Tears of love น้ำตาในรอยยิ้ม
9.8
เขียนโดย yeewa
วันที่ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 13.10 น.
12 ตอน
45 วิจารณ์
27.40K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 21.27 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
8) ทะเล...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความอ้วกกก
ฟางยังคงอ้วกอยู่ในห้องน้ำ
ป๊อบปี้เดินเข้ามาช้าๆแล้วกอดฟางจากด้านหลัง
"ปล่อยฉันนะ ปล่อย"ฟางพยายามแกะมือของป๊อบปี้ออก
"ชอบแสดงละครหรอ"ป๊อบปี้พูดจบก็จับฟางขึ้นมาอุ้ม
"ปล่อย ปล่อยฉันซี้!!"ฟางตีแขนป๊อบปี้
ป๊อบปี้ไม่สนการกระทำที่ฟางกำลังทำอยู่ เขาอุ้มฟางขึ้นบันไดไปบนห้อง
แอ๊ดด
ฟุ่บ!
ป๊อบปี้เปิดประตูเข้ามา แล้วโยนฟางลงบนเตียงทันที
"ฉันเจ็บนะ"ฟางค่อยๆลุกขึ้นมาแล้วลูบหลังตัวเองเบาๆ
ป๊อบปี้ยิ้มที่มุมปาก ก่อนปลดกระดุมเสื้อตัวเอง
"น..นายจะทำอะไร"ฟางถอยครูดไปยังหัวเตียง
*เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะกลับมา*
เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นทำให้ป๊อบปี้หัวเสียอย่างมาก
ติ๊ด
ป๊อบปี้กดรับโทรศัพท์
"ฮัลโหลครับ"
[ป๊อบปี้ที่น้าเองนะ]
"ครับน้า มีอะไร"
[เร็วๆนี้จะมีประชุมที่บริษัทเรา แกรีบกลับมาเลยนะ]
"ครับน้า ครับสวัสดีครับ"
ป๊อบปี้กดตัดสายไปอย่างหัวเสีย
"ครั้งนี้เธอรอดไปได้นะ"เขาหันมาพูดกับฟาง ก่อนที่จะเดินเข้าไปโปะยาสลบเธอ
ป๊อบปี้จัดการเก็บของ ของฟางและของเขาลงในกระเป๋าใบใหญ่
"พี่ไปก่อนนะ"ป๊อบปี้ที่อุ้มฟางอยู่พูดกับน้องสาวท่ามกลางอากาศหนาวเหน็บแล้วออกเดินทางกลับประเทศไทยทันที
เครื่องบินค่อยๆลงจอด
คนชุลมุนวุ่นวาย
"ฮัลโหล น้าครับผมมาถึงแล้วนะ"ป๊อบปี้กดโทรศัพท์โทรคุยกับน้า
[ทำไมรีบกลับมาจังอีกตั้ง 1 เดือนแน่ะ]
"ห๊ะ!"
[แหม แกก็รีบร้อนจิง เฮ้อ ฉันละเบื่อ"
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
น้ากดตัดสายป๊อบปี้ไป เขาแทบช็อก อีกตั้ง 1 เดือน!
เขาขับรถเปิดประทุนท่ามกลางสายลมไปเรื่อยๆยามที่ถนนเปลี่ยว
ข้างๆก็มีฟางที่กำลังหลับปุ๋ยอยู่
เขาหันมามองฟางโดยไม่รู้ตัว
จริงๆเธอก็น่ารักเหมือนกันนะ ป๊อบปี้คิด
รถจอด ณ ที่สถานที่แห่งหนึ่ง
ทะเล....
เอี๊ยดดด
ป๊อบปี้มาถึงในเวลาพระอาทิตย์ขึ้นพอดี
"อืม.."ฟางที่ค่อยๆลืมตาเบลอๆขึ้นมา
ฟางค่อยๆขยับตัวขึ้นมาจากเบาะแข็ง
แล้วมองป๊อบปี้ด้วยอาการงัวเงีย
"นี่นายพาฉันมาที่ไหนเนี่ย"ฟางถามป๊อบปี้แล้วเอามือมาขยี้ตา
"เธอก็ดูเอาสิ" ป๊อบปี้มองฟางแล้วหันหน้าไปยังทะเล...
