Our secret รักนี้มีความลับ
8.7
เขียนโดย ทอแสงดาว
วันที่ 12 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 21.55 น.
6 ตอน
5 วิจารณ์
10.75K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2556 16.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
2) อาละวาดก่อเลิฟ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"แล้วคุณล่ะ..."
"ทำไมฉันต้องบอกนายด้วยฮะนายสิงหา"
"ทำไมลูกพูดอย่างนี้ฮะหัดมีมารยาทบ้างสิลูก!!!" ทิพย์ธารารีบพูดห้ามปรามลูกของตนไม่ให้พูด
อะไรต่อ
"เอ่อ หม่อมทิพย์ครับผมขอคุยกับเธอสองคนสักครู่ได้ไหมครับเดี๋ยวผมจะดัดนิสัยเขาให้ครับ..."
นายสิงหา เอ๊ย!หม่อมเจ้าสิงหาพูดขึ้นมาแบบใจเย็นและเก็บความรู้สึกมากกกก
"ค่ะ..." ทิพย์ธารารีบพูดแล้วเดินออกไปจากตรงนั้นทันที
"นายผีสิง!!!นี่นายมีสิทธิอะไรมาสั่งหม่อมแม่ฉันเนี่ย!!!" พอทิพย์ธาราออกไปรุ้งกัลยาก็รีบโพล่ง
ขึ้นมาทันที
"อะไรของเธอ...โอเค๊..ยอมรับว่าหน้าตาพอใช้ได้แต่มารยาทคุณนี่ทรามมากครับ!!!"
ทั้งสองถกเถียงกันไปมาโดยหน้าจ้องกันตลอดเวลาสายตาทั้งคู่เขียวปรื๋อแสดงอารมณ์เสียเว่อร์
"ไอ้บ้าเอ๊ย!!!ว่าแต่คนอื่นอยู่นั่นแล่ะนายนี่มารยาทดีมากเลยเนอะนายผีสิง!!!"
"อ๋อเหรอครับคุณรุ้งกัลยา"
"นี่นายผีสิงมันรู้ชื่อของฉันได้ไงเนี่ย!!!" รุ้งกัลยาบ่นพึมพำกับตนเองเบาๆแต่...สิงหายื่นหน้าของเขา
เข้ามาใกล้ๆหน้ารุ้งกัลยาจนแก้มเขาเกือบจะชิดกับแก้มเธออยู่แล้วแล้วเขาก็พูดขึ้นมาว่า
"ก็หม่อมแม่คุณบอกผมไงล่ะคร้าบบบคุณรุ้ง7สี..."
"หึย!!!เอาหน้านายออกไปจากหน้าของฉันเดี๋ยวนี้น้าาาาปากนายเนี่ยไม่ได้แปรงฟันมาพันชาติ
แล้วใช่ไหมเนี่ยมันถึงได้เหม็นเน่าขนาดนี้เนี่ย!!!" รุ้งกัลยาพูดพร้อมดันหน้าของสิงหาให้ออกไป
จากใบหน้าเรียวสวยของเธอแต่ดูท่าทางต่างฝ่ายก็ต่างไม่ยอมกันเพราะสิงหาก็ดึงแก้มของรุ้งกัลยา
ไปมา
"แชะ!!!" เสียงกดชัตเตอร์กล้องดังขึ้น
"เห้ย!!!ไอ้รุ้งแฟนแกหรอหล่อเหมือนกันนะเนี่ย!!!"
"เอ่อ...พี่ฝันคะนี่มัน...หม่อมเจ้าสิงหาค่ะ!!!!"
"ฮะ!!!ไอ้รุ้งนี่แกเล่นถึงหม่อมเจ้าเลยเหรอวะ!!!"
"ไอ้บ้าฝันนี่มันแขกหม่อมแม่ช้านนนนนน!!!" รุ้งกัลยารีบแก้ตัวแต่ทว่า...
"โถ่คุณ!!!เพื่อนคุณเขาจับได้ขนาดนี้แล้วเอ๊ย!!!ต้องเป็นที่รักสิงั้นที่รักคุยกับเพื่อนไปก่อนนะผมไป
แล้วนะGood bye!!!" สิงหาพูดแล้วบรรเลงจูบนิ้วตัวเองแล้วนำไปประทับลงที่แก้มของรุ้งกัลยา
แต่รุ้งกัลยาปัดมือเขาออกเสียก่อน...
"ไอ้บ้า!!!กลับมาให้ฉันเตะเดี๋ยวนี้นะ!!!ไอ้ผีสีงงงงงงง" รุ้งกัลยาลากเสียงยาวแต่ก็ต้องผงะเมื่อเธอ
หันมาเจอสายตาจับผิดของเพื่อนสาวทั้งสองของเธอ
"ไม่มีอะไรจริงจริ๊งงงงงแกอย่าเข้าใจผิดฉันนะ!!!"
"พวกฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะแก!!!" เหมือนฝันรีบโพล่งขึ้นแล้วชี้หน้าของรุ้งกัลยา
"นี่ลูก!!!ทำไมลูกไม่พูดดีๆกับหม่อมเจ้าสิงหาเขาล่ะลูกเห็นไหมเขากลับบ้านไปแล้วเนี่ย!!!"
เสียงของสาวมีอายุดังขึ้นจากข้างหลังรุ้งกัลยา
"แล้วหม่อมแม่ไม่คิดบ้างเหรอคะว่าเขานั่นแล่ะที่มากวนประสาทรุ้งก่อนน่ะ!!!"
