"Just break ห่างกันซักพัก"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

@Fang's home

"กินเยอะๆนะป๊อป"แม่ฟางตักข้าวให้ป๊อปปี้

"ขอบคุณครับ"

"แม่อ่ะ พอป๊อปมาไม่สนใจฟางเลยนะ"ฟางทำแก้มป่องงอนๆ ทำเอาทุกคนหลุดยิ้มอออกมาไม่ได้

"แล้วทีตัวเอง ลืมสนใจคนอื่นล่ะ"

"..."

ราวกับทุกอย่างถูกกดหยุดเมื่อแม่ฟางโพล่งประโยคนั้นออกมา ซึ่งแน่นอนว่า มันกระแทกอกป๊อปปี้ที่นั่งอยู่ข้างๆเข้าเต็มๆ

"ฟางลืมใคร ฟางไม่ได้ลืมใครนะแม่"เสียงหวานประท้วงทวงความบริสุทธิ์ ป๊อปปี้ตีหน้านิ่ง แม่กับเฟย์เหลือบมองกัน

"ซักวัน หนูจะรู้เองแหละฟาง"

แม่ฟางเอ่ยอย่างคลุมเครือ ก่อนจะตัดบทด้วยการตักอาหารใส่จานลูกสาวคนสวย ทั้งหมดกินข้าวต่อไปเรื่อยๆ บรรยากาศเริ่มเปลี่ยนไปจนมีแต่ความสนุก เสียงหวานใสเอ่ยเล่าเกี่ยวกับกองถ่ายหนังเรื่องแรกในชีวิตของเธอ

"สนุกมากกกก ที่ดอยลมเย็ม บรรยากาศดี พี่ๆน่ารักมาก ใจดี ฟางล่ะไม่อยากกลับ"

ฟางเอ่ยพร้อมรอยยิ้มหวานที่ประดับอยู่บนใบหน้าสวย ปีอปปี้ได้แต่แอบน้อยใจลึกๆ แต่ก้พยายามไม่แสดงออกมา

"ป๊อปเป็นอะไรรึเปล่าลูก"แม่ฟางเอ่ยถาม เมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาของว่าที่ลูกเขย? บูดบึ้งลง

"เปล่าครับแม่"ป๊อปปี้รีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติเฟย์กับแม่แอบมองตากันยิ้มๆอย่างรู้ทัน

"แม่กับพี่เฟย์ยิ้มอะไรกันหรอคะ?"ฟินเอ่ยถามอย่างไร้เดียงสา ทำเอาคนทั้งโต๊ะชะงัก

"ก็...พี่ดีใจไง ที่พี่ฟางได้กองถ่ายดีๆ ทำงานด้วยแล้วสบายใจ เนอะแม่เนอะ"เฟย์รีบแก้สถานการณ์

"ใช่เลยลูก แม่เห็นฟางมีความสุข แม่ก็ดีใจ"แม่รีบฉีกยิ้ม ฟางได้แต่หรีตามองสองแม่ลูกอย่างติดใจสงสัย ฟากป๊อปปี้ก็นึกรู้ทันที ว่าแม่ฟางตั้งใจจะมาดูปฎิกิริยาของเค้านั้นเอง

"ป๊อปไม่ต้องกัวลไปหรอกนะลูก ยัยฟางเค้าก็เป็นแบบนี้แหละ สนิทกับคนง่าย"แม่ฟางเอ่ยกับร่างสูง เมื่อฟางขึ้นไปเก็บของข้างบน

"ผมเข้าใจครับ"

"แม่ดีใจนะ ที่ฟางมีคนคอยดูแล ลูกสาวแม่คนเนี้ยะ น่าเป็นห่วงที่สุดเลย ตัวก็เล็กนิดเดียวแต่แสบสุดๆ เวลาดื้อก็ไม่ฟังใคร แถมยังซุ่มซ่ามอีก"แม่ฟางบ่น หากแต่ใบหน้านั้นกลับมีรอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความรักความเอ็นดู ป๊อปปี้พยักหน้ารับ

"แม่ไว้ใจป๊อปนะ ขอบคุณมากที่ช่วยดูแลยัยฟาง"

