"Just break ห่างกันซักพัก"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~






"รู้มั้ย ว่าในนี้...ไม่ว่านานแค่ไหน ไม่ว่ายังไง มันก็เป็นฟาง"


ร่างเล็กอึ้งไป มือบางที่แนบอยู่กับแผงอกแข็งแกร่งสัมผัสได้ถึงอัตราการเต้นของหัวใจ... หัวใจดวงเดิม นัตย์ตาคมสบกับแววตาหวานอย่างหนักแน่น ไม่โกหก




"นี่มันอะไรกันน่ะป๊อป"

เสียงหวานเอ่ยอย่างไม่เข้าใจ หัวสมองคิดไปร้อยแปด เมื่อสัปดาห์ก่อนเค้าก็ขอเลิกกับเธอ แต่มาวันนี้... เค้ากลับมาบอกรักเธอกลายๆอยู่ตรงหน้า เค้าต้องการอะไรจากเธอกัน หากแต่ในสายตาของเค้าที่ส่งมา เธอกลับพบแต่ความจริงในดวงตาสีนิลคู่ที่เธอหลงใหล




"คือ... ป๊อปก็ไม่รู้จะพูดยังไง"

ป๊อปปี้ก้มหน้าลง มือเรียวข้างที่ว่างเกาหัวอย่างไม่รู้จะทำยังไงดี ก็คนมันไม่เคยนี่หว่า




"ป๊อปอาจจะ... เบลอๆมั้ง อยากนอนรึเปล่า"




"ไม่ ไม่เลยนะฟาง ป๊อปไม่ได้เบลอ ไม่ง่วงด้วย คือ... คือป๊อปแค่อยากคุยกับฟาง"




"..."




"ป๊อป... อยากให้เราสองคน ป๊อปกับฟาง กลับไปเป็นเหมือนเดิม"




"ป๊อป..."




"ได้รึเปล่าฟาง ให้โอกาสผู้ชายคนนี้อีกซักครั้งได้มั้ย"




"ฟาง...มึนไปหมดแล้วอ่ะป๊อป ป๊อปเป็นคนขอ ห่าง ฟางไปเองนะ แล้วนี่ป๊อปมาพูดแบบนี้ทำไม"

ฟางเอ่ยอย่างไม่เข้าใจ เค้าต้องการอะไรกัน รู้มั้ยว่ายิ่งเค้ามาพูดแบบนี้เธอยิ่งหวั่นไหว หัวใจเธอมันคอยแต่จะเชื่อเค้าไปซะหมด




"คือ..."ป๊อปปี้กัดริมฝีปากตนเองแน่น เค้าไม่รู้จริงๆว่าจะอธิบายความรู้สึกที่มันอัดแน่นในหัวใจออกมายังไง มือเรียวจับมือบางแน่น




"ถ้าป๊อปไม่ได้คิดอะไร หรือป๊อปแค่อยากจะแกล้งอะไรฟางเล่นอีก ก็อย่าเลยป๊อป อย่าทำให้ฟางคิดเข้าข้างตัวเองไปมากกว่านี้ ปล่อยฟางไป"

ร่างเล็กลุกหนีร่างสูงที่คุกเข่าอยู่พร้อมหันหลัง น้ำตาเม็ดสวยพลันไหลรินออกมาอย่างอดไม่ได้ เค้ากลับมาทำไมนะ เค้ารู้มั้ยว่าเธอยังรักเค้าอยู่เต็มหัวใจ ถ้าไม่ได้คิดอะไร ก็ขอร้องเถอะ อย่ามาให้ความหวังกันเลย




"ป๊อปปล่อยฟางไปไม่ได้"

เสียงทุ้มเอ่ยพร้อมกับแขนเรียวที่รัดรอบเอวบางไว้แน่นจากด้านหลัง ฟางหลับตาลงปล่อยให้น้ำตาไหลรินออกมา ร่างเล็กดิ้นหนีอ้อมกอดอบอุ่น





"ป๊อปรักฟาง"


เสียงเข้มเอ่ยอย่างหนักแน่น ฟางอึ้งไปอย่างไม่เชื่อหู ป๊อปปี้จับให้คนตัวเล็กหันหน้ามาหา เค้าตัดสินใจแล้ว เค้าก็ต้องบอกทุกอย่างกับเธอให้หมด

เพื่อที่เธอจะได้ไม่จากเค้าไป...





"ป๊อปรักฟางมาก รักมาตลอด ตั้งแต่หกปีที่แล้ว ป๊อปก็ไม่รู้นะ ว่าผู้หญิงคนนี้เข้ามาอยู่ในหัวใจป๊อปได้ยังไง"




"..."




"ป๊อปหวงทุกครั้งที่เห็นฟางต้องไปใกล้ชิดกับผู้ชายคนไหน เพราะกลัวว่ามันจะมาแย่งฟางไปจากป๊อป ป๊อปหึงทุกครั้ง ที่เห็นพี่ในกองถ่ายอะไรนั่นใกล้ฟางมากเกินไป ที่มันมาจับตัวฟาง ที่มันมากอดฟางของป๊อป"




"..."




"ป๊อปเจ็บทุกครั้งที่เห็นฟางลงรูปกับมัน เจ็บที่ฟางสนิทกับมันมากกว่าป๊อป ป๊อปเสียใจมาก ที่ตอนนั้น...ฟางไม่ได้สนใจป๊อปเลย"




"..."