"ทะเล..." ฟางตาตื่นขึ้นมาทันใด เธอมองทะเลเหมือนไม่เคยเห็นมาก่อน
แววตาของหญิงสาวสัมผัสได้ถึงความสุข ความน่าตื่นเต้น เหมือนสิ่งที่เธออยากเจอมาตลอด
เธอค่อยๆเปิดประตูรถก้าวขาออกมาช้าๆท่ามกลางเท้าเปล่า
เท้าของเธอสัมผัสได้ถึงทรายสีขาวเนื้อละเอียด พระอาทิตย์ที่กำลังจะขึ้นส่องแสงสีทองมาบน
ตัวเธอช้าๆ
แววตาเด็กสาวยังคงเป็นประกาย พร้อมกับรอยยิ้มที่ชื่นบานบนหน้านั้น
มันเป็นรอยยิ้มที่บริสุทธิปราศจากการเสแสร้งใดๆ เธอเดินมาเรื่อยๆมองไปเรื่อยๆ จึงรู้สึกเปียกที่เท้าตัวเอง
ซ่าา
คลื่นทะเลเล็กๆที่กำลังกระทบกับเท้าเธอ เธอก้มมองมันด้วยสายตาเอ็นดู ก่อนค่อยๆย่อลงสัมผัสน้ำทะเลเบาๆ
"นี่เธอเคยเห็นทะเลมาบ้างรึเปล่าเนี่ย"ป๊อบปี้ที่เดินมาจากด้านหลังถามเธอด้วยความขำ เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนมีความสุขมากเท่านี้
"ใช่...ฉันเคยเห็น เห็นแต่ในทีวี"ฟางตอบป๊อบปี้ด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข แล้วเธอก็หัวเราะออกมาเบาๆ
ป๊อบปี้นึกสนุกจึงสาดน้ำทะเลเล็กๆใส่เธอ
"นี่แหนะ!"
"ว้าย"ฟางกระเถิบออกมาด้วยความตกใจ
"สาดน้ำใส่ฉันหรอ นี่แหนะๆ"ฟางสาดน้ำกลับ
"นี่แหนะ โดนแน่"ป๊อบปี้วิ่งไล่ฟางท่ามกลางวิวทะเล
ฉาดด
ป๊อบปี้สาดน้ำทะเลโดนปากฟางพอดี
"เป็นไรมั๊ย" ป๊อบปี้ถามแล้วมองฟางด้วยความเป็นห่วง
"แหวะ เค็มชะมัด"ฟางแลบลิ้น
"อยากกินอีกมั๊ยหล่ะ นี่แหนะๆ!"ป๊อบสาดน้ำใส่ฟางอีก ทั้งสองคนวิ่งไล่กันด้วยความสนุกสนานเหมือนว่าความแค้นของทั้งสองจะหายไป ทันทีที่ได้อยู่ที่นี่
ตอนเย็น
"เธอช่วยเขยิบเสาตรงนั้นหน่อยสิ"ป๊อบชี้ตรงเสาเตนต์ที่ยังไม่เข้าที่ ลองหยุดความแค้นไว้สักครั้งก็คงไม่เสียหายมั๊ง อีกตั้ง 1 เดือนกว่าเขาจะไปปรุะชุมใหญ่ ป๊อบปี้คิด อย่างน้อยเขาก็ได้เห็นมุมน่ารักๆของฟาง แต่เขาก็ยังไม่ไว้วางใจฟางอยู่ดี
เตนต์ถูกกางเสร็จด้วยฝีมือของทั้งสองคน
ยามค่ำคืน
"หิวจังอ่ะ"ฟางลูบท้องเบาๆ แล้วทำหน้าเบ้
"เดี๋ยวฉันไปซื้ออะไรมาให้กินนะ"ป๊อบปี้พูดจบก็ออกจากเตนต์ไปหาซื้อของกินมาให้ฟาง
เธอไม่คิดเลยเหมือนกัน ว่าผู้ชายโหดๆอย่างป๊อบปี้จะมีความใจดีในตัว
เอาเถอะเขาอาจแค่ทำดีเพื่อหลอกใช้เธอก็ได้
