รักเธอยัยตัวเล็ก

รักเธอยัยตัวเล็ก ตอนที่ 11
 
     "อื้อ..อ๊าาา หยุดเถอะ ได้โปรด"มิณทร์ครางลั่น เพราะโดนกั้งกำลังจะเอาความเป็นชายออกจากตัวของเขา มิณทร์พยายามหาทางให้รอดพันธนาการนี้ให้ได้ ไม่น่าเชื่อฟ้าราวกับฟ้าเห็นใจ
     จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
     "ใครว่ะ !"กั้งรีบเดินออกจากห้องไป
     มิณทร์ที่นอนอยู่บนเตียงพยายามหาทางดิ้นหนีออกไปจากการจับกุม
     "โธ่เว้ย ทำไมเราจะต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยนะ"มิณทร์ำพยายามดิ้น
     "ป่านนี้ยัยแต๊งจะเป็นไงบ้างนะ"มิณทร์พูด
     กั้งเดินกลับเข้ามาในห้อง มองมิณทร์ไปทั่วร่างกายอย่างเสียดาย
     "ฉันมีงานต้องไปทำ !! ส่วนแกก็นอนอยู่ตรงนี้แหละ"กั้งใส่กางเกงในให้มิณทร์พร้อมห่มผ้าให้
     "ปล่อยฉันออกไปนะ"มิณทร์พูด
     "ไม่ได้ เดี๋ยวกลับมาเมื่อไร แกโดนดีแน่"กั้งเดินออกจากห้อง
     อีกด้านนึงของแต๊งกิ้วที่กำลังโดนเจฟบังคับจิตใจ เด็กสาวร่างเล็กอยู่ในสภาพที่โดนมัดกับเก้าอี้แถมยังโดนเจฟเอาไม้เบสบอลงัดคอไว้อีก
     "เฮ้ย ทำไรว่ะเจฟเด๊่ยวนังนี่ก็ตายก่อนหรอก"กั้งพูดพร้อมเข้ามาในห้องใต้ดิน
     "ก็ยัยนี่มันดื้อนิ ไม่ยอมทำตามที่ผมขอมัน"เจฟพูด
     "ช่างเถอะ แต่พวกแกตามฉันมาผิดเวลานะเว้ย คนกำลังมีความสุขมาขัดกันทำไมว่ะ"กั้งพูด หลังจากที่เซ็งเมื่อโดนปลื้มโทรตาม ให้ลงมาที่ห้องใต้ดิน
     "เหอะ เอาล่ะแกจะยอมทำตามที่ฉันบอกได้ยัง"เจฟพูดกับแต๊งกิ้ว
     "ไม่มีวัน...พี่นิวไม่มีวันรักแกหรอก"แต๊งกิ้วพูด
     "ฮึ๊ย!! แกมัน.."เจฟกดไม้แรงขึ้น
     "แค่กๆๆ โอ๊ยยยย"แต๊งกิ้วเริ่มไม่ไหว
     "นี่เขาสั่งให้ทำไรก็ทำสิว่ะ จะลีลาทำไม ! "กั้งบีบปากแต๊งกิ้ว
     เด็กสาวยังคงดื้อส่ายหน้า เพราะถึงยังไงเธอก็ไม่ทำ
     "ไอ้เด็กนี่ !!"กั้งทำท่าจะตบแต่ปลื้มห้ามไว้
     "ใจเย็นพี่ ! อย่าเพิ่งทำไรมัน แกต้องทำตามที่เราบอกไม่งั้นตาย"ปลื้มพูด
     เจฟยิ่งกดไม้ทับลูกกระเดือกที่คอแต๊งแรงขึ้น ยิ่งทำให้หายใจไม่ออก
     "แค่กๆๆ ฉันยอมแล้ว ฉันยอมทำทุกอย่างแล้ว"แต๊งกิ้วพูด
     เจฟค่อยผ่อนแรงลงนิดๆ
     "แต่พวกนายจะต้องปล่อยฉันกับมิณทร์ไป เข้าใจมั้ย"แต๊งกิ้วพูด
     กั้งได้ยินดังนั้น ไม่พอใจตบหน้าแต๊งกิ้วไปทีนึง
     "โอ๊ย"แต๊งกิ้วร้อง
     "ปล่อยได้คนเดียวเว้ย เพราะไอ้นั่นน่ะกูยังเคลียร์ไม่จบ เข้าใจมั้ย"กั้งพูด
     "อันที่จริงเรื่องนี้เธอไม่ควรเข้ามายุ่งด้วยซ็ำ แต่ก็เอาเถอะฉันจะปล่อยตัวเธอไป พร้อมหรือยัง"ปลื้มพูด
