"Just break ห่างกันซักพัก"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"ปะ...ป๊อป"

เสียงหวานประท้วงขึ้นในลำคอ เมื่อมือเรียวลูบไล้ไปตามแผ่นหลังบอบบาง กลิ่นกายหอมกรุ่นที่เค้าแสนจะหลงใหลถูกสูดเข้าจมูกโด่งไม่หยุดหย่อน ใบหน้าหล่อเหลาซุกไซร้ไปตามซอกคอขาวเนียนอย่างเล้าโลม ส่งผลให้ร่างเล็กๆของคนใต้ร่างอ่อนปวกเปียกไร้เรี่ยวแรงจะต้านทาน แถมยังแอบเคลิ้บเคลิ้มไปเลยด้วยซ้ำ เหตุการณ์เริ่มลงลึกจนเกินที่ทั้งสองจะหยุดมันได้....

~เมื่อไหร่ก็ใช่เธอ ตอบทุกคำถามของใจ~

เสียงริงโทนหวานๆของคนตัวเล็กที่แผดเสียงเรียกร้องความสนใจดังขึ้น ส่งผลให้สองร่างบนเตียงชะงักกึก ป๊อปปี้กับฟางมองหน้ากันนิ่งก่อนที่ป๊อปปี้จะผละตัวออกมา

"ป...ป๊อปขอโทษ"

"อือ"

เสียงหวานเอ่ยเบาๆ ก่อนจะลุกไปหยิบโทรศัพท์แล้วเดินออกไปคุยที่ระเบียง พอลับสายตาฟางไปเท่านั้น มือหนาจะจัดการทึ้งหัวตัวเองทันที

"แกทำบ้าอะไรของแกเนี่ย ไอป๊อป!!!!"

"ว่าไงคะแม่"ร่างเล็กเอ่ยพร้อมเอามือทาบอกที่ก้อนเนื้อภายในกำลังสั่นไหวอย่าวงรุนแรง ใบหน้าหวานแดงเปล่งปลั่ง

"เสียงหนูสั่นๆนะ เป็นอะไรรึเปล่า"

"อ่อ เปล่าค่ะ พอดีหนูเหนื่อยนิดหน่อย"

"ว่าแต่แม่มีอะไรหรอคะ"

"หนูอยู่กับตาป๊อปใช่มั้ย"

"ใช่ค่ะแม่"ฟางตอยเสียงสั่นๆ แม่จะว่าอะไรเธอมั้ยน่ะ

"เย็นนี้แม่ทำกับข้าวพอดี พาป๊อปมากินด้วยกันสิ"

"อ...เอ่อ...ได้เลยค่ะ"ฟางรับคำ

"จ้า เจอกันที่บ้านนะ"

"ค่ะแม่"

มือบางกดวางสาย ก่อนลมหายใจอุ่นๆจะถูกเป่ารดบริเวณต้นคอขาว ทำเอาร่างเล็กสะดุ้ง

"ป๊อป"

"ใครโทรมา"

"แม่ ป๊อปมีอะไรรึเปล่า"

"เปล่า ก็เห็นคุยกันตั้งนาน"

"คุยนานแล้วป๊อปจะทำไม"เสียงหวานเอ่ยถามกวนๆ

"ป๊อปก็จะงอน แล้วก็น้อยใจไง อุตส่าห์มีเวลาว่างมาหาเค้าทั้งที มัวแต่คุยโทรศัพท์"ป๊อปปี้ทำแก้มป่องงอนๆ ฟางเห็นอย่างนั้นก็อดยิ้มออกมาไม่ได้

"โอ๋ๆๆๆๆ ไม่งอนนะ หมีพูห์ของฟาง"มือบางบีบแก้มนุ่มๆนั่นด้วยความหมันไส้ ทำไมนายถึงน่ารักแบบนี้นะ ฉันจะละลายแล้วรู้มั้ย >////<

"ครับ เป็ดน้อยของป๊อป"ป๊อปปี้รับคำ ฟางหน้าแดงด้วยความเขิน

'เป็ดน้อยของป๊อปงั้นหรอ'

'หมีพูห์ของฟาง ผมฟินจัง ><'

