ความฝัน or ความจริง

''พี่ฟาง''
''......''
''พี่ฟางๆ''
''.....''
''พี่ฟางๆๆๆๆๆๆ''
''หือ เฟย์'' ฟางครางชื่อคนตรงหน้าเบาๆ
''พี่ฟางเป็นอะไรหรือปล่าว'' เฟย์จับมือฟางเอาไว้แน่น
''ไม่ๆ แล้วเฟย์ล่ะ'' ฟางจับตัวเฟย์พลิกไปมา เฟย์ส่ายหน้าเบาๆ และเริ่มเล่าเหตุการณ์เมื่อสักครู่ให้ฟัง
''เมื่อกี้พี่ฟางออกมาข้างนอกบ้านแล้วเดินมาชนกับลุงคนนี้'' เฟย์ชี้ไปที่ลุงคนนึงที่กำลังนั่งมองฟางอย่างเป็นห่วง ''แล้วก็สลบไป''
''เอิ่ม...หรอ ขอโทดนะคะคุณลุง หนูไม่ได้มอง'' ฟางหันไปมองหน้าลุงและยกมือไหว้อย่างนอบน้อม
''ไม่เป็นไรหรอกหนู ไม่เป็นอะไรดีแล้ว ลุงไปก่อนนะ'' ลุงพูดแล้วหิ้วย่ามของตัวเองเดินจากสองพี่น้องไป
''พี่ฟางกลับเถอะ ทำกินกันเองก็ได้'' เฟย์พยุงให้พี่สา่วลุกขึ้น
''อืมๆก็ได้'' ฟางเดินนำหน้าน้องสาวไปที่บ้าน เฟย์ก็ชวนฟางคุยเรื่องต่างๆนานาให้หายเครียด
''แก้ว'' สองสาวพูดพร้อมกัน แล้วเดินไปหาเพื่อนสาวที่นั่งอยู่บนโซฟาสีสวย
''ไปไหนกันมา ฉันซื้อข้าวมาฝาก'' แก้วลุกขึ้นและเดินเข้าไปในครัว
''พอดีพี่ฟางเค้า อุ๊บ'' ฟางเอามือปิดปากเฟย์ ไม่อยากให้เพื่อนสาวรู้เรื่องเดี๋ยวแก้วจะเป็นห่วง
''ฉันกะว่าจะไปซื้อข้าวนะ แต่ร้านปิดก็เลยเดินกลับบ้าน'' ฟางรีบจูงมือเฟย์ไปในครัว
 
  ~Baby Baby Baby Boy Boy~
 
''ฮัลโหล'' เฟย์รีบวิ่งไปรับโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะ
''พี่เฟย์ นี่ฟ้านะ ไปบ้านพี่ได้ป่าว'' เสียงใสๆของน้องสาวคนสนิทที่โรงเรียนพูดใส่โทรศัพท์
''อ๋อ ได้ซิ''
''พาโซ่ แล้วก็พี่เขื่อน พี่ป๊อป พี่โมะ ไปด้วยได้ป่าว'' ปลายสายพูดอย่างตื่นเต้น
''เอ่อ...ได้  ได้สิ''
''ค่า เดี๋ยวรีบไปเน้อ'' ฟ้ากดตัดสาย เฟย์วางโทรศัพท์ลง และเดินเข้าไปในครัว
''เดี๋ยวพวกพี่ป๊อปจะมานะ'' เฟย์ยกจานข้าวผัดออกไป
 
 10นาที~
 
''มาแล้ว พี่ฟางพี่เฟย์หวัดดีค่า'' สาวน้อยตัวเล็กวิ่งเข้ามาในบ้านพร้อมกับแฟนหนุ่มและเพื่อนของพวกเธอทั้งสามคน
''ดีจ้า''
''อ้าว พี่แก้วหวัดดีค่า'' ฟ้ายกมือไหว้แก้วที่นั่งก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือ....นิยาย
''อ๋อๆ ดีจ้า เฮ้ย! นายตุ๊ด มาได้ไงเนี่ย ใครเชิญนายมา'' แก้วหันหน้าไปยิ้มให้ฟ้าแต่สายตาดันไปเจอคู่กัดพอดี
''อยากมาหาว่าที่เจ้าสาว ต้องบอกด้วยหรอ'' โทโมะ เดินมานั่งข้างๆและโอบไหล่แก้ว แก้วหันไปจิกตาให้โทโมะและเอามือโทโมะออก
''อย่ามามั่ว'' แก้วพูดและก้มหน้าอ่านนิยายต่อ
''หัวหอม กินหนมกันป่าว'' เขื่อนเดินมาที่หน้าเฟย์
''กินๆๆ'' เฟย์ลุกขึ้น ''ไปนั่งที่หลังบ้านกัน'' เฟย์จูงมือเขื่อนออกไป
''นี่ฟาง จะไม่ทักทายป๊อปหน่อยหรอ'' ป๊อปปี้ทำหน้าน้อยใจและมานั่งข้างๆฟาง
''โทดนะ ลืมน่ะ'' ฟางหันไปยิ้มให้ป๊อปปี้
''ไม่เป็นไร ฟางเป็นไรช่วงนี้เหม่อๆ ''
''ไม่หรอก สงสัยเครียดอ่ะ'' ฟางตอบกลบเกลื่อน
''อืมๆ อย่าหักโหมมากนะเรื่องงานอ่ะ'' ป๊อปปี้พูดให้กำลังใจแฟนสาว เขารู้ว่าการที่ทำงานเป็นดีไซเนอร์มันลำบาก แต่มันก็เป็นงานที่ฟางรัก
''ฟางว่า ช่วงนี้ป๊อปแปลกๆนะ'' ฟางตัดสินใจพูดเรื่องที่ค้างคาใจออกไป
''อืม ป๊อปก็ว่างั้น ช่วงนี้ป๊อปเหมือนคนที่ไม่ค่อยได่สติเลย ทำอะไรลงไปก็ยังไม่รู้เลย'' ป๊อปปี้กุมขมับ ฟางมองเขาอย่างเห็นไจ
''ป๊อปก็พักผ่อนบ้างนะ'' ฟางพูดอย่างห่วงใย และเดินเข้าไปในครัว ซักพักก็ออกมาพร้อมกับถ้วยชาที่นำมาให้แฟนหนุ่มโดยเฉพาะ ''อ่ะ ดื่มซะ'' ฟางยิ้มหวานให้ป๊อปปี้ และยกถ้วยน้ำชาให้ป๊อปปี้
 
--------------------------------
 
  ^o^