออกหรอก แถมต่างคนก็ต่างฟอร์มจัด เก็กกันทั้งคู่ เรื่องใครจะยอมปล่อยออกมาก่อนนี่แทบเป็นไปไม่ได้เลย ถึงจะปล่อยออกมาแล้วก็ยังงอนง้อ เล่นตัวกันจนน่าหมันไส้ แถมไม่ค่อยรู้หรอกว่าคู่นี้แอบไปสารภาพอะไรกันตอนไหน รู้แค่ว่าคู่นี้มันช่างน่าจิ้น น่าฟิน จนแทบจะจับมาจูบกันให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย

~ฟอดดดดด~

"ว้าย!!! ป๊อป เล่นไรเนี่ย"

ฟางที่เรียงขนมใส่จานอยู่ดีๆก็ตกใจจนแทบทำขนมตกเมื่ออยู่ดีๆป๊อปปี้ก็เดินมากอดเธอไว้จากด้านหลัง พร้อมขโมยหอมแก้มไปฟอดใหญ่อีกต่างหาก

"คิดถึงจังเลยยยยยยยย"

"ไม่ต้องมาอ้อน ไม่เจอกันแค่อาทิตย์เดียวเอง"

"ตั้งอาทิตย์นึงต่างหาก คิดถึงๆๆๆๆๆ"ป๊อปปี้ถูไถใบหน้าหล่อคมกับใบหน้าหวานเป็นการยืนยัน

"ไม่เอาหน่า เดี๋ยวใครเดินเข้ามาเห็นหรอก"

"กลัวอะไรล่ะ ก็เพื่อนสนิททั้งนั้น ไม่เป็นไรหรอก"

"มิน่า เลยกล้าชวนฟางมาสินะ"ฟางหันตัวเองไปเผชิญหน้ากับป๊อปปี้ที่มองเธอไม่วางตา

"ใช่ ป๊อปไม่โง่หรอกนะ เรื่องของเรามัน... ยังเป็นไปไม่ค่อยได้"

ป๊อปปี้เอ่ยเสียงเบา ฟางก้มหน้าลง ความรู้สึกผิดหน่วงอยู่เต็มออก ป๊อปปี้เห็นท่าทีนั้นของฟางก็เชิดใบหน้าสวยหวานขึ้นมามองตา

"ฟางหยุดคิดแบบนั้นเลยนะ"ป๊อปปี้เอ่ยราวกับล่วงรู้ความคิด

"ป๊อปไม่โกรธฟาง ป๊อปรู้แล้วไง ป๊อปเป็นคนเลือกแล้ว ป๊อปเลือกแล้วว่าจะรอฟาง จะรักฟางตลอดไป"

"..."

"แค่ยังมีฟางอยู่ตรงนี้ มีเราตรงนี้ ป๊อปก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้วจริงๆ"

ป๊อปปี้จับมือนุ่มมาวางทาบลงบนแผงอกแข็งแกร่งตรงหัวใจ ฟางยิ้มออกมาอย่างซาบซึ้งและมีความสุข พยักหน้ารับคำร่างสูง

"ขอบคุณนะป๊อป ขอบคุณจริงๆ ขอบคุณที่...รักฟาง"

"ป๊อปต้องขอบคุณฟางมากกว่า ที่ให้ป๊อปรักฟาง ที่ให้ป๊อปได้เข้าไปอยู่ในหัวใจฟางแบบนี้"

"ป๊อปรักฟางมั้ย"ฟางถามเขินๆ ถึงทุกการกระทำ ทุกอย่าง ทุกคำพูดของเค้ามันแสดงออกมากมาย แต่เธอก็ยังอยากได้ยินมันอีกซักครั้ง อยากได้ยินทุกวัน นี่เธอบ้าหรือเปล่านะ???

"รักกว่านี้ไม่มีอีกละ"

"กลับบ้านดีๆนะคะ"

ฟางเอ่ยก่อนจะลงจากรถสุดรักสุดหวงของป๊อปปี้ หากแต่มือเรียวกลับรั้งร่างเล็กข้ามเกียร์ไปนั่งบนตัก

"ขอกำลังใจหน่อยสิครับ"

"กำลังใจอะ..."

เสียงหวานหยุดลงเมื่อริมฝีปากเรียวประกบลงมาฉวยโอกาสกับเธออย่างรวดเร็ว สัมผัวอ่อนโยนทำเอาเธอรู้สึกล่องลอย หากแต่ความเร่าร้อนที่ตามติดมาด้วยทำให้เธออ่อนระทวยไปกับความร้อนแรง มือนุ่มโอบรอบคอร่างสูง รั้งให้เค้าเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น ป๊อปปี้กอดเอวบางไว้แน่น ตักตวงความหอมหวานแสนเย้ายวนไปจนเธอแทบเป็นลม

"จูบตอบแบบนี้ เดี๋ยวก็ไม่ได้กลับบ้านหรอก"

"บ้า!!"ฟางตีอกแกร่งไปอย่างอายๆ ก่อนจะยิ่งหน้าแดงไปกว่าเดิมเมื่อเห็นรอยเปื้อนลิปสติกของเธอบนปากเรียวของป๊อปปี้

"หน้าแดงทำไมเนี่ยยยย มันน่ารักไปรู้มั้ย"

"ก็ฟางเขินนี่"ฟางเถียงเบาๆ

"ไม่คุยด้วยแล้ว กลับบ้านดีๆนะ"

ฟางสำรวจความเรียบร้อยของตัวเอง แล้วสบตากับป๊อปปี้ที่มองเธอตาละห้อย ทำเอาเธอออดสงสารไม่ได้

~จุ้บ~

"ถึงคอนโดแล้วบอกฟางด้วยนะ"

ฟางยื่นหน้าไปหอมแก้มป๊อปปี้เร็วๆก่อนจะเอ่ยประโยคสั้นๆรัวๆแล้วเปิดประตูรถวิ่งเข้าบ้านไป ป๊อปปี้มองตาม รอจนเห็นไฟในห้องฟางเปิดแล้วขับรถกลับไป

##########################################

คู่นี้แอบหวานตลอดดดด แต่งเองฟินเอง

เม้นหายไปเยอะจัง เศร้าาาา เม้นโหวตเป็นกำลังใจหน่อยน้าาาา