"Just break ห่างกันซักพัก"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"อ๊ะ!"

เสียงหวานร้องขึ้นด้วยความตกใจ เมื่ออยู่ดีๆชายหนุ่มที่มาคลุกอยู่กับเธอทั้งวัน ไม่ยอมปล่อยให้คลาดสายตา ก็เดินมารั้งเอวบางไปกอดแนบกับแผงอกแข็งแกร่ง พร้อมกดจมูกโด่งๆมาขโมยหอมแก้มเธออีก

"ป๊อป ทำอะไรเนี่ย เห็นมั้ยว่าฟางทำอะไรอยู่"

"ก็ทำข้าวเย็นให้ป๊อปกินไง"

ตอบกลับมาหน้าตาย จนฟางอดตีแขนป๊อปปี้ไปด้วยความหมันไส้ไม่ได้

"ปล่อยเลย ฟางจะทำต่อแล้ว"

"ก็ทำต่อไปสิ"

ป๊อปปี้วางใบหน้าหล่อคมไว้บนหัวทุยของฟาง แขนเรียวยังคงกอดเอวเธอไว้แน่น ไม่เจอกันนานเธอดูตัวเล็กลงไปเยอะ สูงยังไม่ถึงไหล่เค้าเลยด้วยซ้ำ หรือเค้าสูงขึ้นกันแน่นะ ตัวก็เล็กๆ น่ากอด น่ารักที่สุด ป๊อปปี้คิดแล้วยิ้มออกมา

"ก็ป๊อปไม่ปล่อยแล้วฟางจะทำต่อยังไงเล่า"

"ก็ทำไปปกตินั้นแหละ ป๊อปเปล่าล็อกแขนฟางไว้ซะหน่อย"

'แต่นายกำลังล็อคตัวฉันอยู่ย่ะ!!!'

ฟางคิดในใจ หากแต่ก็รู้ดีว่าขัดใจคุณชายจอมเอาแต่ใจและชอบฉวยโอกาสคนนี้ไม่ได้แน่ๆ จึงได้แต่เลยตามเลย โดยถือโอกาสใช้ร่างสูงหยิบนู่น หยิบนี่ ให้เธอด้วย ไม่นานอาหารก็เสร็จสิ้น และออกมาน่าทานสุดๆ

'มันจะหวานไปมั้ยเนี่ย'

"ฟางรู้มั้ยว่าป๊อปชอบกินอะไร"

ป๊อปปี้พูดขึ้นมาลอยๆ ขณะที่ทั้งสองกำลังทานข้าวกันอยู่ ฟางเงยหน้าจากอาหารตรงหน้าขึ้นไปมองใบหน้าหล่อที่ไม่แสดงอาการใดๆ

"ไม่รู้สิ ทำอะไรก็ต้องกิน"

"แล้วอยากรู้มั้ยว่าป๊อปชอบกินอะไร"

"อะไรล่ะ"

ฟางถาม ป๊อปปี้ฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปประกบริมฝีปากเรียวลงบนเรียวปากบาง ตักตวงความหวานที่เค้าแสนหลงใหลและติดใจไปอย่างดูดดื่ม จนฟางต้องยกมือขึ้นไปโอบรอบคอป๊อปปี้ไว้

"นี่ไง ที่ป๊อปชอบกิน"

"อีตาบ้า!!!"

ฟางตีอกแกร่งไปแรงๆด้วยความเขินจัด ป๊อปปี้ยิ้มกว้างอย่างมีความสุข ก่อนจะโอบไหล่บางของคนข้างๆไว้

"มาๆ กินต่อดีกว่า เมื่อกี้ป๊อปยังไม่'อิ่ม'เลย"

ป๊อปปี้เอ่ยสองแง่สองง่าม ฟางหน้าแดงซ่าน

"พูดมากน่า กินข้าวไป"

ฟางยัดช้อนพร้อมกับข้าวที่ตั้งใจจะกินเองแต่แรกเข้าปากป๊อปปี้ ทำเอาอีกฝ่ายแทบจะสำลักออกมา

"ใจร้ายชะมัด"

ป๊อปปี้บ่นงึมงำ ก่อนจะนั่งก้มหน้าก้มตากินข้าว ไม่สนใจคนร่วมโต๊ะอย่างเธอเลยแม้แต่นิด

ฟางได้แต่กรี๊ดในใจ ซวยแล้ว อาการแบบนี้มันเป็นอาการที่เธอมองว่ามันน่ารักมาก แต่เธอก็ไม่ค่อยชอบเช่นเดียวกัน ตอนนี้ เธอแทบจะเห็นคำว่า 'งอน' อยู่บนหน้าผากของป๊อปปี้เลยทีเดียว

