Love Story เรื่องรักๆของนายหนุ่มฮอต

Fang Talk

"พี่ป๊อป" ฉันเรียกพี่ป๊อปที่นั่งมองหน้าฉันอยู่

"ครับ" 

"ที่พี่บอกกับเอ่อ คนที่เป็นแฟนเก่าพี่ว่า'ไม่อยากคุยกับคนไม่จริงใจ' หมายความว่ายังไงหรอ" 

"ก็เค้าไม่จริงใจจริงๆนี่ครับไม่เหมือนฟางเลยซักนิด"

"ไม่เหมือนก็ตรงที่ว่าฟางอ่อนโยน น่ารัก สดใส ทำอาหารได้ และที่สำคัญที่สุดฟางจริงใจไม่เหมือนเค้า" พี่ป๊อปพูด 

"ทำอาหารเกี่ยวด้วยหรอคะ"

"ก็ไม่เชิงนะ แต่พี่ว่าผู้หญิงทำอาหารเป็นดูมีเสน่ห์ดีน่ะ" พี่ป๊อปตอบแล้วยิ้มให้ฉัน

"แล้วถ้าฟางทำอาหารไม่เป็นพี่จะสนใจฟางมั้ยเนี่ย" ฉันตัดพ้ออย่างน้อยใจนิดๆ

"ไม่หรอกครับ ถึงฟางทำอาหารไม่เป็นพี่ก็รักฟางอยู่ดี" พี่ป๊อปพูดแล้วฉวยโอกาสหอมแก้มฉัน คนบ้า >//< ชอบทำให้เขินตลอดเลยจริงๆ

"จริงนะ"

"จริงสิ"

"ค้าาา พี่ช่วยเล่าให้ฟางฟังได้รีเปล่าคะ ว่าเรื่องมันเป็นยังไง" ฉันถามอย่างกล้าๆกลัวๆ จะไม่ให้กลัวได้ไงละ นี่ฉันขอให้เล่าเรื่องแฟนเก่าพี่เค้าให้ฟังนะ ฉันจะโดนอะไรมั้ยเนี่ย จะบ้าตาย ถามไปได้ไงกัน

"ได้สิ ถึงมันจะไม่น่าจดจำซักเท่าไหร่แต่พี่จะเล่าเพื่อความสบายใจของฟางเอง จะได้ไม่คิดมากไง" พี่ป๊อปบอก แล้วพี่เค้ารู้ได้ยังไงกันนะว่าฉันคิดมาก ฉันไม่สบายใจ ฉันแสดงออกขนาดนั้นเลยหรอ 

"และพี่ก็ไม่อยากมีความลับกับฟางด้วย" พี่ป๊อปพูดอีกครั้งทำให้ฉันหลุดจากภวังค์ความคิดทันที

"ค่ะ" ฉันตอบแล้วยิ้มให้ 

Poppy Talk

ความจริงผมก็ไม่อยากเล่าหรอกนะ เพราะกลัวเธอจะไม่สบายใจเพราะผู้หญิงคนนั้นเค้ากลับมาแล้ว แต่ผมบอกกับทุกคนได้เลยนะว่า 'ผมไม่ได้รักเธอคนนั้นแล้ว แล้วจะไม่มีกลับรักแล้วก็กลับไปหาเค้าอีก ไม่มีวัน! เพราะตอนนี้หัวใจของผมมีแต่ฟาง ฟางคนเดียวเท่านั้น!' 

-หลายปีที่แล้ว-

"ป๊อปคะ"

"เกลมีอะไรรึเปล่า" ผมถามเพื่อนสนิทหญิงคนนึง

"คือว่า เกลชอบป๊อปนะไม่สิรักเลยต่างหากละ" เธอบอกแต่ทำไมไม่มีความรู้สึกเขินอายเลยนะ ทำไมเธอดูมั่นใจจัง เหมือนกับว่ากำลังหลอกผมอยู่อย่างนั้นแหละแต่มันก็คงเป็นไปไม่ได้หรอกที่เธอจะหลอกผมเพราะเรารู้จักกันมานาน ผมรู้ดีว่าเธอเป็นคนน่ารัก ไม่มีนิสัยที่ชอบหลอกคนอื่นแล้วที่สำคัญเธอเป็นคนที่จริงใจมาก 

"เอ่อ ทำไมป๊อปเงียบไปละ" เธอถาม ทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์ความคิดแล้วหันไปยิ้มแบบจริงใจให้เธอแล้วผมก็ได้รับรอยยิ้มนั้นกลับคืนมาเช่นกัน 

"ป๊อป!"

"ว่าไงครับเกล"

"เกลรักป๊อปนะ แล้วป๊อปละ" เธอย้ำความรู้สึกของเธออีกครั้งก่อนจะถามผมกลับ ผมยอมรับนะว่าผมรู้สึกชอบเธอ ถึงแม้ว่าเราจะเป็นเพื่อนกันก็ตาม แต่มาอยู่ในเวลาแบบนี้แล้ว เธอมาบอกรักผมแบบนี้แล้ว ผมไม่อยากเป็นเธอแล้วละและผมก็ตัดสินใจแล้วว่าจะบอกกลับเธอไป..