"มาแล้วๆ"ป๊อบปี้เข้ามาในเตนต์พร้อมปลาหมึกย่างในจาน
"อุ้บ"ฟางออกไปนอกเตนท์เพื่อหาที่อ้วก
"เป็นอะไรหน่ะฟาง" ป๊อบที่เดินตามออกไปติดๆ ก็เห็นฟางกำลังอ้วกอยู่
หรือว่าเธอจะใช้มารยาหญิงหลอกเขาอีกแล้ว ป๊อบปี้เริ่มระแวงขึ้นมา
"ขอน้ำหน่อย"ฟางรับขวดน้ำจากป๊อบปี้มาแล้วจัดการดื่ม ป๊อบปี้ยังคงมองฟางด้วยอาการไม่ไว้วางใจ
"ขอโทษนะ แต่ฉันไม่อยากที่จะกินอะไรแล้ว"ฟางตอบพลางใช้มือเช็ดปาก
"ฟางมาดูนี่สิ"ป๊อบปี้ที่เปิดเตนท์ออกมา เขาเห็นดาวเป็นพันๆดวงเต็มท้องฟ้ายามค่ำคืน
"ว้าว สวยจัง"ฟางมองดวงดาวด้วยตาเป็นประกาย
"สวยจังเลยนะ.. ฟาง อ้าวฟาง"ป๊อบปี้หันหน้ากลับมาอีกครั้งก็เห็นฟางหลับลงซบที่ไหล่เขาไปแล้ว
ผู้หญิงอะไรขี้เซาชะมัด ป๊อบปี้คิด
ขอหวานๆบ้างละกัน 555
ฟางยังคงอ้วกอยู่ในห้องน้ำ
ป๊อบปี้เดินเข้ามาช้าๆแล้วกอดฟางจากด้านหลัง
"ปล่อยฉันนะ ปล่อย"ฟางพยายามแกะมือของป๊อบปี้ออก
"ชอบแสดงละครหรอ"ป๊อบปี้พูดจบก็จับฟางขึ้นมาอุ้ม
"ปล่อย ปล่อยฉันซี้!!"ฟางตีแขนป๊อบปี้
ป๊อบปี้ไม่สนการกระทำที่ฟางกำลังทำอยู่ เขาอุ้มฟางขึ้นบันไดไปบนห้อง
แอ๊ดด
ฟุ่บ!
ป๊อบปี้เปิดประตูเข้ามา แล้วโยนฟางลงบนเตียงทันที
"ฉันเจ็บนะ"ฟางค่อยๆลุกขึ้นมาแล้วลูบหลังตัวเองเบาๆ
ป๊อบปี้ยิ้มที่มุมปาก ก่อนปลดกระดุมเสื้อตัวเอง
"น..นายจะทำอะไร"ฟางถอยครูดไปยังหัวเตียง
*เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะกลับมา*
เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นทำให้ป๊อบปี้หัวเสียอย่างมาก
ติ๊ด
ป๊อบปี้กดรับโทรศัพท์
"ฮัลโหลครับ"
[ป๊อบปี้ที่น้าเองนะ]
"ครับน้า มีอะไร"
[เร็วๆนี้จะมีประชุมที่บริษัทเรา แกรีบกลับมาเลยนะ]
"ครับน้า ครับสวัสดีครับ"
ป๊อบปี้กดตัดสายไปอย่างหัวเสีย
"ครั้งนี้เธอรอดไปได้นะ"เขาหันมาพูดกับฟาง ก่อนที่จะเดินเข้าไปโปะยาสลบเธอ
ป๊อบปี้จัดการเก็บของ ของฟางและของเขาลงในกระเป๋าใบใหญ่
"พี่ไปก่อนนะ"ป๊อบปี้ที่อุ้มฟางอยู่พูดกับน้องสาวท่ามกลางอากาศหนาวเหน็บแล้วออกเดินทางกลับประเทศไทยทันที
เครื่องบินค่อยๆลงจอด
คนชุลมุนวุ่นวาย
"ฮัลโหล น้าครับผมมาถึงแล้วนะ"ป๊อบปี้กดโทรศัพท์โทรคุยกับน้า
[ทำไมรีบกลับมาจังอีกตั้ง 1 เดือนแน่ะ]
"ห๊ะ!"