สายตาหวานมองร่างสูงที่นั่งหน้านิ่งดูหนังอยู่บนโซฟาด้วยความไม่สบายใจ เค้าไม่ยอมคุยกับเธอตั้งแต่กินข้าวเสร็จ ยันตอนนี้เธอจัดการล้างจาน เก็บโต๊ะเรียบร้อยแล้ว เค้าก็ยังไม่หายงอนซักที

ร่างเล็กเดินเข้าไปหาร่างสูง ก่อนจะนั่งลงบนตักของป๊อปปี้ เจ้าตัวมองเธอด้วยสายตานิ่งๆ ก่อนจะเลื่อนกลับไปดูหนังต่อ

"ป๊อป"

"..."

"ป๊อปปี้"

"..."

"หมีพูห์~"

เสียงหวานแสนออดอ้อนและสรรพนามสุดน่ารักถูกเอ่ยออกมา ซึ่งก็ได้ผลทันใจ เพราะอีกฝ่ายยอมหันมาสบตากับเธอจนได้

"งอนฟางหรอ?"

"..."

"ป๊อป~ ฟางขอโทษ"

ร่างเล็กซบหน้าลงกับแผงอกแข็งแกร่งอย่างออดอ้อน หากแต่อีกฝ่ายยังคงไม่หายงอนง่ายๆ

"ไม่งอนน้า ฟางแกล้งเล่นๆเฉยๆ"

"..."

~จุ้บ~

จมูกโด่งสวยถูกกดลงหอมแก้มเนียนนุ่มของร่างสูงเป็นการง้อ ทำเอาป๊อปปี้แอบอมยิ้มอย่างมีความสุข ก่อนจะแกล้งเก็กหน้านิ่งต่อไป

"ยังไม่หายงอนอีกหรอ หายงอนเถอะนะ"

"..."

"นานๆทีเราจะมีเวลาได้อยู่ด้วยกันแบบนี้นะป๊อป อย่างอนได้มั้ย ฟางไม่อยากให้เวลาของเรามันต้องมาเสียไปด้วยเรื่องแบบนี้"

เสียงหวานเอ่ยอย่างเหนื่อยอ่อนพร้อมกับกอดเอวป๊อปปี้ไว้ ใบหน้าสวยซุกซบอยู่กับแผงอกกว้างอบอุ่น นัยต์ตาหวานหลับลง

ป๊อปปี้ได้ยินดังนั้นก็เลื่อนมือมากอดคนบนตักไว้แน่นบ้าง จมูกโด่งสูดความหอมละมุนจากตัวร่างเล็กอย่างไม่รู้เบื่อ

"ครับ ป๊อปขอโทษนะฟาง ป๊อปแค่อยากแกล้งฟางเล่นๆเฉยๆ"

"อย่าเล่นแบบนี้อีกนะ ไว้เรามีเวลาเยอะๆค่อยเล่น"

"อือ ป๊อปขอโทษนะ ป๊อปมันงี่เง่าเองแหละ"

"ผู้ชายงี่เง่า มันก็น่ารักดีนะ"

ฟางเอ่ยพร้อมกับหยิกแก้มนุ่มๆของอีกฝ่าย ป๊อปปี้ได้ยินดังนั้นก็อดที่จะจุบฟางไปอีกรอบไม่ได้

"จริงนะ"

"อื้อ"

"น่ารักที่สุดเลย กระต่ายน้อยของป๊อป"

ป๊อปปี้หยิกแก้มฟางด้วยความหมันเขี้ยว ฟางยิ้มเขิน

"คืนนี้ป๊อปนอนด้วยนะ"

"อะไร กลับบ้านไปสิ"

"ไม่กลับ!! คืนนี้ป๊อปจะนอนกับฟาง!"

ป๊อปปี้เอ่ยอย่างเอาแต่ใจพร้อมช้อนตัวร่างเล้กของคนบนตักไปอุ้ม ตรงไปยังห้องนอนของฟางโดยที่เจ้าตัวได้แต่โวยวาย

"ไม่เอานะป๊อป ปล่อยฟางงงงงงงงง"

'ช่วยฟางน้อยด้วยค่ะทุกคน คืนนี้ฟางจะรอดพ้นไอหมีหื่นนี่มั้ยเนี่ยยยยย'

#################################################

มาอัพแล้ววววว ช่วงนี้ไม่ค่อยได้อัพเลย

เราใกล้สอบแล้ว แต่ก็ไม่ทิ้งแน่นอนนะ ติดตามกันด้วยน้า อย่าไปไหน เหมือนกับป๊อปปี้กับฟางที่ไม่ทิ้งกัน คุคุ