"Just break ห่างกันซักพัก"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~เมื่อไหร่ก็ใช่เธอ ตอบทุกคำถามของใจ~

เสียงริงโทนหวานๆที่ดังขึ้นจากไอโฟนเครื่องสวยทำเอาฟางที่กำลังเล่นกับเด็กๆอยู่หันขวับ

"ป๊อปปี้"เต้ยที่นั่งอยู่ข้างไอโฟนเธอตะโกนบอก ฟางตาโต หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวด้วยความดีใจ

'ป๊อปโทรหาฟางด้วย ^////^'

"รีบคุยนะฟาง เดี๋ยวจะเข้าฉากแล้ว"เวฟที่เห็นก็เอ่ยขัดขึ้น

"ไม่เ็ป็นไรๆ แสงยังไม่ได้เลย พี่ให้พักครึ่งชั่วโมง"ทีมงานตะโกนบอก ฟางยิ้มด้วยความดีใจก่อนจะเดินเลี่ยงไปรับโทรศัพท์อีกทาง

"ฮัลโหลลล ป๊อปว่าไง?"เสียงหวานเอ่ยอย่างอารมณ์ดี

"ว่างคุยเปล่า"

"ว่างสิ ฟางมีเวลาให้ป๊อปเสมอแหละ"ฟางหยอด

"..."

ป๊อปปี้เงียบไป ฟางจึงเปลี่ยนเรื่อง

"บนดอยหนาวมากเลยล่ะ กรุงเทพต้องร้อนแย่แน่ๆเลยใช่มั้ยเนี่ย"

"ใช่ ร้อนมากก"ป๊อปปี้ตอบ

"งั้นฟางไม่กลับดีกว่าาา 5555"

"..."

"โอ๋ๆๆ งอนอ่อ ล้อเล่นนน"ฟางรีบง้อชายหนุ่มทันที

"ป๊อปก้ไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย"

"แน่นะ"

"อือ"

"แล้วมีอะไรหรอ ถึงได้โทรหาฟาง"

"ก็.... ป๊อปขอถามอะไรฟางหน่อยได้มั้ย"

น้ำเสียงจริงจังของอีกฝ่ายทำเอาฟางใจไม่ดี แต่ปากบางก็ตอบร่างสูงไป

"ได้สิ"

"ป๊อปยังเป็น'คนพิเศษ'ของฟางอยู่หรือเปล่า..."

"ป๊อป..."

"ป๊อปมีค่าในสายตาฟางบ้างมั้ย"

"..."

"ทุกสิ่งทุกอย่างที่ป๊อปทำ .... ที่ป๊อปทำเพื่อฟางไป ฟางเห็นค่ามันบ้างหรือเปล่า"

"..."

"สนใจมันบ้างมั้ย"

"..."

"มันมีความหมายสำหรับฟางบ้างมั้ย"

"..."

"ป๊อป เป็นตัวอะไรของฟางงั้นหรอ"

"..."

"เรายังเป็นเหมือนเดิมกันอยู่หรือเปล่าฟาง"

เสียงทุ้มเอ่ยอย่างเจ็บปวด

"ทำไม ทำไมป๊อปพูดแบบนี้อ่ะ"

"ก็ฟาง ไม่เคยสนใจ ไม่เคยใส่ใจกับมันเลยไม่ใช่หรอ...."

น้ำเสียงตัดพ้อของชายหนุ่มทำเอาฟางปวดใจ มือบางกุมเข้าหากันแน่น

"ป๊อปไม่รู้ ว่าระหว่างเรามันคืออะไรกันแน่ฟาง ฟางบอกให้ป๊อปรอ ป๊อปก็รอฟาง แต่ฟางกลับไปอยู่กับไอเวฟอะไรนั่น"

"ฟางกับพี่เวฟไม่ได้เป็นอะไรกันนะ"

"แต่ฟางให้เค้าหอมแก้มขนาดนั้น ฟางไม่คิดบ้างหรอว่าป๊อปจะหึงน่ะ!"

"ป...ป๊อป"

"ในขณะที่เราห่างกันขึ้นทุกวันๆ ฟาง...ก็สนิทกับไอหมอนั่นเข้าไปทุกวัน จนฟางลืมป๊อปไปแล้ว"

"ฟางไม่ได้ลืมป๊อปนะ"

"แต่ฟางไม่ตอบไลน์ป๊อป ไม่ทัก ไม่คุย ไม่โทร"

"...."

"การที่เรารอใครซักคน โดยที่คนไม่ได้สนใจอะไรเราเลย ไม่รู้ว่าปลายทางมันอยู่ตรงไหน... มันเจ็บนะฟาง"

"..."

"ทั้งๆที่ที่ตรงนั้น ที่ข้างๆฟางตรงนั้น มันควรจะเป็นของป๊อปไม่ใช่หรอฟาง"

"แล้วป๊อปจะให้ฟางทำยังไง"

เสียงหวานเอ่ยอย่างจนปัญญา น้ำตาเม็ดสวยคลอเต็มเบ้า เธอไม่ได้ต้องการให้ป๊อปปี้เสียใจ ไม่ได้ต้องการให้เรื่องทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ แต่เธอควรจะทำยังไง เธอจะต้องทำยังไง

"ป๊อปว่า..."

"..."

"เรา ห่างกันหน่อยดีมั้ย"

"ป๊อป..."