[แหม แกก็รีบร้อนจิง เฮ้อ ฉันละเบื่อ"
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
น้ากดตัดสายป๊อบปี้ไป เขาแทบช็อก อีกตั้ง 1 เดือน!
เขาขับรถเปิดประทุนท่ามกลางสายลมไปเรื่อยๆยามที่ถนนเปลี่ยว
ข้างๆก็มีฟางที่กำลังหลับปุ๋ยอยู่
เขาหันมามองฟางโดยไม่รู้ตัว
จริงๆเธอก็น่ารักเหมือนกันนะ ป๊อบปี้คิด
รถจอด ณ ที่สถานที่แห่งหนึ่ง
ทะเล....
เอี๊ยดดด
ป๊อบปี้มาถึงในเวลาพระอาทิตย์ขึ้นพอดี
"อืม.."ฟางที่ค่อยๆลืมตาเบลอๆขึ้นมา
ฟางค่อยๆขยับตัวขึ้นมาจากเบาะแข็ง
แล้วมองป๊อบปี้ด้วยอาการงัวเงีย
"นี่นายพาฉันมาที่ไหนเนี่ย"ฟางถามป๊อบปี้แล้วเอามือมาขยี้ตา
"เธอก็ดูเอาสิ" ป๊อบปี้มองฟางแล้วหันหน้าไปยังทะเล...
"ทะเล..." ฟางตาตื่นขึ้นมาทันใด เธอมองทะเลเหมือนไม่เคยเห็นมาก่อน
แววตาของหญิงสาวสัมผัสได้ถึงความสุข ความน่าตื่นเต้น เหมือนสิ่งที่เธออยากเจอมาตลอด
เธอค่อยๆเปิดประตูรถก้าวขาออกมาช้าๆท่ามกลางเท้าเปล่า
เท้าของเธอสัมผัสได้ถึงทรายสีขาวเนื้อละเอียด พระอาทิตย์ที่กำลังจะขึ้นส่องแสงสีทองมาบน
ตัวเธอช้าๆ
แววตาเด็กสาวยังคงเป็นประกาย พร้อมกับรอยยิ้มที่ชื่นบานบนหน้านั้น
มันเป็นรอยยิ้มที่บริสุทธิปราศจากการเสแสร้งใดๆ เธอเดินมาเรื่อยๆมองไปเรื่อยๆ จึงรู้สึกเปียกที่เท้าตัวเอง
ซ่าา
คลื่นทะเลเล็กๆที่กำลังกระทบกับเท้าเธอ เธอก้มมองมันด้วยสายตาเอ็นดู ก่อนค่อยๆย่อลงสัมผัสน้ำทะเลเบาๆ
"นี่เธอเคยเห็นทะเลมาบ้างรึเปล่าเนี่ย"ป๊อบปี้ที่เดินมาจากด้านหลังถามเธอด้วยความขำ เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนมีความสุขมากเท่านี้
"ใช่...ฉันเคยเห็น เห็นแต่ในทีวี"ฟางตอบป๊อบปี้ด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข แล้วเธอก็หัวเราะออกมาเบาๆ
ป๊อบปี้นึกสนุกจึงสาดน้ำทะเลเล็กๆใส่เธอ
"นี่แหนะ!"
