Tears of love น้ำตาในรอยยิ้ม

ชายผู้นั้นยังเต้นรำกับฟางอยู่

มือหนาอบอุ่นจับที่เอวฟาง

สายตาคู่นั้นจดจ้องฟางไม่กระพริบ ฟางก็เหมือนกัน เหมือนตกอยู่ในห้วงภวังค์รู้สึกเหมือนโลกนี้มีแค่เราสองคนชายหนุ่มยิ้มน้อยๆให้ฟางภายใต้หน้ากาก ฟางก็ยิ้มตอบเขาเล็กๆ ฟางได้ตกหลุมรักเขาไปแล้ว ตกหลุมรักโดยไม่ทันตั้งตัว

ทั้งคู่เต้นรำกันอย่างมีความสุข โดยหารู้ไม่ว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจดจ้องทั้งคู่ด้วยสายตาหึงหวง

บุคคลลึกลับกำมือแน่น ก่อนเดินไปหยิบน้ำส้มแก้วหนึ่งขึ้นมาแล้วเดินไปยังทั้งคู่

ฉาดด!

บุคคลผู้นั้นสาดน้ำส้มใส่หน้าฟาง ฟางหันสบัดหน้าไปอีกทางเมื่อรู้สึกถึงของเหลวที่โดนหน้า

ชุดของฟางเปื้อนด้วยน้ำส้มเต็มไปหมด เธอปล่อยชายแปลกหน้าแล้วมาสนใจกับชุดตัวเองทันที

เป็นโอกาสให้บุคคลลึกลับรีบควงแขนชายหนุ่มแปลกหน้าทันที

"นี่เธอหน่ะ หน้าด้านมากเลยนะที่มายุ่งกับพี่ป๊อบปี้ของฉัน!"บุคคลแปลกหน้าจ้องฟางตาเขม็งขณะที่คนในห้องโถงก็ค่อยๆเข้ามาดูเหตุการล้อมกันเป็นวง

"ป...ป๊อบปี้หรอ"ฟางพูดชื่อเบาๆ เธอก้มหน้าแล้วครุ่นคิด ป๊อบปี้นี่มันชื่อ ว่าที่เจ้าบ่าวของเธอนี่

ชายหนุ่มแปลกหน้าถอดหน้ากากออกมา แล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ฟาง

"ใช่ ฉันเองหล่ะป๊อบปี้"ชายหนุ่มพูดกับฟาง

หญิงสาวดูจะอึ้งๆไป เธอตกหลุมรักเขาไปแล้ว ตกหลุมรักคนที่เธอเกลียดที่สุด!

"นังหน้าด้าน รู้จักกับป๊อบปี้หรอ อ๋อนี่เธอคงมายั่วเขาละสิ"บุคคลแปลกหน้ามองฟางหัวจรดเท้า

"พอได้แล้ว พิมกลับบ้านไป"ป๊อบปี้บอกบุคคลแปลกหน้า

"ยังหรอกค่ะ พี่ป๊อบใครหน้าไหนมายุ่งกับพี่ป๊อบของพิม พิมจะจัดการให้หมด"พิมมองฟางจ้องตาเขม็งยิ่งกว่าเดิม

"โทษนะคะ ดิฉันไม่เคยคิดที่จะยุ่งกับผู้ชายของคุณ ดิฉันฟางค่ะ"ฟางถอดหน้ากากออกมา

"แหม แม่คุณนึกว่าฉันอยากจะรู้จักเธอนักหรอ อย่ามาสเออะแถวนี้ได้มะ!"พิมพูดกับฟาง

"แล้วคุณน่ะมาทำอะไรที่นี่ ไม่เห็นรึไงเขากำลังเต้นรำกันอยู่"แก้วกับเฟย์ที่เดินเข้ามาพูดกับพิม

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอด้วยมิทราบ"พิมหันไปพูดกับแก้วและเฟย์

"ก็เขาเต้นรำกันอยู่...."แก้วพูดแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้พิมก่อนจะค่อยๆพูดเน้น

"อย่ามาสเออะแถวนี้ได้มั๊ยจ๊ะ"แก้วพูดแล้วยักคิ้วให้พิม

"กรี๊ดดดด! พี่ป๊อบคะ! ดูสิ! ดูสิ!มันว่าพิม กรี๊ดดด!"พิมพูดแล้วเขย่าแขนป๊อบปี้

"หยุดพิม! กลับบ้านถ้ายังขืนอยู่อีกพี่จะโทรฟ้องแม่!"ป๊อบเริ่มขึ้นเสียงกับพิม

"ต...แต่"พิมกำลังจะพูดต่อ

"กลับบ้าน!"ป๊อบขึ้นเสียงกับพิมแล้วชี้ไปทางประตูงาน

พิมเดินฟึดฟัดๆออกมาเธอเหลียวตาไปมองฟางด้วยความแค้น ก่อนที่จะเดินออกประตูไป

ป๊อบปี้เมื่อเห็นว่าพิมเดินออกจากประตูไปแล้วจึงค่อยๆหันหน้ามาทางฟางก่อนที่จะพูดต่อ

"เป็นไง เซอร์ไพรมั๊ยจ๊ะ ที่รัก"ป๊อบปี้พูดแล้วยื่นช่อดอกไม้ให้ฟาง

"ท...ทิวลิป"ฟางพูดออกมาเบาๆ ทิวลิปเป็นดอกไม้ที่เธอชอบทีสุด เธอรู้สึกเกลียดเขาแต่ก็รู้สึกดีกับเขาลึกๆในจิตใจ เธอไม่เคยคิดว่าคนเราจะตกหลุมรักกันได้แค่ชั่ววูบ และทั้งนี้เธอทำมันพลาดไปแล้ว....

