[Fic Beast] How much? “ค่าตัวนาย..เท่าไหร่กัน?”

by nooonaa


How much? 21 : ผูกมัด

 

+JunSeung+

หมดเวลาแล้ว

ฮือๆ

พอสักทีเถอะ อย่าร้องเลย มันเจ็บมากนะถ้ามันแต่คิดแล้วเอาแต่ร้องแบบนี้ ฮยอนซึง...นายต้องเข้มแข็ง

ถึงแม้เขาจะไม่เห็นเรามีค่าสำหรับเขา แล้วตอนนี้ตัวจริงเขาก็มาแล้ว แต่นายก็ควรภูมิใจที่ได้...รักใครสักคน

ผมพยายามหลอกตัวเองมาตลอดว่าไม่ได้รักผู้ชายใจร้ายคนนี้ เพราะกลัววันนี้จะมาถึงแล้วผมจะทำใจตัดเขาออกไปไม่ได้ แต่ตอนนี้...หลอกไปสุดท้ายก็เจ็บอยู่ดี

ผมรักคุณจริงๆนะ...คุณจุนฮยอง

ก๊อกๆ

แต่แล้วเสียงเคาะประตูห้องที่ผมผิงอยู่ก็ดังขึ้น ผมสะดุ้งตัวลุกขึ้นยืนก่อนบานประตูนั้นจะเปิดออก

"ขออนุญาตครับ"

คุณดูจุน

"มีอะไรรึป่าวครับ" ผมรีบปาดน้ำตาบนหน้าออกก่อนจะแสร้งทำเป็นยิ้ม แต่อีกคนกลับมองผมแล้วขมวดคิ้วเข้าหากัน

"คุณร้องไห้หรอ"

"ป่าวสักหน่อย" ผมหันหลังควับเมื่อโดนถามก่อนจะเดินหนีไปที่ห้องนั่งเล่น

"ผมพอจะเข้าใจอะไรแล้วล่ะ คุณร้องไห้เพราะคุณคาร่ามาหาท่านประธานใช่ไหม"

จึก!

เจ็บ

"พอเถอะครับ ผมไม่อยากจะคิดถึงมัน" แค่นี้ก็แทบจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว

"แต่ผมมีเรื่องต้องบอกคุณก่อนครับ"

"อะไรหรอ" รีบบอกแล้วก็รีบไปสักที ตอนนี้ผมอยากอยู่คนเดียว

"ท่านประธานให้ขึ้นมาบอกคุณว่า วันนี้จะกลับดึกหน่อย เพราะจะออกไปทานอาหารเย็นกับคุณคาร่า"

ฟังแค่นั้นมันก็เหมือนหมดแรง เขาสองคนคงกำลังจะมีความสุขกัน

ผมจะไม่ไหวแล้ว

ฮือๆๆๆ

ผมปล่อยโฮอย่างเหลืออดก่อนจะซบหน้ากับหมอนอิง ตอนนี้ผมไม่อายใครแล้ว จะโดนคนอื่นมองว่าอ่อนแอก็ช่าง แต่มันสุดจะทนแล้วจริงๆ

"เพราะรักถึงร้องไห้สินะครับ"

"ฮึกๆ คุณรู้..." พอได้ยินคำถามนั้นมันก็ทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นมามองอีกคน

"คุณรู้ไหม ว่าท่านประธานมีคติประจำใจว่าอะไร"

คติ?

ผมไม่เคยรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับเขาเลยสักนิด แล้วคติ..ผมจะรู้ได้ยังไง

"อะไรหรอครับ"

" 'ของของฉันก็ต้องเป็นของของฉัน' ดังนั้น...อะไรที่เป็นของคุณ ทำไมคุณไม่ลองทำให้มันเป็นของคุณตลอดไปละครับ"

"แล้วจะให้ผมทำยังไงล่ะครับ ผมมันก็แค่เด็กคนหนึ่งที่ถูกเขาซื้อมา" แล้วก็มีหน้าที่ที่ทำให้เขามีความสุข...บนเตียง

"อะไรที่ท่านประธานชอบในตัวคุณ คุณก็ใช้อันนั้นผูกมัดสิครับ...ง่ายๆ"

