"Just break ห่างกันซักพัก"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Is I special for you now?"

ข้อความที่ป๊อปปี้ส่งมาทำให้ฟางขมวดคิ้ว สายตาหวานก้มมองมันอีกครั้งให้แน่ใจ ใจดวงน้อยๆพลันน้อยใจขึ้นมา อะไรกัน

"Why you say like that"

"Answer me before"

อีกฝ่ายย้ำกลับมาอีกครั้ง ฟางพิมพ์ตอบกลับไป

"You always be that,don't worry about it"

"Are you sure?"

"Yes!"

ฟางตอบพร้อมกับความรู้สึกหน่วงๆที่เกิดขึ้นในหัวใจ ยิ่งป๊อปปี้ไม่ตอบกลับมา ยิ่งทำให้ฟางร้อนใจเข้าไปอีก

"ป๊อปเป็นอะัไรรึเปล่า"

"Can I believe in your answer?"

ประโยคที่อีกฝ่ายตอบกลับมาทำให้ฟางสะอึก 'ป๊อปเชื่อฟางได้ใช่มั้ย' ทำไมเค้าถึงไม่เชื่อใจเธอล่ะ มันเกิดอะไรกับ'เรา'งั้นหรอ

"ทำไมป๊อปพูดแบบนี้อ่ะ ไม่เชื่อฟางแล้วหรอ"

"ป๊อปเชื่อฟาง จริงๆ เชื่อป๊อปสิ"

ประโยคที่อีกฝ่ายตอบกลับมาทำให้ริมฝีปากบางถูกแย้มขึ้นอย่างมีความสุข หากแต่ความรู้สึกแปลกๆในใจเกี่ยวกับอาการของชายหนุ่มยังคงไม่ได้หายไแไหน

"ป๊อปว่างมั้ย ฟางโทรหาได้เปล่า"

"เดี๋ยวป๊อปโทรเอง"

~เมื่อไหร่ก็ใช่เธอ ตอบทุกคำถามของใจ~

"ป๊อปเป็นอะไรรึเปล่า ดูไม่ค่อยดีเลยนะ"ทันทีที่รับสาย เสียงหวานๆก็รัวใส่เค้าเป็นชุด ทำเอาเจ้าตัวอดยิ้มออกมาไม่ได้

"ป๊อปไม่ได้เป็นอะไรแล้ว"

"แน่ใจนะ"

"คร้าบบบบบบ"ป๊อปปี้รับคำกวนๆ

"แล้วทำไรอยู่อ่ะ"

"ก็...คุยกับฟางอยู่ไง"

"เอ๊ะ"ฟางทำพเสียงงอนๆดุใส่ ป๊อปปี้ยิ้มร่าอย่างมีความสุข

~ก๊อกๆ~

เสียงเคาะประตูทำให้ป๊อปปี้ชะงัก เท้าเรียวก้าวฉับๆไปเปิดประตู ก่อนนัยต์ตาคมจะเบิ่งกว้างขึ้นอย่างตกใจ

"ฟาง..."

~ปัง~

ป๊อปปี้ปิดประตูพร้อมกับเอาหลังแนบประตูไว้ หัวใจในอกข้างซ้ายเต้นระรัวราวกับจะทะลุออกมาข้างนอด มันดูเหลือเชื่อจนเค้ากลัวตัวเองจตะตาฝาดไป...

ป๊อปปี้เปิดประตูกลับไปอีกที พบว่าฟางยังคงยืนอยู่ที่เดิม แถมยังส่งรอยยิ้มหวานๆที่เค้าหลงใหลมาให้อีก

"ป๊อปไม่ได้เพ้อใช่มั้ยฟาง"

เสียงทุ้มเอ่ยถาม ฟางหัวเราะ เดินเข้าไปในห้องพร้อมปิดประตูเองเสร็จสรรพ ป๊อปปี้มองตามอย่างอึ้งไม่หาย เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง???

