"Just break ห่างกันซักพัก"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

อีกแล้ว....

อีกแล้วสินะ...

ฟางลืมผมอีกแล้ว...

ผมได้แต่มองรูปฟางกับไอบ้าเวฟเวิฟอะไรนั้นที่ถ่ายคู่กัน... อย่าสนิทสนม สนิทมาก สนิทเกินไป

'ผมหึง'

คำเดียวสั้นๆที่บอกทุกอาการของผมจอนนี้ได้เป็นอย่างดี ได้อย่างชัดเจนมาก มากจนเจ็บ...

ฟางคิดว่าผมเป็นตัวอะไรกันแน่ หรือเป็นพระอิฐพระปูนอย่างไรไม่ทราบได้ ถึงได้ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง ไม่คิดถึงจิตใจผมแบบนี้ ผมก็เป็นคนนะครับ มีชีวิต มีจิตใจ คิดได้ และเจ็บเป็น เจ็บมากด้วย

'เอาวะ ไอป๊อป อีกแป๊ปเดียว อีกแค่แป๊ปเดียว'

~ปึง!!!~

มือเรียวที่กำแน่นถูกชกเข้ากับกำแพงหนาของห้องนอน เสียงกระดูกลั่นกรอบแกร่บแสดงให้เห็นว่าการกระทบกันนั้นรุนแรงแค่ไหน ใบหน้าหล่อคมเต็มไปด้วยความเจ็บปวด หากแต่ความเจ็บนั้นไม่ได้เกิดกับร่ายกานแกร่งเลยแม้แต่นิด มันกลับกระแทกใส่หัวใจดวงน้อยที่อ่อนแอแสนบอบช้ำ ความเสียใจ ความรู้สึกต่างๆที่อัดแน่น ถับถมเป็นเวลาหลายเดือนครุ่นครุ่นไปทั่ว จนส่งผลให้น้ำตาเม็ดใหญ่ไหลลงอาบแก้มหล่ออย่างกลั้นไว้ไม่อยู่ ร่างแกร่งทรุดลงบนเตียงกว้างอย่างไร้เร่ียวแรง มือเรียวสวยกำเข้าหากันแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน ไอโฟนเครื่องหรูในมือข้างหนึ่งแทบจะหักคามือไป หน้าจอที่ยังไม่ดับแสดงให้เห็นภาพสาวน้อยหน้าสวยหวาน ถูกชายหนุ่มร่างสูงเชื้อสายจีนหอมแก้มอยู่ เค้าคงจะไม่รู้สึกอะไรเลย... ถ้าเกิดผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ฟาง ไม่ใช่คนที่เค้ารัก ไม่ใช่คนที่เค้าสนใจ ไม่ใช่คนที่กุมหัวใจเค้าเอาไว้ทั้งดวง!!!

"ฟาง ป๊อปจะต้องทำยังไงหรอ ฟางถึงจะนึกถึงใจป๊อปบ้าง"

'อยากได้เธอคืนต้องทำยังไง ช่วยตอบฉันหน่อยสิ'

"ป๊อป"ปุ๊กกี้วางมือลงบนไหล่น้องชายสุดหล่อที่เริ่มจะไม่หล่อ เนื่องจากใต้ตานั้นบวมและคล้ำ ใบหน้าหล่อเหลาสุดเฟอร์เฟกต์กลับเศร้าหมองและอมทุกข์ นัตย์ตาคมแสนมีเสน่ห์ชวนหลงใหลถูกแทนที่ด้วยความเจ็บปวดไในนั้นแทน ร่างแข็งแกร่งแผ่รังสีมืดมันจนคนใกล้ตัวอย่างเธอสัมผัสได้...

ฝ่ายป๊อปปี้เมื่อมองเห็นพี่สาวอยู่ข้างกาย ร่างหนาก็โถมตัวเข้ากอดร่างของปุ๊กกี้เอาไว้แน่น

"พี่กี้ ป๊อปเจ็บ"

เสียงสั่นๆของน้องชายที่แสดงให้เห็นความอ่อนแอในจิตใจทำให้ปุ๊กกี้รีบกอดตอบน้องชายไว้ แต่ยิ่งทำแบบนั้น ยิ่งทำให้ป๊อปปี้ยิ่งปล่อยความเสียใจออกมามากขึ้นๆ อารมณ์ที่ส่งมาถึงปุ๊กกี้ทำเอาเจ้าตัวอดน้ำตาคลอตามน้องชายไปอย่างช่วยไม่ได้

"ไม่เป็นไรนะป๊อป ไม่เป็นไร"

"ป๊อปทนไม่ไหวแล้วพี่กี้ ป๊อป..."

น้ำเสียงที่ขาดหายไไปกลายเป็นความเปียกชื้นที่หัวไหล่ของปุ๊กกี้แทน หญิงสาวน้ำตาไหลออกมาด้วยความสงสารน้องชาย แขนทั้งสองข้างโอบกอดร่างสั่นสะท้านของป๊อปปี้อย่างปลอบโยน

"ไม่ไหวก็พอป๊อป ถอยออกมาเถอะนะป๊อป"

"ทำไมฟางไม่รักป๊อปเลย"

น้ำเสียงที่แสดงถึงทั้งความเจ็บปวดและน้อยใจ ความเสียใจต่างๆมากมายทำให้ปุ๊กกี้รู้สึกเจ็บแทน ริมฝีปากบางปลดปล่อยคำพูดที่คิดว่าดีี่สุดในสถานการณ์นี้ที่สุดออกมา น้องชายของเธอจะได้ไม่ต้องเจ็บอีกต่อไป...

ถึงมันจะยาก และทรมาณในตอนแรก แต่เธอเชื่อว่าน้องชายของเธอต้องผ่านมันไปได้

"ทิ้งเค้าซะป๊อป"

"..."

"น้องชายพี่เจ็บมาพอแล้ว"

#######################################

โธ่ เฮียของหนู

ใครสงสารเฮียเม้นโหวตหน่อยเร้ววววววววววววววววววว

รักทุกคนมากๆนะ ขอบคุณมากๆๆๆที่ติดตามมาตลอด