หมายถึง...ให้ผมยั่วคุณจุนฮยองหรอ

บ้าน่า! เรื่องน่าอายแบบนั้น

"ผมทำไม่ได้หรอก"

"แล้วแต่ครับ ผมช่วยหาทางออกให้เท่านั้น ขอตัวนะครับ"

เขาดูจะผิดหวังในตัวผมมาก เพราะสีหน้าที่ดูเบื่อหน่ายในคำตอบของผม แต่เรื่องแบบนั้นมันน่าทำงั้นหรอ มันดูเหมือนคนไร้ค่านะ

แต่ในเมื่อผมไม่มีค่าอยู่แล้ว แล้วถ้ามันทำให้คุณจุนฮยองอยู่กับผม ผมก็ควรจะลองไม่ใช่หรอ

ผมจะผูกมัดคุณด้วยร่างกายและหัวใจของผมเอง...คุณจุนฮยอง

 

"ฮยอนซึง...ทำไมยังไม่นอนอีก"

กลับมาแล้ว

"สนุกไหมครับ"

"ไม่รู้สิ" ร่างหนาตอบผมเหมือนไม่ค่อยใส่ใจกับเรื่องนั้น ก่อนจะค่อยๆถอดเสื้อสูทตัวเองออก ผมเห็นดังนั้นเลยรีบเดินไปหาแล้วคว้าเนคไทเส้นสวยแล้วเป็นถอดมันเอง

"ผมช่วยครับ" คุณจุนฮยองเองก็ไม่ได้ว่าอะไรกลับยืนนิ่งๆให้ผมถอดเสื้อผ้าให้ พอมาถึงกระดุมเม็ดแรกผมก็มองแผ่นอกหนาจนปลดออกหมด แค่นั้นหัวใจผมก็เริ่มสั่น

เมื่อผมถอดเสื้อเชิตสีขาวออกจากหุ่นสมส่วนนั้นได้หน้าผมก็เริ่มร้อนฉึ่ง มันรู้สึกเขินที่ได้เห็นกล้ามเนื้อสวยใกล้ๆ แล้วยิ่งกลิ่นเหงื่อผสมกับน้ำหอมของอีกคนยิ่งทำให้ผมแทบล้มทั้งยืน

มีเสน่ห์...จนน่าสัมผัส

มือผมเริ่มยกขึ้นมาลูบแผ่นอกกว้างตามที่ใจสั่งก่อนจะไล้ต่ำลงไปจนถึงเอวสอบ แค่นี้ผมก็จะไม่ไหวแล้ว

อยาก...อยากให้เขาสัมผัสผม อยากให้ร่างกายอันสวยงามนี้อยู่บนร่างผม และอยากให้เขาเคลื่อนไหวในตัวผม

"ฮยอนซึง...นายเป็นอะไร" อยู่ๆเขาก็ถามผมขึ้นมาเหมือนจะไม่เข้าใจในการกระทำของผม แต่ผมบอกแล้วไง ว่าผมจะผูกมัดเขาให้เป็นของผมคนเดียว

"ผมอยากสัมผัสคุณ...ได้ไหมครับ" ผมเงยหน้าขึ้นมองดวงตาคมก่อนจะส่งสายตาหวานเชื่อมให้เขา จนเขาเผลอยกมือขึ้นมาจับบั้นท้ายกลม ผมเลยค่อยๆเขย่งตัวขึ้นเล็กน้อยแล้วกดริมฝีปากลงบนปากหนา

"อืม...คุณจุนฮยอง"

"ฮยอนซึง นายกำลังยั่วฉัน"

ก็นั่นคือสิ่งที่ผมกำลังทำนี่

"ผมเปล่ายั่วนะ แค่อยากให้คุณสัมผัสผมคนเดียว" แล้วจะได้ไม่มีสิทธิไปสัมผัสใครอีก

ดูอีกคนจะตกใจไม่น้อยที่ผมพูดกำกวมแบบนั้น ผมเลยจูงมือหนาให้ขึ้นไปนอนบนเตียงก่อนที่ตัวเองจะขึ้นไปนั่งคร่อมบนหน้าท้องแกร่ง

วางมือทั้งสองข้างบนแผ่นอกกว้าง ไล้ไปไล้มาก่อนจะส่งลิ้นร้อนฉ่ำเข้าไปเลียวนบนตุ่มไตเม็ดเล็กจนแข็ง เสียงซี๊ดครางหืออย่างชอบใจจนมือใหญ่ตรงเข้าบีบเค้นบั้นท้ายของผมอีกครั้ง ผมเลยยิ่งดูดดึงจนมันบวมเบ่ง

"อ่าาาา ฮยอนซึง อืม...."

