ความฝัน or ความจริง

''ฮึก ฮึก''
''พี่ฟาง พี่ฟาง พี่ฟ๊างงงง''  เฟย์เขย่าตัวพี่สาวอย่างแรงหลังจากที่ฝ่ายตรงข้ามไม่มีท่าทางตอบสนอง  ใบหน้าของฟางตอนนี้เปรอะไปด้วยคราบน้ำตา เฟย์ใช้นิ้วปาดน้ำตาบนแก้มพี่สาวของตนเอง
''ฮืม'' ฟางลืมตาขึ้นมา ''เฟย์'' ฟางครางชื่อน้องสาวเบาๆ เฟย์ละสายตาจากแก้มพี่สาว และทำหน้างงๆ
''พี่ฟาง พี่ฟางร้องไห้ทำไมกัน''
''ร้องหรอ'' ฟางใช้มือจับไปที่แก้มตัวเอง แก้มที่เปียกชื้นไปด้วยน้ำตาเป็นหลักฐานได้ดีว่าเธอร้องไห้ ''คือพี่ฝันร้ายน่ะ ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก นอนเถอะ'' ฟางตอบเลี่ยงๆและกดตัวน้องสาวลง
''นอนไม่หลับแล้วพี่ฟาง'' เฟย์ดีดตัวขึ้นมา ''ตี4'' เฟย์พูดชื่อเวลาออกมา ''เดี่ยวเฟย์ของลงไปข้างล่างก่อนล่ะกัน'' เฟย์ลุกขึ้นและเดินออกจากห้องไป  เธอก้าวเท้ายาวๆลงมาตามบันได ไม่มีแม้แสงไฟจากภายในตัวบ้านมีแต่แสงไปจากภายนอกที่ส่องเข้ามาอย่างสลัวๆเท่านั้น เฟย์ใช่มือคลำราวบันไดและเดินลงไปอย่างระมัดระวัง เฟย์เดินไปตามทางมืดๆและไปกดเปิดสวิตไฟ  ไฟบริเวณห้องครัวและห้องโถงเปิดขึ้นพร้อมกัน เธอเดินเข้าไปในห้องครัวหยิบน้ำมาหนึ่งแก้วและเดินมานั่งที่โซฟาตัวงาม พลันสายตาเหลือบไปเห็นเงาของใครบางคนอยู่ภายนอกบ้าน เฟย์วางแก้วน้ำลงบนโต๊ะ และรีบเดินไปที่ประตูกระจกบานใหญ่ แต่ภายนอกกลับเงียบสงบไร้เงาคนหรือสัตว์ ''เฮ้อ ตาฝาดแล้วเรา ทีหลังต้องกินผักบุ้งเยอะๆซะแล้ว สายตาจะได้ดีเหมือนเต่า'' เฟย์บ่น และหันหลังกลับไป 'ปัง' เสียงดังสนั่นเหมือนมีอะไรล้ม 'ว้าย' เฟย์ร้องออกมาเสียงดัง ตอนนี้บรรยากาศรอบๆตัวช่างเย็นซะเกินคำบรรยาย เธอเข้าใจว่าตอนนี้หน้าหนาว แต่นี้มันหนาวเกินไป เธอรีบเิดนไปที่สวิตไฟและกดมันลง ไปทั้งหมดดับลงพร้อมกัน เฟย์ยืนกอดตัวเองและจะรีบวิ่งขึ้นไปชั้นบน พลันสายตาเธอมองเห็นเงาคนวิ่งผ่านไป เฟย์หมุนไปรอบตัว 'ว้ายยย' เธอล้มลงกับพื้นและไถลลงพื้นตามความชันของบันไดบ้าน
 
-----------------------------------
 
''เฟย์ เมื่อไหรหมอจะออกมาเนี่ย'' ฟางบ่นถึงน้องสาวตัวเอง  ตอนที่เธอเดินลงมาจะตามน้องสาวขึ้นไปดูประตูที่ปิดไม่ได้แม้เธอจะปิดแรงจนเสียงดังสนั่นไปทั่วแต่แล้วก็ปิดไม่ได้ พอเธอเดินมาถึงบันไดเธอกลับพบน้องสาวที่นอนหมดสติอยู่ที่พื้น เลือดสีแดงสดไหลมาจาศีรษะของน้องสาว เธอจึงโทรตามรถพยาบาลและเธอก็มานั่งอยู่ที่หน้าห้องไอซียู
 