"ถ้าป๊อปเพ้อ ฟางก็เพ้อเหมือนกันนั้นแหละ"

"ฟาง"ป๊อปปี้รั้งร่างเล็กมากอดไว้แนบอกแน่น กลิ่นหอมอ่ินๆที่คุ้นเคยยังคงทำให้เค้าปั่นป่วนได้ดังเดิม มือเรียวโอบรัดเอวบางอน่น ราวกับ....ไม่มีวันปล่อยเธอไป

สายตาหวานมองไปรอบๆห้องของชายหนุ่มที่ตอนนี้เจ้าของห้องอยู่ในห้องน้ำ เนื่องจากโดนเธอไล่ให้ไปอาบน้ำ อะไรกัน พอเลิกเป็นบอนแบนด์ก็ไม่ดูแลตัวเองเลย พลันสายตาหวานก็หยุดลงเมื่อสะดุดเข้ากับอัลบั้มรูปบนเตียงของป๊อปปี้

มือบางหยิบอัลบั้มขึ้นมาเปิดดูอย่างสนใจก่อนนัยต์ตทหวานจะเบิกกว้าง เมื่อพบว่ารูปในนั้นทั้งหมดเป็นรูปของเธอในอิริยาบทต่างๆ ทั้งๅที่ตั้งใจถ่าย และถูแอบถ่าย มีรูปคู่กับป๊อปปี้อยู่ที่ด้านหลังมากอยู่พอสมควร หากแต่ที่สำคัญ คือทุกรูปมีเธอ

"ทำไรอ่ะฟาง"เสียงทุ้มจากด้านหลังทำให้ฟางสะดุ้ง รีบซ่อนอัลบั้มไว้ใต้ผ้าห่ม ก่อนจะหันไป

"อ๊ายยย ทำไมไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนเล่า!!!"ฟางยกมือปิดใบหน้าสวยที่แดงก่ำ จากการเห็นร่างแข็งแรงที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของชายหนุ่ม ไหนจะซิกซ์แพคเป็นลอนสวยของเค้าอีก โชคดีนะ ที่เค้ายังคงปราณี ใส่ผ้าเช็ดตัวมาผันปิดท่อนล่างไว้

"ทำไมอ่ะ ชอบไม่ใช่อ่อ"ป๊อปปี้ได้ทีแกล้ง เดินไปหาคนตัวเล็กที่ก้มหน้างุด

"เงยหน้าขึ้นมาหน่อยสิ คนเก่ง"มือเรียวประคองใบหน้าหวานขึ้นมา ฟางหน้าแดงซ่านเมื่อร่างกายของคนตัวโตทำให้เธอแทบละบายไปกองกับพื้น ป๊อปปี้จ้องมองใบหน้าสวยหวาน เธอช่างงดงามเหลือเกิน...

ใบหน้าหล่อเหลาเคลื่อนเข้าใกล้ใบหน้าสวยเรื่อยๆฟางหลับตาพริ้ม ริมฝีปากเรียวประกบลงบนปากบางน่าอ่อนโยน

"อือ~"เสียงหวานครางในลำคอเมื่อลิ้นร้อนๆของอีกฝ่ายหยอกเย้ากับเธอไม่เลิก จูบแสนหวานแปรเปลี่ยนเป็นร้อนแรงจนเธอต้องโอบรอบคอป๊อปปี้ไว้ ร่างสูงโน้มตัวลงไป พาตัวเค้าและเธอลงไปบนเตียงด้วยกัน มือหนาไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งของคนใต้ร่างอย่างหลงใหล มือนุ่มของฟางก็ลูบไล้ไปตามซิกซ์แพคแบะแข็งแกร่งอย่างเคลิบเคลิ้ม จมูกโด่งของป๊อปปไล้ลงไปซุกไซร้ซอกคอขาวเนียน อดที่จะทำรอยคิสมาร์คไว้เป็นการแสดงความเป็นเจ้าของไม่ได้ มือเรียวซุกซนไปปลดซิปเดรสสีหวานออก...

"ปะ ป๊อป"

#####################################

เห็นว่าอยากได้หวานๆกันจัีงเลย เลยจัดให้ มาช้าไปหน่อยแต่ก็ดีกว่าไม่มาเนอะ จะเกิดอะไรขึ้นต่อไป อยากให้เป็นไง ก็เม้นโหวตกันเยอะๆน้าาาา