"ชอบไหมครับ..." ทำเป็นถามแต่หยุดทุกการกระทำเพื่อให้อีกคนขาดช่วง ต้องทำให้เขาอยากแล้วก็ปล่อยให้รอ เขาถึงจะเป็นของผม

"อืม...ชอบ" ใช่ อย่างนั้นแหละ

"แล้วชอบผมไหม" คราวนี้ผมจงใจนั่งทับบนแกนใหญ่ที่เริ่มขยายตัวแล้วขยับขึ้นลงช้าๆเพื่อให้ร่องก้นของผมสัมผัสกับมัน

"ซี๊ดดดด อ่าาาา..."

"คุณจุนฮยอง...คุณชอบผมไหม"

"ชอบสิ...ชอบ ฮยองซึง...ฉันชอบนาย"

ตึกตักๆ

ได้ผล!

พอได้ยินแบบนั้นหัวใจผมก็เริ่มบีบรัดจนแน่น ผมเลยก้มลงไปจูบกับคนข้างล่างเพื่อคลายความรู้สึกที่บีบรัดก่อนที่มือหนาจะล้วงเข้าไปทางด้านหลังแล้วลูบรูร้อนเบาๆ

"อย่าสิครับ" ผมรีบจับมือนั้นไว้แล้วถอนออกมาก่อนจะเลียมันจนชุ่ม ดวงตาคมเริ่มปริ่มน้ำเล็กน้อยอย่างควบคุมอารมณ์ไม่ได้

"ทำไม...ฉันไม่ไหวแล้วนะ"

"ก็คุณยังไม่ได้มีแค่ผมนี่หน่า ถ้าผมให้คุณง่าย...คุณก็จะทิ้งผมไป ใช่ไหม"

"ไม่มีทาง ฉันไม่มีทางทิ้งนายแน่...ฮยอนซึง ฉันต้องการนาย เดี๋ยวนี้..." ยังหรอกครับ มันยังไมพอสำหรับผม

"แล้วคุณคาร่าล่ะ คุณจะเลือกเธอหรือผม" ผมพูดไปก็คลานต่ำลงไปจนถึงช่วงล่าง ส่งนิ้วกรีดลงบนแก่นแข็งนั้นช้าๆแล้วเริ่มแกะเข็มขัดออก

"ตอบสิครับ คุณจะเลือกใคร" ทำเป็นหยุดเมื่ออีกคนไม่ตอบ ร่างหนาเลยรีบตอบเหมือนควบคุมตัวเองไม่ได้

"เลือกนาย...ฉันเลือกนาย"

สำเร็จ

ผมเลยจัดการคว้าแท่งสวยยาวขึ้นมาแล้วรูดขึ้นลงช้าๆ ก่อนจะแตะลิ้นลงบนหัวปลายบานแดงก่ำจนอีกคนร้องซี๊ดเสียงดัง ผมเลยดูดเม้มเบาสลับแรงพร้อมกับนวดคลึงลูกตุ้มแฝด

"อ๊าาาาา อย่างนั้นแหละ อาาาาา"

"อืม...จ๊วบๆ มวบๆ อืม...." ยิ่งสาวแรงเท่าไหร่อีกคนก็ยิ่งชอบ ผมเลยใส่ความเร็วไม่ยั้งจนถึงวินาทีสุดท้าย ผมก็ปล่อยมันออก

"ยะ หยุดทำไม ฮยอนซึง"

ผมไม่ตอบอะไรกลับลุกขึ้นยืนแล้วค่อยๆถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนเหลือแค่ร่างกายขาวเนียนเปลือยเปล่า ดวงตาคมจ้องดูอย่างหื่นกระหาย จากนั้นก็ขึ้นมานั่งทับบนแก่นร้อนนั้นใหม่ คุณจุนฮยองครางเสียงแทบทันทีที่ผมขมิบรูให้โดนแกนนั้น