"ป๊อปก็ชอบเกลครับ" 

"งั้นเอ่อ.." ก่อนที่เธอจะพูดจบผมก็พูดขึ้นทันที เพราะผมรู้ดีว่าเธอกำลังจะพูดอะไรต่อไป

"เป็นแฟนกันนะ"

"ค่ะ" เธอตอบเท่านั้นก่อนจะโผเข้ากอดผม

หลังจากนั้นผมกับเกลก็ดูหวานกันมากขึ้น เพราะตอนนี้เราไม่ได้ใช้สถานะเดิมที่เรียก 'เพื่อน' ต่อไปอีกแล้ว เพราะว่าตอนนี้เราเป็นแฟนกัน

"ป๊อปคะ เกลอยากไปช๊อปปิ้งอ่ะ พาเกลไปหน่อยได้มั้ย" เธออ้อนผมหลังจากที่เราเรียนเสร็จแล้ว

"ได้สิครับ สำหรับเกลป๊อปให้ได้เสมอ"

"ค่ะ งั้นไปกันเถอะ" เกลบอกก่อนจะจับมือผมออกไป

@ห้าง...

"ป๊อปคะ ตัวนี้สวยจังเลยอ่ะ" 

"เกลอยากได้หรอ ป๊อปซื้อให้นะ"

"เอ่อ แต่มัน.."

"ไม่เป็นไรหรอกครับ" ผมบอกแล้วหยิบชุดเดรสจากมือเธอไปคิดเงิน แล้วเราสองคน ก็ไปซื้อนู้นซื้อนี่มาเต็มมือ 

"ป๊อปคะ เกลอยากกลับแล้วละป๊อปจะกลับเลยมั้ย"

"กลับเลยก็ได้ครับ" ผมบอกก่อนจะไปเอารถเพื่อที่จะไปส่งเธอที่บ้าน 

หลายเดือนผ่านมานี้ ผมรู้สึกว่าเกลเปลี่ยนไป ไม่เหมือนเดือนสองเดือนแรกที่เราคบกันเลย แล้ววันนี้ผมก็ตัดสินใจแล้วว่าจะคุยกับเกลให้รู้เรื่อง ว่าแล่้วผมก็ไปหาเธอที่คอนโดแล้วไม่ลืมที่จะหยิบคีย์การ์ดห้องเกลมา เหตุผลที่ว่ามีก็เพราะว่าผมไปนั่งเล่นห้องเธอบ่อยครั้งแต่ก็ไม่เคยค้างหรอกนะ

@คอนโด....

ตอนนี้ผมอยู่ที่หน้าห้องของเธอแล้วแหละ ผมแตะคีย์การ์ดก่อนที่จะเข้าไป แต่!ก็ไม่พบแม้แต่เงา สงสัยคงอยู่ในห้องนอนมั้ง คิดได้ดังนั้นผมจึงเดินไปที่ห้องนอนเธอทันที แต่ก่อนที่จะได้เข้าไปผมก็ได้ยินเสียงบางอย่าง สิ่งหนึ่งในนั้นคือเสียงของ 'เกล'

"เกลเมือไหร่คุณจะเลิกกับมันซักทีละครับ ผมทนไม่ไวแล้วนะที่ต้องเห็นแฟนตัวเองไปทำตัวเป็นแฟนคนอื่นแบบนี้" ผมแนบหูฟังที่หน้าประตูทำให้ผมได้ยินเสียงผู้ชายคนนึง นั่นทำให้ผมโกรธ โกรธมากจริงๆแต่ผมต้องมีสติจะวู่วามไม่ได้

"เร็วๆนี้แหละที่รัก เพราะว่าฉันได้ในสิ่งที่ต้องการมากพอแล้ว" สิ่งที่ต้องการงั้นหรอ อะไรนะ

"หวังว่าคุณคงยังได้หลงรักมันหรอกนะ"

"ไม่มีทางหรอกค่ะ คุณก็รู้ว่าฉันทำเพื่ออะไร คุณเชื่อใจฉันได้นะ ฉันรักคุณคนเดียว"

"ครับ ผมก็รักคุณคนเดียวเหมือนกัน" 

"เดี๋ยวก่อนสิที่รัก มากไปแล้วนะ"

"ทำไมละ เราก็ทำกันจะบ่อยนะ"

"น่าเกลียด คุณนี่มะ อุ๊บ" แล้วเสียงก็ขาดหายไป คงไม่ต้องให้ผมบอกใช่มั้ยว่าเค้าทำอะไรกัน ทำไมละทำไม ผมรักเธอขนาดนี้ ทำไมเธอทำกับผมแบบนี้ ว่าแล้วผมก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป!

"เกล!"

"อุ๊ย! ป๊อป"

"ทำไมคุณทำแบบนี้!"

"ว้า รู้ตัวซะและ เฮ้อ แต่ก็ดีฉันจะได้ไม่ต้องหลบๆซ่อนๆกับแฟนฉันอีก"

"แต่ฉันรักเธอมากนะเกล" ผมพยายามพูดดีๆเพื่อเธอจะใจอ่อนบ้าง

"ไม่! แต่ฉันไม่เคยรักนายเลย ฉันรักพิชชี่เข้าใจมั้ยทีนี้ก็ออกไปได้แล้ว ฉันจะสนุกกับแฟนฉันต่อ" 

"ใช่ แกอ่ะออกไปซะ ออกไป!" ผู้ชายคนนั้นไล่ผม

"ได้ ฮีก" 

หลังจากที่ผมได้แต่เงียบๆ อยู่ในห้องจนต้องเดือดร้อนถึงเขื่อนกับโทโมะเพื่อนของผมที่ต้องช่วยเตือนผมจนทำให้ผมคิดได้ จริงสิ ผมไม่ควรเสียใจให้กับผู้หญิงแบบนั้น ควรจะเริ่มต้นใหม่ซักที

__________________________________________________________

มาแล้วจ้า ตอนนี้ย้อนอดีตของป๊อปปี้กับเกลตอนที่เคยเป็นแฟนกัน เป็นยังไงบ้างเม้นให้ด้วยนะ