"Just break ห่างกันซักพัก"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~









' 99 Miss call '




"โอ้ยยยย ตายๆๆๆๆ ป๊อปจะงอนมั้ยเนี่ย"


ฟางมองหน้าจอไอโฟนเครื่องสวยที่แสดงให้เห็นยอดรวมที่ป๊อปปี้โทรหาเธอแล้วเธอไม่ได้รับ แถมยังไม่ได้โทรกลับหาเลยด้วยซ้ำ ก็เธอยุ่งนี่หน่า ทั้งงาน ทั้งเรียน แค่เวลาเธอจะนอนยังไม่มีเลย พอจะโทรกลับทีไรมีอันต้องไปทำอย่างอื่นทุกที แต่ตอนนี้...



มือบางกดโทรหาป๊อปปี้ด้วยรอยยิ้มมีความสุข ก็วันนี้เธอว่างแล้วนี่ โชคดีที่คลาสที่ต้องเข้าเรียนภาดบ่ายถูกแคนเซิลไป ทำให้เธอว่างทันที เลยอยากจะเจอ 'คนพิเศษ' ของเธอซักหน่อย





"อ้าว"


เสียงหวานร้องขึ้นเมื่อป๊อปปี้ไม่รับสาย มือบางกดโทรไปอีกครั้ง อีกครั้ง อีกครั้ง และ อีกครั้ง...




"ทำไมไม่รับนะ"


เสียงหวานบ่น มือบางเลื่อนเปลี่ยนไปกดเบอร์เพื่อนสนิทนอกวงการของร่างสูงแทน





"ฮัลโหล สวัสดีคร้าบบบบบ"




"นี่ฟางนะคะพี่บอม"




"อ้าว น้องฟางมีอะไรรึเปล่าครับ" อีกฝ่ายตอบกลับอย่างเป็นกันเอง




"ป๊อปอยู่กับพี่หรือเปล่าคะ ฟางโทรไปตั้งหลายรอบ ไม่ยอมรับ"




"อ่อออออออ~"


บอมลากเสียงยาวอย่างคนที่รู้อะไรดีๆเข้าให้




"สงสัยไอหมีมันจะงอนน้องฟางแล้วล่ะมั้งครับ โทรไปหาน้องฟางตั้งหลายรอบน้องก็ไม่รับ"




"ก็ฟางยุ่ีงนี่คะ" ฟางแก้ตัวเสียงอ่อย




"ยุ่งแล้วยังไงครับน้องฟาง ยุ่งจนไม่เห็นความสำคัญของไอป๊อปมันเลยหรือไงครับ"




"..."




"มันไม่จำเป็นหรอกนะน้องฟาง ว่าจะต้องอยู่ด้วยกันตลอด ต้องคุยกันทุกวัน หรือจะต้องสวีตหวานอะไรนั่นมากมาย"




"..."




"ขอ ขอแค่แสดงให้เห็น ถึงความรักที่มีให้กัน แสดงให้เห็นถึงความใส่ใจ"


บอมเอ่ยสอน ฟางได้แต่นิ่งไป ใช่แล้ว ถึงเค้าจะยุ่งแค่ไหน โปรเจกค์จะใหญ่ขนาดไหน ถ้าเธอโทรหาเค้า เค้าไม่เคยไม่รับ หรือไม่โทรกลับเลยซักครั้ง ต่อให้ได้คุยกันไม่ถึงสิบวิก็เถอะ เค้าก็ยังจะโทร ถึงไม่ดทรก็จะมี Message หรือส่งสติกเกอร์ไลน์มา จะกดผิดกดถูกหรืออะไรก็ตาม เค้าก็ยังทำได้ ทำมาตลอด ไม่เคยละเลย...