     ปลื้มรีบกดโทรหานิวพร้อมจ่อที่หูแต๊งกิ้ว
     "สวัสดีครับ..."นิวรับสาย
     "พูดกับพี่ชายแกสิ ว่าให้รับฉันเป็นแฟนมัน"เจฟพูด
     "พี่...พี่นิว...นี่แต๊งเองตอนนี้หนูโดนพวกมันจับตัวไว้ที่ไหนไม่รู้ ถ้าอยากให้หนูรอดพี่ต้องเป็นแฟนกับพี่เจฟนะ"แต๊งกิ้วฝืนใจพูด
     เจฟหยิบมือถือของปลื้ม
     "มาเจอกันพรุ่งนี้ 8 โมงเช้า ส่วนนัดที่ไหนนั้นฉันจะเอาที่อยู่ส่งไปทางไลน์ ถ้าพรุ่งนี้นายไม่มา น้องสาวนาย ตายแน่"เจฟกดวางสายไป
     แต๊งกิ้วได้ยินก็ตกใจกลัว เธอจะรอดไปได้ยังไง
 
 
     นิวหน้าเครียดหนักหลังจากที่โดนรับสายเมื่อครู่ โซ่รีบเข้ามาปลอบนิวทันที
     "นิวต้องทำไงดีโซ่ ถึงจะช่วยทุกคนออกมาได้"นิวพูด
     "ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น โซ่สัญญาว่าจะไม่ทิ่วนิวไปไหน"โซ่กอดนิว
     "โซ่...นิวรักโซ่นะ"นิวกอดโซ่กลับ
     ทั้งสองคนยืนกอดกัน
     วันรุ่งขึ้น แต๊งกิ้วถูกพาขึ้นรถไปที่แห่งหนึ่งกัพวกเจฟตลอดแส้นทางเธอโดนปิดตาตลอด ผ้าปิดตาเธอนั้นหลุดออกมาเมื่่อมาถึงที่ลานกว้างแห่งหนึ่ง เธอเห็นรถของครอบครัวของเธอมาจอดรอ
     "พี่นิว !! พ่อ แม่.."แต๊งกิ้วยิ้มดีใจ
     "แต๊งกิ้ว!!"นิวดีใจที่ได้เห็นหน้าน้องสาวของเขา
     "เอาล่ะ...นิวถ้านายอยากได้ตัยัยนี่คือ ก็มากอดเจฟแล้วขอเป็นแฟนมันซะ"ปลื้มพูด
     เจฟยืนรออยู่ด้านหลังแต๊งกิ้ว เด็กสาวไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งแต่ก้ไม่กล้าทำไร
     "ได้ ! ฉันจะเป็นแฟนเจฟ.."นิวพูด
     "ห๊ะ !! นิว....พูดจริงหรอ"เจฟดีใจ
     "จริงน่ะสิ นิวเลิกกับโซ่เมื่อวานเพื่อจะมาเป็นแฟนเจฟเลยนะ"นิวยิ้มให้เจฟ
     ทั้งสองคนเดินเข้าหากัน นิวแกล้งทำเป็นกอดเจฟ พยายามนึกภาพว่าเจฟคืือโซ่
     "เจฟรักนิวนะ"เจฟพูด
     "นิวก็รักเจฟ... ปล่อยน้องสาวนิวได้แล้ว"นิวพูด
     แต๊งกิ้วโดนปล่อยตัวเป็นอิสระ ไม่นานนักเด็กสาวก็ต่อยเสยคางพวกปลื้มทันที
     "เฮ้ย!!"เจฟตกใจ
     โซ่เดินเข้ามาจากด้านหลังเจฟ พร้อมกับชกหน้าเจฟเต็มแรง จนเจฟลงไปนอนกองกับพื้น ในเวลานั้นแต๊งกิ้วรีบไปหาพ่อกับแม่แล้ว เธอปลอดภัยดี
     "พวกแก ! "เจฟแอบแค้น
     "อะไรๆ ดูนี่...พวกเราพาใครมา"โซ่พูดจบ เจฟก็เห็นเจ้าหน้าที่ตำรวจจำนวนมากออกมาจากกองขยะ ออกมาจากถังหลังจากที่หลบอยู่ได้พักนึง พร้อมทั้งรกตำรวจที่ขับตามมาเสริมอีก
     "บอกมาซะว่าจับมิณทร์ไปไว้ที่ไหน"นิวพูด
     เจฟหน้าเสีย รู้อีกทีปลื้มก็หายไปแล้วเพราะเจา้ตัวใช้โอกาสที่ชุลมุนแอบหนีไปก่อน
     
 
