Tears of love น้ำตาในรอยยิ้ม

ฟางเดินเข้าไปหาพ่อในที่ทำงานหลังจากที่พ่อเรียกเธอไปพบเป็นการเร่งด่วน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"เข้ามาได้" พ่อพูดเบาๆ ฟางจึงเปิดประตูเข้าไป

เธอมองเห็นพ่อนั่งอยู่บนเก้าอี้ โดยฝั่งตรงข้ามมีผู้ชายคนนึงนั่งอยู่ด้วย

"สวัสดีครับ"ผู้ชายคนนั้นสวัสดีฟางเบาๆ

"สวัสดีค่ะ"ฟางสวัสดีตอบ

"ฟางนี่ป๊อบปี้ว่าที่เจ้าบ่าวแก"พ่อพูดยิ้มๆ

"พ่อ! อะไรนะ นี่จะให้ฟางแต่งงานหรอ!"ฟางพูดเสียงดังด้วยความตกใจ

"ก็ใช่นะสิ พ่อเห็นว่าแกควรมีครอบครัวได้แล้ว พ่อเลยจัดให้ไง"พ่ออธิบายให้ฟางฟัง

"แล้วพ่อถามฟางก่อนรึยังว่าฟางอยากมีรึเปล่า"ผู้เป็นลูกค้านด้วยสีหน้าบึ้งตึง

"แกไม่มีสิทธิค้านพ่อ ทุกอย่างที่พ่อเลือกให้ดีเสมอจำไว้!" พ่อเริ่มขึ้นเสียงกับฟาง

เด็กสาวไม่พูดไม่จาเธอรีบเดินออกมาแล้วปิดประตูดังปัง!

ฟางเดือนลัดเลาะไปตามกำแพงข้างถนนในยามกลางคืน

เสียงรถวิ่งผ่านไปมา แสงจากไฟข้างถนนส่องมาพอเห็นหน้าเธอสลัวๆ

น้ำตาไหลรินออกมาอาบแก้ม

เธอรู้สึกเจ็บปวดที่สุด การบังคับเป็นสิ่งที่เธอเกลียดซึ่งพ่อกำลังบังคับเธอ

นั่นหมายถึงอนาคตที่สดใสกำลังจะจบลงในวันรุ่งขึ้น...

กริ๊ง กริ๊ง (นึกว่าเป็นเสียงกระดิ่งรถจักรยานละกันนะ)

แก้วที่ขี่รถจักรยานผ่านมา ชลอรถแล้วจอดที่หน้าฟาง

"ฟาง แกไปเที่ยวบ้านฉันป่าววันนี้มีปาตี้อ่ะ หนุกโครต"

แก้วที่ดูร่าเริงก็ต้องหุบยิ้มลงทันใด เมื่อเห็นเพื่อนสาวเศร้าร้องไห้กระซิกๆเข้ามากอดเธอ

"ฟาง...เป็นอะไร"แก้วใช้มือลูบหลังฟางเบาๆ

"แก้ว..ฮึก...ฮือ พาฉันไปบ้านแกที"

ฟางพูดจบ แก้วก็เอาฟางซ้อนท้ายจักรยานแล้วปั่นไปยังบ้านตัวเองทันที

ที่ห้องนอนแก้ว

"อ่ะนี่ นมอุ่นๆได้แล้ว" แก้วส่งนมแก้วหนึ่งให้ฟาง ก่อนที่เธอจะกระดกจนหมด

"แล้วนี่แกเป็นอะไร ร้องไห้จนน้ำจะหมดตัวแล้วมั๊งเนี่ย"

"ฉันจะต้องโดนบังคับแต่งงานวันพรุ่งนี้ ฮึก..ฮือ.." ฟางสอื้น

"ปัดโธ่ นึกว่าเรื่องอะไรก็แค่แต่งงาน หา!! แต่งงาน!!!" แก้วที่กำลังเอาแก้วนมไปเก็บ ต้องชงักแล้วหันหน้าไปหาฟาง

"เฮ้ย!แล้วแต่งกับใคร แต่งที่ไหน อะไรยังไง" แก้วรีบเข้ามาถามเพื่อนสาว

แอ๊ดดด

ประตูเปิดออกพร้อมกับเฟย์ที่หน้าตาตื่นเข้ามากอดฟาง

"พี่ฟาง ใจเย็นๆนะ"