แต่ทำไมเธอถึงไม่เคยทำ ทำไมเธอทำไม่ได้ หรือ เธอไม่ทำให้เค้ากันนะ แค่ความใส่ใจ ความสนใจ เธอยังทำให้เค้าไม่ได้




"ไอป๊อปมันเอาโปรเจคก์ไปทำที่คอนโดมันอ่ะครับ ป่านนี้ได้กินข้าวหรือยังก็ไม่รู้~"


บอมเอ่ยเป็นนัยๆ ฟางเผลอยิ้มออกมาด้วยความดีใจ




"ขอบคุณมากนะคะพี่บอม"

























~Poppy' room~



'ก๊อกๆ'


ฟางเคาะประตูห้องป๊อปปี้พร้อมสูดหายใจลึกๆเรียกความมั่นใจ ไม่นานประตูก็ถูกเปิดขึ้น ฟางเงยหน้าสบตาเข้ากับสายตาเรียบนิ่งของป๊อปปี้ หากแต่เค้าก็หันหน้าหนี ก่อนจะเดินกลับเข้าห้องไปโดยเปิดประตูค้างไว้ให้เธอเดินเข้าไปได้












สายตาหวานมองโมเคลบ้านหลังใหญ่ที่ป๊อปปี้นั่งทำอยู่ โดยไม่สนใจเธอเลยแม้แต่นิด...




'จุกชะมัด'



ฟางอดเจ็บไปกับการกระทำของป๊อปปี้ที่ทำเหมือนเธอไม่มีตัวตนอยู่ตรงนี้ไม่ได้ แล้วตอนที่เธอทำแบบนั้นกับป๊อปปี้ล่ะ เค้าคงจะเจ็บ และเจ็บกว่าเธอหลายเท่า ก่อนที่สายตาหวานมองเห็นไอโฟนเครื่องหรูของป๊อปปี้ที่นอนนิ่งอยู่บนโต๊ะข้างๆเธอ




~เมื่อไหร่ก็ใช่เธอ ตอบทุกคำถามของใจ~



เสียงริงโทนหวานๆดังขึ้นจากไอโฟนสีดำบนโต๊ะ ฟางหยิบมันขึ้นมาพร้อมกับก้าวไปหาร่างสูงที่กำลังเดินมาเช่นเดียวกัน มือนุ่มส่งมันให้กับเจ้าตัว ป๊อปปี้จ้องหน้าฟางนิ่ง สายตาคมเหลือบมองเบอร์ที่โชว์อยู่ก่อนจะตัดสา่ยทิ้งอย่างไม่ใยดี




'FangFangg'




"..."




"ป๊อป ฟางขอโทษ"


เสียงหวานเอ่ยพร้อมโผเข้ากอดร่างสูงตรงหน้าที่กำลังเดินหนีเธอไว้แน่น ใบหน้าหวานแนบไปกับแผงอกแข็งแกร่ง ป๊อปปี้ดันตัวฟางออกเบาๆ



"จะขอโทษทำไม"




"ก็ฟาง..."




"ฟางลืมป๊อป"




"..."




"ทั้งๆที่ฟางสัญญากับป๊อปแล้ว"




"ไม่ใช่นะป๊อป ฟาง ฟางยุ่งจริงๆ คือ ฟางก็ไม่รู้จะทำไง พอจะโทรกลับ งานมันก็มา พอจะตอบไลน์ พี่เค้าก็เรียก ฟาง ฟางไม่รู้จริงๆ ฟางขอโทษนะป๊อป ฟางขอโทษ"




"ฟางก็ไม่ได้ทำอะไรผิดนี่ ทำไมต้องขอโทษ"




"ฟางไม่ใส่ใจป๊อป ทั้งๆที่ป๊อปใส่ใจฟางมาก ฟางไม่มีเวลาให้ป๊อปเลย ฟาง... ละเลยป๊อป"


ฟางเอ่ยเสียงเครือ น้ำตาเม็ดสวยไหลลงมาอาบแก้มขาวด้วยความรู้สึกผิดที่อัดแน่นอยู่ในหัวใจ ป๊อปปี้หลับตาลง สองแขนเรียวรั้งร่างเล็กเข้ามากอดแน่น