"รับสิ"ป๊อบปี้ยิ้มมุมปากให้ฟาง

"เอ่อ..."ฟางตะกุกตะกัก เธอไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไง

"พี่ฟางไม่ต้องไปรับ เก็บความหวังดีของนายไปเหอะ"เฟย์ปัดช่อดอกไม้ของป๊อบปี้ไป

"กลับกันเหอะ ฟาง"แก้วจูงมือฟางออกจากประตูไป

ป๊อบปี้ที่มองฟางที่กำลังถูกแก้วจูงมือจนออกจากนอกประตูไปจนละสายตาเขาแสยะยิ้มเล็กน้อยแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

"ฮัลโหล โทโมะหรอจัดการเลยนะ อ่าขอบใจมาก แค่นี้แหละ"ป๊อบปี้คุยโทรศัพท์กับโทโมะ

แล้วพูดขึ้นมาเบาๆ

"หึ ได้เห็นดีกันที่รัก"เขายิ้มแสยะก่อนที่จะออกนอกประตูงานไป

ก่อนฟางกลับบ้าน เธอไปเยี่ยมพ่อที่อยู่โรงพยาบาลก่อน

แอ๊ดดด

เตียงว่างเปล่า มีแค่ผ้าสีขาวคลุมไว้เท้านั้น

"พ่อไปไหนอ่ะ"เฟย์หันหน้ามาถามฟาง

"ไม่รู้เหมือนกัน"ฟางตอบน้องสาวไปพลางกดเบอร์โทรหาแม่

"ฮัลโหลแม่"

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

แม่ตัดสายไป ทั้งที่ฟางแทบยังไม่ได้พูดอะไร

"งั้นเดียวเฟย์โทรเอง"เฟย์พูดพร้อมหยิบมือถือขึ้นมากดเบอร์แม่

"ฮัลโหลแม่"

[ฟ..เฟย์ พ่ออยู่ไอซียู ฮึก...ฮืออ]

"โอเค แม่เฟย์จะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ"

เฟย์พูดจบก็ตัดสายไป

"พี่ฟาง พ่ออยู่ไอซียู"เฟย์หันไปบอกฟางด้วยสีหน้ากังวล

"รีบไปเหอะ"ฟางจูงมือน้องสาว แล้ววิ่งไปยังห้องไอซียูทันที

หน้าห้องไอซียู

แม่ที่กำลังก้มหน้าร้องไห้อยู่ที่เก้าอี้ ค่อยๆเงยหน้ามา

"แม่ พ่อเป็นยังไงบ้าง"ฟางถามแม่อย่างรีบร้อน แต่แม่ไม่ตอบกลับเดินเข้ามาใกล้ฟาง

เพี๊ยะ!!

ผู้เป็นแม่ตบลูกสาวตัวเองด้วยสีหน้าโกรธกริ้ว

"แกทำอะไรหัดเกรงใจพ่อแม่บ้าง!!"หญิงชราวัย50ชี้หน้าลูกสาวตัวเองอย่างเกรี้ยวกราด

"ห๊ะ ฟางทำอะไรแม่"ฟางเอามือขึ้นมาลูบแก้มเบาๆ

"ยังมีหน้ามาถามอีก ไปถามผู้ชายเป็นสิบที่นอนกับแกไป!"

"แม่.. ฟางยังไม่เคยนอนกับใครเลยนะ"ผู้เป็นลูกค้านขึ้นมา

"ทำผิดก็หัดยอมรับผิด! พ่อเขาเป็นอย่างนี้ก็เพราะแก!แล้วไหนจะยังป๊อบปี้อีก เขาจะเสียใจแค่ไหน!!"แม่ตวาดฟาง

"แม่...ต..แต่ฟาง.."

"ไปให้พ้นจากหน้าฉัน ไป!!"แม่ตวาดฟางอย่างหนัก ฟางเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองผิดอะไรเธอจึงรีบวิ่งออกไปจากตรงนั้น วิ่งไปไกลที่สุดน้ำตารินไหลออกมา นี่เป็นครั้งแรกที่แม่ดูท่าจะโกรธเธอมากขนาดนี้!

"ฟาง..ฟาง"แก้วที่เห็นฟางวิ่งไปก็วิ่งตาม

"แม่..พี่ฟางทำอะไร"เฟย์ถามแม่ด้วยน้ำเสียงสลดใจ

แม่ไม่ตอบแต่กลับยื่นแผ่นซีดีสีขาวให้เฟย์ไป...