     เจ้าหน้าที่ตำรวจบุกไปที่บ้านตามที่เจฟบอก เจ้าหน้าที่ตำรวจตามหาตัวูป'ตาร์หนุ่มทั่วทั้งบ้านแต่ไม่พบใครสักคน เจฟเลยโดนจับกุมไปสอบปากคำที่โรงพักก่อน
     "มิณทร์ !! นายไปไหนนะ พวกนั้นจับนายไว้ที่ไหน"แต๊งกิ้วพูด
     "เราจะต้องตามหาเขาเจอนะแต๊ง..เชื่อพี่สิ"นิวพูด
     "พวกนั้นหลบตัวเก่งมากเลยนะ มันต้องไม่ยอมปล่อยมิณทร์มาง่ายๆ แน่"แต๊งกิ้วพูดด้วยความเป็นห่วงมิณทร์มากๆ
     "ไม่ต้องกลัวถ้าพวกมันทำไรมิณทร์ล่ะก็ พวกมันโดนดีแน่ๆ"โซ่พูด
     "เฮ้อ..มิณทร์ นายอย่าเพิ่งเป็นไรไปนะ"แต๊งกิ้วเริ่มกลัว
     อีกด้านนึง ปลื้มและพรรคพวกทั้งหมดที่หนีรอดมาได้พาจับตัวมิณทร์มาที่หมู่้บ้านแห่งหนึ่ง กั้งเป็นคนขับรถพามาที่นี่ บริเวณโดยรอบเป็นบ้านสังกะสีเต็มไปหมดเรียงเป็นแถวยาว มีวัยรุ่นมากมายมารวมตัวกันที่นี่ ไม่ว่าจะเป็นการร่วมเพศกัน หรือเล่นพนันกัน ตั้งวงกินเหล้า ที่นี่มีหมด
     "แหล่งมั่วสุม มึนเมาชัดๆ พามาที่นี่ได้ไงเดี๋ยวตำรวจก็จับพวกเราได้หรอก"ปลื้มพูด
     "ไม่ต้องกลัวหรอกน่า พวกมันมาไม่ถึงที่นี่หรอก อยู่ลึกจะตาย"กั้งจอดรถที่บ้านหลังนึง
     ทุกคนพามิณทร์เดินเข้าไปในบ้าน ภายในบ้านนั้นมีเด็กสลัมมากมายนั่งจับกลุ่มกันมากมาย และเมื่อไรมิณทร์มาถึง ก็เป็นจุดสนสใจของทุกคนทันที กั้งล็อกคอมิณทร์ไว้
     "พวกเราจะเอาตัวไอ้นี่มาฝากไว้ที่นี่สักระยะนึง"กั้งพูด
     "หน้าตาดี หล่อขาว แบบนี้ให้ฟันฟรีๆ ได้มั้ยว่ะ"ผู้ชายคนนึงพูด
     "ผมขายล่ะกัน คืนล่ะ 5,000"กั้งพูด
     "โห้ แพงว่ะลดหน่อยสิ"ผู้ชายคนนั้นพูด
     "ไม่ได้หรอกพี่ นี่เป็นซุปตาร์ชื่อดัง mr.min เลยนะจะให้ค่าตัวถูกๆ 400 500 ได้ไง"กั้งพูด
     "นายพาฉันมาขายตัวหรอ !!"มิณทร์มองหน้ากั้ง
     "ใช่น่ะสิ ดีซะอีกแกจะได้ไม่เบื่อระหว่างโดนจับ"กั้งไซร์คอมิณทร์
     "อื้อ...อย่านะ อายคนเขา"มิณทร์หน้าแดงก่ำ เอียงคอ
     "ป๊าดดด ยอมง่ายว่ะ แบบนี้ต้องไปหาเงินมาแล้วจะได้ลองของดี"ทุกคนเริ่มอยากได้ตัวมิณทร์
     ปลื้มยืนดูมิณทร์ก้เริ่มเห็นใจ ตอนแรกเขากะจะจับตัวมิณทร์มาแค่สั่งสอนเบาๆ ไม่ได้มีเจตนาจะให้ซุป'ตาร์อย่างมิรทร์ต้องมาเป็นอีตัวในสลัมแบบนี้ เขาจึงนึกนใจว่าต้องล้มเลิกแผนการทั้งหมดเสียแล้วก่อนที่จะเกิดเรื่องไปมากกว่านี้
     "หยุดได้ล่ะ!!"ปลื้มพูด
     "อะำไรอีกว่ะ เมื่อวานมึงก็ขัดกูวันนี้จะเอาอะไรอีก"กั้งพูด
     "ผมไม่อยากทำแล้ว"ปลื้มพูด มองหน้ามิณทร์แบบเห็นใจ
     "พูดว่าอะไรนะ ได้ไงอ่ะกูยังไม่ได้เปิดซิงมันเลย"กั้งพูด
