Always with you.. หยุดรักไว้ที่เธอ
เขียนโดย 
เบบี๋ทีเคอาร์
วันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 14.43 น.
แก้ไขเมื่อ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2556 22.46 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
13)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ฉันเหม่อแบบนี้อยู่นานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้ก็แต่ว่าตั้งแต่เขาพูดคำๆนั้นออกมาฉันก็เดินลงมาจากรถของเขาทันที ถามว่าความรู้สึกมันเป็นยังไงน่ะเหรอ ? ฉันไม่รู้.. มันมีแต่ใจที่เต้นแรงมากๆพอเขาพูดออกมา รวมกับใจที่กระตุกวูบเหมือนกับคนเป็นโรคหัวใจยังไงอย่างงั้น มันเรื่องจริงเหรอ ? เหตุการณ์ที่ผ่านมานี้มันคือเรื่องจริงใช่มั้ย ?
ถ้าจริง.. แล้วทำไมถึงต้องใจเต้นแรงมากขนาดนี้ เต้นมานานมากขนาดเวลานี้ก็ยังไม่หยุด ภาพที่เขาพูดออกว่ามา 'ฉันชอบเธอ' มันยังวนเวียนอยู่ในสมองไม่ยอมลบเลือนไปเลยแม้แต่น้อย ทำไมถึงรู้สึกตัวเองกำลังดีใจ แล้วทำไมฉันถึงได้แต่บอกว่าทำไมล่ะเนี่ย หรือว่าฉันจะชอบเขา ฉันชอบเขางั้นเหรอ .. ?
(เฮ้ยฟาง ! นี่เรื่องจริงเหรอ !) ฉันตัดสินใจขอคำปรึกษาจากยัยแก้ว โดยโทรไปเล่าให้ฟัง นั่นสินะ นี่เรื่องจริงหรือปล่าว ฉันยังไม่รู้ใจตัวเองเลย..
(ฉันว่าแล้วฟาง ว่านายป็อปเนี่ยชอบแกแน่ๆ)
"ทำไมแกถึงคิดแบบนั้น"
(ฉันสังเกตมานานแล้ว เวลาที่ป็อปปี้มองแก หรือแม้กระทั้งเวลาที่แกสองคนทะเลาะกัน นายป็อปไม่เคยที่จะไม่ยิ้มให้แกเลย โดยเฉพาะสายตาที่มองแกนะ อะหืมมันแฝงไปด้วยความสุขเลยล่ะฉันเห็น) ยัยแก้วบรรยายออกมายาวยืด งั้นเหรอ ? เป็นแบบนั้นจริงๆน่ะเหรอ
"............." ฉันเงียบไม่ได้ตอบอะไรไป รู้แต่ว่า.. ใจมันเต้นแรงอีกแล้ว
(เอาตรงๆนะฟาง แกตอบฉันมา แกก็ชอบป็อปใช่มั้ย)
"ฉันก็ไม่รู้ มันอธิบายไม่ถูก แต่ฉันมัความรู้สึกว่าฉันมีความสุขเวลาอยู่ใกล้เค้า ฉันใจเต้นแรงมากๆด้วย แกว่ามันเป็นยังไงแก้ว.. ฉันชอบเขาใช่มั้ย ?"
