คนนั้นที่ฉันตามหา??

บ้านของป๊อปปี้
 
" ม๊าแก้วมาแล้วววววววววววววว" แก้วพอลงจากรถก็รีบวิ่งเข้าไปในบ้าน
 
 
 
" ฮึ่ยเรานี่น้าเสียงมากอ่นตัวอีกน่ะยัยแก้ว ฮึอึ" พ่อป๊อปพูด
 
 
 
" สวัสดีครับคุณป้า /คะคุฯนป้า" เขื่อน เฟย์ โทโมะ ฟาง เดินเข้ามาสวัสดีแม่ พ่อของป๊อปปี้
 
 
 
 
" ไหว้พระเถอะลูก แล้วนี่เจ้าตัวดีไปไหนแล้ว ละ " แม่ป๊ฮปพูดพลางถาม
 
 
 
 
" อยู่นี้ฮ่ะม๊า คิดถึงผมหรอครับ " ป๊อปปี้เดินเข้ามากอดแม่ของตัวเอง
 
 
 
" ม๊าม๊า คุณยายคนนั้นเป็นใครหรอฮ่ะ" ปังปอนด์กระตุกเสื้อหญิงสาวแล้วถามอย่างสงสัย
 
 
 
" คุณย่าเค้าเป็นแม่ของพ่อป๊อปไงครับ ปอนด์" ฟางตอบเบาๆๆกับเด็ฏน้อย
 
 
 
" พี่ป๊อปสวัสดีคะ เราไม่ได้เจอกันานนพี่ป๊อปเป็นยังไงบ้างคะ พิมคิดถึงพี่ป๊อปมากเลยนะคะ " พิมพูดเมื่อเธฮเดินเข้ามาเห็นป๊ฮปปี้ยืนอยู่ข้างแม่ของเขเธฮก็เดินเข้าไปเกาะแขนอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ
 
 
 
" เอ่อ... สวัสดีครับ น้องพิมพี่สบายดีครับ พี่ขอตัวก่อนน่ะ " ป๊อปปี้พูดพร้อมกับแกะมือของงพิมออกจากตัวเองแล้วเดินไปหาฟางกับเด็กน้อย 
 
 
 
" อ่ะแล้วนี่แม่หนู2 คนนี้เป็นใครละแล้วเด็กน้อยคนนี้อีก" พ่อป๊อปถมขึ้นเมื่อเห็นว่าบรรยากาศเริ่มไม่ดี
 
 
 
" อ๋อ นี่เฟย์แล้วนี่ก็ฟางครับพเป็นน้องสาวไอ้โมะมันครับ ส่วนเด็ฏหนุ่มคนนี้น่ะลูกชายไอ้ป๊อปไงพ่อ555" เขื่อนพูโพลางมองหน้าป๊อปปี้ที่มองหน้าเขื่อนอย่างกินเลือดเนีื้อ
 
 
 
" ห้ะ นี่มันอะไรกัน คะ พิมไม่ยอมนะคะคุณแม่ " พิมโวยวายก่อนใคร
 
 
 
" มันหมายความว่ายังไงป๊อปนี่แกทำตัวเหลวใหลขนาดนี้เลยหรือไงกันห้ะ แล้วแม่เด็กมันเป็นมครห้ะ" แม่ป๊อปปี้เริ่มโวยวายตาม
 
 
 
" โหยม๊าาา ใจเย็นดิ ป๊าช่วยหน่อยสิป๊า" แก้วพยายามทำให้แม่ตัวเองใจเย็นแต่ดูเหมือนยิ่งแม่เธออยู่ใกล้พิมมากเท่าไรแม่เธอก็ดูเปลี่ยนเป็นคนละคน
 
 
 
" เอาละเอาละ เดี๋ยวเราค่อยคุยกันน่ะไปทานข้าวกันดีกว่าไป ไปพ่อหนุ่มไหนมาหาปู่สิ" พ่อป๊อปปี้เรียกเด็กน้อยที่ตอนนี้เอาแต่ยืนกอดฟางแน่น
 