เฟย์ปลอบใจฟาง แล้วเงยหน้าคุยกับแก้ว

"จริงๆเฟย์จะบอกพี่แก้วแล้ว แต่กลัวพ่อรู้เพราะพ่อบอกว่า ห้ามติดต่อกับพี่แก้วอีก"

"แหม่ พ่อเธอเนี่ยเยอะจริงๆนะฟาง" แก้วหันไปพูดกับฟาง

"ขอบใจมากนะเฟย์ ไม่เสียแรงที่โทรเรียกเธอมา" แก้วพูดกับเฟย์

"แล้วเราจะเอายังไงต่อหล่ะพี่แก้ว" เฟย์ถามแก้ว

"อยากทำลาย งานแต่งมั๊ยหล่ะ"แก้วยิ้มที่มุมปากนิดๆ ก่อนหันไปมองหน้าฟาง เธอค่อยๆยิ้มแล้วพยักหน้าให้แก้ว

วันรุ่งขึ้น

งานแต่งงานจัดขึ้นที่โรงแรมแห่งหนึ่ง

บนเวที

"ถึงเวลาอันสมควรกันแล้วนะคะ"

"ใช่ครับ งั้นเราขอเปิดตัวเจ้าบ่าวก่อนเลยครับ คุณป๊อบปี้'

พิธีกรกล่าวเชิญเจ้าบ่าวหน้าหวานขึ้นมาบนเวที

"ครับ รู้จักน้องฟางตอนไหนกันครับ" พิธีกรถามป๊อบปี้ก่อนยื่นไมค์ให้

"ก็ตอนเรียนปี 1นะครับ ผมชนเธอจนหนังสือตกเธอว่าผมใหญ่เลย ฮ่าๆ"

โกหก กะล่อน! ฟางคิดในใจ

"งั้นเพื่อไม่ให้เสียเวลา เชิญเจ้าสาวขึ้นมาได้เลยครับ คุณฟาง"

เสียงในห้องโถงเงียบลงเป็นแถบๆ ตามมาด้วยเสียงฮือฮากันแซด

ฟางอยู่ในชุดเกาะอกกระโปรงยาวสีดำมืด เธอเดินขึ้นเวทีมาแล้วยิ้มที่มุมปากนิดๆให้แขกในงาน

"ค..คุณฟาง" พิธีกรหน้าตาตื่นตกใจ ฟางรีบหยิบไมค์ในมือพิธีกรมาอยู่ในมือของตัวเองก่อนที่จะพูดลงไปในไมค์

"ดิฉัน นางสาวธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์ ขอให้คำสัจน์ ต่อหน้าทุกท่านว่า"

ฟางพูดก่อนที่จะชี้หน้าไปทางป๊อบปี้

"ดิฉัน ไม่เคยรู้จักคนคนนี้มาก่อน เรื่องทุกอย่างเป็นเพียงเรื่องโกหก ปริ้นปร่อนของผู้ชายคนนึง ที่อยากจะได้ผู้หญิงมาครอบครองเป็นสมบัติตัวเองจนเนื้อตัวสั่น ดิฉันไม่เคยรักเขาและไม่มีวันจะรัก ดิฉันจะไม่มีวันแต่งงานกับผู้ชายคนนี้เด็ดขาด!!!"

"ฟาง...!!" คุณพ่อที่กำลังตวาดฟางอยู่หน้าเวที

"ขอโทษนะคะพ่อ พ่อบังคับฟางมาตลอดชีวิตแล้ว แต่นี่มันหมายถึงอนาคตของฟาง หมายถึงชีวิตคู่ หมายถึงคนสองคนที่รักกันด้วยใจ ไม่ใช่แบบนี้!!"

"ฟ..ฟาง" พ่อที่กำลังล้มลงโดยมีคุณแม่ประคองเอาไว้

"จบแค่นี้ค่ะ ขอบคุณ" ฟางพูดจบก็เดินไปหลังเวทีโดยมีแก้วและเฟย์ที่กำลังรออยู่