     "ฉันไม่ได้ต้องการแบบนี้ นายทำกับมันมากไปล่ะ"ปลื้มโต้กลับ
     "คนที่เริ่มทุกอยางก้แกไม่ใช่หรอไง ไอ้นี่นิ"กั้งเริ่มโมโห
     "ปล่อยไอ้มิณทร์นะเว้ย !!"ปลิ้มขึ้นเสียง
     กั้งได้ยินไม่พอใจมาก เขาจึงผลักไปให้เพื่อนของปลื้มพร้อมสั่งให้เอามิณทร์ขึ้นรถไป
     "พวกแกรีบพาไอ้มิณทร์หนีไปจากที่นี่ ไม่ต้องห่วงหรอกมันทำไรฉันไม่ได้หรอก"ปลื้มพูด
     "แน่ใจหรอ ไอ้ศิลปินหนุ่ม มานี่เลย"กั้งจิกหัวปลื้มลากขึ้นไปบนห้อง
     ทุกคนในบ้านมองตาม จังหวะนั้นเพื่อนของปลื้มพากันขึ้นรถรีบพามิรทร์ออกไปจากดงสลัมทันที
     "แล้วปลื้มล่ะ"มิณทร์ถาม
     "ไม่ต้องห่วงหรอก มันเอาตัวรอดเก่ง"เพื่อนปลื้มพูด
     ปลื้มโดนโยนลงบนเตียง กั้งรีบคร่อมจับข้อมือของปลื้มทั้งสองข้าง
     "ปล่อยนะเว้ย ปล่อยกู"ปลื้มดิ้นสุดกำลัง
     "ปล่อยหรอ !"กั้งชกท้องปลื้ม
     เด็กหนุ่มจุกนอนคดตัวอยู่บนเตียง
 
 
     "ไหนๆ ไอ้เจฟก็โดนจับไปแล้ว ไอ้มิณทร์ก็ถูกปล่อยตัวไปแล้วมึงก็มาเป้นเมียกุล่ะกัน"กั้งไซร์คอปลื้มซุดดมกลิ่นหอมของซอกคอของปลื้มอย่างเมามันส์
     "เฮือกกก อ๊าาา อ๊าา ไม่นะ ไม่เอากูไม่อยากเป็นเกย์"ปลื้มร้องลั่น
     "วันนี้แหละมึงได้เป็นตัวเมียแน่ไอ้ปลื้ม"กั้งรีบจับปลื้มถอดเสื้อผ้าออกจนเนื้อตัวปลื้มไม่เหลืออะไรแม้กระทั่งกางเกงใน
     ปลื้มโดนกั้งจับกระแทกไม่ยั้งอยุ่บนเตียงในห้องที่มีแค่เขาทั้งสองคนเท่านั้น จนสิ้นสุดที่กั้งปล่อยน้ำกามออกมาจากตัว ปลื้มเองก็นอนหมดแรงเช่นกัน
     "โอ๊ย..."ปลื้มหันไปมองกั้งที่นอนอยู่บนเตียง
     เด็กหนุ่มรีบลุกขึ้นจากเตียง ใส่เสื้อผ้า และเดินหนีออกจากห้องไปทันที ปลื้มเดินไปตามทางถนนที่ข้างๆ มีแต่บ้านสังกะสีจนไปเจอกับแท็กซี่คันนึงที่เพิ่งออกมาหมู่บ้าน เขาโบกเรียกและขึ้นรถไปพร้อมกับนั่งรถกลับไป
     "โดนเอาครั้งแรกทำไมมันเจ็บแบบนี้ว่ะ ไอ้กั้งนะไอ้กั้งคราวหน้าจะเอาคืน มาเอาพวกเดียวกันได้ไงว่ะ"ปลื้มนั่งบ่น โดยไม่รู้เลยว่าคนขับแท็กซี่แอบมองเขาอยุ่ตลอดทาง
     รถแท็กซี่ขับไปตามทางนาน จนท้องฟ้าเริ่มมืดปลื้มนอนหลับแล้วนอนหลับอีกก้เริ่มสงสัย
     "ทำไมทางมันไกลจังลุง !!"ปลื้มพูด
     "ครับ"คนขับตอบสั้นๆ
     "ซี๊ดดดด อ๊าาา ไม่ไหวแล้วนะเว้ย"คนขับจอดรถข้างทาง
     "เฮ้ย !! ลุง ลุงอย่าทำผมนะ"ปลื้มพูด
     "ไม่ไหวแล้วคุณ"คนขับรีบลงจากรถ
     "ว๊ากกกกก ม่ายยย ผมไม่อยากโดนแทงข้างหลังแล้ว"ปลื้มร้องโวยวาย จนได้สติรู้ตัวอีกทีคนขับก็ไปยืนฉี่อยู่ตรงข้างทาง
     "โธ่เอ๊ย ตกใจหมด..."ปลื้มพูด