น่ารักอ่ะ!!!!
"ทำไมฉันต้องบอกนายด้วยฮะนายสิงหา"
"ทำไมลูกพูดอย่างนี้ฮะหัดมีมารยาทบ้างสิลูก!!!" ทิพย์ธารารีบพูดห้ามปรามลูกของตนไม่ให้พูด
อะไรต่อ
"เอ่อ หม่อมทิพย์ครับผมขอคุยกับเธอสองคนสักครู่ได้ไหมครับเดี๋ยวผมจะดัดนิสัยเขาให้ครับ..."
นายสิงหา เอ๊ย!หม่อมเจ้าสิงหาพูดขึ้นมาแบบใจเย็นและเก็บความรู้สึกมากกกก
"ค่ะ..." ทิพย์ธารารีบพูดแล้วเดินออกไปจากตรงนั้นทันที
"นายผีสิง!!!นี่นายมีสิทธิอะไรมาสั่งหม่อมแม่ฉันเนี่ย!!!" พอทิพย์ธาราออกไปรุ้งกัลยาก็รีบโพล่ง
ขึ้นมาทันที
"อะไรของเธอ...โอเค๊..ยอมรับว่าหน้าตาพอใช้ได้แต่มารยาทคุณนี่ทรามมากครับ!!!"
ทั้งสองถกเถียงกันไปมาโดยหน้าจ้องกันตลอดเวลาสายตาทั้งคู่เขียวปรื๋อแสดงอารมณ์เสียเว่อร์
"ไอ้บ้าเอ๊ย!!!ว่าแต่คนอื่นอยู่นั่นแล่ะนายนี่มารยาทดีมากเลยเนอะนายผีสิง!!!"
"อ๋อเหรอครับคุณรุ้งกัลยา"
"นี่นายผีสิงมันรู้ชื่อของฉันได้ไงเนี่ย!!!" รุ้งกัลยาบ่นพึมพำกับตนเองเบาๆแต่...สิงหายื่นหน้าของเขา
เข้ามาใกล้ๆหน้ารุ้งกัลยาจนแก้มเขาเกือบจะชิดกับแก้มเธออยู่แล้วแล้วเขาก็พูดขึ้นมาว่า
"ก็หม่อมแม่คุณบอกผมไงล่ะคร้าบบบคุณรุ้ง7สี..."
"หึย!!!เอาหน้านายออกไปจากหน้าของฉันเดี๋ยวนี้น้าาาาปากนายเนี่ยไม่ได้แปรงฟันมาพันชาติ
แล้วใช่ไหมเนี่ยมันถึงได้เหม็นเน่าขนาดนี้เนี่ย!!!" รุ้งกัลยาพูดพร้อมดันหน้าของสิงหาให้ออกไป
จากใบหน้าเรียวสวยของเธอแต่ดูท่าทางต่างฝ่ายก็ต่างไม่ยอมกันเพราะสิงหาก็ดึงแก้มของรุ้งกัลยา
ไปมา
"แชะ!!!" เสียงกดชัตเตอร์กล้องดังขึ้น
"เห้ย!!!ไอ้รุ้งแฟนแกหรอหล่อเหมือนกันนะเนี่ย!!!"
"เอ่อ...พี่ฝันคะนี่มัน...หม่อมเจ้าสิงหาค่ะ!!!!"
"ฮะ!!!ไอ้รุ้งนี่แกเล่นถึงหม่อมเจ้าเลยเหรอวะ!!!"
"ไอ้บ้าฝันนี่มันแขกหม่อมแม่ช้านนนนนน!!!" รุ้งกัลยารีบแก้ตัวแต่ทว่า...
"โถ่คุณ!!!เพื่อนคุณเขาจับได้ขนาดนี้แล้วเอ๊ย!!!ต้องเป็นที่รักสิงั้นที่รักคุยกับเพื่อนไปก่อนนะผมไป
แล้วนะGood bye!!!" สิงหาพูดแล้วบรรเลงจูบนิ้วตัวเองแล้วนำไปประทับลงที่แก้มของรุ้งกัลยา
แต่รุ้งกัลยาปัดมือเขาออกเสียก่อน...
"ไอ้บ้า!!!กลับมาให้ฉันเตะเดี๋ยวนี้นะ!!!ไอ้ผีสีงงงงงงง" รุ้งกัลยาลากเสียงยาวแต่ก็ต้องผงะเมื่อเธอ
หันมาเจอสายตาจับผิดของเพื่อนสาวทั้งสองของเธอ
"ไม่มีอะไรจริงจริ๊งงงงงแกอย่าเข้าใจผิดฉันนะ!!!"
"พวกฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะแก!!!" เหมือนฝันรีบโพล่งขึ้นแล้วชี้หน้าของรุ้งกัลยา
"นี่ลูก!!!ทำไมลูกไม่พูดดีๆกับหม่อมเจ้าสิงหาเขาล่ะลูกเห็นไหมเขากลับบ้านไปแล้วเนี่ย!!!"
เสียงของสาวมีอายุดังขึ้นจากข้างหลังรุ้งกัลยา
"แล้วหม่อมแม่ไม่คิดบ้างเหรอคะว่าเขานั่นแล่ะที่มากวนประสาทรุ้งก่อนน่ะ!!!"
น่ารักอ่ะ!!!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