 
 
" ไปสิครับปังปอนด์ไปหาคุณปู่ คุณปู่ไม่ดูหรอกเชื่อป๊าน่ะ" ป๊อปปี้นั่งชันเข่าพูดกับเด็กน้อย ปังปอนด์เลยเดินเข้าไปหาพ่อของป๊อปแล้วยกมือไหว้ แล้วพวกเขาก็เข้าไปทานอาหารกัน โดยที่โต๊ะอาหารเกิดศึกขึ้นเล็กน้อย เนื่องจากป๊ฮปปี้นั้นพยายามจะตีตัวออกห่างจากพิมแต่ดูเหมือนเธอจะพยายามทำตัวติดชายหนุ่มอยู่เสมอ จึงทำใให้เดือดร้อนมาถึงเฟย์กับแก้วี่ต้องเอายัยปลิงตัวนี้ออกจากพี่เขยแล้วก็พี่ชาย
 
 
 
" อุ๊ยขอโทษนะคะพี่พิม พอดีแก้วอยากนั่งข้างเฮียอ่ะคะ พอดีคิดถึ๊ง คิดถึงเฮียมากกก" แก้วพูดอย่างกวนอารมณ์แต่พิมก็ทำอะไรไม่ได้เพราะพ่อแม่ของป๊อปปี้ก็อยู่ด้วย เธฮจึงเดินไปอีกฝั่งเพื่อนที่จะนั่ง แต่
 
 
 
" พี่ฟางนั่งนี่เลยยคะ แล้วเดี๋ยวเฟย์นั่งนี้ อุยขอโทษคะพี่พิม พอดีเฟย์คิดว่ามุมตรงนี้น่าจะเหมาะสำหรับพี่ฟานะคะ " เฟย์พูดติดกวนทำเอาพิมถึงกับโมโห 
 
 
 
" หนูพิมมานั่งข้างป้าก็ได้จร๊มามา" แม่ป๊ฮปปี้เรียกพิม
 
 
 
" คุณปู่ครับปอนด์ขอไปนั่งกับม๊าน่ะครับ " ปังปอนด์เอ่อยขอพ่อป๊อปปี้
 
 
 
" ฮึไหนม๊าเราละ " คุณพ่อของป๊อปปี้ถามปังปอนด์ บทสนทนานี้เล่นเอาทั้งโต๊ะอาหารอยู่ในความเงียบกันเลยทีเดียว เด็กน้อยไม่ได้กล่าอะไรแต่เดินอ้อมโต๊ะไปหาฟางพร้อมกับพยายามตะเกียกตะกายขึ้นไปนั่งบนตักของแม่ตัวเองจนป๊อปปี้ต้องช่วยเจ้าลูกชายตัวแสบไม่งั้นมีหวังร่างบางข้างๆๆต้องเป็นรอยแน่แน่
 
 
 
" นี่ไงครับม๊าของปังปอนด์ น่ารักไหมครับ  ฟอดดดด" ปังปอนด์หันไปพูดกับพ่อแม่ป๊อปปี้ แล้วก็หันไปหอมแก้มฟาง
 
 
 
" นี่มันอะไรกันตาป๊อป นี่หนูฟางเป็นแฟนเราหรอ" แม่ป๊อปปี้ถามขึ้นมา
 
 
 
 
" ครับม๊า ฟางเป็นแฟนของป๊อปเอง " ป๊อปปี้ตอบพร้อมกุมมือฟางอยู่
 
 
 
 
" แต่พี่ป๊อปเป็นคู่หมั้นพิมน่ะคะ ทำแบบนี้ได้ยังไง" พิมโวยวาย
 
 
 
