Tears of love น้ำตาในรอยยิ้ม

9.8

เขียนโดย yeewa

วันที่ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 13.10 น.

12 ตอน

45 วิจารณ์

27.40K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 21.27 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

8) ทะเล...

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

อ้วกกก

ฟางยังคงอ้วกอยู่ในห้องน้ำ

ป๊อบปี้เดินเข้ามาช้าๆแล้วกอดฟางจากด้านหลัง

"ปล่อยฉันนะ ปล่อย"ฟางพยายามแกะมือของป๊อบปี้ออก

"ชอบแสดงละครหรอ"ป๊อบปี้พูดจบก็จับฟางขึ้นมาอุ้ม

"ปล่อย ปล่อยฉันซี้!!"ฟางตีแขนป๊อบปี้

ป๊อบปี้ไม่สนการกระทำที่ฟางกำลังทำอยู่ เขาอุ้มฟางขึ้นบันไดไปบนห้อง

แอ๊ดด

ฟุ่บ!

ป๊อบปี้เปิดประตูเข้ามา แล้วโยนฟางลงบนเตียงทันที

"ฉันเจ็บนะ"ฟางค่อยๆลุกขึ้นมาแล้วลูบหลังตัวเองเบาๆ

ป๊อบปี้ยิ้มที่มุมปาก ก่อนปลดกระดุมเสื้อตัวเอง

"น..นายจะทำอะไร"
ฟางถอยครูดไปยังหัวเตียง

*เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะกลับมา*

เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นทำให้ป๊อบปี้หัวเสียอย่างมาก

ติ๊ด

ป๊อบปี้กดรับโทรศัพท์

"ฮัลโหลครับ"

[ป๊อบปี้ที่น้าเองนะ]

"ครับน้า มีอะไร"

[เร็วๆนี้จะมีประชุมที่บริษัทเรา แกรีบกลับมาเลยนะ]

"ครับน้า ครับสวัสดีครับ"

ป๊อบปี้กดตัดสายไปอย่างหัวเสีย

"ครั้งนี้เธอรอดไปได้นะ"เขาหันมาพูดกับฟาง ก่อนที่จะเดินเข้าไปโปะยาสลบเธอ

ป๊อบปี้จัดการเก็บของ ของฟางและของเขาลงในกระเป๋าใบใหญ่

"พี่ไปก่อนนะ"ป๊อบปี้ที่อุ้มฟางอยู่พูดกับน้องสาวท่ามกลางอากาศหนาวเหน็บแล้วออกเดินทางกลับประเทศไทยทันที

เครื่องบินค่อยๆลงจอด

คนชุลมุนวุ่นวาย

"ฮัลโหล น้าครับผมมาถึงแล้วนะ"ป๊อบปี้กดโทรศัพท์โทรคุยกับน้า

[ทำไมรีบกลับมาจังอีกตั้ง 1 เดือนแน่ะ]

"ห๊ะ!"

[แหม แกก็รีบร้อนจิง เฮ้อ ฉันละเบื่อ"

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

น้ากดตัดสายป๊อบปี้ไป เขาแทบช็อก อีกตั้ง 1 เดือน!

เขาขับรถเปิดประทุนท่ามกลางสายลมไปเรื่อยๆยามที่ถนนเปลี่ยว

ข้างๆก็มีฟางที่กำลังหลับปุ๋ยอยู่

เขาหันมามองฟางโดยไม่รู้ตัว

จริงๆเธอก็น่ารักเหมือนกันนะ ป๊อบปี้คิด

รถจอด ณ ที่สถานที่แห่งหนึ่ง

ทะเล....

เอี๊ยดดด

ป๊อบปี้มาถึงในเวลาพระอาทิตย์ขึ้นพอดี

"อืม.."ฟางที่ค่อยๆลืมตาเบลอๆขึ้นมา

ฟางค่อยๆขยับตัวขึ้นมาจากเบาะแข็ง

แล้วมองป๊อบปี้ด้วยอาการงัวเงีย

"นี่นายพาฉันมาที่ไหนเนี่ย"ฟางถามป๊อบปี้แล้วเอามือมาขยี้ตา

"เธอก็ดูเอาสิ" ป๊อบปี้มองฟางแล้วหันหน้าไปยังทะเล...