ฟางช็อก เธอรู้ได้ทันที ว่าการ 'ห่าง' ครั้งนี้ ไม่ใช่การ 'ห่างกันซักพัก' แบบครั้งที่แล้ว แต่คือ ความสัมพันธ์ระหว่างเค้ากับเธอ พูดง่ายๆ คือมัน 'จบลงแล้ว'

"เราคงต้องการเวลา ต้องการระยะห่างซักนิดนึง เราน่าจะไปคิด ทบทวนอะไรซะใหม่"

"..."

"บางที เราอาจจะเข้าใจผิดกันไปเองตั้งแต่แรกก็ได้"

เพียงเท่านั้นทำนบน้ำตาก็พังทลาย ฟางทั้งช็อก อึ้ง เสียใจ โกรธ อารมณ์ทุกอย่างตีรวนไปหมด

นี่เค้าบอกว่าความสัมพันธ์ระหว่างเราทั้งหมด เป็นแค่การเข้าใจผิดงั้นหรอ แล้วความทรงจำที่มีต่อกัน ความรู้สึกดีๆที่มีให้กัน ทุกเรื่องราว ประสบการณ์ ต่างๆนานาที่เกิดขึ้นมาตลอดหกปีที่ผ่านมา มันเป็นแค่ความผิดพลาดอย่างนั้นหรอ... แค่นั้นเองงั้นหรอ

"อย่าร้องไห้สิฟาง"

"..."

ใบหน้าสวยหวานส่ายหน้าไปมา ไม่ให้เธอเสียใจอย่างนั้นหรอ มันเป็นไปไม่ได้

"ป๊อป... ก็เจ็บไม่แพ้ฟางหรอกนะ"

เสียงเข้มที่แสดงถึงความเจ็บปวดไม่ต่างกันทำเอาฟางน้ำตาร่วงพรู เรื่องทั้งหมดนี่ เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้น มันเป็นเพราะเธอ เพราะเธอคนเดียว!!! เธอทำให้ป๊อปปี้ต้องเสียใจ เธอทำให้ทุกอย่างมันต้องจบลงแบบนี้ เธอเป็นคนทำมันลงไปเอง โดยที่ไม่รู้ตัวเลย

แต่พอมารู้ตัวอีกที... มันก็สายไปเสียแล้ว ป๊อปปี้เจ็บเพราะเธอมามากเกินไปแล้วจริงๆ

"ฟางขอโทษ ฟางขอโทษจริงๆ"

"ฟางไม่ผิดหรอก ป๊อป...ป๊อปผิดเองแหละ ที่งี่เง่ามากไป"

"ไม่นะป๊อป ป๊อปไ่ม่ได้ผิดเลย"

"ป๊อปทำให้ฟางเสียงาน แล้วก็เสียเวลามามากพอแล้ว"

"ไม่เลยป๊อปปี้... ไม่เลย"'

"เราลองให้เวลาตัวเองกันดูนะ ป๊อปอยากให้ฟางแน่ใ..."

"ป๊อปรอฟางไม่ได้แล้วใช่มั้ย"

ฟางกลั้นใจถาม ตาคู่สวยหลับลง มือบางกำเข้าหากันอย่างรอคำตอบจากอีกฝ่าย คำตอบที่ตัดสินทุกอย่าง...

"ป๊อปขอโทษ"

"อ่ะ... อือ โอเค ฟางเข้าใจแล้ว"ฟางกลั้นสะอื้นทั้งๆที่น้ำตายังคงไหลไม่หยุด ป๊อปปี้เงียบไป

"ขอโทษ และ ก็็ ขอบคุณมากๆ สำหรับทุกอย่างนะ"ฟางเอ่ย

"..."

"ขอบคุณมากจริงๆ ที่ป๊อปเคยอยู่เคียงข้างฟางมาตลอด"

"ไม่เป็นไรหรอกฟาง"

"ขอโทษ สำหรับทุกอย่างด้วย"

"อือ ป๊อป... ไปก่อนนะ"

"อือ บ๊ายบาย"

ฟางเอ่ยทั้งๆที่ในใจเจ็บปวด หัวใจดวงน้อยแหลกเหลวแทบไม่มีชิ้นดี คำว่าลาก่อนในครั้งนี้จะแปรเปลีั่ยนความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเค้าไปตลอดกาล

'ป๊อปปี้เจ็บเพราะเธอมาเยอะแล้วฟาง เธอจะรั้งเค้าไว้ไม่ได้ เธอต้อง...ปล่อยเค้าไป'

"ฮึก...."

ฟางสะอื้น มือบางยกไอโฟนขึ้นมองรูปหน้าจอที่ยังคงเป็นรูปคู่ที่เธอกับเค้าถ่ายด้วยกัน ริมฝีปากบางเอื้อนเอ่ยคำพูดที่เธอเก็บงำมันมาไว้แสนนาน ไม่ยอมพูดให้ใครฟัง แม้กระทั่งเจ้าตัว.... จนวันนี้ เค้าไม่อยู่รอฟังเธออีกต่อไป

"ฟางรักป๊อปปี้นะ"

##################################################

happy birthday นะคะน้องฝ้าย อัพให้ตามสัญญาาาา ขอโทษที่อัพช้ากว่ากำหนด พอดีมีปัญหานิดหน่อย

ตอนนี้ฟางน่าสงสารมากก ขอเม้นกะโหวตด้วยนะคะะะ

รักทุกคนนนนน