"ว้าย"ฟางกระเถิบออกมาด้วยความตกใจ
"สาดน้ำใส่ฉันหรอ นี่แหนะๆ"ฟางสาดน้ำกลับ
"นี่แหนะ โดนแน่"ป๊อบปี้วิ่งไล่ฟางท่ามกลางวิวทะเล
ฉาดด
ป๊อบปี้สาดน้ำทะเลโดนปากฟางพอดี
"เป็นไรมั๊ย" ป๊อบปี้ถามแล้วมองฟางด้วยความเป็นห่วง
"แหวะ เค็มชะมัด"ฟางแลบลิ้น
"อยากกินอีกมั๊ยหล่ะ นี่แหนะๆ!"ป๊อบสาดน้ำใส่ฟางอีก ทั้งสองคนวิ่งไล่กันด้วยความสนุกสนานเหมือนว่าความแค้นของทั้งสองจะหายไป ทันทีที่ได้อยู่ที่นี่
ตอนเย็น
"เธอช่วยเขยิบเสาตรงนั้นหน่อยสิ"ป๊อบชี้ตรงเสาเตนต์ที่ยังไม่เข้าที่ ลองหยุดความแค้นไว้สักครั้งก็คงไม่เสียหายมั๊ง อีกตั้ง 1 เดือนกว่าเขาจะไปปรุะชุมใหญ่ ป๊อบปี้คิด อย่างน้อยเขาก็ได้เห็นมุมน่ารักๆของฟาง แต่เขาก็ยังไม่ไว้วางใจฟางอยู่ดี
เตนต์ถูกกางเสร็จด้วยฝีมือของทั้งสองคน
ยามค่ำคืน
"หิวจังอ่ะ"ฟางลูบท้องเบาๆ แล้วทำหน้าเบ้
"เดี๋ยวฉันไปซื้ออะไรมาให้กินนะ"ป๊อบปี้พูดจบก็ออกจากเตนต์ไปหาซื้อของกินมาให้ฟาง
เธอไม่คิดเลยเหมือนกัน ว่าผู้ชายโหดๆอย่างป๊อบปี้จะมีความใจดีในตัว
เอาเถอะเขาอาจแค่ทำดีเพื่อหลอกใช้เธอก็ได้
"มาแล้วๆ"ป๊อบปี้เข้ามาในเตนต์พร้อมปลาหมึกย่างในจาน
"อุ้บ"ฟางออกไปนอกเตนท์เพื่อหาที่อ้วก
"เป็นอะไรหน่ะฟาง" ป๊อบที่เดินตามออกไปติดๆ ก็เห็นฟางกำลังอ้วกอยู่
หรือว่าเธอจะใช้มารยาหญิงหลอกเขาอีกแล้ว ป๊อบปี้เริ่มระแวงขึ้นมา
"ขอน้ำหน่อย"ฟางรับขวดน้ำจากป๊อบปี้มาแล้วจัดการดื่ม ป๊อบปี้ยังคงมองฟางด้วยอาการไม่ไว้วางใจ
"ขอโทษนะ แต่ฉันไม่อยากที่จะกินอะไรแล้ว"ฟางตอบพลางใช้มือเช็ดปาก
"ฟางมาดูนี่สิ"ป๊อบปี้ที่เปิดเตนท์ออกมา เขาเห็นดาวเป็นพันๆดวงเต็มท้องฟ้ายามค่ำคืน
"ว้าว สวยจัง"ฟางมองดวงดาวด้วยตาเป็นประกาย
"สวยจังเลยนะ.. ฟาง อ้าวฟาง"ป๊อบปี้หันหน้ากลับมาอีกครั้งก็เห็นฟางหลับลงซบที่ไหล่เขาไปแล้ว
ผู้หญิงอะไรขี้เซาชะมัด ป๊อบปี้คิด
ขอหวานๆบ้างละกัน 555
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