  แอ๊ด~
 
  เสียงของประตูที่ถูกเปิดออก ทำให้หญิงสาวตื่นจากภวังค์ความคิด เธอรีบเดินไปที่ชายหนุ่มชุดสีขาว
''หมอคะ น้องสาวฉันเป็นไงบ้างคะ'' ฟางระล่ำระลักพูดถึงน้องสาว
''น้องสาวของคุณปลอดภัยแล้วครับ แต่ศีรษะของน้องสาวคุณถูกกระทบกระเทือนอย่างแรงต้องรอผลเอกซเรย์ก่อนครับ หมอคงต้องให้น้องของคุณนอนพักที่โรงพยาบาลไปซักพักล่ะครับ'' หมออธิบายให้ฟางฟัง ฟางพยักหน้ารับช้าๆ
 
----------------------
 
''เฟย์ รีบๆฟื้นสิ'' ฟางพูดกับน้องสาวของตัวเองที่นอนอยู่บนเตียงไร้ความรู้สึกและการตอบสนอง  เธอได้กลับไปที่บ้านเตรียมชุดของเธอและน้องสาวเธอมาเรียบร้อยแล้ว และได้โทรบอกแฟนหนุ่มของเธอและน้องสาวเรียบร้อย เธอมองไปที่หน้าของน้องสาวของเธอ และนึกถึงความฝันเมื่อคืนขึ้นมา  ภาพของเฟย์ยังติดตาเธออยู่ ฟางกุมมือของน้องสาวตัวเองให้แน่นขึ้น ไม่คิดว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้ไม่คิดว่าความฝันจะเกิดเป็นเรื่องจริง เธอปล่อยให้น้ำตาหยดน้อยค่อยๆไหลลงมาอาบแก้มนวล
 
  แอ๊ด~
 
เสียงเปิดประตูทำให้ฟางต้องรีบใช้มือปาดน้ำตาและต้อนรับคนที่เข้ามา
''อ้าวเขื่อนมาแล้วหรอ'' ฟางพูดถึงแฟนหนุ่มของน้องสาว เขื่อนวางกระเช้าลงบนโต๊ะ และหันหน้าไปทางฟางด้วยแววตาที่เศร้าโศก
''เฟย์ เฟย์อย่าจากเขื่อนไปนะ เฟย์ต้องอยู่กับเขื่อนนะ'' เขื่อนนั่งลงตรงข้ามฟางและใช้มือกุมมือเฟย์น้ำตาลูกผู้ชายค่อยๆไหลลงมา
 
  แอ๊ด~
 
''ฟาง'' แก้วเพื่อนสาวเดินเข้ามาพร้อมกับโทโมะและพี่ชาย ในมือของเธอมีคัพเค้กอยู่สิบกว่าถ้วย เธอวางมันลงโต๊ะและเดินเข้าไปกอดเพื่อนสาวที่นั่งอยู่ ''ฟาง ทำใจดีๆนะ'' ยัยเฟย์ต้องไม่เป็นอะไร แก้วปลอบใจเพื่อนสาว
''พี่ทีเจ สวัสดีค่ะ'' ฟางยกมือไหว้พี่ชายของแก้ว 
''แล้วไอ้ป๊อปล่ะฟาง'' โทโมะถามฟางและนั่งลงข้างๆแก้ว
''ยังไม่มาจ๊ะ''
''แก้วว่าเรามากินเค้กกันเถอะแก้วทำมาเพื่อทุกคนเลยนะ'' แก้วเปลี่ยนเรื่องและเดินไปหยิบเค้กที่อยู่บนโต๊ะ  
 
------------------------------------------
 
ฮู้วว  กลับมาอัพแล้วล่ะ   เม้น+โหวตให้ไรเตอรฺ์