"ป๊อป ฟางเมื่อยแล้วนะ"เสียงหวานประท้วงขึ้นเป็นรอบที่สิบ เมื่อป๊อปปี้สั่งให้เธอนั่งสวยๆเป็นแบบให้เค้ามาได้เกือยสามชั่วโมงแล้ว

"อย่าบ่นน่า อยู่นิ่งๆก่อนเร็ว"เสียงทุ้มออกคำสั่ง ฟางเบ้หน้าด้วยความขัดใจ แต่ก็ยอมทำตามที่ร่างสูงบอกแต่โดยดี

"เอียงซ้ายหน่อย ใช่ ยิ้ม แบบนั้นแหละ"ป๊อปปี้เดินมาจับใบหน้าสวยหวานขึ้นมาให้เข้าที่ ก่อนสายตาคมจะสังเกตุเห็นแก้มป่องๆที่แดงระเรื่อด้วยความเขิน มันน่ารักจนเค้าอดไม่ได้ที่จะไป...หอมมัน

"ป๊อป!"ฟางร้องอย่างตกใจ หากแต่อีกฝ่ายกลับทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

"ฉวยโอกาส"ริมฝีปากบางบ่นอุบ ป๊อปปี้ได้ยินดังนั้นก็กดจมูกโด่งมาหอมแก้มเนียนเข้าอีกรอบ

"ถ้ายังว่าป๊อปอีก ก็จะหอมอยู่อย่างนี้ล่ะ"คิ้วเรียวยกขึ้นอย่างท้าทาย ฟางโวยวายหน้าแดงจัด

"ไอหมีลามก"

~จุ้บ!~

"ไอหมีทะลึ่ง"

~จุ้บ!~

"อ้ายยยยย ไอหมีโรคจิต"

~จุ้บ! จุ้บ!~

ฟางเบี่ยงหน้าหนีทั้งจมูกโด่งและริมฝีปากเรียวของป๊อปปี้ที่จ้องจะฉวยโอกาสจากเธอ และก็แน่นอน เธอไม่สามารถหลบเค้าได้เลย

"ดื้อนักใช่มั้ยๆ"ป๊อปปี้รวบข้อมือเล็กๆทั้งสองที่ทุบอกแกร่งของเค้าอยู่ไว้ด้วยมือข้างเดียว มืออีกข้างก็รั้งร่างฝเล็กให้ลอยขี้นจากเก้าอี้ ส่งตัวเองไปนั่งแทนพร้อมวางเธอไว้บนตัก แขนแกร่งกอดเอวบยางไว้แน่น ใบหน้าหล่อคมเกยอยู่บนไหล่เนียนอย่างน่ารัก

ฟางเขินจนทำอะไรไม่ถูก เธอควรจะโวยวาย ด่าเค้า ทุบเค้า ดิ้นหนี หรือทำยังไงก็ได้ให้ตัวเองหลุดจากอ้อมกอดแสนอบอุ่นนี่เสียที หากแต่ร่างกายและหกัวใจของเธอมันกลับไม่ทำอย่างนั้น มันกลับเอนตัวพิงกับแผงอกแข็งแรงและวางมือนุ่มไปกุมมือเรียวไว้

ทั้งสองอิงแอบกันอยู่ในท่านั้น หัวใจทั้งสองมีแต่ความอบอุ่น ความยินดีที่มีคนๆนี้อยู่ข้างกาย บนใบหน้าดูดีของทั้งคู่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

"ป๊อปคิดถึงฟางมากนะ รู้มั้ย"

เสียงทุ้มนุ่มแสนอบอุ่นดังเบาๆแต่ในท่าทางแบบนี้มันทำให้เธอได้ยินมันเต็มสองรูหู หัวใจดวงน้อยเต้นไท่เป็นจังหวะทันที

"ฟางก็คิดถึงป๊อปเหมือนกัน"

#####################################

มาอัพแล้ววววววว เมื่อวานเข้าขยีดเขียนไม่้ได้ เลยไม่ได้อัพ ขอโทษด้วยนะคะ

หวานพอมั้ยอ่าแบบนี้ ขอกำลังใจด้วยนะคะ