"คำถามสุดท้าย...คุณรักผมบ้างไหม" เพียงแค่นั้นร่างหนาก็ชะงักกึก เขามองผมด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป ผมเห็นอย่างนั้นก็เผลอเม้มปากตัวเองแน่นเหมือนกลัวอีกคนจะปฏิเสธ

"ผมรักคุณนะคุณจุนฮยอง ผมไม่อยากยกคุณให้ใคร แล้วคุณ...รักผมบ้างไหม"

ต้องบอก...ต้องบอกให้เขารู้ว่าผมขาดเขาไม่ได้ และต้องการเขาอยู่เคียงข้างผมตลอดไป

"อ๊ะ!"

แต่ร่างหนากลับไม่ยอมตอบผม ก่อนเขาจะพลิกตัวกลับจนผมตกลงไปอยู่ใต้ร่างแทน

"คิดจะหลอกอะไรจากคนอย่างฉันงั้นหรอ...ลูกกวางน้อยของฉัน" เขาไม่พูดเปล่า มือหนาแยกขาทั้งสองข้างถ่างออกแล้วนำแท่งร้อนหมุนวนตรงรูแคบอย่างเชิญชวน

"ผมแค่ คะ แค่ ...อ่าาาาาาาา" แต่ไม่ทันจะตอบ หัวบานแดงก็ค่อยๆกดเข้ามาช้าๆแล้วดันหายเข้าไปจนมิดด้าม

อ่า....ร้อน แน่น ไม่ไหวแล้ว

"ซี๊ดดดด....อืมมมมม...."

"อ๊ะ อาาาา...." ผมผวาคว้าลำคอแกร่งให้แนบชิดเมื่อเอวสอบเริ่มเคลื่อนไหว ผนังร้อนอุ่นโดนหัวบานขุดอยู่ภายในจนต้องร้องอ่า ก่อนที่จังหวะจะเริ่มเร็วขึ้น

"คุณจุนฮยอง อ๊ะๆ อ๋าาาา" ยิ่งเร็วยิ่งแรงผมยิ่งคราง ไม่ว่าจะยังไงคนบนร่างก็ไม่คิดจะเบาแรง ผมต้องถ่างขาให้กว้างขึ้นเพื่อช่วยบรรเทาความแน่น แต่ไม่ว่าจะทำยังไง มันก็ยังเสียว

รุนแรง...แต่รู้สึกดี

"อืม ซีี๊ดดดด อะอาาาาา" ไม่นานร่างหนาก็กระตุกเป็นสัญญาณว่าเขาถึงจุดแล้ว ก่อนมือหยาบจะช่วยผมถึงตาม ผมหอบถี่อย่างแรงก่อนจมูกโด่งจะก้มลงมาหอมตามแก้มและซอกคอ

ในที่สุด...ผมก็ผูกมัดคุณไม่ได้

"คุณจุนฮยอง...." รักผมสักนิดก็ไม่หรอ

"ทำหน้าแบบนี้เหมือนอยากจะร้องไห้นะ" แค่นั้นผมก็ปล่อยน้ำตาลงอาบแก้ม ก่อนจะซุกหน้าหาแผ่นอกหน้าอย่างหวงแหน

"คุณจะทิ้งผมหรอ คุณจะทิ้งผมไปหาคุณคาร่าหรอครับ"

"หึ กลัวฉันทิ้งถึงขนาดยอมลงทุนยั่วฉันเลยรึไง" ฝ่ามืออุ่นลูบแผ่นหลังอย่างปลอบประโลม

"ก็คุณไม่ได้รักผมเหมือนที่ผมรักนี่" เลยไม่ต้องทำอะไรแบบนี้ ทำอะไรเพื่อยึดคุณไว้กับผม

"หึ..."

"ทำไม...ผมต้องทำยังไง บอกผมมาสิ ผมพร้อมจะทำทุกอย่าง"

"ไม่ต้องทำอะไรหรอก เพราะนายยั่วให้ฉันรักได้สำเร็จแล้ว...ฮยอนซึง"

ไม่จริง!

 

<><><><><><><><><><><><><><>
130930

โอ่งงงง แกหล่อจริง ฮ่าๆ เรื่องนี้แกโคตรหล่ออะ รักแกนะ555 (ลำเอียงนิสสสส)