"ไม่มีปัญหาเลยครับ ถ้ามีโอกาส ผมก็อยากดูแลฟางไปเรื่อยๆ"ป๊อปปี้เอ่ยอย่างจริงใจ แม่ฟางมองเด็กหนุ่มตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม ผู้ชายคนนี้ช่างเฟอร์เฟกต์เสียจริงๆ นางมั่นใจ ว่าลูกสาวของนางเลือกคนไม่ผิด ถ้านางจะไว้ใจ ให้ใครซักคนดูแลฟาง ก็คงจะเป็นคนนี้คนเดียวเท่านั้น

"มีโอกาสแล้ว ก็ใช้มันให้มีประโยชน์ และคุ้มค่าที่สุดนะ"แม่ฟางยิ้มอย่างอ่อนโยน

มือเรียวเปิดประตูห้องของร่างเล็กอย่างเงียบกริบ ก่อนเท้าเรียวจะสัมผัสพื้นห้องเบาๆ แทรกตัวเข้าไปในห้องช้าก่อนจะปิดประตูห้องลง ใช่แล้ว เค้ากำลังแอบเข้ามาในห้องของฟาง โดยไม่ให้เจ้าตัวรู้

"ค่ะ พรุ่งนี้ตอนตีสี่ เจอกันค่ะ"

เสียงหวานที่ดังมาจากในห้องน้ำทำให้ป๊อปปี้ชะงัก เธอกำลังคุยกับใครกันนะ???

"ค่ะพี่เวฟ"

เพียงเท่านั้นก็ทำเอาป๊อปปี้ถึงกับเซ นี่ถึงขนาดโทรหากันตอนดึกๆดื่นๆ มือเรียวกำแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน ยิ่งเสียงหวานยังคงคุยกับปลายสายอีกฝั่งอย่างน่ารักน่าชัง ยิ่งทำให้เค้าปวดใจจนแทบทรงตัวไม่อยู่

'แค่เรื่องงานน่าไอป๊อป แกจะคิดมากทำไม'

"ไม่ต้องมาบอกคิดถึงเลย เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เจอกันแล้ว"

แต่เสียงหวานๆที่ตอบไปอีกทำเอาป๊อปปี้แทบทรุด ตกลง มันยังไงกันแน่ ป๊อปกับฟาง และ ฟางกับ...เขาคนนั้น

ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดใจ ป๊ิอปปี้จึงเลือกที่จะเดินหนี มือเรียวจับลูกบิดประตู หันหลังเตรียมก้าวเท้าออกจากห้องไป

"อ้าวป๊อป มีอะไรหรอ แค่นี้ก่อนนะคะ"

ร่างเล็กที่เดินออกมาจากห้องน้ำเห็นร่างสูงที่กำลังจะเปิดประตูออกไปก็เข้าใจว่าเค้าเพิ่งเข้ามา ไอโฟนเครื่องสวยถูกวางลงอย่างไม่ใยดี ก่อนที่หลังจากนั้นร่างเล็กๆของเธอจะมาอยู่ตรงหน้าชายหนุ่ม

"ไม่มีอะไรหรอก แค่จะบอกว่า..."

"???"

"จะกลับแล้วนะ"

"งั้นฟางไปส่ง ป่ะ"มือเล็กควงแขนแกร่งไป ก่อนจะลากร่างสูงออกไปด้วยกัน ป๊อปปี้มองแขนฟางที่เกาะเกี่ยวอยู่กับเค้าแล้วก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ แต่รอยยิ้มนั้นก็พลัยสลาย เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิงผ่านมา

เดี๋ยวฟาง ก็จะลืมป๊อปอีกแล้วสินะ...

แล้วเดี๋ยวฟาง...ก้จะกลับมาหาป๊อปใหม่

'มันจึงเป็นความรัก...ที่ไม่ถึงกับสุด เป็นความทุกข์...ที่ไม่ถึงกับเศร้า เป็นความรัก...ที่ทั้งซึ้งทั้งเหงาอยู่ด้วยกัน'

'เป็นความรัก...ที่มาพร้อมความอึดอัด และเป็นความรักที่ไม่เคยเห็น...ความชัดเจนซักวัน'

'มีแค่ความรู้สึก...ครึ่งๆกลางๆ'

'ติดอยู่ในใจของฉันเพียงผู้เดียว...แค่คนเดียว'

#####################################

มาอัพไวววววว

พรุ่งนี้ใครอยากได้อีกขอเม้นนนนนน โหวตตตตด้วยนะ

ช่วงนี้น่าจะว่างมาอัพให้บ่อยๆแล้ว ^^