ความฝัน or ความจริง

''นี่'' ป๊อปปี้ชูสร้อยช้อเท้าให้ฟางดู

''ให้ฟางหรอ'' ฟางชี้ไปที่ตัวเอง

''ใช่น่ะสิ ยื่นเท้ามา'' ป๊อปปี้พูดและจับข้อเท้าฟางให้มาวางบนตักตัวเอง เขาจัดการใส่ให้ฟางเรียบร้อย ฟางก้มลงมองมันแล้วอมยิ้ม   ''ชอบหรือปล่าว'' ป๊อปปี้หันหน้าไปถามฟาง เธอพยักหน้าเล็กน้อย

''ป๊อป ป๊อปกลับไปก่อนดีกว่า ฟางรู้สึกปวดหัวอ่ะ'' ฟางเล่นละครตบตาป๊อปปี้ แล้วทำเป็นมึนหัว

''ให้ป๊อบขึ้นไปอยู่เป็นเพื่อนไหม'' ป๊อปปี้เสนอตัวและทำท่าจะพยุงฟางขึ้นไป

''ไม่ดีกว่าป๊อป ฟางอยากอยู่คนเดียวอ่ะ ขอขึ้นไปนอนก่อนนะ'' ฟางตอบและรีบเดินขึ้นไปบนชั้นสอง ป๊อปปี้มองตามหลังเธอไปอย่างเชื่อสนิทใจและหันไปมองทางเขื่อน

''เขื่อน กลับกัน'' ป๊อปปี้ตะโกนบอกเพื่อนและลุกเดินออกไป

''เฟย์ เค้ากลับก่อนนะ'' เขื่อนบอกลาและรีบเดินไปตามป๊อปปี้ เฟย์มองตามหลังคนรักไป ถ้าเธอตาไม่ฝาด เธอเห็นสองคนนั้นหายไปกับสายลม เธอเริ่มขนลุกและรีบวิ่งขึ้นไปชั้นสองอย่างร็วดเร็ว

''พี่ฟางๆ พี่ฟางอยู่ไหน'' เฟย์วิ่งไปเคาะประตูห้องนู้นห้องนี่มั่วไปหมด

''พี่อยู่ในห้องพี่'' ฟางตะโกนตอบ 'พลั่ก' เสียงเปิดประตูอย่างเร็วและแรงทำให้ฟางที่นั่งอยู่บนเตียงหันมามองน้องสาวอย่างงงๆ 

''พี่ฟาง เฟย์เห็น...'' เฟย์กระโดดขึ้นไปนั่งบนเตียงพี่สาว และใช้มือทั้งสองข้างจับใหล่พี่สาวแน่น

''เห็นอะไร'' ฟางทำหน้าสงสัย

''ตอนที่เขื่อนกับพี่ป๊อปออกจากบ้านอ่ะ เฟย์เห็นเขาหายตัวไปเลยอ่ะ เฟย์ไม่ได้ตาฝาดจริงๆนะ'' เฟย์ทำท่าหวาดกลัวและโผเข้ากอดพี่สาว

''ไม่ต้องกลัวนะ พี่จะปกป้องเฟย์เอง เฟย์ไม่ต้องกลัวนะ'' ฟางลูบหัวน้องสาวเบาๆ ''เฟย์ ลงไปข้างล่างกันเถอะ'' ฟางลงมาจากเตียง

''แต่..แต่เฟย์กลัว ''

''ไม่ต้องกลัว'' ฟางเดินมาจับมือเฟย์ไว้แน่น และเดินลงไปข้างล่างพร้อมกัน ''เฟย์เที่ยงแล้วกินไรอ่ะ ''หลังจากที่เดินมาถึงชั้นล่างเธอก็หันไปถามน้องสาว

''พี่จะออกไปซื้อหรอ''

''ใช่'' ฟางพยักหน้าและสะพายกระเป๋าใบเล็ก

''อะไรก็ได้ แต่พี่ฟางกลับมาเร็วๆนะ เฟย์กลัว'' เฟย์มองซ้ายมองขวา

''จ้า'' ฟางตอบและรีบวิ่งไปตามทาง รถวิ่งบนถนนอย่างพลุ่กพล่าน แต่เธอรู้สึกมันเงียบและอากาศรอบตัวเย็นขึ้นอย่างเห็นได้ชัด พลั่ก เธอล้มลงนั่งกับพื้น เธอเงยหน้ามองมือปริศนาที่ยื่นมาข้างหน้า เธอเลือกที่จะไม่จับมือ และยันตัวขึ้นเอง

''เธอใช่ฟางหรือปล่าว'' ฝ่ายตรงข้ามพูดอย่างเรียบๆ ฟางไม่สามารถมองเห็นหน้าเขาได้ เขาสวมฮูทคลุมหน้าตาและพูดก้มหน้า

''ใช่...ท..ทำไม'' ฟางตอบเสียงสั่นๆและก้าวถอยหลังไปสองก้าว

''เธอนี้เอง'' คนตรงหน้ายิ้มอย่างมีเลสนัย

''ทำไม''

''เธอจะโดนพรากคนรัก'' ฝ่ายตรงข้ามพูดและเดินเลี่ยงฟางออกไป

''พรากคนรัก?'' ฟางทวนคำนั้นอีกครั้ง และหันไปมองคนที่พึ่งจบบทสนทนาเมื่อกี้ ''อ้าว!หายไปไหน'' ฟางหันไปมองงงๆ ''หรือว่า...เฟย์'' เธอรีบวิ่งกลับไปที่บ้าน  ''เฟย์ๆ'' ฟางมองรอบบ้าน ไม่ได่ยินแม้แต่เสียงตอบรับของน้องสาว แต่แล้วเธอต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อเธอสัมผัสได้ถึงมือเย็นๆที่สัมผัสที่ต้นคอของเธอ ตอนนี้เธอไม่มีแรงที่จะหันไปดู เงาลึกลับวิ่งผ่านหน้าเธอไป มันอยู่ไหน รอบๆหรือตรงไหนกันแน่ ฟางหลัตาลงและ  หวูบ....

---------------------------------------

   เม้นบ้างสิ   ไม่เม้นไม่อัพนะ(รู้สึกเสียใจ)