(งั้นแกก็อย่าฝืนใจตัวเองเลย แกต้องทำในสิ่งที่ใจแกบอก แล้วแกจะมีความสุข)
ก็จริงของยัยแก้ว ถ้าฉันเองก็ชอบเขาแล้วทำในสิ่งที่สวนทางกับใจ มันจะมีความสุขได้ยังไง ฉันต้องเปิดใจ.. ให้ตัวเองได้พบกับรักจริงๆสักที
END FANG PART
KAEW PART
นี่คงจะเป็นสัปดาห์สุดท้ายก่อนที่จะต้องสอบและปิดเทอม และแน่นอน ก่อนที่จะสอบก็ต้องมีงานพรอม เฮ้ออออ นึกถึงเรื่องนี้ทีไรมีแต่เซ็งกับเซ็งทุกที ไม่อยากให้ถึงเวลานั้นเลยนะจริงๆ ขอพูดจากใจเลยว่า 'ไม่อยากไป'
ฉันกำลังเดินคอตกไปหายัยฟางกับยัยเฟย์ที่โรงอาหาร แต่ก็ไปชนเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่งเข้าให้
"โอ้ย !" ฉันและเธอคนนั้นร้องขึ้นพร้อมกัน
ตุ้บ ! นั่นเธอล้มลงไป
"เธอเป็นอะไรมั้ย" ฉันรีบลงไปดูอาการของผู้หญิงคนนั้นทันที ใครนะหน้าตาคุ้นๆ
"ไม่เป็นไรๆ" แล้วเธอก็เงยหน้าขึ้นมา
"อ้าวพิม ฉันขอโทษด้วยนะ" อย่างที่ว่านั่นแหละ ผู้หญิงคนนี้คือพิม คนที่(บังเอิญ)จูบกับโทโมะในวันนั้น !
"เธอน่ะเป็นอะไรมากหรือปล่าวแก้ว ถึงเดินเหม่อลอยมาชนฉันได้น่ะ" พิมเริ่มกระแทกกระทั้นเสียงออกมาแต่ยังทำหน้าตาใสซื่อ - - นี่จะหาเรื่องกันเรอะ
"ฉันแค่เครียดนิดหน่อยน่ะ เธอไม่เป็นอะไรใช่มั้ย งั้นฉันขอตัวนะ" ฉันขอทำเป็นใสซื่อกลับละกันนะ
"ทีหลังน่ะ.. ระวังดีๆนะแก้ว" เธอพูดแค่นั้นแล้วเดินจากไป โธ่แม่คุณ น่ารักมากกกก มีเป็นห่วงด้วย -___-
"กว่าจะมาได้นะ" มาถึงยัยเฟย์ก็บ่นใส่ แต่ฉันไม่อะไรมากหรอก มันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว ตอนนี้ฉันสนใจก็แต่ยัยฟางมากกว่า เอาแต่เหม่ออยู่นั่นแหละ
"นี่ยังไม่ได้เจอกันใช่มั้ย" ฉันถามยัยฟางก็พยักหน้าให้เบาๆ
"ก็นะ เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมารังควานเหมือนก่อน เรื่องติวก็เลยถูกยกเลิกไปโดยปริยาย" ยัยเฟย์พูดขึ้น สงสัยยัยฟางจะเล่าให้ฟังแล้วสินะ
"แกอย่าเอาแต่หนีนะฟาง แกต้องทำตามที่ใจบอก"
"ฉันรู้ ฉันแค่ยังไม่พร้อม" จบคำพูดของยัยฟางแค่นั้น เสียงแปดหลอดของผู้ชายหน้ากบก็ดังมาแต่ไกล นี่ดีนะคนไม่ค่อยมี
"เฟย์จ๋าาาาา เค้าหิวพาเค้าไปหาไรกินหน่อย" อย่างที่เข้าใจ ไอ้เขื่อนมาลากแฟนมัน
"อ่ะๆ ไปๆ" พอสองคนนั้นไปปุ๊บ อีกสองนุ่มเทพบุตรก็มาปั๊บ เป็นป็อปปี้ที่เดินตรงเข้ามาหายัยฟาง เอาละ คงต้องปล่อยให้เคลียร์กันเองสินะ
"ฟาง ฉัน.."