"ที่ป๊อปขอห่าง เพราะป๊อปคิดว่าฟางคงไม่ได้ใช่เธอกับป๊อปแล้ว คงมีใครอีกคนที่พร้อมจะดูแลฟาง หรือเค้าอาจจะดีกว่าป๊อป ป๊อปเห็นฟางมีความสุขมากเวลาอยู่ที่นั่น... อยู่กับคนที่ไม่ใช่ป๊อป ป๊อปก็เลยปล่อยฟางไป"




"..."




"แต่วันนี้ ป๊อปปล่อยฟางไปไม่ได้อีกแล้ว ป๊อปปล่อยหัวใจของป๊อปไปไม่ได้อีกแล้ว ฟางเข้าใจป๊อปมั้ย"




"..."




"ป๊อปไม่รู้ว่าฟางคิดยังไง กับผู้ชายโง่ๆคนนี้ แต่ผู้ชายคนนี้รู้แค่ว่าผู้ชายคนนี้รัก และพร้อมปกป้อง ดูแล ฟางไปตลอด จะไม่ทิ้งฟางไปไหนอีกแล้ว"




"..."




"หรือว่าฟาง... ไม่อยากเห็นหน้าป๊อปแล้ว หรือ หรือฟางมีคนใหม่แล้ว ป๊อปก็จะถอยให้ก็..."



เสียงของป๊อปปี้หายไปทันทีเมื่อริมฝีปากประกบปิดทาบลงบนริมฝีปากเรียวของเจ้าตัว นัยต์ตมคมเบิ่งกว้างอย่างตกใจก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นแววตาแห่งความสุข ก่อนจะบดจูบตอบกลับคนตัวเล็กไปอย่างดูดดื่ม ฟางน้ำตาไหลพรากด้วยความดีใจ แขนเสลารัดเอวหนาไว้แน่น ป๊อปปี้อดน้ำตาซึมตามไปด้วยไม่ได้ แขนแกร่งตวัดกอดร่างเล็กแน่นไม่แพ้กัน ก่อนจะถอนจูบออกมา มองใบหน้าหวานด้วยความรักสุดหัวใจ




"ฟางขอโทษนะ สำหรับทุกอย่าง สำหรับที่ทำให้ป๊อปเสียใจ ขอโทษที่ไม่มีเวลาให้ป๊อปเลย จนทุกอย่างต้องเป็นแบบนี้"




"ไม่เป็นครับ ไม่ร้องนะ"ป๊อปปี้ปาดน้ำตาให้ฟางอย่างอ่อนโยน




"ตัวเองก็ร้องเหมือนกันนั้นแหละ"ฟางเอ่ยบ้างก่อนจะเช็ดน้ำตาให้ป๊อปปี้ ทั้งสองยิ้มให้กันอย่างมีความสุข
















"วันนี้ป๊อปขออยู่กับฟางทั้งวันเลยนะ"เสียงทุ้มเอ่ยกับคนที่นั่งให้เค้านอนตักอยู่บนโซฟาอย่างออดอ้อน




"ถ้าแม่ไม่ว่าก็อยู่ไป"ฟางใช้มือนุ่มลูบผมสั้นของป๊อปปี้เบาๆ ให้ตายสิ จะทรงไหนก็หล่อจริงๆ ใจเธอจะละลายหมดแล้วนะ




"แม่ไม่ว่าหรอก ก็คนนี้ป๊อปขอไว้แล้ว"




"เมื่อไหร่กันยะ"ฟางเบ้ปากหมันไส้




"นานแล้ว ห้ามยกให้ใครด้วย ไม่งั้นป๊อปจะตามไปเอาคืน"




"จะยกให้ใครได้ล่ะ คนแถวนี้เอาไปหมดแล้วนี่"ฟางตอบเขินๆ ป๊อปปี้รีบลุกขึ้นมานั่งทันที




"ฟางว่าอะไรนะเมื่อกี้"




"ก็ไม่ได้พูดอะไรนี่"ฟางรีบเฉไฉ ป๊อปปี้เบ้ปากอย่างงอแงก่อนจะเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์




"จะบอกไม่บอก"ป๊อปปี้กดร่างเล็กไปนอนตามแนวโซฟาพร้อมคร่อมร่างเล็กไว้ ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงไปแตะจมูกโด่งของตนกับจมูกสวยของอีกฝ่าย




"ไม่บอก"




"ไม่บอกก็ไม่ต้องพูดล้ะ"ป๊อปปี้ก้มลงไปจูบปากบางอีกครั้ง ฟางยิ้มออกมาก่อนจะเลื่อนมือไปโอบรอบคอป๊อปปี้ไว้




"จะไม่บอกจริงๆอ่อ"ป๊อปปี้ทำหน้าอ้อนๆ ฟางยิ้มด้วยความเขิน ใบหน้าหวานเห่อแดงขึ้นมาอย่างน่ารักจนป๊อปปี้อยากจะจับเธอมาฟัดให้หนำใจ





"ฟางรักป๊อปปี้นะ"










####################################



ตอนหน้า หวานจัดเต็มทั้งพาร์ท ใครอยากได้เม้นนนนนนน โหวตตตตตต น้าาา

#บอกรักกันหมดแล้วนะ หวังว่าตอนนี้คงถูกใจ