"ไม่เป็นไรหรอกฟาง"


เสียงทุ้มเอ่ยทั้งๆที่ในใจมันแสนเจ็บปวด แต่เค้าจะทำยังไงได้ ยอมรับว่าทั้งโกรธ ทั้งน้อยใจคนตัวเล็กจนหัวใจแทบจะด้านชาไปแล้ว แต่เพียงแค่เห็นร่างเล็กๆนี้กลับมายืนตรงหน้า เพียงแค่เห็นน้ำตาของเธอ ใจเค้าก็อ่อนยวบยาบไปหมด ต่อให้ต้องเจ็บอีกแค่ไหน ต้องทนอีกแค่ไหน แต่เค้าก็ปล่อยหัวใจตัวเองไปไม่ได้ ไม่ได้จริงๆ




"ฟางขอโทษจริงๆนะป๊อป ฟางจะ..."




"ฟางไม่ผิดหรอก ป๊อปมันงี่เง่าเองแหละ ป๊อปน่าจะรู้ว่าฟางมีงาน"




"ป๊อปไม่ผิดนะ ฟางต่างหากที่ละเลยป๊อป ฟางจะไม่ทำอีกแล้วนะ ฟางจะพยายามนะ"




"ไม่เป็นไรฟาง ไม่เป็น..."


เสียงทุ้มถูกกลืนหายไปเมื่อฟางทาบทับริมฝีปากบางของตนลงไปบนปากเรียวของป๊อปปี้ พร้อมจูบเค้าอย่างดูดดื่ม ป๊อปปี้โอบเอวบางไว้แน่น ตอบโต้กลับไปอย่างร้อนแรงจนคนอ่อนประสบการณ์ถึงกับอ่อนระทวย ลิ้นเรียวกวาดไปทั่วปากสวย ตวัดเกี่ยวกับลิ้นเล็กอย่างหยอกล้อ ฟางครางเบาๆ ป๊อปปี้ถอนจูบออกมายิ้ม




"เก่งขึ้นนะเนี่ย"




"บ้า!" มือนุ่มตีอกแกร่งดังเพี๊ยะด้วยความเขิน ป๊อปปี้ยิ้มอย่างมีความสุข กอดร่างเล็กๆในอ้อมกอดไว้แน่น




"แล้ววันนี้ไม่มีงานหรอ ถึงมาหาป๊อปได้"




"ไม่มี วันนี้ เค้าอยู่กับตัวได้ทั้งวันเลยนะ"


ฟางเอ่ยเสียงหวาน พร้อมกอดเอวหนาของอีกฝ่ายไว้ ใบหน้าหวานแนบกับแผงอกแกร่งอย่างน่ารัก




"งั้นวันนี้นอนกับเค้านะ"ป๊อปปี้ได้ทีรีบอ้อน




"ไม่เอา เดี๋ยวตัวเองหื่นใส่เค้า"




"โอ้ยยย เรื่องนั้นเค้าไม่ต้องบนเตียงก็ได้"




"บ้า! พูดอะไรเนี่ย ไม่คุยด้วยแล้ว ฟางไปหาอะไรกินดีกว่า"


ฟางดันตัวเองออกจากอ้อมกอดอบอุ่น พร้อมเดินหายเข้าไปในครัว ป๊อปปี้ยิ้มกว้างออกมาอย่างโคตรมีความสุข







"เดี๋ยวสิ แล้ววันนี้ตัวจะนอนกะเค้าป่ะเนี่ยยยย"

















#######################################################


มาอัพแล้วน้าาาาาา มีคนทวง 555 สอบเสร็จแล้ว ต่อไปคงมาอัพได้ปกติ ขอบคุณทุกคนที่ติดตาม ให้กำลังใจกันมาตลอดนะคะ


#ตัวเองจะนอนกับเค้ามั้ย???