"โทโมะ ให้สองคนเคลียร์กันเถอะ" ฉันพูดออกมาแล้วเดินเลี่ยงให้สองคนนั้นตกลงปลงใจ เอ้ย ! ปรับความเข้าใจกัน
"ฟาง ฟังฉันหน่อยสิ" ฉันคอยดูอยู่ห่างๆ ป็อปปี้ดูจริงจังมากเลยนะนั่น
"ฟังอะไรเหรอ"
"ที่ฉันพูดไปวันนั้น.. ฉันพูดจริง" โป้ะเชะ ! พูดออกมาแล้ว
"............." นี่ก็เงียบจังโอ้ย
"ฉันชอบเธอ ชอบเธอจริงๆ" โอ้ยป็อป ยัยฟางหน้าแดงใหญ่แล้ว
"ฉันก็ไม่ได้โกรธอะไรนาย" ยัยนี่ปากแข็ง - -*
"เธอหลบหน้าฉันทำไม"
"ฉันปล่าว" โกหกชัดๆเพื่อนเอ้ย
"เธอกำลังทำฉันเป็นบ้า"
"นายก็ทำเหมือนกัน"
"ฉันชอบเธอ"
"ฉัน.." พูดสิฟาง พูดสิ
"ฉันชอบเธอ ฟาง ฉัน-ชอบ-เธอ"
"พอซะที"
"ฉันชอบเธอ.."
"นายต้องการอะไร"
"ต้องการบอกเธอนี่ไง ฉันชอบเธอ"
"ฉันก็รู้แล้วนี่ไง.."
"อย่าทำแบบนี้กับฉันอีกนะ ฉันตายขึ้นมาเธอจะอยู่ยังไงฮะยัยเป็ด"
"ทำไมฉันจะอยู่ไม่ได้" ทำเป็นฟอร์มนะนั่น
"ถ้าฉันไม่อยู่แล้วเธอก็ไม่มีความสุขสิเป็ดน้อย" เหมือนจะหวานนะ แต่ยัง
"หลงตัวเองชะมัดเลย"
"รึเธอจะปฏิเสธ ?"
"ไอ้หมีบ้า ><" สุดท้ายก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมสินะ ไม่สิ เดี๋ยวก็ดีขึ้น คิกๆ
"น่ารักจริงคู่นี้" ฉันพูดออกมาแล้วยิ้มตามอย่างห้ามไม่ได้
"อยากเป็นแบบนั้นมั้ยล่ะ" เสียงคุ้นหูดังขึ้นอย่างไม่รู้ตัว
เฮือก !
"อะไรของนาย โอ้ยมาซะตกใจ" ฉันหันไปดุใส่คนตัวใหญ่กว่าที่อยู่ข้างหลัง
"ฉันก็แค่ถาม" ยังทำลอยหน้าลอยตาอยู่ได้นะไอ้ผีหล่อ (?)
"นายนี่แปลกเข้าทุกวัน" ฉันพูดแล้วเดินออกมาหายัยฟางที่ตอนนี้ยิ้มแก้มแทบแตก
"แล้วชอบมั้ยล่ะ.." เขาได้แต่พูดกับตัวเองทั้งๆที่หญิงสาวได้เดินไปไกลแล้ว
ก็ดีนะที่ทุกๆอย่างผ่านไปได้ด้วยดีก่อนที่จะปิดเทอม แต่ยังเหลืออีกอย่างที่ฉันยังเครียดไม่หาย โอ้ยงานพรอม.. ฉันอยากจะเซย์กู้ดบายมากๆเลย แต่ยังไงก็ทำไม่ได้เพราะโดนบังคับไปแล้วนี่ ไม่อยากจะคิดเลย วันศุกร์นี้แล้ว ทำไมมันเร็วแบบนี้นะ โธ่แก้วใจอยากจะตายยยยย :(
เคลียร์ไปได้คู่นึงแล้ววว เป็นไงดีใจป่ะ 555555
รีด : แต่ยังไม่คบกันไงประเด็น - -*
ไรท์ : อ้ะๆรอก่อนสิค้า เดี๋ยวมีอีกเยอะมันยังไม่จบง่ายๆสิ
กู้ดบายซียูอะเกนทูมอโรว์ ;)
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