 
" แล้วทำไมพี่ป๊อปจะทำไม่ได้ละคะพี่พิม แก้วเองก็คิดว่าถ้าการจะแต่งงานก็ควรแต่งกับคนที่เรารักใชไม่ใช่หรอคะ แค่นี้ก็ชัดแล้วน่ะคะว่าทำไมพี่ชายแก้วเขาถึงไม่อยากแต่งกับพี่พิม" 
 
 
 
" พอพอ ได้แล้ว ทานข้าวกันกอ่นแล้วกันแล้วเราค่อยมาพูดเรื่องนี้กันอีกที " พ่อป๊อปปี้พูดหลังจากนั้นทุกคนก็ทานอาหารไปอย่างสนุกสนาน จะมีก็แค่พิมที่ไม่ยอมพูโจาเอาแต่นั่งมองป๊ฮปปี้เอาอกเอาใจฟางแล้วก็เด็กน้อยพลางแค้นในใจแล้วพอทานข้าวเสร็จ พ่อแม่ป๊อปปี้ก็ไปคุญกับแก้วแล้วก็ป๊อปปี้ ส่วน เขื่อนโทโมะแล้วก็ฟาง ก็ออกมานั่งเล่นที่ห้องรับแขก ส่วนพิมนั้นก็เดินตามมาาด้วย
 
 
 
" ม๊าาา ครับปอนด์อยากออกไปเล่นข้างนอกม๊าพาปอนด์ไปน่ะ " ปอนด์อ้อนฟาง
 
 
 
" เอาสิครับไปกัน เดี๋ยวฟางมานะคะพี่โมะ" ฟางพูดกับเด็กน้อย
 
 
 
" อืม ดูแลตัวเองดีดีนะเรา มีอะไรตะโกนดังๆๆละ" โทโมะพูโเพราะว่าเป็นห่วงกลัวว่าพิมจะทำร้ายน้อสาว
 
 
 
" อย่าไปเล่นไกลนะครับ ลูกม๊านั่งรอตรงนี้ละ " ฟางพูโกับเด็กน้อยที่เอาแต่วิ่งเล่น
 
 
 
 
" ฮึ เธฮนี่หน้าด้านเนาะ แย่งได้แม้กระทั่งคู่หมั้นคนอื่น " พิมเดินตามฟางออกมาเพื่อหวังจะมาหาเรื่อง
 
 
 
" คุณหมายถึงใครคะ ถ้าหมายถึงฉันคุณคงเข้าจอะไรผิดแล้วละคะ คนที่แย่งคงจะเป็นคุณมากกว่านะคะ " ฟางพูโพลางมองหน้าพิมอย่างนิ่ง
 
 
 
" นี่แก ฉัะนไม่เชื่อหรอกน่ะว่าพี่ป๊ฮปจะเป็นแฟนแก พี่ป๊อปเขาไม่ต่ำขนาดเอาคนอย่างแกมาเป็นแฟนหอรก" 
 
 
 
" ถ้าคุณอยากรู้งั้นก็เชิญคุณไปถาม แฟน ชั้นดีกว่าน่ะคะ ฉันพูดไปคุณฏ็ไม่เชื่ออยู่ดี ขอตัวนะคะ" ฟางพูดจบก็เตรียมจะเดินไปหาเด็กน้อย แต่ถูกพิมรั้งมือเอาไว้
 
 
 
" หน้าแกนี่มันหนามากเลยหรืองไงห้ะ ขอฉันตบสั่งสอนหน่อยเถอะ" เพี๋ยะ พิมพูดจบก็ตบฟาง
 
 
 
" ม๊าาา ม๊าาเจ็บไหมครับ " ปังปอนดที่รีบวิ่งมาฟางก็เข้าไปกอดเอวแม่เอาไว้
 
 
 
" นี่คุณคุณตบชั้นทำไม ขอเหตุผลหน่อยคะ" ฟางที่พยายามยับยั้งสติตัวเอง
 
 
 
" เหตุผลหรอก็เพราะแกแย่งขอของฉันไง" พิมพูด
 
 
 
 
" 
 
 
 
 
"