"ทะเล..." ฟางตาตื่นขึ้นมาทันใด เธอมองทะเลเหมือนไม่เคยเห็นมาก่อน

แววตาของหญิงสาวสัมผัสได้ถึงความสุข ความน่าตื่นเต้น เหมือนสิ่งที่เธออยากเจอมาตลอด

เธอค่อยๆเปิดประตูรถก้าวขาออกมาช้าๆท่ามกลางเท้าเปล่า

เท้าของเธอสัมผัสได้ถึงทรายสีขาวเนื้อละเอียด พระอาทิตย์ที่กำลังจะขึ้นส่องแสงสีทองมาบน

ตัวเธอช้าๆ

แววตาเด็กสาวยังคงเป็นประกาย พร้อมกับรอยยิ้มที่ชื่นบานบนหน้านั้น

มันเป็นรอยยิ้มที่บริสุทธิปราศจากการเสแสร้งใดๆ เธอเดินมาเรื่อยๆมองไปเรื่อยๆ จึงรู้สึกเปียกที่เท้าตัวเอง

ซ่าา

คลื่นทะเลเล็กๆที่กำลังกระทบกับเท้าเธอ เธอก้มมองมันด้วยสายตาเอ็นดู ก่อนค่อยๆย่อลงสัมผัสน้ำทะเลเบาๆ

"นี่เธอเคยเห็นทะเลมาบ้างรึเปล่าเนี่ย"ป๊อบปี้ที่เดินมาจากด้านหลังถามเธอด้วยความขำ เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนมีความสุขมากเท่านี้

"ใช่...ฉันเคยเห็น เห็นแต่ในทีวี"ฟางตอบป๊อบปี้ด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข แล้วเธอก็หัวเราะออกมาเบาๆ

ป๊อบปี้นึกสนุกจึงสาดน้ำทะเลเล็กๆใส่เธอ

"นี่แหนะ!"

"ว้าย"ฟางกระเถิบออกมาด้วยความตกใจ

"สาดน้ำใส่ฉันหรอ นี่แหนะๆ"ฟางสาดน้ำกลับ

"นี่แหนะ โดนแน่"ป๊อบปี้วิ่งไล่ฟางท่ามกลางวิวทะเล

ฉาดด

ป๊อบปี้สาดน้ำทะเลโดนปากฟางพอดี

"เป็นไรมั๊ย" ป๊อบปี้ถามแล้วมองฟางด้วยความเป็นห่วง

"แหวะ เค็มชะมัด"ฟางแลบลิ้น

"อยากกินอีกมั๊ยหล่ะ นี่แหนะๆ!"ป๊อบสาดน้ำใส่ฟางอีก ทั้งสองคนวิ่งไล่กันด้วยความสนุกสนานเหมือนว่าความแค้นของทั้งสองจะหายไป ทันทีที่ได้อยู่ที่นี่

ตอนเย็น

"เธอช่วยเขยิบเสาตรงนั้นหน่อยสิ"ป๊อบชี้ตรงเสาเตนต์ที่ยังไม่เข้าที่ ลองหยุดความแค้นไว้สักครั้งก็คงไม่เสียหายมั๊ง อีกตั้ง 1 เดือนกว่าเขาจะไปปรุะชุมใหญ่ ป๊อบปี้คิด อย่างน้อยเขาก็ได้เห็นมุมน่ารักๆของฟาง แต่เขาก็ยังไม่ไว้วางใจฟางอยู่ดี

เตนต์ถูกกางเสร็จด้วยฝีมือของทั้งสองคน

ยามค่ำคืน

"หิวจังอ่ะ"ฟางลูบท้องเบาๆ แล้วทำหน้าเบ้

"เดี๋ยวฉันไปซื้ออะไรมาให้กินนะ"ป๊อบปี้พูดจบก็ออกจากเตนต์ไปหาซื้อของกินมาให้ฟาง

เธอไม่คิดเลยเหมือนกัน ว่าผู้ชายโหดๆอย่างป๊อบปี้จะมีความใจดีในตัว

เอาเถอะเขาอาจแค่ทำดีเพื่อหลอกใช้เธอก็ได้

"มาแล้วๆ"ป๊อบปี้เข้ามาในเตนต์พร้อมปลาหมึกย่างในจาน

"อุ้บ"ฟางออกไปนอกเตนท์เพื่อหาที่อ้วก

"เป็นอะไรหน่ะฟาง" ป๊อบที่เดินตามออกไปติดๆ ก็เห็นฟางกำลังอ้วกอยู่

หรือว่าเธอจะใช้มารยาหญิงหลอกเขาอีกแล้ว ป๊อบปี้เริ่มระแวงขึ้นมา

"ขอน้ำหน่อย"ฟางรับขวดน้ำจากป๊อบปี้มาแล้วจัดการดื่ม ป๊อบปี้ยังคงมองฟางด้วยอาการไม่ไว้วางใจ

"ขอโทษนะ แต่ฉันไม่อยากที่จะกินอะไรแล้ว"ฟางตอบพลางใช้มือเช็ดปาก